Μεγάλη έλλειψη ειδικευόμενων γιατρών σε πολλές ειδικότητες

Μεγάλη έλλειψη ειδικευόμενων γιατρών σε πολλές ειδικότητες, όχι μόνο στην επαρχία, αλλά και σε νοσοκομεία πρώτης γραμμής στο Λεκανοπέδιο, επισημαίνει το προεδρείο της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας - Πειραιά.

Σε επιστολή του προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, με τίτλο «Ειδικευόμενοι S.O.S.», αναφέρει ότι το πρόβλημα επιδεινώθηκε με την «ιατρική μετανάστευση» και υπογραμμίζει τις αιτίες, μεταξύ των οποίων προσλήψεις με το σταγονόμετρο τα τελευταία 10 χρόνια μονίμων γιατρών, επιμελητών Β', «απαράδεκτο» μισθολόγιο, «αμέτρητες» εφημερίες με ωρομίσθιο εφημερίας «2,5 ευρώ την ώρα», εκπαιδευτικό πρόγραμμα «ανεπαρκές». Επιπλέον, «η έλλειψη γιατρών, εξοπλισμού, νοσηλευτών και λοιπού προσωπικού σε πολλά επαρχιακά νοσοκομεία απωθεί να ξεκινήσει κάποιος ειδικότητα».

Όσον αφορά τα κεντρικά νοσοκομεία της Αθήνας, η ΕΙΝΑΠ αναφέρει στην επιστολή της ότι το 20% των θέσεων είναι εντελώς κενές και το 20% των γιατρών είναι σε παράταση για δύο ή και περισσότερα χρόνια: «Σήμερα σε κεντρικά νοσοκομεία λείπουν αναισθησιολόγοι, ουρολόγοι, ΩΡΛ, αιματολόγοι, βιοπαθολόγοι, θωρακο-καρδιο-αγγειοχειρουργοί, γενικοί χειρουργοί».

Η ΕΙΝΑΠ αναφέρει, επίσης, ότι «τελευταία κάποιοι νοσηροί εγκέφαλοι (διοικητές, διευθυντές κ.λπ.) άρχισαν τους εκβιασμούς στα νέα παιδιά και εφαρμόζουν εφημερία τομέα. Δηλαδή χειρουργός να εφημερεύει για ΩΡΛ κλινική, ορθοπεδικοί για ουρολογική κ.ο.κ.». 

Για να αναστραφεί η κατάσταση, η ΕΙΝΑΠ προτείνει μαζικές προσλήψεις μονίμων επιμελητών Β', αξιοπρεπές μισθολόγιο και ωρομίσθιο εφημερίας, εκπαιδευτικά προγράμματα που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες, να μείνουν έξω οι πολυεθνικές από την εκπαίδευση και μία εφημερία την εβδομάδα και την επόμενη μέρα ρεπό. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ανακοίνωση του Σωματείου Εργαζομένων στην επιχείρηση «Αμβροσιάδης» στο Μενίδι

Σε αγώνα για τα δικαιώματά τους καλεί τους εργαζόμενους το Σωματείο Εργαζομένων στις επιχειρήσεις «Αμβροσιάδης», στο Μενίδι. 

Συγκεκριμένα, στην ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά από Γενική Συνέλευση του Σωματείου, αναφέρεται:  

«Εργάτες και εργάτριες,

Τελικά δεν μας είπαν αυτοί οι "κύριοι" της κυβέρνησης και της εργοδοσίας: Με τι κριτήριο μετράνε τη ζωή μας;

Το να έχεις ρεύμα εν έτει 2018 είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Πόσο μας το χρεώνουν;

Το να έχεις νερό είναι αναγκαίο ή δεν χρειάζεται στην ανθρώπινη λειτουργία; Πόσο το πληρώνουμε;

Το να έχει η οικογένεια ένα πιάτο φαγητό, πάει και αυτό εκ περιτροπής όπως η εργασία; Δηλαδή ο πατέρας θα τρώει Δευτέρα, η μάνα την Τρίτη, τα παιδιά Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή και το Σαββατοκύριακο νηστικοί για να μην έχουμε χοληστερίνη; Για πέστε τους να βγάλουν κοστολόγιο και σε αυτά. Που μέχρι τώρα μας καλούσαν με 25 ευρώ μεροκάματο να πληρώνουμε φως, νερό και καμιά εκατοστή πάγια, από πράσινη ανάπτυξη στο λογαριασμό της ΔΕΗ, μέχρι και πράσινα άλογα, ακόμα και για να αναπνέουμε. Με αυτά έπρεπε και να ζούμε και να σπουδάζουμε τα παιδιά μας.

Η εμφάνιση του πρωθυπουργού στην Ιθάκη, για να γιορτάσει την έξοδο από τα μνημόνια, ήταν παραστατική. Θα έχουμε μπροστά μας είκοσι χρόνια πόλεμο και άλλα τόσα θα βολοδέρνουμε. Μετά από σαράντα χρόνια θα ανακαλύψουμε με τη σειρά μας ότι οι γυναίκες μας γέμισαν μνηστήρες και με τα λεφτά που παίρνουμε άντε να αγοράσουμε τόξα και βέλη για να τους εξοντώσουμε. Κοινώς μας δουλεύουν.

