Spot του ΠΑΜΕ για την Εργατική Πρωτομαγιά 2019

Η Πρωτομαγιά είναι ΑΠΕΡΓΙΑ

Μη  μας προδίδετε για τα αφεντικά
Μην ακούτε τα ψέματά τους 

Οι φτωχοί δεν έχουμε καμία τύχη 
Εκτός αν οργανωθούμε

Με ποια πλευρά είστε παιδιά; 
Με ποια πλευρά είστε;

1η ΜΑΗ 2019 ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΜΕ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 1^η ΜΑΗ, ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, ΣΤΙΣ 10:30πμ

Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, νέες, νέοι,

Η 1η Μάη είναι η μέρα που οι εργάτες όλου του κόσμου τιμούν τους νεκρούς της τάξης τους, τους ηρωικούς εργατικούς-λαϊκούς αγώνες, τις εργατικές αιματηρές κατακτήσεις, στην ανειρήνευτη πάλη με τους εκμεταλλευτές μας. Είναι μέρα-σύμβολο στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Το σύνθημα «ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ – ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΕΡΓΑΤΙΑ» είναι ζωντανό, επίκαιρο, θα υπάρχει και θα βροντοφωνάζεται από εργάτες σε όλον τον κόσμο και στις συγκεντρώσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Το οφείλουμε σε αυτούς που πάλεψαν πριν από εμάς, στους χιλιάδες νεκρούς της τάξης μας, στους νεκρούς του Σικάγο, στους εργάτες της πρώτης ματωμένης πρωτομαγιάς στην Ελλάδα το 1924, του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, στους 200 κομμουνιστές της Καισαριανής.

Η ματωμένη θυσία των εργατών του Σικάγου διδάσκει πως η εργατική τάξη δε μπορεί να περιμένει βελτιώσεις στη ζωή της, αν δεν αγωνιστεί. Τίποτα δε χαρίζεται. Στο σύστημα της εκμετάλλευσης δεν υποτασσόμαστε, δε δίνουμε συγχωροχάρτι, δε συμβιβαζόμαστε με την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ!

 Εργαζόμενη, εργαζόμενε,

 Κυβέρνηση και κόμματα που στηρίζουν το σύστημα της εκμετάλλευσης, μπροστά στις εκλογές, θα κάνουν προσπάθεια να σε παγιδέψουν, να φέρουν τη δυσαρέσκεια σου, στα μέτρα τους! Με νέα ψέματα και απάτες θα προσπαθήσουν να σε βάλουν στη λογική του τάχα “μικρότερου κακού”.

Μην αποδεχτείς νέες απάτες, μεγάλα λόγια που θα υπόσχονται ξανά προστασία των φτωχών και των αδυνάτων, ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη μπορεί να είναι «δίκαιη» και «βιώσιμη».

Απάντησε αγωνιστικά με τη συμμετοχή σου στους διεκδικητικούς αγώνες, οργανώσου στο σωματείο σου.  Προσπέρασε τους εκβιασμούς των κομμάτων που στηρίζουν τα κέρδη των μονοπωλίων, την ΕΕ της ανεργίας, των ψίχουλων και της καταστολής, τις δυνάμεις που στηρίζουν το ΝΑΤΟ των πολέμων και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Το σύστημα της εκμετάλλευσης δε μπορεί να γίνει πιο ανθρώπινο, πιο δίκαιο, δε μπορεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Καμία ανοχή στη συνδικαλιστική μαφία!

Δίπλα στα αφεντικά και το πολιτικό προσωπικό τους, βρίσκεται οργανωμένα, ένας καλοταϊσμένος συνδικαλιστικός μηχανισμός, μια εργατική ελίτ. Αυτή η συνδικαλιστική μαφία στη ΓΣΕΕ, προσπαθεί όλο αυτό το διάστημα να φέρει μέσα στο εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα, μεγαλοδιευθυντές και golden boys, νόθους, να φέρει με φυσική παρουσία την εργοδοσία.

