Στην «κόψη του ξυραφιού» βρίσκεται κάθε τόσο η λειτουργία του Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας. Η δραστική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης με την ταυτόχρονη αύξηση των ασθενών λόγω και της κατάργησης του νοσοκομείου Δυτικής Αττικής «Η Αγία Βαρβάρα» έχουν «στεγνώσει» το νοσοκομείο από τα πιο βασικά υλικά: Φάρμακα, αναλώσιμα, υγειονομικό υλικό, είδη καθαριότητας, ιματισμού και σίτισης. Η λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων σαν επιχειρήσεις, με αυτοτελείς προϋπολογισμούς και ίδια έσοδα από την πώληση υπηρεσιών σε Ταμεία κι ασθενείς έχει δραματικές συνέπειες, αφού καλούνται να μειώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο το κόστος λειτουργίας τους. Ετσι, οι υπηρεσίες υποβαθμίζονται και γίνονται όλο και πιο ακριβές, το προσωπικό δεν επαρκεί και «ξεζουμίζεται» για να τα βγάλει πέρα, τμήματα και κλινικές συγχωνεύονται, οι άποροι κι ανασφάλιστοι ασθενείς κινδυνεύουν, αφού δεν έχουν καμιά πρόσβαση στις υπηρεσίες, ενώ όσοι έχουν βιβλιάριο Πρόνοιας δεν παίρνουν πάντα όλη την απαραίτητη θεραπεία τους.
Στην «κόψη του ξυραφιού» η λειτουργία του Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας
Έχει «στεγνώσει» από φάρμακα και υλικά εξαιτίας της δραστικής μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης
 |
Η κατάργηση δημόσιων νοσοκομείων θα ενδυνάμωνε υποτίθεται -σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του υπουργείου Υγείας- τα υπόλοιπα νοσοκομεία. Η περίπτωση τουΓενικού Νοσοκομείου Νίκαιας αναδεικνύει πως προστέθηκαν προβλήματα, αυξήθηκαν οι επισκέπτες, χωρίς να αυξηθεί η κρατική χρηματοδότηση. Μάλιστα, αυτή, σύμφωνα με τη διοίκηση του νοσοκομείου, το 2014 θα είναι ακόμη μικρότερη.
Ενδεικτικά, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Υγείας, σε ένα νοσοκομείο με 650 κρεβάτια οι νοσηλευθέντες το 2012 ανήλθαν στις 33.000 και το Α' εξάμηνο του 2013 στις 18.000. Οι προσελεύσεις στα Επείγοντα από 20 Αυγούστου ως 30 Σεπτέμβρη 2013 (σ.σ. αμέσως μετά το κλείσιμο του «Αγία Βαρβάρα») έφτασαν στις 14.313 από 14.144 το ίδιο διάστημα του 2012. Αντίστοιχα αυξήθηκαν και οι ασθενείς που απευθύνονται στο ΓΝ Νίκαιας για φάρμακα.
Το ΓΝ Νίκαιας απευθύνεται σε εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκές οικογένειες, ανέργους και εργαζόμενους των συνοικιών του Πειραιά, αλλά και των νησιών του Αργοσαρωνικού, ακόμη και της Πελοποννήσου, με αυξημένες ανάγκες και θα έπρεπε να αναπτυχθεί και να χρηματοδοτείται πλήρως κι επαρκώς από το κράτος. Οι αριθμοί το επιβεβαιώνουν: Το 2012 στα Επείγοντα εξετάστηκαν 118.886 και στα Τακτικά Εξωτερικά Ιατρεία 45.933. Σε κάθε εφημερία προσέρχονται περίπου 1.500 ασθενείς.
Πανικός για φάρμακα και υλικά
 |
«Μαθαίνουμε πως το 2014 η κρατική επιχορήγηση προς το φαρμακείο του νοσοκομείου θα είναι στο 50% του περσινού. Πέρυσι τα 7 εκατ. ευρώ έφτασαν μέχρι τον Αύγουστο», σημειώνει η Μαρία Σακκά, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων ΓΝ Νίκαιας και εργαζόμενη στο φαρμακείο.