Την "καλημέρα" του πρωθυπουργού από την Ιθάκη για τα καλά που έρχονται, την άκουσαν καλά αυτοί για τους οποίους προοριζόταν. Οι επιχειρηματίες πήραν το μήνυμα. Έτσι στις επιχειρήσεις "ΑΜΒΡΟΣΙΑΔΗ" στην Άρτα προχώρησαν σε παράνομες και καταχρηστικές απολύσεις των μισών σχεδόν εργαζομένων, που με βάση το άρθρο 14 του 1264 δεν μπορούν να απολυθούν εκτός των άλλων και σαν ιδρυτικά μέλη του σωματείου, και ταυτόχρονα η εργοδοσία απαιτεί νέες ατομικές συμβάσεις, με 2 ημέρες εργασίας τη βδομάδα, άντε το πολύ 3, να τους φωνάζει όποτε και όταν θέλει για δουλειά. Τόσο κοστολογούν τη ζωή του εργάτη και της εργάτριας, 150 έως 200 ευρώ μηνιάτικο, που αν προσθέσεις τα μηνιάτικα όλων των εργαζομένων, για αυτούς είναι λιγότερα από αυτά που ξοδεύουν σε ένα μόνο βράδυ της ζωής τους.

Δεν υπολόγισαν βέβαια οι επιχειρηματίες ότι απέναντί τους ορθώθηκε ένα μέτωπο αγώνα από το σύνολο των εργαζομένων της επιχείρησης στο παράρτημα Μενιδίου, από τα ταξικά σωματεία και Εργατικά Κέντρα της περιοχής μας, την Ομοσπονδία Γάλακτος -Τροφίμων και Ποτών, και προς το παρόν προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα.

Ο δύσκολος δρόμος του αγώνα είναι "παιχνιδάκι" μπροστά στο Γολγοθά που στήνουν για την εργατική τάξη. Καιρός να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι ούτε ακάνθινο στεφάνι θα βάλουμε ούτε τη σταύρωση-βωμό της νέας ανάπτυξής των κερδών τους θα δεχτούμε.

Καλούμε τους συναδέλφους που εργάζονται στις επιχειρήσεις Αμβροσιάδη, σε κάθε παραγωγική μονάδα και σημείο διανομής των προϊόντων της, αλλά και κάθε συνάδελφο του κλάδου να στηρίξει τον αγώνα μας για αξιοπρεπή εργασία και ζωή, να μη σκύψει το κεφάλι. Να ακολουθήσει το δρόμο της οργανωμένης πάλης και του αγώνα, με κριτήριο τις ανάγκες μας και όχι τα κέρδη των επιχειρηματιών»

Καλλιέργεια κάλπικων προσδοκιών για να «χρυσωθεί» η αντεργατική κλιμάκωση

Eurokinissi

Αλλεπάλληλες συνεντεύξεις, δηλώσεις και «διαρροές» από τα κυβερνητικά στελέχη για την καλλιέργεια ψεύτικων προσδοκιών...

Σε κάθε νέο αντεργατικό μέτρο που περνούσε το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, συνεχίζοντας και «εμπλουτίζοντας» το αντιλαϊκό έργο των προκατόχων της, σε κάθε κινητοποίηση εργαζομένων απέναντι στην εργασιακή ζούγκλα που αντιμετωπίζουν και την πολιτική που την ενισχύει, τα στελέχη της κυβέρνησης και του υπουργείου Εργασίας πιπίλιζαν μονότονα την ίδια καραμέλα: «Υπομονή και όλα θα λυθούν μετά την 21η Αυγούστου»....

Την ίδια ακριβώς απάτη προσπαθούν να λανσάρουν και σήμερα, μετά το περιβόητο «τέλος των μνημονίων», μέσα από συνεντεύξεις, δηλώσεις και «διαρροές», με ιδιαίτερη έμφαση μάλιστα στα Εργασιακά και τις συντάξεις. Με την καλλιέργεια ψεύτικων προσδοκιών επιχειρούν να κρύψουν το κύριο: Το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο υπέρ του κεφαλαίου, που διαμορφώθηκε από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, όχι μόνο μένει και θα μείνει απείραχτο και μετά το «τέλος των μνημονίων», αλλά θα ενισχύεται διαρκώς, ακριβώς γιατί αυτό αποτελεί «προαπαιτούμενο» για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.

Τα κυβερνητικά στελέχη ξεθάβουν τα χρεοκοπημένα κλισέ περί «αριστερού προσήμου» που θα φανεί τώρα, λέει, στα Εργασιακά, για να κρύψουν το γεγονός ότι καμία ανάκτηση απωλειών, κανένα θετικό πρόσημο για τους εργαζόμενους και το λαό δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και την πολιτική που το υπηρετεί!

«Φύκια» τα περί «αύξησης του διαθέσιμου εισοδήματος»

Χωρίς ίχνος ντροπής, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «βασικό μας μέλημα είναι η αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων», όπως είπε η υπουργός Εργασίας σε ραδιοφωνική συνέντευξή της την περασμένη Τετάρτη. Ισχυρίστηκε ότι «αυτό προχωρά με δύο τρόπους από το υπουργείο Εργασίας. Ο πρώτος τρόπος είναι οι Συλλογικές Συμβάσεις, που επιτρέπουν να αυξάνονται οι μισθοί σε όλα τα μισθολογικά επίπεδα. Αυτό το έχουμε ήδη νομοθετήσει και εξετάζουμε πια την επέκταση κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Ο δεύτερος τρόπος είναι η αύξηση του κατώτατου μισθού, για να αυξηθεί άμεσα το εισόδημα όσων αμείβονται με τον κατώτατο».