Τα μνημόνια και όλα τα αντεργατικά μέτρα ιδιαίτερα των τελευταίων ετών, έχουν και τη δική τους υπογραφή. Είναι οι ίδιοι που λένε πως η απεργία έφαγε τα ψωμιά της, αυτοί που βρίσκονταν μαζί στις πλατείες των αγανακτισμένων και έβαζαν τους “Κολλάδες” και άλλους «πρόθυμους συνδικαλιστές» να ανακηρύττουν “το τέλος των συνδικάτων”. Είναι αυτοί που έκλεισαν τα μάτια όταν μπήκε στο γύψο το απεργιακό δικαίωμα, που κάλεσαν τους εργαζόμενους να απεμπολήσουν δικαιώματα στο μισθό και την κοινωνική ασφάλιση, να διαδηλώσουν με τα αιτήματα των επιχειρηματικών ομίλων και της κυβέρνησης.

Δεν έχουν τελειώσει ακόμα την αποστολή τους! Θέλουν τα συνδικάτα μηχανισμούς προώθησης της στρατηγικής των μονοπωλίων, της υπηρέτησης με κάθε τρόπο της ανταγωνιστικότητας, της μείωσης του μισθολογικού κόστους. Να υπηρετούν όλοι οι εργαζόμενοι αυτούς τους στόχους χωρίς αντιδράσεις, να υπάρχει σιγή νεκροταφείου.

Όμως εδώ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΜΕ

Η εγγύηση, ότι δεν θα τα καταφέρουν είναι η 20χρονη πορεία και δράση του ΠΑΜΕ. Η αταλάντευτη ταξική γραμμή πάλης, η πάλη για ενότητα των εργατών ανεξαρτήτου σχέσης εργασίας απέναντι σε εργοδοσία και κράτος, είναι η παρακαταθήκη για να κάνουμε βήματα μπροστά, για ισχυρή οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς για να επιβάλουμε τα δίκια μας.  Καλούμε κάθε σωματείο, κάθε τίμιο συνδικαλιστή, τον κάθε εργαζόμενο, να κρίνει την κατάσταση και να πάρει θέση απέναντι στη συνδικαλιστική μαφία. Την πρώτη Μάη πρέπει να εκφραστεί ένα ενωτικό μαχητικό ρεύμα που εκφράζεται στους χώρους δουλειάς, με τη συμμετοχή όλων των δυνάμεων που αντιδρούν σε αυτά τα φαινόμενα εκφυλισμού που λένε ότι “κάτι πρέπει να γίνει” σε μία μαζική, μαχητική, ενωτική συγκέντρωση στο Σύνταγμα.

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ Η ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ!

Τα 100 χρόνια ζωής της ΓΣΕΕ, δεν είναι οι Μακρήδες, οι Λυκιαρδόπουλοι και η σημερινή συνδικαλιστική μαφία. Δεν είναι τα «ναι» στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στα μνημόνια, η ανταγωνιστικότητα και η ευελιξία στην αγορά εργασίας.

Είναι οι νεκροί της τάξης μας που έπεσαν στην ανειρήνευτη πάλη για το δικαίωμα στη δουλειά με δικαιώματα, είναι οι 200 της Καισαριανής, ο Μπεναρόγια, ο Μήτσος Παπαρήγας, οι χιλιάδες εξορισμένοι και όλοι όσοι αγωνίστηκαν για το πανανθρώπινο μήνυμα της Πρωτομαγιάς, για να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι στις μέρες μας, οι χιλιάδες απολυμένοι, οι εργάτες που μπήκαν μπροστά με το σύνθημα «καμία θυσία για την πλουτοκρατία», όταν η συνδικαλιστική μαφία μιλούσε για «εθνική ανάπτυξη» και «κοινωνική ειρήνη». Αυτήν την ηρωική ιστορία του εργατικού κινήματος δεν μπορούν να τη λερώσουν οι εργοδότες και οι πεμπτοφαλαγγίτες μέσα στα συνδικάτα.

1^η ΜΑΗ, ΜΕΡΑ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ!

