ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ
ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ(ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ
ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΜΕ)
Περί
αυτοχρηματοδότησης....
"Εκεί που μας
χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι" λέει ο λαός και ταιριάζει απόλυτα στην
συγκεκριμένη περίπτωση.
Η εμπορευματοποίηση της
υγείας, γιατί εμπόρευμα θεωρείται στον καπιταλισμό και ας
"χτυπιούνται" κάποιοι περί του αντιθέτου, περνά εκτός των άλλων και
μέσα από τους μονόδρoμους που οδηγούν στη μετατροπή του νοσοκομείου σε επιχείρηση Α.Ε. Δρόμοι παλιοί
που ανοίχτηκαν στη πάροδο προηγούμενων δεκαετιών και στην προ κρίσης εποχή. Οι
εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες φρόντισαν με καθοδήγηση της Ε.Ε. να δημιουργήσουν
εκείνο το πλαίσιο, που στις σημερινές συνθήκες της κρίσης επενδυμένο με
επιχειρήματα, μιλά για περιορισμό των κρατικών δαπανών.
"Στην περίοδο της
κρίσης η αυτοχρηματοδότηση δίνει πνοή σε νοσοκομεία-επιχειρήσεις Α.Ε. που
δημιουργούν μεγάλο κύκλο εργασιών”. Λόγια επιφανών πολιτικών.
Και εκεί που η
χρηματοδότηση της υγείας θα έπρεπε να αποτελεί υποχρέωση του κράτους, το
νοσοκομείο βγαίνει στην αγορά προς αναζήτηση πόρων. Αναζήτηση πελατών-χρηστών υγείας
επιδιώκει, βγάζοντας ως κράχτη τον
έτσι και αλλιώς όχι ευκαταφρόνητο κύκλο εργασιών του - στις πλάτες ποιου άραγε;-
εκδίδοντας μάλιστα προς τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού, έντυπο υλικό με τα
"κατορθώματά" του. Άλλωστε αναγκαίο έξοδο μιας επιχείρησης είναι η
διαφημιστική δαπάνη. Επιχειρηματολογεί επιπροσθέτως ότι με τον τρόπο αυτό
εξυπηρετεί την κοινωνία, μειώνει τις αναμονές κτλ. Αλλά δεν μας αναφέρει,
εντέχνως βέβαια, ποιος πληρώνει. Την απάντηση τη δίνει με ευκολία η πολιτική
ηγεσία. Τα ασφαλιστικά ταμεία βέβαια και ... λίγο θα βάλουν το χέρι στην τσέπη
τους και οι ασθενείς- πελάτες.
Με οδηγό τούτη τη
λογική, ωθείται ο λαός στα απογευματινά ιατρεία, στα χειρουργεία μιας ημέρας(με
χαμηλό κόστος άρα μεγαλύτερο κέρδος), χώρια τα μελλοντικά χαράτσια σε
εισαγωγές, συνταγογραφήσεις, εργαστηριακές εξετάσεις και απογευματινά
χειρουργεία. Σ’ αυτή τη λογική και ο νέος σχεδιασμός για τον ΕΟΠΥΥ, όπου από
πάροχος γίνεται αγοραστής υπηρεσιών υγείας. Στα ψιλά γράμματα βέβαια η αναφορά
ότι κάθε χρόνο ο ΕΟΠΥΥ υποχρηματοδοτείται από το κράτος, όπως επίσης και ο
σχεδιασμός για μείωση της εργοδοτικής εισφοράς(η ΤΡΟΙΚΑ προτείνει να πέσει στο
10%).
Η επιχείρηση-νοσοκομείο Α.Ε. για να είναι
κερδοφόρα δεν θέλει μόνο πελάτες, χρειάζεται επιπροσθέτως φθηνό και ευέλικτο προσωπικό, όπως κάθε "υγιής"
επιχείρηση άλλωστε. Γιατί ποιος θα βγάζει-εμείς το ξέρουμε βέβαια-τις
απογευματινές εργασίες, τις αυξημένες απαιτήσεις που θα γεννά ο διευρυμένος
κύκλος εργασιών(απογευματινά ιατρεία, απογευματινά χειρουργεία, κτλ); Η πολιτική
ηγεσία έχει φροντίσει έγκαιρα γι` αυτό με το νομοθετικό πλαίσιο για τις
ευέλικτες μορφές εργασίας. Η αρχή έγινε με τους εργολάβους στη φύλαξη, την
καθαριότητα, τις τεχνικές υπηρεσίες. Εργολάβοι έχουν δραστηριοποιηθεί πρόσφατα
σε δημόσια νοσοκομεία στους τραυματιοφορείς και έπονται σε λογιστήρια,
εργαστήρια και νοσηλευτές. "Άλλωστε
τι μας ενδιαφέρει που η καθαριότητα και η ασφάλεια του νοσοκομείου αμείβεται με
2,8 ευρώ την ώρα; " λόγια καθαρά και ξάστερα του προέδρου πριν
ένα χρόνο. Χρυσωμένο χάπι φαντάζει η συμμετοχή γιατρών και νοσηλευτών στα
απογευματινά ιατρεία συμπληρώνοντας τον επιούσιο. Δέλεαρ η πελατεία για να
συμπληρωθεί ο σφαγιασμένος μισθός.