Το ενδιαφέρον τους για το «διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων» έχει βέβαια... «λάμψει» με την ανελέητη επίθεση κατά τα 3,5 χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η οποία πάνω στα αντιλαϊκά μέτρα των προκατόχων της πρόσθεσε, μεταξύ άλλων, αλλεπάλληλες μειώσεις του αφορολόγητου, νέους φόρους και χαράτσια πάνω στο ήδη γονατισμένο εργατικό - λαϊκό εισόδημα...

Αλλά και για από εδώ και πέρα, το... «βασικό τους μέλημα» για το εισόδημα των εργαζομένων φάνηκε και με την πρόσφατη απόρριψη με συνοπτικές διαδικασίες της πρότασης νόμου 530 συνδικάτων για κατώτερο μισθό 751 ευρώ και κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, την οποία έφερε το ΚΚΕ στη Βουλή.

Σε αντίθεση με όσα ισχυρίζονται τα στελέχη της, η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ:

1) Σε ό,τι αφορά τον κατώτατο μισθό, αφού πρώτα διατήρησε για σχεδόν 4 χρόνια την άθλια ΠΥΣ 6/2012, που τον πετσόκοψε κατά 22%, ετοιμάζεται να βάλει για πρώτη φορά σε εφαρμογή τον μνημονιακό νόμο Βρούτση - Σαμαρά (ν. 4172/2013), με βάση τον οποίο ο κατώτατος μισθός θα ορίζεται μόνιμα με απόφαση του αστικού κράτους, χωρίς συλλογικές διαπραγματεύσεις και με καθοριστικό στοιχείο τη «διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας» του κεφαλαίου.

2) Διατηρεί το αίσχος του «υποκατώτατου» μισθού για τους νέους εργαζόμενους, με τον οποίο η μείωση του κατώτατου μισθού για τους νέους έφτασε στο 32%!

3) Πάνω στο έδαφος των παραπάνω, είναι σαφές ότι δεν φέρνει καμιά πραγματική «επαναφορά» των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Καθόλου τυχαία, η εγκύκλιος της κυβέρνησης που υποτίθεται ότι επαναφέρει την αρχή της επεκτασιμότητας των κλαδικών ΣΣΕ και την κήρυξή τους ως υποχρεωτικών για όλο τον κλάδο διασφαλίζει στις εργοδοτικές ενώσεις τη δυνατότητα να «μπλοκάρουν», αν το επιθυμούν, όλη τη διαδικασία, με το να μην καταθέτουν το μητρώο μελών τους στο μηχανισμό ελέγχου της «αντιπροσωπευτικότητας» της Σύμβασης. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, διασφαλίζεται η δυνατότητα της μεγαλοεργοδοσίας να συνεχίσει να αξιοποιεί όλο το αντεργατικό πλαίσιο ενίσχυσης της «ευελιξίας», με ομάδες εργαζομένων πολλαπλών ταχυτήτων μέσα στον ίδιο κλάδο, μέσα στον ίδιο όμιλο, μέσα στην ίδια επιχείρηση.

4) Εχει ήδη ψηφίσει τη νέα μείωση του αφορολόγητου, η οποία θα απορροφήσει όποια ψίχουλα δοθούν στον κατώτατο μισθό, χτυπώντας ακόμα παραπέρα το εισόδημα των μισθωτών. Χαρακτηριστικά, για μισθωτό με 1 προστατευόμενο παιδί, το αφορολόγητο από 8.864 ευρώ πέφτει στα 5.909 ευρώ. Εάν έχει ετήσιο εισόδημα στα 9.000 ευρώ, η πρόσθετη επιβάρυνση φτάνει στα 650 ευρώ το χρόνο, εξέλιξη που ισοδυναμεί με την αφαίρεση ενός ακόμη μισθού!

Πραγματικό «μέλημά» τους η ένταση της εκμετάλλευσης...

Το... «μέλημα» της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά για τα δικαιώματα των εργαζομένων εκδηλώθηκε με διάφορους ακόμα τρόπους.

Μεταξύ άλλων:

• Χτύπησε περαιτέρω το δικαίωμα στην απεργία. Στο νόμο 4512/2018 περιέλαβε διάταξη που υπερδιπλασίασε τον αριθμό των εργαζομένων που απαιτείται για την προκήρυξη απεργίας από ένα πρωτοβάθμιο σωματείο, χτυπώντας το απεργιακό δικαίωμα μέσα στους χώρους δουλειάς ακριβώς στο επίπεδο που εντείνονται οι εργοδοτικές πιέσεις, οι εκβιασμοί και οι διώξεις ενάντια στους εργάτες που τολμούν να σηκώσουν κεφάλι.
• Διευκόλυνε τη λειτουργία των «δουλεμπορικών» γραφείων, καταργώντας διατάξεις που - όπως η ίδια η κυβέρνηση ανέφερε - συνιστούσαν «αδικαιολόγητο περιορισμό στο πλαίσιο της άσκησης των δραστηριοτήτων του Ιδιωτικού Γραφείου Ευρέσεως Εργασίας»!
• Διευκόλυνε τη διαδικασία των ομαδικών απολύσεων. Με το νόμο 4472/2017 κατάργησε ακόμα και αυτόν τον ελάχιστο περιορισμό της λεγόμενης «διοικητικής έγκρισης» από τον εκάστοτε υπουργό Εργασίας, αντικαθιστώντας τον με μια τυπική και χωρίς ουσία «διαδικασία κοινοποίησης» των ομαδικών απολύσεων από τις επιχειρήσεις προς το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ).
• Βάθυνε το χτύπημα στην κυριακάτικη αργία, θεσπίζοντας το άνοιγμα των καταστημάτων όλες τις Κυριακές, από το Μάη μέχρι τον Οκτώβρη, στις «τουριστικές περιοχές» σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη κ.α.
• Πέρα από τη διατήρηση όλων των νόμων για τη στήριξη των «ευέλικτων» και ελαστικών μορφών εργασίας, που επιτρέπουν δουλειά μέχρι και 60 ώρες τη βδομάδα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έφερε νόμο που επιτρέπει και πρακτικά επιβάλλει την αύξηση του χρόνου εργασίας των νοσοκομειακών γιατρών μέχρι και στις 60 ώρες τη βδομάδα, με επιπτώσεις στους ίδιους και στους ασθενείς.