Υπάρχει διέξοδος! Με την εργατική τάξη στην πρωτοπορία, σε συμμαχία με τους μικρούς αγρότες και τους επαγγελματίες,  προχωράμε μπροστά για το μέλλον που μας ανήκει, για τον μεγάλο αγώνα της απελευθέρωσης των εργατών και των καταπιεσμένων από τα δεσμά της εκμετάλλευσης! Να τραβήξουμε το δικό μας δρόμο ανάπτυξης, που θα έχει ως μοναδικό κίνητρο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Αυτό είναι το ιστορικό μήνυμα της Πρωτομαγιάς, που όσο κι αν προσπαθήσουν, αφεντικά, κυβερνήσεις και συνδικαλιστική μαφία, δεν θα επιτρέψουμε να παραχαραχτεί.

Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε! Το σύνθημα, που γεννήθηκε μέσα από εργατικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις, εξακολουθεί να είναι επίκαιρο, να δίνει ελπίδα, να είναι οδηγός και να φωτίζει το δρόμο μας.

Δυναμώνουμε την οργάνωσή μας, την ταξική ενότητα, την εργατική αλληλεγγύη!

Ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Με σωματεία εργατών, όχι των κυβερνήσεων και των εργοδοτών

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ 10:30πμ ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Εκθεση πεπραγμένων της επιθεώρησης εργασίας για το 2017

Νέα αντεργατικά «ρεκόρ» σε «ευελιξία» και εργατικά «ατυχήματα»

Κόντρα στη νέα προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να «αναστήσει» την απάτη περί του... «ταξικού προσήμου» και της «ενίσχυσης της θέσης των εργαζομένων» που έφερε τάχα η διακυβέρνησή του από το 2015, τα ίδια τα επίσημα στοιχεία των κρατικών φορέων έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτό που βιώνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι: Τη συνεχή ένταση της εκμετάλλευσης, τη διαρκή επιδείνωση της θέσης τους από την πολιτική που υπηρετεί τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.

Τα παραπάνω αποτυπώθηκαν ανάγλυφα ξανά πριν από λίγες μέρες, με τη δημοσιοποίηση της Εκθεσης Πεπραγμένων 2017 του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ, υπάγεται στο υπουργείο Εργασίας, αρμόδιο για τον έλεγχο τήρησης των μέτρων για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία και των συνθηκών εργασίας). Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης, το 2017 ήταν έτος «ρεκόρ» ως προς την αύξηση των εργατικών «ατυχημάτων», των θέσεων μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης, της εργασίας ανηλίκων, ενώ μειώθηκαν κι άλλο οι έλεγχοι για την τήρηση των μέτρων για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία.

Την ίδια ώρα, σε ό,τι αφορά το ίδιο το ΣΕΠΕ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει στον ίδιο αντεργατικό δρόμο με τους προκατόχους της: Το Σώμα εξακολουθεί να υποφέρει από μεγάλες ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή και προσωπικό. Η κυβέρνηση ενισχύει τον προσανατολισμό του, στους ελέγχους που ασκεί, στη «συμφιλίωση» μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου, μετατοπίζοντας, τελικά, την εργοδοτική ευθύνη στις πλάτες των εργαζομένων. Ξεζουμίζει τους ελάχιστους εργαζόμενους στο ΣΕΠΕ, μόνο και μόνο για να εμφανίσουν μια εικόνα ότι κάνουν ελέγχους για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας...

Ρεκόρ μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΣΕΠΕ, το 2017 σημειώθηκε ξανά άνοδος της απασχόλησης (οι νέες προσλήψεις εμφανίζονται υπερδιπλάσιες των νέων προσλήψεων το 2009, στο ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης), η άνοδος αυτή ωστόσο συνοδεύεται από το τσάκισμα συνολικά των δικαιωμάτων των εργαζομένων, από την επικράτηση των «ευέλικτων» μορφών εργασίας, στο έδαφος της αντεργατικής νομοθεσίας της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία για τις νέες συμβάσεις απασχόλησης. Σύμφωνα με την Εκθεση, στο σύνολο των νέων συμβάσεων:

• Το 2009 οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης ήταν 746.911 και αποτελούσαν το 79% των νέων συμβάσεων.
• Το 2017 οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης ήταν 1.083.418 και αποτελούσαν μόλις το 45% των νέων συμβάσεων.

