ΠΟΛΙΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑ

Κρυμμένη και επικίνδυνη

Η παγκόσμια εξάλειψη της πολιομυελίτιδας αποδείχτηκε πολύ δύσκολη υπόθεση την τελευταία δεκαετία. Εκεί που ο ιός φαινόταν να είχε περιοριστεί σε μια μόνο περιοχή, ξεφύτρωνε πάλι και σε μια άλλη. Διαπιστώθηκε η ύπαρξη ενός ύπουλου τρόπου επαναμόλυνσης, από δεξαμενές του ιού κρυμμένες σε ανοιχτή θέα.

Οι τελευταίες επανεμφανίσεις της πολιομυελίτιδας θεωρούνται αποτέλεσμα της ακούσιας διασποράς του ιού από ανθρώπους με προβληματικό ανοσοποιητικό σύστημα, που έκαναν το εμβόλιο με τους εξασθενημένους ιούς πολιομυελίτιδας όταν ήταν παιδιά και από τότε εκκρίνουν διαρκώς ζωντανούς ιούς από το γαστρεντερικό και το άνω αναπνευστικό τους σύστημα. Τα υγιή παιδιά αντιδρούν στο εμβόλιο αναπτύσσοντας αντισώματα που εμποδίζουν την αναπαραγωγή του ιού, αποκτώντας έτσι ανοσία στην μόλυνση από τα επικίνδυνα στελέχη του. Ομως ο οργανισμός ορισμένων ανθρώπων δεν μπορεί να ολοκληρώσει αυτή τη διαδικασία, με αποτέλεσμα να γίνουν μόνιμοι φορείς του ιού. Η εξασθενημένη μορφή μπορεί να μεταλλαχτεί και να ξαναγίνει ικανή για το χαρακτηριστικό σύμπτωμα της πολιομυελίτιδας να προκαλεί παράλυση.

Αυτή η διαδικασία που ανακαλύφθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 δείχνει ότι η επανεμφάνιση της πολιομυελίτιδας μπορεί να προέρχεται και από χώρες που βρίσκονται ψηλά στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, ενώ η διάδοσή της συνεχίζει να είναι πιο εύκολη στις χώρες που βρίσκονται χαμηλότερα, αλλά και σε εκείνες που, λόγω της καπιταλιστικής κρίσης, η δημόσια Υγεία φθίνει ραγδαία.

Ο χρόνιος φορέας του ιού εντοπίζεται μόνο όταν εμφανίσει ο ίδιος την ασθένεια, χρόνια μετά τη λήψη του εμβολίου. Η διεθνής προσπάθεια για την εξάλειψη της πολιομυελίτιδας προσανατολίζεται τώρα στην ανάπτυξη φαρμάκων που θα εμποδίζουν τη διάδοση του ιού από τους χρόνιους φορείς, χωρίς βέβαια να έχει λυθεί το πρόβλημα του εντοπισμού τους και της προστασίας πρώτα απ' όλα των ίδιων.