...με χειροπιαστά αποτελέσματα στην ενίσχυση της εργασιακής ζούγκλας

Η αντεργατική πολιτική της σημερινής κυβέρνησης και των προκατόχων της έχει χειροπιαστά αποτελέσματα:

-- Η μερική απασχόληση σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Την περίοδο 2011 - 2017 αυξήθηκε 120%. Το 2011 η αναλογία των θέσεων πλήρους και μερικής απασχόλησης στο σύνολο της απασχόλησης ήταν περίπου 80% - 20%. Το 2017 η αναλογία αυτή γίνεται 70% - 30%. Τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» δείχνουν ότι οι προσλήψεις μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης από 46,15% των συνολικών προσλήψεων το 2011 έφτασαν το 55% το 2017.

-- Την ίδια περίοδο, ο μέσος μεικτός μισθός της συνολικής απασχόλησης μειώθηκε πάνω από 25%.Ενώ αυξήθηκε η συνολική απασχόληση, μειώθηκε η συνολική μισθολογική δαπάνη, γεγονός που δείχνει τα τεράστια περιθώρια κέρδους και έντασης της εκμετάλλευσης που διαμόρφωσε για το κεφάλαιο η αντεργατική νομοθεσία των περασμένων ετών, την οποία διατηρεί και επεκτείνει η σημερινή κυβέρνηση.

Πάνω σε αυτό το έδαφος, με τη στήριξη αυτής της πολιτικής, απογειώνεται η εργοδοτική ασυδοσία.Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα αλυσίδας σούπερ μάρκετ η οποία δεν εφάρμοζε δικαστικές αποφάσεις που την υποχρέωναν να κάνει προσλήψεις απολυμένων. Σε Επίκαιρη Ερώτηση που είχε καταθέσει το ΚΚΕ στη Βουλή, η υπουργός Εργασίας είχε απαντήσει ότι έχει... «έλλειψη εργαλείων» για να εφαρμόσει το δίκιο των εργαζομένων. Ομως, όπως εύστοχα είχε επισημάνει το κλαδικό σωματείο των εργαζομένων, η κυβέρνηση «έχει δώσει όλα τα εργαλεία στους εργοδότες να κάνουν απολύσεις, να μειώνουν μισθούς, να αφήνουν απλήρωτους τους εργαζόμενους, να εφαρμόζουν ατομικές συμβάσεις με ό,τι όρους θέλουν. Ενώ ταυτόχρονα έχει και άλλα εργαλεία, όπως τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, τα χαράτσια, τη φοροληστεία, που εφαρμόζονται σε άνεργους και απλήρωτους εργαζόμενους».

Συντάξεις: Αγριο και διαρκές τσεκούρι πίσω από τον εμπαιγμό

Ρεσιτάλ εμπαιγμού αποτελεί και η κυβερνητική προπαγάνδα γύρω από το ζήτημα των συντάξεων και της εφαρμογής ή μη της περικοπής της «προσωπικής διαφοράς».

Με το νόμο 4387/2016 (γνωστό ως «νόμο Κατρούγκαλου»), η κυβέρνηση θεσμοθέτησε το τρικ της λεγόμενης «προσωπικής διαφοράς», λέγοντας ότι έτσι οι «παλιοί» συνταξιούχοι θα διατηρήσουν τη διαφορά που προέκυψε ανάμεσα στη σύνταξη που έπαιρναν πριν από την ψήφιση του νόμου και τη νέα, μικρότερη σύνταξη που βγαίνει με το νέο σύστημα. Σε λιγότερο από ένα χρόνο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ψήφισε νέο νόμο, τον 4472/2017, που προβλέπει την περικοπή ολόκληρης ή μέρους της «προσωπικής διαφοράς» όλων των παλιών συντάξεων, από 1/1/2019.

Τώρα βγαίνει η κυβέρνηση και πουλά ένα ακόμα παραμύθι, λέγοντας ότι... «μπορεί τελικά και να μη γίνει η περικοπή», με το επιχείρημα ότι οι αντιασφαλιστικές ανατροπές που έχει ήδη προωθήσει οδήγησαν σε «πολύ ισχυρό πλεόνασμα του ΕΦΚΑ»! Πίσω από τον εμπαιγμό, κρύβεται η ουσία: Με τους αντιλαϊκούς νόμους της σημερινής κυβέρνησης, όπως και αυτούς των προκατόχων της, που διατήρησε στο ακέραιο, η συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη μειώθηκε και θα συνεχίσει να μειώνεται ραγδαία τα επόμενα χρόνια, και αυτό οφείλεται στο πετσόκομμα των συντάξεων, με όποιον τρόπο συμβαίνει ή θα συμβεί.