Ως προς τις νέες συμβάσεις μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης ισχύουν τα εξής:

• Το 2009 ήταν 198.227 και αποτελούσαν το 21% των νέων συμβάσεων.
• Το 2017 ήταν 1.316.980 (ο μεγαλύτερος αριθμός από το 2009) και αποτελούσαν το 55% των νέων συμβάσεων!

Να σημειωθεί μάλιστα ότι οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης δεν αντιστοιχούν και σε θέσεις μόνιμης εργασίας. Αντιθέτως, η αύξηση των αριθμού των νέων συμβάσεων (κάθε μορφής) είναι ένας ακόμα δείκτης που δείχνει τη μεγάλη ανακύκλωση του εργατικού δυναμικού, το διαρκές πέρασμα από την εργασία στην ανεργία. Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη», σε κάθε 100 προσλήψεις αντιστοιχούν περίπου 95 απολύσεις.

Εξίσου σημαντικό είναι το στοιχείο των μετατροπών συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερικής και εκ περιτροπής, που το 2017 έφθασαν τις 59.605.

Τα περισσότερα εργατικά «ατυχήματα» από το 2000

Το 2017 καταγράφονται 7.357 εργατικά «ατυχήματα», ο μεγαλύτερος αριθμός από το 2000, πρώτο χρόνο λειτουργίας του ΣΕΠΕ.

Να σημειωθεί μάλιστα ότι από το 2012 μέχρι το 2017 υπάρχει συνεχής αύξηση των εργατικών «ατυχημάτων».

Αντίστοιχα, σε ό,τι αφορά τα θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» σημειώνεται συνεχής αύξησή τους από το 2014 και μετά, ενώ τα 76 θανατηφόρα που καταγράφονται το 2017 είναι ο μεγαλύτερος αριθμός νεκρών εργατών από το 2011.

Επιχειρώντας να κουκουλώσει τα παραπάνω, η κυβέρνηση καταφεύγει σε μία ακόμα αθλιότητα: Στην Εκθεση Πεπραγμένων διαχωρίζει με επιμονή τα θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» σε παθολογικά και μη, υπονοώντας προφανώς ότι ορισμένα από αυτά δεν έχουν άμεση σχέση με το χώρο εργασίας.

Ωστόσο, ακόμα και οι θάνατοι εργατών που οφείλονται σε παθολογικά αίτια τις περισσότερες φορές έχουν άμεση σχέση με τις άθλιες συνθήκες εργασίας και ζωής, με το τεράστιο άγχος και την ανασφάλεια που γεννούν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, ο οποίες όπως είδαμε αυξάνονται συνεχώς, με το κυνήγι για το μεροκάματο, τη συνεχή μετάβαση μεταξύ εργασίας και ανεργίας, τους μισθούς - ψίχουλα, την εντατικοποίηση της εργασίας, την ουσιαστική ανυπαρξία Πρόληψης κ.ο.κ.

Η αθλιότητα αυτή της κυβέρνησης εκφράζεται με το συμπέρασμα στην Εκθεση Πεπραγμένων: «Η αύξηση αυτή, της τάξης του 24% εντός της διετίας (σ.σ. 2015 - 2017), δεν αντανακλάται στην αντίστοιχη πορεία των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων, η οποία εμφανίζει στασιμότητα. Συγκεκριμένα, τα θανατηφόρα ατυχήματα μη παθολογικής αιτιολογίας ανήλθαν σε 34, έναντι 33 και 34 που συνέβησαν κατά τα έτη 2016 και 2015 αντίστοιχα»! Και παρακάτω: «Η μεταβολή όμως (σ.σ. των θανατηφόρων) κατά την τριετία οφείλεται στην αύξηση των δηλωθέντων ατυχημάτων παθολογικής αιτιολογίας και όχι των υπολοίπων, όπως έχει αναφερθεί και παραπάνω».