Πράγματι τον περασμένο Σεπτέμβρη ο Σύλλογος Εργαζομένων είχε ανακοινώσει την οριακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται το νοσοκομείο με σοβαρές ελλείψεις σε φάρμακα, όπως αντιβιοτικά, αντιπηκτικά, για τους ασθενείς με ΕΪΤΖ, αναλώσιμα, ορθοπεδικό υλικό, υλικά για νευροχειρουργικές επεμβάσεις κ.ά. Επίσης τόνιζε πως, σύμφωνα με τις ανάγκες του 2012, «χρειάζεται συμπληρωματική επιχορήγηση 3 εκατ. ευρώ για να λειτουργήσει στοιχειωδώς το νοσοκομείο», ενώ προειδοποιούσε για «προβλήματα στην παροχή υπηρεσιών Υγείας».
Οι 450.000 ευρώ έκτακτη επιχορήγηση ήταν λιγότερα και από ψίχουλα. «Για φάρμακα αντιστοιχούσαν περίπου 200.000 ευρώ. Αυτό δεν φτάνει για τίποτα», τονίζει στον «Ρ» παθολόγος του νοσοκομείου: «Για παράδειγμα, τα φάρμακα για ηπατίτιδα κοστίζουν το μήνα πάνω από 1.000 ευρώ στο άτομο και ένας γιατρός μπορεί να βλέπει 30-40 ασθενείς». Ετσι οι ελλείψεις σε φάρμακα είναι στην «ημερήσια διάταξη»: «Πριν λίγες μέρες μας έδωσαν μια λίστα με φάρμακα που δεν υπάρχουν στο φαρμακείο, άρα δεν μπορούμε να τα συμπεριλάβουμε στη νοσηλεία. Δηλαδή πρέπει να κάνουμε αγωγές σύμφωνα με το τι υπάρχει στο φαρμακείο...», λένε γιατροί του παθολογικού τομέα.
 |
«Αυτή τη στιγμή λείπουν ηπατολογικά, αντιρετροϊκά φάρμακα, θεραπείες ακριβές που δίνονται μόνο από δημόσια νοσοκομεία. Κάθε "τρεις και λίγο" είμαστε στην "κόψη του ξυραφιού" για να εξασφαλιστούν φάρμακα», σημειώνει η Μ. Σακκά. «Διαχειριζόμαστε τη φτώχεια και την κακομοιριά μας», συμπληρώνει εργαζόμενος του Γραφείου Διαχείρισης Υλικού, που διαχειρίζεται ό,τι χρειάζεται για τη λειτουργία του νοσοκομείου, εκτός από φάρμακα και αποστειρωμένα υλικά.
Παρατηρεί πως «χρόνο με το χρόνο επιδεινώνεται η κατάσταση, περικόπτονται οι προϋπολογισμοί. Λείπουν βασικά υλικά, όπως είδη καθαριότητας. Τρέχουμε όλοι για να καλύψουμε τις ανάγκες τελευταία στιγμή. Παίρνουμε λίγα, τα διανέμουμε "με το σταγονόμετρο" στα τμήματα, ώστε να πάρουν όλοι από κάτι και σύντομα "ξεμένουμε" πάλι».
«Κατά καιρούς εμφανίζονται ελλείψεις σε διάφορα», επιβεβαιώνουν νοσηλεύτριες. «Τα 2-3 τελευταία χρόνια υπάρχουν περίοδοι που λείπουν χαρτοβάμβακας, οινόπνευμα και βαμβάκι, πάμε κι αγοράζουμε, ξεκινάει η εφημερία και δεν έχουμε σεντόνια...».