Χαρακτηριστικά, μόνο από τον ν. 4387/2016 («νόμος Κατρούγκαλου») και μόνο κατά την πρώτη τετραετία εφαρμογής του (2016 - 2019), χωρίς την περικοπή της «προσωπικής διαφοράς», το πρόσθετο «τσεκούρι» ανέρχεται στα 8,2 δισ. ευρώ!

Σύμφωνα με τα κυβερνητικά σχέδια, οι δαπάνες για τις συντάξεις αναμένεται να μειωθούν κατά 4% του ΑΕΠ την περίοδο 2016 - 2020. Η μείωση θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια, απόδειξη ότι οι συντάξεις θα βρίσκονται διαρκώς στη μέγγενη των περικοπών. Μάλιστα η κυβέρνηση αναφέρει ότι «από το 2025 και μετά, η κρατική χρηματοδότηση θα καλύπτει μόνο την εθνική σύνταξη (4,8% του ΑΕΠ) και δεν θα είναι απαραίτητη πρόσθετη χρηματοδότηση...», ενώ «οι εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών (σ.σ. που προκύπτουν πάλι από τη δουλειά των εργαζομένων) θα αντιπροσωπεύουν σχεδόν όλες τις εισφορές του συστήματος από το 2026 και μετά».

Με άλλα λόγια, πάνω από 7 δισ. ευρώ θα αρπάζει κάθε χρόνο η κυβέρνηση από ασφαλισμένους και συνταξιούχους, για να «ταΐσει» την ανάπτυξη για τους μονοπωλιακούς ομίλους, ενώ το βάρος της χρηματοδότησης από εδώ και πέρα πέφτει αποκλειστικά στις πλάτες των ασφαλισμένων, στοιχείο που αποτελεί την πεμπτουσία του νόμου 4387/2016 και που βέβαια περικλείει όλες τις περικοπές, σημερινές και μελλοντικές.

Χ. Μ.

Der Spiegel: Οι Αμερικανοί νεοναζί διεισδύουν στη Γερμανία

Αμερικανοί Νεο-Ναζί σχεδιάζουν σύμφωνα με το «Spiegel» να συγκροτήσουν παράρτημά τους στη Γερμανία.

Πρόκειται για την νεοναζιστικη οργάνωση «Πυρηνική Ταξιαρχία» που δραστηριοποιείται στις ΗΠΑ με το γερμανικό όνομα «Atomwaffen » (AWD) και στόχο να ενεργήσει «με βία ακόμη και με δολοφονίες», οπως γράφει το γερμανικό περιοδικό. Δημοσιεύει μάλιστα εσωτερικό έγγραφο της νέοναζιστικης οργάνωσης που γράφει οτι «Θα επαναφέρουμε τους άνδρες που ασκούν βία, τη βία της υψηλότερης δυνατής ποιότητας».

Σύμφωνα με τους New York Times , οι υποστηρικτές της AWD στις ΗΠΑ κατηγορούνται για πέντε δολοφονίες. Τουλάχιστον ένας Γερμανός οπαδός της AWD λέγεται ότι συμμετείχε σε ένα “στρατόπεδο μίσους” στις ΗΠΑ, σύμφωνα με το “Spiegel”.

“Πόλεμος φυλής”

Οι NYT γράφουν οτι η AWD είναι από τις πιο βίαιες ομάδες της άκρας δεξιάς , μια αποκεντρωμένη οργάνωση, για την οποία πολλά ακόμα παραμένουν άγνωστα.

«Η Ακροδεξιά εξτρεμιστική ομάδα ελπίζει να χρησιμοποιήσει τρομοκρατική βία για να οδηγήσει στην κατάρρευση αυτού που αποκαλούμε “Σύστημα”, την κυβέρνηση και τους θεσμούς που οργανώνουν την κοινωνία. Συγκροτήθηκε σε ένα ηλεκτρονικό φόρουμ, Iron Curve, που σήμερα είναι αδρανές και είναι οργανωμένο σε ξεχωριστούς πυρήνες που περιλαμβάνουν μια χούφτα μέλη».

Οι ερευνητές διαφωνούν σχετικά με το πόσο μεγάλη είναι η ομάδα. Ο Κόγκαν Χάνκς, αναλυτής πληροφοριών στο Κέντρο Φτώχειας του Νότου, στην έκθεση του με τίτλο ProPublica, γράφει οτι η Ακροδεξιά αυτή ομάδα είχε περίπου 80 μέλη. Όμως η Κάρλα Χιλ , ερευνήτρια της Anti-Defamation League, δήλωσε ότι δεν έχει αποδείξεις ότι η AWD έχει πολλά μέλη. Εκτίμησε ότι αποτελείται από 24 έως 36 μέλη που συμμετέχουν ενεργά σε ασκήσεις με όπλα σε στρατόπεδα μίσους που λειτουργεί η ομάδα.

Τον Ιούλιο, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση απάντησε σε ερώτηση του Die Linke ότι δεν υπάρχουν στοιχεία ότι η τρομοκρατική οργάνωση AWD δρα στη Γερμανία. Η Die Linke ανέφερε στην ερώτηση της ότι στις αρχές Ιουνίου σε μια ιστοσελίδα στις ΗΠΑ προβλήθηκε βίντεο με τον τίτλο «AWD Germany». Το βίντεο αρχίζει με τις λέξεις “ο Εθνικο-σοσιαλισμός είναι ζωντανός”.