«Ρεκόρ» και στην εργασία ανηλίκων

Μια ακόμα θλιβερή «πρωτιά» προσθέτει το γεγονός ότι το 2017 θεωρήθηκαν 7.647 βιβλιάρια ανηλίκων(άνω των 15 ετών), έναντι 2.780 θεωρήσεων το 2005 και 562 θεωρήσεων το 2012!

Από το σύνολο των ανηλίκων, τα 4.028 είναι αγόρια και τα 3.619 κορίτσια.

Το 2005 είχαν γίνει 5 μηνύσεις και είχαν επιβληθεί 29 πρόστιμα για παράνομη απασχόληση ανηλίκων, το 2012 έγιναν 4 μηνύσεις και επιβλήθηκαν 16 πρόστιμα. Το 2017 δεν έγινε καμία μήνυση, ενώ επιβλήθηκαν 12 πρόστιμα...

Ελεγχοι - «βιτρίνα» και ελάχιστο προσωπικό

Οσο για τους ελέγχους για την τήρηση των μέτρων για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία(ΥΑΕ), το 2017 σημειώθηκε ξανά μείωσή τους, καταγράφοντας νέο αρνητικό ρεκόρ.

Μάλιστα, από το 2013 και μετά υπάρχει συνεχής μείωση των ελέγχων και επανελέγχων, φθάνοντας τους 21.423 το 2017, ο μικρότερος αριθμός από το 2001.

Από την άλλη, καταγράφεται αύξηση στους ελέγχους που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις, χωρίς όμως αυτή να ανταποκρίνεται στην αύξηση της απασχόλησης και στην ένταση της εργοδοτικής ασυδοσίας. Το 2017 έγιναν 30.492 έλεγχοι και επανέλεγχοι, περισσότεροι από τα έτη 2015 και 2016 αλλά λιγότεροι από τα προηγούμενα.

Σε κάθε περίπτωση, ο αριθμός των ελέγχων τόσο για τα μέτρα ΥΑΕ όσο και για τις εργασιακές σχέσεις είναι σταγόνα στον ωκεανό.

Χαρακτηριστικά, το 2017 το ΣΕΠΕ πραγματοποίησε μόλις 14.000 ελέγχους για ΥΑΕ (δεν περιλαμβάνονται οι επανέλεγχοι και οι έλεγχοι που προκαλούνται από καταγγελίες και εργατικά «ατυχήματα»). Με δεδομένο ότι ο αριθμός των καταγεγραμμένων επιχειρήσεων είναι 236.500, απαιτούνται 17 χρόνια για να γίνουν έλεγχοι σε όλες τις επιχειρήσεις! Για τις εργασιακές σχέσεις πραγματοποιήθηκαν 30.000 έλεγχοι, που σημαίνει ότι για να ελεγχθούν όλες οι επιχειρήσεις απαιτούνται 8 χρόνια!

Την ίδια στιγμή, ο αριθμός του προσωπικού που στελεχώνει τις Επιθεωρήσεις Εργασίας συνεχίζει να είναι εξαιρετικά μικρός. Το 2017 υπηρετούσαν μόλις 373 επιθεωρητές Εργασιακών Σχέσεων και 245 επιθεωρητές για την ΥΑΕ!

Οργανο ταξικής «συμφιλίωσης»

Παραποιώντας την πραγματικότητα αυτή, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να ταυτίσει τον προσανατολισμό του ΣΕΠΕ με τους εργαζόμενους σε αυτό.

Στη συνέχεια αποθεώνει την ταξική συνεργασία, δείχνοντας ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος του ΣΕΠΕ: «Είναι σαφές ότι ο αγώνας και η αγωνία των Επιθεωρητών Εργασιακών Σχέσεων (σ.σ. το σωστό θα ήταν: Η αγωνία της κυβέρνησης) συμβαδίζουν με τον αγώνα και την αγωνία των επιχειρήσεων, που προσπαθούν να κρατηθούν στην αγορά και φυσικά των εργαζομένων που αισθάνονται ανασφάλεια ως προς την εργασιακή τους σχέση και τα δικαιώματά τους. Η Επιθεώρηση Εργασίας φιλοδοξεί - και προς αυτό το στόχο εργάζεται αδιάκοπα - να αποτελέσει εκείνη τη σταθερά που θα εξισορροπεί τις καταστάσεις σε έναν μεταβαλλόμενο εργασιακό χάρτη, δρώντας προληπτικά και προστατευτικά προς όφελος των εργαζομένων και της υγιούς αγοράς εργασίας».

