ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ
«Στην εντατική» η λειτουργία τους
Ολοένα και πιο εκρηκτική η κατάσταση που διαμορφώνει η πολιτική της εμπορευματοποίησης και της μείωσης του «κόστους» για το αστικό κράτος
Κόντρα στους προκλητικούς κυβερνητικούς ισχυρισμούς περί «σταθεροποίησης και σταδιακής αναβάθμισης του δημόσιου συστήματος Υγείας», η κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και σε αυτόν τον τομέα, στα χνάρια των προκατόχων της, διαμορφώνει μια όλο και πιο εκρηκτική κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία, με τεράστιες ελλείψεις, τραγική υποστελέχωση, κλινικές και τμήματα «στον αέρα», γενίκευση της «ευελιξίας» και ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Η πολιτική της εμπορευματοποίησης συνολικά της Υγείας, του ανοίγματος νέων κερδοφόρων πεδίων για την επιχειρηματική δράση του κεφαλαίου, η πολιτική του «εξορθολογισμού», όπως «βαφτίζεται» το συνεχές πετσόκομμα των κονδυλίων για τα δημόσια νοσοκομεία, επιδεινώνουν όλο και περισσότερο την κατάσταση που αντιμετωπίζουν υγειονομικοί και ασθενείς...
Τραγική υποστελέχωση - Εκτόξευση της «ευελιξίας»
Ο αριθμός των μόνιμων εργαζομένων στην Υγεία μειώθηκε κατά 1.619 εργαζόμενους την τριετία 2015 - 2017. Σήμερα στα δημόσια νοσοκομεία εργάζονται περίπου 15.000 εργαζόμενοι με ελαστικές σχέσεις εργασίας, που καλύπτουν ένα μέρος των πάγιων και μόνιμων αναγκών και αποτελούν το 20 - 25% του συνόλου των εργαζομένων (αξίωση του ΣΕΒ είναι το ποσοστό των ελαστικά εργαζομένων να ανέβει στο 33%).
Τους επόμενους μήνες αναμένεται να απολυθούν διαδοχικά επικουρικοί, συμβασιούχοι ΚΕΕΛΠΝΟ, ΟΑΕΔ, ΕΣΠΑ, ΔΠΥ, εργολαβικοί, εργαζόμενοι με ατομικές συμβάσεις με τις διοικήσεις, για να δώσουν τη θέση τους και πάλι σε εργαζόμενους που θα προσληφθούν με ημερομηνία λήξης... Η κυβέρνηση, εκτός από την ανακύκλωση της ανεργίας και τους πανηγυρισμούς για τη δήθεν μείωσή της, χειρίζεται αυτές τις χιλιάδες ανθρώπων και τις ανάγκες τους ως εκλογική δεξαμενή, εκβιάζοντάς τους για «ψήφο και παράταση» στην εργασιακή ομηρία.
Επιπλέον, μόνο μέσα στο 2018 θα συνταξιοδοτηθούν 364 γιατροί σε νοσοκομεία όλης της Ελλάδας, ενώ μέχρι τις 31/1/2019 εκατοντάδες επικουρικοί θα απολυθούν, όπως και εκατοντάδες γιατροί που έχουν προσληφθεί μέσω ΕΣΠΑ. Πρόκειται συνολικά για περίπου 1.500 αποχωρήσεις/απολύσεις γιατρών. Την ίδια στιγμή οι συνταξιοδοτήσεις των προηγούμενων χρόνων ακόμη δεν έχουν καλυφθεί, παρά μόνο στο ελάχιστο.
Ακόμα και με όσα προβλέπουν τα πετσοκομμένα οργανογράμματα του 2012, οι κενές θέσεις των μόνιμων ειδικευμένων γιατρών είναι πάνω από 6.500, δηλαδή παραμένει ακάλυπτο σχεδόν το 50% των οργανικών θέσεων, σχεδόν σε όλα τα νοσοκομεία.
«Στον αέρα» κλινικές και τμήματα
Πολλά τμήματα και κλινικές ήδη λειτουργούν σε οριακές συνθήκες και η αποχώρηση/απόλυση ακόμη κι ενός εργαζόμενου τινάζει τη λειτουργία τους «στον αέρα», δημιουργεί ακόμη πιο επισφαλή προγράμματα εφημέρευσης, επιδεινώνει παραπέρα τις συνθήκες παροχής Υγείας.
Παραθέτουμε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:
- Στα Επείγοντα του «Ευαγγελισμού», από τους 11 γιατρούς, οι 9 είναι επικουρικοί και οι 4 απ' αυτούς πρόκειται να απολυθούν μέχρι τέλος του έτους. Είναι ευνόητο το τι θα προκληθεί στη γενική εφημερία του μεγαλύτερου νοσοκομείου της χώρας...