Σύμφωνα με πληροφορίες του κέντρου για τη φτώχεια (SPLC), μιας αμερικανικής οργάνωσης που παρέχει νομική βοήθεια και πληροφορίες σχετικά με την προστασία των μειονοτήτων, η AWD πιθανότατα συγκροτήθηκε μεταξύ του 2012 και του 2015 στη Φλόριντα.

Το SPLC παραθέτει δήλωση του Μπράντον Κλιντ Ρασελ, ενός καταδικασθέντος νεοναζί που λέει ότι η ομάδα διοργανώνει στρατιωτική εκπαίδευση με πυροβόλα όπλα για τα μέλη της. Στόχος τους είναι η αποσταθεροποίηση του κράτους και της κοινωνίας.

Αναζητώντας προοπτικές στη … «Θέα Τύχη»…

Από atexnos.gr

Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας 

H θεά Τύχη της αρχαιότητας ήταν η προσωποποιημένη θεά της σύμπτωσης, του μη προβλέψιμου ή επιδιωχθέντος αλλά και της ευτυχούς συγκυρίας του απροσδόκητου συμβάντος. Η πολιούχος θεά της ευτυχίας των αρχαίων Ελληνικών πόλεων. Κατά τη «Θεογονία» του Ησίοδου ήταν θυγατέρα του Ωκεανού ή του Νηρέα και της Τηθίος, σε εκδήλωση ίσως του ότι η ναυτιλία και το ναυτικό εμπόριο εν γένει υπήρξαν η πρώτη και κύρια πηγή ευτυχίας των ανθρώπων.

Κατά τον Πίνδαρο, ο οποίος την ονόμαζε και Φερέπολιν, ήταν κόρη του Ελευθέρου Διός ή του Προμηθέα. Την θεωρούσε ως μια από τις Μοίρες, που είχε όμως λιγότερη δύναμη από τις αδελφές της, Θεά του Πεπρωμένου αλλά και ευμενής. Ως ευμενής θεά του πεπρωμένου λατρευόταν με την επωνυμία «Αγαθή Τύχη» στην Αρχαία Ολυμπία, όπου είχε δικό της βωμό. Στους ορφικούς ύμνους συναντάται ως κόρη του Ευβουλέως.

Τα γράφουμε όλα αυτά με αφορμή το ρεπορτάζ της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» (23/8) που είναι αποκαλυπτικό: Με τίτλο «Στον τζόγο ξοδεύεται το 9% του ΑΕΠ» αναφέρει ανάμεσα στ’ άλλα: «Περί τα 16 δις. ευρώ υπολογίζεται ότι έφτασε το ποσό που παίχτηκε σε στοιχήματα, επίγεια και διαδικτυακά, νόμιμα και παράνομα το 2017. με άλλα λόγια, οι Έλληνες παίξαμε στον τζόγο σχεδόν το 9% του ΑΕΠ της χώρας την ίδια χρονιά. Αναλυτικότερα, στα επίγεια τυχερά παιχνίδια ο τζίρος έφτασε στα 6 δις. ευρώ αυξημένος κατά 8,7% έναντι του 2016, ενώ για το ιντερνετικό στοίχημα τα στοιχεία της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων δείχνουν ότι τα έσοδα των εταιρειών που δραστηριοποιούνται νομίμως έφτασαν στα 5,3 δις. ευρώ…»

Είναι γεγονός ότι η βιομηχανία των τυχερών παιγνίων αναπτύσσεται ραγδαία, σε παγκόσμιο επίπεδο, από το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα. Στη χώρα μας γνωρίζει εδώ και χρόνια «μέρες δόξας» με τη συμμετοχή και του κράτους, αλλά και μεγαλόσχημων οικονομικών παραγόντων. Και πάνω σ’αυτή την πραγματικότητα αναπτύσσεται και η αντίστοιχη «βιομηχανία» (βλέπε διαφήμιση) παραγωγής των αντίστοιχων «ονείρων» – εξαρτήσεων..

Είναι επίσης γεγονός ότι σε δύσκολους οικονομικά καιρούς, και ιδίως σε περιόδους κρίσης, οι άνθρωποι συχνά καταφεύγουν σε πρόσκαιρες «λύσεις» και επιλογές όπως ο πνιγμένος προσπαθεί να πιαστεί από τα μαλλιά του για να σωθεί. Και αυτό χρησιμοποιώντας μάλιστα ελάχιστα χρήματα και προσδοκώντας τεράστια κέρδη. Η γνωστή διαφήμιση άλλωστε μας προτρέπει: «Και αν σου κάτσει…»

Η κατάσταση αυτή όμως ταυτόχρονα δίνει μία όψη (ανησυχητική σίγουρα) της περίφημης «κοινωνικής συνείδησης» και του επιπέδου ανάπτυξής της. Το πώς αυτή διαμορφώνεται σήμερα σε συνθήκες κρίσης του συστήματος και υποχώρησης του λαϊκού κινήματος, υποχώρησης του συλλογικού απέναντι στο «ατομικό συμφέρον», της αναζήτησης «προσωπικών λύσεων» στα κοινωνικά προβλήματα…

Προφανώς και ο τζόγος δεν είναι η λύση και η διέξοδος στα καθημερινά και διαρκώς διογκούμενα λαϊκά προβλήματα. Ούτε και μπορεί όμως η κατάσταση να αντιμετωπιστεί με «ηθικιστικού» χαρακτήρα παραινέσεις!

Την τύχη του την κρατά ο καθένα στα χέρια του και μπορεί να τη διαμορφώσει μέσα από τον αγώνα, όχι φυσικά μόνος αλλά συλλογικά με τους ανθρώπους της τάξης του.