Αυτό είναι λοιπόν το ζητούμενο της κυβέρνησης, να συμφιλιωθεί ο εργαζόμενος με τον εκμεταλλευτή του, στον οποίο το αστικό κράτος δίνει όλα τα εργαλεία για να εντείνει την εκμετάλλευση...

Απογειώνει τα «ματωμένα» πλεονάσματα τσακίζοντας το λαό

Από κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στο υπουργείο Οικονομικών

Θηριώδες πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 4,4% του ΑΕΠ, κατέγραψε η Ελλάδα το 2018 σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, που επικύρωσε η «Eurostat», δείχνοντας το μέγεθος της επίθεσης που συνεχίζουν να δέχονται οι λαϊκές οικογένειες.

Η «επίδοση» αυτή συνιστά μεγάλη αύξηση σε σχέση με το 2017, όταν το «ματωμένο» πρωτογενές πλεόνασμα διαμορφώθηκε στο 3,9% του ΑΕΠ, με όρους «Eurostat».

Σε απόλυτους αριθμούς, το πρωτογενές πλεόνασμα του 2018 ανήλθε σε 8,14 δισ. ευρώ. Μάλιστα, για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, το πρωτογενές πλεόνασμα ξεπέρασε το στόχο.

Τα στοιχεία της «Eurostat» παρουσιάζουν μια μικρή απόκλιση σε σχέση με τα δημοσιονομικά στοιχεία του προγράμματος του ESM, λόγω διαφορετικής αποτύπωσης ορισμένων δαπανών και εσόδων. Με όρους προγράμματος, το υπουργείο Οικονομικών υπολογίζει το πρωτογενές πλεόνασμα του 2018 σε 4,29%, δηλαδή αρκετά πάνω από τον επίσημο στόχο του 3,5% του ΑΕΠ.

Ο λαός θα συνεχίσει να «ματώνει» έως το 2060

Σε συνέντευξή του στο «Financial Times», ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας διαβεβαιώνει τους εταίρους του πως θα τηρηθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευτεί για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ από το 2018 έως το 2022 και για πρωτογενή πλεονάσματα λίγο πάνω από 2% του ΑΕΠ από το 2023 έως το 2060!

Ο Αλ. Τσίπρας αναφέρει πως η κυβέρνησή του θα τηρήσει το στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% έως το 2022, καθώς «ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία ήταν η ανάκτηση της αξιοπιστίας» της Ελλάδας!

Η κρατική υποχρηματοδότηση για προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς είναι η σπίθα που έγινε φωτιά

Οποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της επίσημης έρευνας, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η τεράστια καταστροφή της Παναγίας των Παρισίων («Notre Dame» - «Νοτρ Νταμ») από πυρκαγιά στις 15 Απρίλη δεν θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.

Στη σημερινή εποχή, που η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος έχει δώσει επιτεύγματα ασύλληπτα για τα δεδομένα προηγούμενων δεκαετιών, τα μέσα για την πρόληψη και την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων, ώστε να ελαχιστοποιούνται οι κίνδυνοι και οι καταστροφές, είναι πλέον διαθέσιμα, ειδικά όταν μιλάμε για μνημεία τέτοιου μεγέθους, που ανήκουν στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά.

Ως ένα τέτοιο μνημείο, φτιαγμένο πριν από οκτώμισι αιώνες και γεμάτο με εκατοντάδες ανεκτίμητα έργα γλυπτικής, ζωγραφικής κ.τ.λ., η «Νοτρ Νταμ» απαιτούσε συγκεκριμένα έργα συντήρησης και υποστήριξης. Εργα ανάλογα των αναγκών που δημιουργούσαν οι μεγάλες φθορές από το χρόνο, τα καιρικά φαινόμενα, αλλά και ο μεγάλος όγκος επισκεπτών (υπολογίζονται σε 14 εκατομμύρια το χρόνο), όπως επίσης και έργα, ανάλογα των αναγκών που γεννά η προστασία τέτοιων ιστορικών μνημείων, η αξιοποίησή τους στη μελέτη της ανθρώπινης ιστορίας και κοινωνικής εξέλιξης.

