ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
Για τον
απολογισμό της δράσης του σωματείου
Μπορούμε να συνοψίσουμε το σκεπτικό των
δύο παρατάξεων που πλειοψηφούν στο σωματείο(Ενωτική Πρωτοβουλία και Ενιαίο
Ψηφοδέλτιο) με την κομψή έκφραση “κοινωνικός εταιρισμός”. Αυτό σημαίνει ότι,
εργαζόμενοι και εργοδότης έχουν κοινά συμφέροντα και προσπαθούν να βρουν μια
αμοιβαία επωφελή λύση(win-win). Κάτι θα “πάρουν” οι εργαζόμενοι, κάτι θα
δώσουν, κάτι θα πάρει ο εργοδότης, κάτι θα “δώσει”.
Παράδειγμα η ΣΣΕ, όπου η Διοίκηση
φαίνεται να “δίνει” ορισμένες επιπλέον άδειες, τις οποίες συνάδελφοι μας στα
δημόσια νοσοκομεία δικαιούνται μέσω του δημοσιουπαλληλικού κώδικα. Άνθρακες
λοιπόν ο θησαυρός. Η ιστορία όμως πάει παραπέρα. Για παράδειγμα, στα δημόσια νοσοκομεία
η υπεύθυνη δήλωση είναι δυο μέρες και σε μας τέσσερις. Χαρίζουν λοιπόν στη
διοίκηση δυο μέρες από την άδεια ασθένειας τέκνου(από τέσσερις σε δυο), και
πατσίσανε!
Όταν προτείναμε στο Δ.Σ. του σωματείου
τη διεκδίκηση μέσω της ΣΣΕ του 13ου και 14ου μισθού, οι πρώτες αντιδράσεις τους
ήταν: “είναι παράνομο”! και “γιατί όχι 15ο και 16ο”; Φυσικά και υποχρεώθηκαν να
εντάξουν την πρότασή μας στο πλαίσιο, αλλά τη μάζεψαν άρον – άρον όπως και άλλες, στην πρώτη κιόλας επαφή με τη
Διοίκηση.
Πέρα όμως από το τι διεκδικείς(έστω και
στα χαρτιά), υπάρχει και το πως το διεκδικείς. Πως καλλιεργείς τη συνείδηση των
εργαζόμενων, πως τους πείθεις να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, να κατέβουν
σε μια συγκέντρωση ή να απεργήσουν. Πέρα από το ότι σ’ αυτό το κομμάτι οι παραπάνων
παρατάξεις δε θέλουν να κάνουν τίποτα, ακόμα χειρότερα, βάζουν εμπόδια σ’
αυτούς που θέλουν να απεργήσουν, ορίζοντας ως προσωπικό ασφαλείας όλο σχεδόν το
νοσηλευτικό προσωπικό σε μέρα εφημερίας. Την ίδια στιγμή καλλιεργούν στη
συνείδηση των εργαζόμενων ότι χάθηκε δεν έρχεται πίσω, γι’ αυτό και το “ταμείο
αλληλεγγύης”. Τέλος, για τις συνελεύσεις μέρα παρά μέρα, τι να πούμε.
Μπουχτίσαμε!
Γι’ αυτό που μπορούν να περηφανεύονται,
είναι το ότι “κατόρθωσαν” με τον “κοινωνικό διάλογο” και την “πάση θυσία διατήρηση
της εργασιακής ειρήνης”, να απογειώσουν την κερδοφορία του νοσοκομείου από τα
41,5 εκ. ευρώ το 2017 στα 45 εκ. για το 2018. Τι κέρδισαν απ’ αυτό οι
εργαζόμενοι; Παραπέρα εντατικοποίηση της εργασίας, ελαστικές εργασιακές
σχέσεις(επικουρικούς, ΟΑΕΔ κλπ.), αντί
για μόνιμο προσωπικό με αξιοπρεπείς μισθούς και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς.
Αυτοπροσδιορίζονται ως “ανεξάρτητοι”, “ακομμάτιστοι”, ή όπως
αλλιώς θέλουν. Η πραγματικότητα όμως τους διαψεύδει, αφού και οι δυο
παρατάξεις, αντανακλούν το συσχετισμό που υπάρχει σε επίπεδο Διοίκησης. Δε
βγήκε από παρθενογέννεση η παράταξη της Ενωτικής Πρωτοβουλίας, αλλά μόλις
διορίστηκαν οι τρεις από το Υπουργείο. Στη διαμάχη σε επίπεδο Διοίκησης για το
αν θα διαχειριστεί το υπουργείο ή το Ίδρυμα τα πλεονάσματα του
νοσοκομείου(περίπου 240 εκ. στις 31/12/2018) και όχι για τον τρόπο
λειτουργίας του με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, αφού και οι δυο
πλευρές συμφωνούν, συμμετέχουν οι παρατάξεις της Ενωτικής Πρωτοβουλίας και του
Ενιαίου Ψηφοδελτίου. Τόση “ανεξαρτησία”...
Όσο για το “ακομμάτιστοι”, ας μην
κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους. Οι υποψηφιοί τους στις επικείμενες εκλογές
με κόμματα που ψήφισαν τα μνημόνια και μας έκαναν το βίο αβίωτο, τους
διαψεύδουν παταγωδώς. Και δεν θα εκπλαγούμε, αν από κάπου ξεφυτρώσουν και τίποτα
καινούργιοι “ανεξάρτητοι” και “ακομμάτιστοι”.
Το παραμύθι με την ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ
κάποτε πρέπει να σταματήσει. Για ποιά ενότητα μιλάνε, όταν δε δέχονται να
εγγράψουν στο σωματείο τους εργαζόμενους του ΟΑΕΔ, αφού δεν τους θεωρούν
εργαζόμενους; Απ’ την άλλη μεριά, καλοδεχούμενα τα ανώτερα στελέχη της
Διοίκησης που όχι μόνο υλοποιούν, αλλά και πρωτοστατούν στους σχεδιασμούς της.
Ως ΑΣΥ, με τους δυο εκλεγμένους μας τα
τελευταία δυο χρόνια, παρά τον αρνητικό συσχετισμό, δώσαμε μάχες και είχαμε
κατακτήσεις. Το ότι δεν πέρασαν τα 4ωρα στην ΣΣΕ, το ότι κάτω από τη δική μας
πίεση δόθηκαν στους επικουρικούς τα δικαιώματα της ΣΣΕ. Οι 99 μόνιμες θέσεις προσωπικού, δεν ήρθαν από
μόνες τους. Με πρωτοβουλία της ΑΣΥ ξεκίνησε ο πρώτος κύκλος των κινητοποιήσεων.
Και αν η πλειοψηφία δεν υπονόμευε το
δεύτερο κύκλο, ίσως να ’χαμε καλύτερα αποτελέσματα.
Εν κατακλείδι, οι όποιες κατακτήσεις,
όπως η επέκταση της δεκαήμερης άδειας, ήταν αποτελέσματα της πάλης των
εργαζόμενων εδώ και χρόνια. Και όσο δυνατότερο το κίνημα, τόσο μεγαλύτερες οι
κατακτήσεις των εργαζόμενων. Αυτός ήταν και θα είναι ο μπούσουλας στη δράση
μας.