 “Οι άνθρωποι δημιουργούν την ίδια τους την Ιστορία, τη δημιουργούν όμως, όχι όπως τους αρέσει, όχι μέσα σε συνθήκες που οι ίδιοι διαλέγουν, μα μέσα σε συνθήκες που υπάρχουν άμεσα, που είναι δοσμένες και που κληροδοτήθηκαν από το παρελθόν. Η παράδοση όλων των νεκρών γενεών βαραίνει σα βραχνάς στο μυαλό των ζωντανών”. Αυτή η φράση του Μαρξ, γραμμένη στη “18η Μπρυμέρ”, θα μπορούσε να είναι γενικός κανόνας, όσον αφορά την ερμηνεία και κυρίως τον τρόπο ξεπεράσματος, μέσω της παρέμβασης αυτών που θέλουν αλλάξουν την κοινωνία!

 Έγραψε ο Μαρξ στο βιβλίο του για τη “Γερμανική Ιδεολογία”: “Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να ζουν, για να μπορούν να κάνουν Ιστορία”. Το μάθημα της ζωής όμως δε χαρίζεται, κατακτιέται. Άρα, αυτοί που μπορούν να κάνουν Ιστορία είναι αυτοί που αγωνίζονται, για να κατακτήσουν το δικαίωμα της ζωής.

ΚΟΧΥΛΙΑ Μαθηματικά αριστουργήματα της φύσης

Υπολογιστικά μοντέλα αποκαλύπτουν τις μηχανικές δυνάμεις που οδηγούν στην ανάπτυξη των σπειρών, των ακάνθων και των πλευρών των κοχυλιών

Scientific American

Τα κελύφη των αμμωνιτών, ομάδα οστρακόδερμων που έχουν εκλείψει, εμφανίζουν ραβδώσεις σα να είναι φτιαγμένα από σωλήνα σπιράλ. Μαθηματικά μοντέλα σε υπολογιστή δείχνουν ότι αυτή η διακόσμηση είναι αποτέλεσμα αντιτιθέμενων μηχανικών τάσεων ανάμεσα στο μανδύα και τη γεννήτρια ζώνη, που δημιουργούν ένα σύστημα ταλάντωσης ανάμεσα στην έκταση και τη συμπίεση. Αργή ανάπτυξη του άκρου του οστρακόδερμου οδηγεί σε πυκνά «πλευρά» (αριστερά), ενώ ταχεία ανάπτυξη οδηγεί σε πιο λεία κελύφη (δεξιά)

Τα οστρακόδερμα είναι εξαιρετικοί αρχιτέκτονες. Κατασκευάζουν τα «σπίτια» τους έτσι που να προστατεύουν τα μαλακά τους σώματα από τους θηρευτές και τα στοιχεία της φύσης. Τα όστρακα έχουν ασυνήθιστη σκληρότητα, ανθεκτικότητα, αλλά και ομορφιά. Πολλά απ' αυτά έχουν εντυπωσιακά περίπλοκα σχήματα - λογαριθμικές σπείρες, με χαοτικές άκανθες ή άλλα διακοσμητικά στοιχεία, όλα εκτελεσμένα με σχεδόν τέλεια μαθηματική κανονικότητα. Τα οστρακόδερμα δεν γνωρίζουν βεβαίως τίποτα από μαθηματικά ούτε κάποια ανώτερη δύναμη τα κάνει να παίρνουν τέτοια σχήματα. Το πώς ακριβώς αναπτύσσονται αυτά τα πολύπλοκα σχήματα αποκαλύπτουν τώρα μαθηματικά μοντέλα σε υπολογιστή, που ανέπτυξε μια ερευνητική ομάδα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Εδώ και έναν αιώνα οι επιστήμονες έχουν κατανοήσει ότι τα κύτταρα, οι ιστοί και τα όργανα ανταποκρίνονται στους ίδιους φυσικούς νόμους, που διέπουν και τη μη ζωντανή ύλη. Στο μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα οι βιολόγοι επικέντρωσαν στην κατανόηση του τρόπου που ο γενετικός κώδικας καθοδηγεί το σχηματισμό των βιολογικών μοτίβων και του τρόπου που λειτουργούν αυτά τα μοτίβα. Τις τελευταίες δεκαετίες ερευνητές εφαρμόζουν μαθηματική μοντελοποίηση βασισμένη στους φυσικούς νόμους αναζητώντας απαντήσεις σχετικά με τη μορφή που παίρνουν οι βιολογικοί οργανισμοί.

Χρησιμοποιώντας τα εργαλεία της διαφορικής γεωμετρίας, μαθηματικού κλάδου που μελετά τις καμπύλες και τις επιφάνειες, η ερευνητική ομάδα της Οξφόρδης προσδιόρισε ότι τα περίτεχνα σχήματα των κοχυλιών προέρχονται από μερικούς απλούς κανόνες που ακολουθούν τα οστρακόδερμα στην κατασκευή των «σπιτιών» τους. Αυτοί οι κανόνες αλληλεπιδρούν με μηχανικές δυνάμεις που παράγονται κατά την ανάπτυξη του οστράκου, δημιουργώντας μυριάδες παραλλαγές. Τα ευρήματα των ερευνητών εξηγούν πώς τα από πρώτη άποψη ακανόνιστα χαρακτηριστικά των ακάνθων εμφανίστηκαν εξελικτικά σε τόσο πολλές οικογένειες γαστρόποδων, δηλαδή στα είδη που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της ομάδας των μαλακίων. Αποδεικνύεται ότι οι βιολογικοί οργανισμοί δε χρειάζεται να υποστούν τις ίδιες γενετικές αλλαγές, ώστε να αποκτήσουν παρόμοια διακοσμητικά στοιχεία, ακριβώς επειδή είναι οι φυσικοί νόμοι που κάνουν το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς.