Προειδοποιήσεις για αυτές τις μεγάλες ανάγκες υπήρχαν πολλές. Οπως για παράδειγμα η επιστολή της Αρχιεπισκοπής του Παρισιού (τουλάχιστον από το 2017) που σημείωνε καθαρά ότι «η κατάσταση του καθεδρικού ναού της Παναγίας των Παρισίων έχει φτάσει σήμερα σε ένα στάδιο στο οποίο οι δομές του δεν θα μπορούν πια να διαδραματίσουν το ρόλο τους 

και θα απειλήσουν την ίδια τη σταθερότητα του μνημείου, χωρίς να μιλήσουμε για τον κίνδυνο οριστικής απώλειας του σκαλιστού διακόσμου».

Επίσης, μια σειρά από ειδικευμένοι επιστήμονες κατήγγειλαν μετά την πυρκαγιά ότι «θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει την καταστροφή», ότι «οι προδιαγραφές για τις εργασίες συντήρησης σε ιστορικά μνημεία ήταν ανεπαρκείς», ότι έχει τεθεί κατά καιρούς η ανάγκη να ψηφιστούν νόμοι για την ολοκληρωμένη προστασία τους, χωρίς να έχουν προχωρήσει. Είναι ενδεικτικό ότι η τελευταία φορά που έγιναν εργασίες στήριξης στο βέλος (τη μεταλλική άκρη στον οβελίσκο του ναού) - που φτιάχτηκε από ξύλο και μολύβι στη διάρκεια εργασιών ανακαίνισης τον 19ο αιώνα και τη Δευτέρα κατέρρευσε - ήταν τη δεκαετία του 1930.

Συνειδητή υποχρηματοδότηση

Στον αντίποδα όλων αυτών, και παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης Μακρόν να εμφανιστεί ...συντετριμμένη από την καταστροφή, επιβεβαιώθηκαν οι οδυνηρές συνέπειες της κρατικής υποχρηματοδότησης για την προστασία των πολιτιστικών μνημείων, στο πλαίσιο μιας πολιτικής που προτάσσει αφενός τη διαρκή «εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών» για λογαριασμό του κεφαλαίου (όπου η προστασία και η ανάδειξη του πολιτισμού θεωρείται προφανώς περιττό «κόστος» που πρέπει να πετσοκοπεί), αφετέρου την πλήρη παράδοση και του πολιτισμού στο μεγάλο κεφάλαιο, για να αποκομίσει πολλαπλά οφέλη (από άμεσα οικονομικά μέχρι και έμμεσα ιδεολογικά - πολιτικά).

Αν και οι εκτιμήσεις για τις ανάγκες ανακαίνισης του ναού ξεκινούσαν - σύμφωνα με σχετικά γαλλικά ρεπορτάζ - από τα 100 εκατομμύρια ευρώ, το γαλλικό κράτος διέθετε μόλις 2 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Σημειωτέον ότι μιλάμε για το ίδιο κράτος που πριν από κάποιους μήνες ανακοίνωσε περήφανο ότι θα φτάσει τις ετήσιες στρατιωτικές δαπάνες στα 35,9 δισεκατομμύρια ευρώ, αυξημένες κατά 20%...

