Τελικά αληθεύει ότι η
ερώτηση η οποία έκρυβε και τη μεγαλύτερη βαρύτητα ήταν αυτή που έδινε την
απόχρωση στη συζήτηση. Ο λόγος περί χρωματικής προτίμησης.
Το ξεκαθαρίζουμε από την αρχή,
συμφωνημένη ήταν η απάντηση. Την απάντηση θα σας τη δώσουμε στο τέλος. Έρχεται η ώρα για την κρίσιμη
ερώτηση στο κάθε αιτούντα - διεκδικητή -
υποψήφιο.(ακολουθεί διάλογος)
(Δ= διοίκηση) (ΥΠ= υποψήφιος)
Δ. Το
αγαπημένο σας χρώμα; Και απόχρωση να πείτε, δεκτή.
Ερώτηση φοβερή. Δίνει περιεχόμενο
στη συζήτηση και υπόσταση στον ερωτώντα. Κάποιοι λένε ότι γίνεται για να σπάσει
ο πάγος, λειτουργεί ως ice breaker δηλαδή.
Εμείς λέμε ότι είναι βγαλμένα από την επιστήμη της στατιστικής, μέσω αυτής, ο υποψήφιος, φανερώνοντας τη μύχια σκέψη του,
δίνει τη δυνατότητα στον επίτροπο να συνθέσει
με το στοιχείο που λείπει την
προσωπικότητα του ερωτηθέντα.
ΥΠ. Σε
αμηχανία. αναρωτιέται για το είδος της ερώτησης και που η απάντησή
της πιθανόν να κρίνει το μέλλον. Να δώσω
το ροζ που είναι του παρόντος; Το μπλε δεν μου κάθεται καλά αν και φαντάζει ως
το μέλλον. Ερώτηση μπλόφα(σαν να τραβάς από τα δεκατέσσερα και να περιμένεις
επτά)
YΠ. Το κίτρινο κύριοι! με μια δόση αμφιβολίας.
Δ. Κόβεσαι!!!
επιλέξατε το χρώμα του μίσους.
(Αντικειμενική προσέγγιση εκ
των υστέρων και από τα έξω· που πας με το κίτρινο...)
Πληροφορίες αναφέρουν ότι
έπαιξε όλο το ουράνιο τόξο καθώς και το χρωματολόγιο του βαφέα στη συνέντευξη.
Κάποιοι θα μας τρολάρουν για
το κόκκινο!... δε θα πάρουμε.
Για τους
νικητές η κάθε απόχρωση ήταν και αποδεκτή. Για τους ηττημένους η χρωματογραφία
ήταν μέρος του παιχνιδιού που δεν γνώριζαν. Για όλους τους υπόλοιπους η
στατιστική δίνει την απάντηση, το κουτσουλί κύριοι... το κουτσουλί!!!!