Καθυστερούν οι εξετάσεις
Εργαζόμενοι στα εργαστήρια του νοσοκομείου εξηγούν πως στο όνομα της «εξοικονόμησης», της «καταπολέμησης της σπατάλης» που προπαγανδίζει η κυβέρνηση, κρύβονται οι μεγάλες περικοπές και ελλείψεις: «Με πολύ κόπο προμηθευόμαστε αντιδραστήρια. Μετά από έλεγχο και ξανά έλεγχο εγκρίνονται κάποια ελάχιστα ποσά. Αυτό δεν είναι "εξοικονόμηση". Αυτό έχει ως συνέπεια ανά διαστήματα κάποιες εξετάσεις να μένουν πίσω. Ερχεται ένα αντιδραστήριο, αρχίζει η αντίστοιχη εξέταση να γίνεται, λείπει άλλο αντιδραστήριο, σταματάει άλλη εξέταση. Αυτό γίνεται συνέχεια».
Επιπλέον, λόγω έλλειψης χρημάτων «κάποιες εξετάσεις γίνονται με παλιές μεθόδους, κόντρα στο επιστημονικό πρωτόκολλο. Το αποτέλεσμα θα είναι ασφαλές, αλλά δεν αξιοποιούνται στο έπακρο νέες τεχνολογίες, οι εξελίξεις στην επιστήμη, ώστε και η διάγνωση και η θεραπεία να γίνεται με τα πιο σύγχρονα μέσα», σημειώνουν.
Για τους ίδιους λόγους «εξετάσεις που σε μια βδομάδα μπορούμε να έχουμε τα αποτελέσματά τους, περιμένουμε να μαζευτούν πολλές ίδιες, να τις κάνουμε όλες μαζί για να μειωθεί το κόστος». Οι εργαστηριακές εξετάσεις, όπως βιοψίες, κυτταρολογικές κ.ά. είναι πάρα πολλές και δεν προλαβαίνει το προσωπικό να τις διαχειριστεί. Αυτό είναι επιβαρυντικό για την υγεία του ασθενή γιατί αργεί να βγει η διάγνωση και άρα να ξεκινήσει η θεραπεία.
Προσωπικό που φεύγει δεν αναπληρώνεται ποτέ, ενώ η κίνηση στα εργαστήρια «έχει αυξηθεί 30%-40%. Οι ρυθμοί δουλειάς "χτυπάνε κόκκινο" είμαστε όλοι αγχωμένοι, εκνευρισμένοι. Δεν μπορούμε να αποδώσουμε όπως θέλουμε, απλά προσπαθούμε να μη γίνει λάθος».
Ολο και πιο πίσω...
Γιατροί και νοσηλευτές τονίζουν πως οι συνθήκες νοσηλείας αντί να βελτιώνονται και να αναβαθμίζονται επιστημονικά, γίνονται όλο και πιο επισφαλείς τόσο για τους ασθενείς, όσο και για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων, που προσπαθούν σκληρά να προσφέρουν ανθρώπινες υπηρεσίες. Ομως χρειάζεται μαζί με τους ασθενείς να διεκδικήσουν σύγχρονες, πλήρως εξοπλισμένες και στελεχωμένες με μόνιμο προσωπικό δημόσιες δομές και δωρεάν, υψηλού επιπέδου νοσηλεία για όλους.
«Στο νοσοκομείο διασωληνωμένοι και με τραχειοσωλήνα ασθενείς νοσηλεύονται σε κοινούς θαλάμους με άλλους ασθενείς, που είναι επικίνδυνο για λοιμώξεις. Στα δωμάτια υπάρχουν μέχρι και 6-8 κρεβάτια, είναι ο ένας ασθενής πάνω στον άλλο. Αν νοσηλευτεί κάποιος σε 3κλινο - 4κλινο θεωρείται ...προνομιούχος. Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχουν αυξημένης φροντίδας θάλαμοι», λένε γιατροί και συμπληρώνουν πως «δυσκολευόμαστε να βρούμε κρεβάτια στις Μονάδες» σε όλα τα νοσοκομεία της Αττικής.