Εξίσου χαρακτηριστικό είναι και το γεγονός ότι ακόμα και οι εργασίες ανακαίνισης, που βρίσκονταν σε εξέλιξη, εξαρτιόνταν ουσιαστικά από το ύψος δωρεών ιδιωτών, δηλαδή δεν υπήρχε ολοκληρωμένο σχέδιο για την κατάρτιση και ολοκλήρωση των απαραίτητων έργων. Η σχετική συμφωνία που είχε υπογραφεί το Μάη του 2017 προέβλεπε τη συμμετοχή του κράτους με τα ποσά που ήδη διέθετε (2 εκατ. ευρώ ετησίως), που για να αυξηθεί έστω και 1 ευρώ (!) θα έπρεπε να έχει καταβληθεί πρώτα η χορηγία 1 ευρώ από ιδιώτη. Δηλαδή, όχι απλά η κρατική χρηματοδότηση ήταν πολύ κατώτερη των περιστάσεων, αλλά και η όποια ενδεχόμενη αύξησή της εξαρτιόταν από τη μεγαλύτερη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα!

Αλλωστε, αυτή είναι η κατεύθυνση που δίνει ρητά η ΕΕ, όπως αποτυπώνεται σε μια σειρά από κείμενα, αποφάσεις, οδηγίες της, για την «ολοκληρωμένη προσέγγιση της πολιτιστικής κληρονομιάς», όπου ουσιαστικά δίνεται το σύνθημα για την πλήρη παράδοσή της στα σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου.

Σε ένα από αυτά τα κείμενα, το 2014, ουσιαστικά ξεκαθαριζόταν ότι τα κρατικά ταμεία πρέπει να έχουν άλλες προτεραιότητες, αλλά και ότι τα πολιτιστικά μνημεία πρέπει ακόμα πιο γοργά να γίνουν βορά στην αύξηση του επιχειρηματικού κέρδους: «Οι δημόσιοι προϋπολογισμοί μειώνονται και ταυτόχρονα οι υψηλές τουριστικές εισροές έχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Αυξάνουν τα έσοδα, αλλά και τις περιβαλλοντικές και φυσικές πιέσεις», αναφερόταν μεταξύ άλλων και συστηνόταν ότι «η συμμετοχή των ενδιαφερόμενων φορέων του ιδιωτικού τομέα θα πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω». Για να καταλήξει ότι «το καλύτερο προσαρμοσμένο μοντέλο στη σύγχρονη Ευρώπη είναι η μεγαλύτερη συμμετοχή ιδιωτικού τομέα και κοινωνίας των πολιτών».

«Σχέδιο ανοικοδόμησης»

Με όλα αυτά τα δεδομένα, μόνο οργή μπορούν να προκαλέσουν δακρύβρεχτα διαγγέλματα όπως αυτό του Μακρόν, το βράδυ της Τρίτης, που καλούσε τον λαό να μετατραπεί «αυτή η καταστροφή» σε «ενότητα», υποσχόμενος ο ίδιος ότι «θα ανοικοδομήσουμε τη "Νοτρ Νταμ"» μέσα σε 5 χρόνια (το 2024 η Γαλλία ετοιμάζεται να φιλοξενήσει Ολυμπιακούς Αγώνες).

Οσο για τις προσφορές ύψους 1 δισ. που ανακοινώθηκαν ότι θα δοθούν από Γάλλους και άλλους μεγιστάνες για την ανοικοδόμηση του καθολικού ναού, γρήγορα αποκαλύφθηκε ότι ακόμα κι αυτές θα συνοδεύονται από γενναίες φοροαπαλλαγές, που θα φτάνουν το 66% για ποσά πάνω από 1.000 ευρώ. Ενώ, ο πρωθυπουργός Εντουάρντ Φιλίπ διευκρίνισε ότι όποιες εταιρείες προσφέρουν χρήματα θα έχουν τις προβλεπόμενες από τον νόμο φορολογικές ελαφρύνσεις για τις χορηγίες.

Οπως και να 'χει, η «συνταγή» που οδήγησε στην καταστροφή του μνημείου, η πολιτική δηλαδή που παραδίδει και την πολιτιστική κληρονομιά βορά στα κέρδη του κεφαλαίου, είτε μειώνοντας τις κρατικές δαπάνες συντήρησης, ανάδειξης και προστασίας, είτε μπάζοντας τους ιδιώτες σε όλους αυτούς τους τομείς με το αζημίωτο, επαναλαμβάνεται τώρα για την αναστήλωση και την αποκατάσταση του μνημείου. Μέχρι την επόμενη καταστροφή...

Α. Μ.