Όταν τον Φεβρουάριο του 2014 -με την υποσημείωση πως «πρόκειται για μυθοπλασία» βγήκε στον αέρα πως η Phillip Morris, (ο μεγαλύτερος παραγωγός τσιγάρων στον κόσμο), θα αρχίσει την παραγωγή ενός είδους τσιγάρων μαριχουάνας, με το εμπορικό σήμα «Marlboro Μ», μετά το ενάμισι εκατομμύριο F_b_Likes όλοι γέλασαν με το αστείο.
Όπως επίσης κανείς από όσους τουλάχιστον είναι μακριά απ’ αυτά δεν έδωσε σημασία όταν σε ανύποπτο χρόνο ο αντιπρόεδρος της εταιρείας είχε δηλώσει «Ήταν στα σχέδιο της εταιρείας μας η ιδέα της εμπορίας κάνναβης και παρακολουθούσε την αγορά αρκετό καιρό τώρα» [«Our company has been high on the idea for marketing cannabis and has been monitoring the market for some time»]
Ούτε είναι γνωστό στο πλατύ κοινό ότι η Phillip Morris συμμετείχε ενεργά (από το 2012 στις πρωτοβουλίες της νομιμοποίησης μαριχουάνας – ώστε να περάσει ο νομός στο Κολοράντο και Ουάσιγκτον κλπ.
Αλλά τώρα γίνεται πραγματικότητα, αφού ανακοινώθηκε και επίσημα η φημολογούμενη συμφωνία μεταξύ της εταιρείας Altria Group Inc που παράγει τα γνωστά τσιγάρα και της εταιρείας παραγωγής κάνναβης Cronos Group με μια παράλληλη αγορά της 2ης :ο κατασκευαστής των Marlboro αγοράζει το 45% της Cronos Group με προκαταβολή 2,4 δις $ και όταν ολοκληρωθεί «λογιστικά» η αγορά η παραγωγός των Marlboro θα δώσει ακόμη 1, 4 δις $. δολάρια, φτάνοντας το ύψος της γειτονικής της Constellation Brands η οποία πρόσφατα αγόρασε μέρος της Canopy Growth Corp, μιας άλλης καναδέζικης εταιρείας παραγωγού κάνναβης.
Πλέον ο σύστημα εκμετάλλευσης δίνει ακόμα μία δυνατότητα στον αυτοϋποβιβαζόμενο άνθρωπο, ώστε να «ξεφύγει» από την αλλοτρίωση* που το ίδιο του επιβάλει. Οι σύγχρονοι σκλάβοι είναι ελεύθεροι να πιουν όσο θέλουν, από ότι θέλουν υπό δύο προϋποθέσεις: α) Να αγοράζουν τη ψυχοτρόπο ουσία από την παραγωγή των μονοπωλιακών ομίλων και β) Να τους «ανεβάσει» τόσο όσο να μην χρειάζεται να αμφισβητήσουν το σύστημα που τους την πουλάει.
Ο Μαρξ στα Οικονομικά και Φιλοσοφικά Χειρόγραφα του 1844, προσδιόρισε τους τύπους αλλοτρίωσης του ανθρώπου στο καπιταλιστικό σύστημα σε: |> αποξένωση του εργαζόμενου από το προϊόν της εργασίας του, |> αποξένωση του εργαζόμενου από την ίδια την εργασία, ως πράξη παραγωγής, |> αποξένωση του εργαζομένου από τον εαυτό του και |> αποξένωση του εργαζομένου από το του υπόλοιπους εργαζομένους
Σύμφωνα με τον Μαρξ, «η παραγωγή δεν παράγει τον άνθρωπο μόνο σαν εμπόρευμα, το ανθρώπινο εμπόρευμα, τον άνθρωπο με τη μορφή εμπορεύματος. Παράγει, επίσης, τον άνθρωπο πνευματικά και φυσικά σαν απανθρωποιημένη ύπαρξη…».
«Πρώτα – πρώτα στο ότι η εργασία είναι εξωτερική για τον εργάτη, δηλαδή δεν ανήκει στη βαθύτερη ύπαρξή του, ότι επομένως ο εργάτης δεν επιβεβαιώνει τον εαυτό του στην εργασία, αλλά αρνείται το εαυτό του, νιώθει μίζερος και καθόλου ευτυχισμένος, δεν αναπτύσσει ελεύθερα την πνευματική του και φυσική του ενεργητικότητα, αλλά απονεκρώνει τη σάρκα του και καταστρέφει το πνεύμα του. Έτσι, ο εργάτης βρίσκει τον εαυτό του μόνο έξω από την εργασία του. Την ώρα της εργασίας του αισθάνεται έξω από τον εαυτό του. Νιώθει άνετα όταν δε βρίσκεται στη δουλειά του και δε νιώθει άνετα όταν βρίσκεται στη δουλειά του. Έτσι η εργασία του δεν είναι εθελοντική, αλλά καταναγκαστική, είναι καταναγκαστική εργασία. Για το λόγο αυτό η εργασία δεν είναι ικανοποίηση μιας ανάγκης, αλλά ένα μέσο να ικανοποιήσει ανάγκες έξω από αυτήν. Ο αλλότριος χαρακτήρας της φαίνεται καθαρά από το γεγονός ότι μόλις πάψει να υπάρχει φυσικός ή άλλος εξαναγκασμός η εργασία αποφεύγεται σαν μάστιγα. Εξωτερική εργασία, εργασία στην οποία ο άνθρωπος αλλοτριώνει τον εαυτό του, είναι εργασία αυτοθυσίας, απονέκρωσης…»
Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, «ο άνθρωπος (ο εργάτης) αισθάνεται πια ότι ενεργεί ελεύθερα, μόνο στις κτηνώδεις λειτουργίες του, δηλαδή να τρώει, να πίνει και να τεκνοποιεί, πολύ λίγο στο να στεγάζεται, να στολίζεται, κλπ. και ότι στις ανθρώπινες λειτουργίες δεν αισθάνεται πια παρά σαν ζώο. Το κτηνώδικο γίνεται ανθρώπινο και το ανθρώπινο γίνεται κτηνώδικο. Να τρώει, να πίνει, να τεκνοποιεί κλπ. είναι, βέβαια, επίσης λειτουργίες γνήσια ανθρώπινες. Αλλά όταν αποσπαστούν από άλλες πλευρές της ανθρώπινης δραστηριότητας και μετατραπούν σε τελικούς και αποκλειστικούς σκοπούς, είναι ζωώδεις λειτουργίες»