Η κατασκευή του οστράκου είναι κυρίως υπόθεση του μανδύα του μαλακίου. Αυτό το λεπτό και μαλακό όργανο εκκρίνει στο άνοιγμα του κοχυλιού κατά στρώματα μια ουσία πλούσια σε ανθρακικό ασβέστιο. Για να εμφανιστεί η χαρακτηριστική σπείρα του κελύφους των σαλιγκαριών και των συγγενών τους των γαστρόποδων χρειάζονται μόνο τρεις κανόνες. Ο πρώτος είναι η διαστολή: Αποθέτοντας ομοιόμορφα περισσότερο υλικό απ' ό,τι στον προηγούμενο γύρο, το μαλάκιο δημιουργεί ένα όλο και μεγαλύτερο άνοιγμα σε κάθε επανάληψη. Αυτή η διαδικασία δημιουργεί έναν κώνο από τον αρχικό κύκλο. Ο δεύτερος κανόνας είναι η περιστροφή: Αποθέτοντας περισσότερο υλικό στη μια πλευρά του ανοίγματος, το μαλάκιο πετυχαίνει τελικά μια πλήρη περιστροφή του ανοίγματος, οικοδομώντας ένα σχήμα σαν δακτύλιο. Ο τρίτος κανόνας είναι η συστροφή: Το μαλάκιο περιστρέφει τα σημεία εναπόθεσης. Ακολουθώντας μόνο τις διαδικασίες διαστολής και περιστροφής σχηματίζεται ένα επίπεδο σπιράλ σαν του ναυτίλου. Προσθέτοντας και τη συστροφή το αποτέλεσμα είναι αυτό που οι επιστήμονες αποκαλούν μη επίπεδο ελικοσπειροειδές όστρακο.

Ορισμένα άλλα οστρακόδερμα προχωρούν σε επιπλέον «καλλωπισμό». Για να καταλάβουμε πώς σχηματίζονται οι προεξοχές ορισμένων οστράκων που λέγονται άκανθες, πρέπει να εξετάσουμε τις δυνάμεις που δημιουργούνται κατά την ανάπτυξη του οστράκου. Η έκκριση του υλικού του οστράκου σχετίζεται με ένα ενδιαφέρον μηχανικό σύστημα. Ο μανδύας είναι προσκολλημένος στο όστρακο μέσω της γεννήτριας ζώνης, μιας περιοχής υλικού που έχει εκκριθεί, αλλά δεν έχει ακόμη ασβεστοποιηθεί. Σε αυτήν την αλληλεπίδραση μεταξύ μανδύα και κοχυλιού βρίσκεται η δυναμική για την ανάπτυξη επιπλέον μοτίβων. Οποιοδήποτε μη συνταίριασμα ανάμεσα στο μανδύα και το άνοιγμα του κοχυλιού δημιουργεί μηχανική τάση στο υλικό του μανδύα. Αν ο μανδύας είναι μικρότερος απ' ό,τι πρέπει για το συγκεκριμένο άνοιγμα, θα πρέπει να τεντωθεί για να προσκολληθεί σ' αυτό. Αν ο μανδύας είναι πιο μεγάλος, θα πρέπει να συμπιεστεί για να χωρέσει. Κι αν η γεννήτρια ζώνη παραμορφωθεί εξαιτίας αυτών των μηχανικών τάσεων, το νέο υλικό που εκκρίνει ο μανδύας σε αυτήν τη φάση θα πάρει το παραμορφωμένο σχήμα του και θα στερεοποιηθεί στο κέλυφος, επηρεάζοντας παραπέρα τον μανδύα στο επόμενο βήμα ανάπτυξης. Ουσιαστικά, αν το κέλυφος δεν αναπτύσσεται με ακριβώς τον ίδιο ρυθμό που αναπτύσσεται το μαλάκιο μέσα του, τότε θα εμφανιστούν παραμορφώσεις, από τις οποίες θα παραχθούν διάφορα διακοσμητικά στοιχεία πάνω στο κοχύλι.

Οι άκανθες είναι το πιο μεγάλο διακοσμητικό, προεξέχοντας σε ορθή γωνία από το κέλυφος φτάνοντας σε μήκος ακόμη και μερικά εκατοστά. Αυτές οι προεξοχές σχηματίζονται σε περιόδους που ο μανδύας υπόκειται σε απότομη ανάπτυξη. Σε αυτές τις περιόδους, ο μανδύας αναπτύσσεται τόσο γρήγορα που έχει πλεόνασμα το οποίο δεν μπορεί να στοιχηθεί με το άνοιγμα του κοχυλιού, γι' αυτό κάμπτεται και αυτό το σχήμα παίρνει και το υλικό που εκκρίνει. Στο επόμενο βήμα ο μανδύας έχει αναπτυχθεί κι άλλο και είναι και πάλι μεγαλύτερος από το άνοιγμα, με αποτέλεσμα να εντείνεται το μοτίβο της κάμψης. Με αυτήν τη διαδικασία σχηματίζεται μια σειρά από άκανθες, που το ακριβές σχήμα της καθεμιάς καθορίζεται από το ρυθμό ανάπτυξης και την ακαμψία του μανδύα.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»