- Στη Νεφρολογική κλινική του Νοσοκομείου Μυτιλήνης, με σταθερά 80 νεφροπαθείς (οι οποίοι αυξάνονται τους καλοκαιρινούς μήνες), από τους 3 νεφρολόγους ο ένας είναι σε αναρρωτική άδεια και ο δεύτερος πρόκειται να συνταξιοδοτηθεί τις επόμενες μέρες. Ενώ η συνταξιοδότηση είναι γνωστή εδώ κι ένα χρόνο, η κυβέρνηση - όπως σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις - δεν έχει φροντίσει να καλυφθεί άμεσα η θέση.
- Στην Παιδοψυχιατρική κλινική του ΠΑΓΝΗ, από τους 7 νοσηλευτές οι 3 δουλεύουν με «μπλοκάκι» και πρόκειται να απολυθούν το επόμενο διάστημα. Μέχρι τώρα οι βάρδιές τους έβγαιναν με καλύψεις από άλλα τμήματα. Μετά την απόλυσή τους η κλινική «παραλύει»...
- Με τον κίνδυνο διακοπής λειτουργίας είναι αντιμέτωπη και η Πνευμονολογική κλινική στο Θριάσιο Νοσοκομείο, ενώ στην Παιδοψυχιατρική του ίδιου νοσοκομείου ο μοναδικός γιατρός είναι επικουρικός.
- Στο Νοσοκομείο Λευκάδας υπάρχουν δύο χειρουργοί και οι δύο επικουρικοί, οπότε πραγματοποιούν από 15 εφημερίες έκαστος.
- Στο Νοσοκομείο Ιωαννίνων «Χατζηκώστα», μετά τις τρεις το μεσημέρι, καθώς και τα Σαββατοκύριακα, λόγω έλλειψης προσωπικού η τραπεζαρία κλείνει, δημιουργώντας πρόβλημα στη διατροφή των ασθενών, η οποία αποτελεί σημαντικό κρίκο στη θεραπεία και την αποκατάστασή τους. Η δαπάνη φαγητού ανά ασθενή έχει μειωθεί στο μισό. Στις δομές Ψυχικής Υγείας η διανομή φαγητού γίνεται μόνο μια φορά τη μέρα. Οι ελάχιστοι τραπεζοκόμοι είναι με ελαστικές σχέσεις εργασίας.
Αντίστοιχη εικόνα καταγράφεται σχεδόν σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας, ενώ κλειστές παραμένουν 150 κλίνες στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας πανελλαδικά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, από τις 750 που υπάρχουν (και ενώ οι ανάγκες απαιτούν πολύ περισσότερες), λόγω των δραματικών ελλείψεων σε προσωπικό και εξοπλισμό.
Επιπλέον, στα περισσότερα νοσοκομεία είναι οξυμένο και το πρόβλημα του ιατρικού εξοπλισμού(λόγω παλαιότητας, έντονης χρήσης, λήξης της εγγύησης συντήρησης), καθώς έχει μπει κι αυτός στον «κόφτη» του πετσοκομμένου προϋπολογισμού για το 2018 (μείωση κατά 363 εκατομμύρια ευρώ για τα νοσοκομεία, που προστίθεται στη μείωση κατά 22,5% του 2016).
Το αποτέλεσμα είναι τα νοσοκομεία να μετατρέπονται σε επαίτες των ΜΚΟ και των διαφόρων «φιλανθρώπων», που εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων και «ξεπλένονται» ως «εθνικοί ευεργέτες»...
Μια επιπλέον συνέπεια όλης αυτής της «ευελιξίας» και της διαρκούς ανακύκλωσης του προσωπικού είναι ότι πάνε στράφι η πολύτιμη επιστημονική πείρα και ωρίμανση, το εργατικό δυναμικό απαξιώνεται, οι παρεχόμενες υπηρεσίες υποβαθμίζονται.
Θύματα της ίδιας πολιτικής είναι οι ασθενείς που προσπαθούν μήνες για να κλείσουν ένα ραντεβού στα Τακτικά Εξωτερικά Ιατρεία και αναγκάζονται, με στερήσεις, να δίνουν 60 ευρώ στα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία. Περιμένουν μήνες στις περιβόητες «λίστες» για να χειρουργηθούν (στο «Βενιζέλειο» π.χ. στη λίστα είναι 1.000 ασθενείς και 3.000 στο ΠΑΓΝΗ).