Έτσι έχοντας δημιουργήσει αυτό το σκηνικό, το
νοσοκομείο θα έχει τη δυνατότητα να πληρώνει εφημερίες, τεχνικό εξοπλισμό, επικουρικούς γιατρούς και
πιθανόν αργότερα μισθούς. Στη λογική του κόστους-οφέλους θα αναπτύσσει
δραστηριότητες, θα ανοίγει τμήματα και πιθανόν θα κλείνει άλλα μη κερδοφόρα. Και
βέβαια μετά από αυτά θα πουν κάποιοι ότι κινδυνολογούμε. Η απάντηση έρχεται από
την Ευρωπαϊκή Ένωση: αυτοχρηματοδοτούμενα νοσηλευτικά κέντρα έκλεισαν στη
Γαλλία γιατί δεν πέτυχαν τους στόχους
των 300 γεννήσεων. Ακόμη πιο ενδιαφέρον έχει το παράδειγμα που έρχεται από την
Ισπανία(χώρα χωρίς μνημονιακές δεσμεύσεις) όπου 6 νοσοκομεία της Μαδρίτης ιδιωτικοποιήθηκαν.
Και επειδή όλες οι ιστορίες πρέπει να έχουν ένα SUCCESS STORY, στο χώρο μας το πάζλ του χαμηλού κόστους
συμπληρώνεται-σαν μια μεγάλης ηλικίας γυναίκα που φτιασιδώνεται-με «κοινωνικό
έργο». Μιλάμε φυσικά για τον εθελοντισμό.
Καθημερινές είναι οι συζητήσεις για ιδέες, αξίες, οράματα, ιδανικά. Και
επειδή κοινωνία μας είναι χωρισμένη σε τάξεις, πρέπει να δούμε και το
περιεχόμενο του εθελοντισμού σε αυτές τις συνθήκες. Γιατί ο εθελοντισμός ως μια
κοινωνική αξία περικλείει μέσα του διάφορα χαρακτηριστικά όπως ανιδιοτέλεια,
θέληση για προσφορά χωρίς ατομικό όφελος. Έλα όμως που στο σύστημα αυτό ο
εθελοντισμός καθοδηγούμενος από τη δράση της εξουσίας, στο όνομα της
ανιδιοτέλειας και της κοινωνικής προσφοράς καλύπτει πάγιες και διαρκείς
ανάγκες, φουσκώνοντας με τον τρόπο αυτό το πορτοφόλι του κράτους-επιχειρηματία και
κάθε επιχειρηματία. Μόνο τυχαίο γεγονός δεν είναι η ύπαρξη της εθελοντικής
ομάδας "ΑΝΤΗΡΙΔΑ" στο νοσοκομείο μας. Προς ενίσχυση της
επιχειρηματολογίας μας η περίπτωση του νοσοκομείου της Καλαμάτας μόνο
διαφωτιστική μπορεί να είναι. Με παρόμοια εθελοντική ομάδα δραστηριοποιήθηκε ιδιωτική
εταιρεία «προσφέροντας» μεταφορείς ασθενών με 400 ευρώ μαύρα, χωρίς ασφαλιστικές
εισφορές δηλαδή.
Πως λοιπόν
να μην υποψιαζόμαστε όταν η πραγματικότητα είναι αυτή που μας κλείνει το μάτι….
Και
επειδή τα πολλά λόγια πολλές φορές θεωρούνται περιττά, στην προκειμένη
περίπτωση όμως κρίνουμε ότι είναι αναγκαίο και απόλυτα ενδεδειγμένο να
αναφερθούμε σ` αυτά που η κοινωνία χρειάζεται. Αδιαπραγμάτευτο είναι το
δικαίωμα του λαού στην ΥΓΕΙΑ, η οποία είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Αδιαπραγμάτευτη
και η πρόσβαση του λαού σε όλες τις υπηρεσίες υγείας, χωρίς χαράτσια και “επιδοτήσεις”
από την τσέπη του. Η υγεία πρέπει να είναι
αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλους. Καμία επιχειρηματική δραστηριότητα
από ιδιώτες ή από το κράτος. Οι σύγχρονες
ανάγκες του λαού να είναι αυτές που θα καθορίζουν την ανάπτυξη του αποκλειστικά
δημόσιου συστήματος υγείας και όχι ο κύκλος εργασιών μιας υγειονομικής μονάδας.
Διαφορετικά δεν έχουν λόγο ύπαρξης μια σειρά κέντρων υγείας και νοσοκομείων σε
απομακρυσμένες και μη περιοχές.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εργάζονται με
«ευέλικτες» σχέσεις εργασίας που παραπέμπουν σε εργασιακό μεσαίωνα. Πάγιες και
μόνιμες ανάγκες πρέπει να καλυφτούν άμεσα από εργαζόμενους αποκλειστικής και
μόνιμης εργασίας. Η λειτουργία επιμέρους κρεβατιών και κλινικών καθορίζεται και από την ύπαρξη μόνιμου προσωπικού.
Ολοκληρώνοντας, δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα
υπερασπιστούμε το υπάρχον σάπιο δημόσιο σύστημα υγείας που έχει συγκεκριμένο ταξικό προσανατολισμό και χαρακτήρα,
ήτοι την εξυπηρέτηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων που
δραστηριοποιούνται στο χώρο της υγείας(φαρμακοβιομηχανίες, κλινικές,
προμηθευτές κτλ.) σε βάρος των εργαζομένων και των ασθενών.
Μόνη διέξοδος για τους εργαζόμενους στο
χώρο της υγείας είναι η οικοδόμηση μιας συμμαχίας με τα πλατιά λαϊκά στρώματα,
που θα αγωνιστεί για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία και θα ανοίξει το
δρόμο για μια άλλη κοινωνία όπου ο πλούτος θα ανήκει σ` αυτούς που τον παράγουν.
www.asypapageorgiou.blogspot.gr
