Καθρέπτης
Ο τρόπος που ορισμένα Μέσα συνεχίζουν να προβάλλουν τον αποτρόπαιο φόνο της νεαρής φοιτήτριας στη Ρόδο είναι απαράδεκτος και επικίνδυνος. Σε τι ακριβώς ωφελούν την «ενημέρωση της κοινής γνώμης» όλες αυτές οι λεπτομέρειες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από τις καταθέσεις των κατηγορούμενων και των λιμενικών; 'Η οι φωτογραφίες που σκυλεύουν το σώμα της νεκρής φοιτήτριας; Σε τι βοηθάνε τη διαλεύκανση της υπόθεσης οι καθημερινές τηλεοπτικές εμφανίσεις διαφόρων, σχετικών και άσχετων, που τοποθετούνται επί παντός επιστητού, από τη «βία κατά των γυναικών» μέχρι τα δακτυλικά αποτυπώματα στα πειστήρια του εγκλήματος; Πώς ακριβώς συμβάλλουν στην «καταδίκη» τάχα της αυτοδικίας η υπερπροβολή της επίθεσης που δέχτηκε ένας από τους κατηγορούμενους στις φυλακές Αυλώνα από συγκρατούμενούς του και οι συνεντεύξεις που οι ίδιοι έδιναν στη συνέχεια στα κανάλια, για να δικαιολογήσουν την πράξη τους; Ο θάνατος της φοιτήτριας στη Ρόδο ανοίγει πολλά και σοβαρά ζητήματα, που αν τα «ξύσει» κανείς θα αποκαλύψει τη σαπίλα ενός ολόκληρου συστήματος, η οποία δεν αθωώνει, αντίθετα μεγεθύνει τις ευθύνες και για το συγκεκριμένο έγκλημα. Καθρέπτης της ίδια σαπίλας είναι όμως και ο τρόπος με τον οποία προβάλλεται το έγκλημα από την πλειοψηφία των ΜΜΕ, στο όνομα μάλιστα της «αντικειμενικότητας» και του «αυξημένου ενδιαφέροντος» του κόσμου.
ΟΥΓΓΑΡΙΑ
Μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στο «νόμο των σκλάβων»
Χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωσαν χτες στους δρόμους της Βουδαπέστης ενάντια στο νόμο που ψήφισε η αντιδραστική πλειοψηφία της Βουλής, μετά από πρόταση της κυβέρνησης του Βίκτορ Ορμπάν, να δίνεται η δυνατότητα στην εργοδοσία να υπογράφει συμβάσεις με εργαζόμενους για ετήσιες υπερωρίες 400 ωρών (από 250 ώρες που ισχύει σήμερα) και να μπορούν να επεκτείνουν τις συμβάσεις αυτές έως και τρία χρόνια.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η 5ήμερη βδομάδα εργασίας των 40 ωρών μπορεί να φτάσει τις 48 ώρες, να γίνει δηλαδή 6ήμερη. Ο λόγος που επικαλείται η κυβέρνηση, που στηρίζει και στηρίζεται στο μεγάλο κεφάλαιο, είναι ότι υπάρχει έλλειψη εργατικού δυναμικού. Το γεγονός βέβαια ότι μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση αυξήθηκε και η μετανάστευση εργαζομένων, συνήθως με προσόντα, αναζητώντας μια καλύτερη αμοιβή στο εξωτερικό, αξιοποιείται και πάλι για να αυξηθεί ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.
Ωστόσο, χιλιάδες είναι αυτοί που αντιδρούν στον λεγόμενο «νόμων των σκλάβων», όπως ήδη αποκαλείται στις διαδηλώσεις.
Φίλος δεν πιάνεται
Την περίοδο που βρισκόταν σε εξέλιξη ο απεργιακός αγώνας στην «Ελληνική Χαλυβουργία», η πλειοψηφία του σωματείου στη «Χαλυβουργική» αρνούνταν το συντονισμό και την έμπρακτη αλληλεγγύη, λέγοντας ότι «εμείς δεν θα γίνουμε Χαλυβουργία». Τώρα, το εργοστάσιο κλείνει και δεκάδες εργαζόμενοι θα χάσουν τη δουλειά τους. Είχαν προηγηθεί άλλα αντεργατικά μέτρα, όπως απολύσεις, διαθεσιμότητες, μειώσεις μισθών, εκ περιτροπής εργασία κ.ά., για τη «διάσωση» τάχα της επιχείρησης, που όμως δεν απέτρεψαν το λουκέτο, το οποίο αποδίδεται στην παρατεταμένη κρίση στον κλάδο των Κατασκευών. Τα χρέη της «Χαλυβουργικής» είναι δυσθεώρητα, αλλά το αυτί της εργοδοσίας δεν φαίνεται να ιδρώνει. Μόλις τον περασμένο Απρίλη η εταιρεία ανανέωσε την άδεια από τη ΡΑΕ για τη δημιουργία μονάδας παραγωγής ρεύματος 880 MW, που όπως φαίνεται θα αποτελέσει το νέο παραγωγικό της αντικείμενο. Γράφτηκε επίσης ότι η προνομιακή θέση του εργοστασίου μπορεί να αξιοποιηθεί για τη δημιουργία μονάδας logistics, που αναδεικνύεται σε κερδοφόρο πεδίο για το κεφάλαιο. Το συμπέρασμα είναι ότι «κανείς δεν χάνεται». Μόνο που αυτό αφορά αποκλειστικά το κεφάλαιο και όχι τους εργαζόμενους, οι οποίοι θα χάσουν τη δουλειά τους, αφού πλήρωσαν με μεγάλες θυσίες την «επιχείρηση διάσωσης» της εταιρείας. Αν κάτι πρέπει να μείνει ως συμπέρασμα γι' αυτούς και για όλους τους εργαζόμενους, είναι ότι η εργοδοσία φίλος δεν πιάνεται. Και ότι καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρχει γι' αυτό το σάπιο σύστημα, που «δουλεύει» για τα κέρδη του κεφαλαίου, ότι μπορεί να φανεί «γενναιόδωρο» στους εργαζόμενους που αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τις θυσίες «για το καλό της επιχείρησης».