Εντείνεται η εργοδοτική ασυδοσία
Ολα τα παραπάνω πάνε χέρι - χέρι με την εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία, καθώς το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι καταγγελίες για αυταρχικές και απαξιωτικές συμπεριφορές των διορισμένων από την κυβέρνηση διοικήσεων στα νοσοκομεία.
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα όσα συνέβησαν τις προηγούμενες μέρες στο Νοσοκομείο Λευκάδας, όπου ο διοικητής του νοσοκομείου σε έκτακτο Διοικητικό Συμβούλιο και χωρίς έγγραφη εισήγηση έβαλε ζήτημα απόλυσης επικουρικής παιδιάτρου, η οποία βρίσκεται σε νόμιμη αναρρωτική άδεια.
«Ο διοικητής του νοσοκομείου επιδίωξε να χειραγωγήσει το ΔΣ για να εξασφαλίσει την απόφασή του. Δεν έγινε μάλιστα ψηφοφορία για να παρθεί απόφαση», καταγγέλλει η Ενωση Ιατρών Νομού Ηπείρου.«Δεν τηρήθηκαν ούτε καν τα προσχήματα για μια δίκαιη αντιμετώπιση ενός εργαζόμενου ιατρού», καταγγέλλει ο Σύλλογος Εργαζομένων του νοσοκομείου, τονίζοντας ότι «η Διοίκηση το μόνο που την ένοιαζε ήταν να καλύψει με κάθε τρόπο την Παιδιατρική κλινική με παιδίατρο, διότι μετά την ασθένεια της συναδέλφου θα έμενε ακάλυπτη για 9 μέρες το μήνα και όπως ισχυρίστηκε δεν είχε τα χρήματα το νοσοκομείο να ζητήσει επιπλέον θέση επικουρικού γιατρού...».
Να σημειωθεί ότι στους επικουρικούς όταν ασθενούν - κάτω από το φόρτο εργασίας και τις συνθήκες ασφυκτικής πίεσης - δεν τους καταβάλλεται η τακτική τους μισθοδοσία από το νοσοκομείο (καθώς έτσι ζημιώνεται το νοσοκομείο - επιχείρηση), αλλά μια μικρή αποζημίωση από το Ταμείο τους.
Απέναντι στην αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ
Ολα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν τον βασικό στόχο του αστικού κράτους για διαρκή συμπίεση του «κόστους» του δημόσιου συστήματος Υγείας, στο πλαίσιο της πολιτικής διασφάλισης των περιβόητων «πρωτογενών» πλεονασμάτων για τη στήριξη του κεφαλαίου. Υπηρετώντας αυτόν τον αντιλαϊκό στόχο, προωθούνται η αποδέσμευση της μισθοδοσίας του προσωπικού από τον κρατικό προϋπολογισμό, η σταδιακή μετατροπή των δημόσιων νοσοκομείων σε αμιγείς επιχειρήσεις, ώστε από το 2020 και μετά - σε εναρμόνιση με τις κατευθύνσεις της ΕΕ - τα νοσοκομεία να είναι αυτοχρηματοδοτούμενα, με την ελάχιστη επιχορήγηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Αυτήν την αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ για την Υγεία την στηρίζουν όλα τα αστικά κόμματα, γι' αυτό και η μεταξύ τους αντιπαράθεση εστιάζει σε ψευτοζητήματα, όπως της «αποτελεσματικότητας», της «ύπαρξης σωστού σχεδιασμού», της «διαφάνειας». Η ουσία μένει άθικτη, προκειμένου να εγκλωβίσουν τη δυσαρέσκεια εργαζομένων και ασθενών εντός μιας «καλύτερης διαχείρισης» της ίδιας αντιλαϊκής στρατηγικής.
Απάντηση σε αυτήν την επίθεση, όπως και στην προπαγάνδα που την συνοδεύει, δίνει η ενίσχυση της κοινής πάλης των υγειονομικών μαζί με όλο το λαό, για ένα σύστημα Υγείας αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, που θα δίνει έμφαση στην Πρόληψη και την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, θα λαμβάνει υπόψη τις γεωγραφικές και πληθυσμιακές ιδιαιτερότητες της χώρας και θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.
Σε πλήρη αντίθεση με την πολιτική της εμπορευματοποίησης για την πολύμορφη υπηρέτηση των στόχων του κεφαλαίου, διέξοδο δίνει ο προσανατολισμός σε ένα τέτοιο σύστημα Υγείας, το οποίο με τη σειρά του προϋποθέτει ριζικά διαφορετικές σχέσεις ιδιοκτησίας και παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, με αποκλειστικό οδηγό την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών.