Αλλοι υγειονομικοί τονίζουν την έλλειψη μαγνητικού τομογράφου από ένα νοσοκομείο που απευθύνονται σε κατοίκους πολλών περιοχών της χώρας. Επίσης «δεν έχει καθόλου κρίσιμες μονάδες όπωςαγγειοχειρουργική και καρδιοχειρουργική. Λείπουν εντελώς από το νοσοκομείο αυτές οι ειδικότητες γιατρών. Εχεις μια επείγουσα κατάσταση, όπως ρήξη ανευρύσματος. Μεγάλα αγγεία τα οποία αιμορραγούν συνέχεια, σε 5 λεπτά μπορεί να χάσεις ένα κιλό αίμα. Αυτός ο ασθενής θα πάει για αξονική τομογραφία, θα τον δει ο χειρουργός, θα καλέσουν το ΕΚΑΒ να τον πάει στον Ευαγγελισμό. Είναι χάσιμο πολύτιμου χρόνου», συμπληρώνει γιατρός του παθολογικού τομέα.
Ειδικευόμενοι γιατροί καταγγέλλουν πως «στο Αιμοδυναμικό Τμήμα του Καρδιολογικού Τομέα εδώ και τρεις βδομάδες το μηχάνημα για τις στεφανιογραφίες έχει μείνει χωρίς το προστατευτικό κάλυμμα και οιγιατροί εκτίθενται σε ακτινοβολία. Περιμένουν μέσω διαγωνισμού να πάρουν προσφορά για να έρθουν και να το φτιάξουν. Αλλά μέχρι τότε εμείς συνεχίζουμε να εξυπηρετούμε τους ασθενείς και να εκθέτουμε την υγεία μας σε κίνδυνο».
Αλλωστε η υποβάθμιση φαίνεται και από το γεγονός ότι αντί να αναπτύσσονται οι υπηρεσίες, να στελεχώνονται με μόνιμο προσωπικό και να εκσυγχρονίζεται ο εξοπλισμός, συγχωνεύονται τμήματα και κλινικές προκειμένου να «βγουν» οι βάρδιες.
Λείπουν εκατοντάδες νοσηλευτές
Η έλλειψη προσωπικού είναι μεγάλη, ιδιαίτερα σε νοσηλευτικό προσωπικό, ενώ έχουν καταργηθεί εκατοντάδες οργανικές θέσεις στο νέο οργανισμό. Ενδεικτικά, σε νοσηλεύτριες οφείλονται κατά μέσο όρο 35-40 ρεπό. Τα απογεύματα και τα βράδια στα περισσότερα τμήματα μένει ένας νοσηλευτής να φροντίζει δεκάδες ασθενείς. Μόνο σε Μονάδες ή στις εφημερίες συναντάς δυο νοσηλευτές ανά τμήμα.
«Από το 2010 έχουμε μείνει "τρεις κι ο κούκος"», λένε χαρακτηριστικά νοσηλεύτριες Παιδιατρικής και Παιδοχειρουργικής Κλινικής με 37 κρεβάτια. Και προσθέτουν: «Υπήρξε διάστημα που ήμασταν 3 νοσηλεύτριες και κάναμε κυκλικά τις βάρδιες, δηλαδή δουλεύαμε χωρίς ρεπό».
Για τον ίδιο λόγο οι κλινικές ΩΡΛ και Οφθαλμολογική συγχωνεύτηκαν σε μια, όπως και οι κλινικές Θωρακοχειρουργική και Ουρολογική, ώστε οι ελάχιστες νοσηλεύτριες να μοιράζονται τις βάρδιες. Δηλαδή 15 ασθενείς της μιας κλινικής είχαν μια νοσηλεύτρια που δεν μπορούσε να πάρει ρεπό, μετά τη συγχώνευση 30 ασθενείς των δυο κλινικών έχουν μια νοσηλεύτρια τα απογεύματα και τη νύχτα.
Από το νοσοκομείο «Αγία Βαρβάρα» μπορεί να μετακινήθηκε προσωπικό, ωστόσο ούτε οι τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό αντιμετωπίστηκαν, ούτε αναβαθμίστηκε η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών για τους ασθενείς, απλά δόθηκαν στο εξουθενωμένο προσωπικό του ΓΝ Νίκαιας κάποια ρεπό και άδειες. Για παράδειγμα, γιατρός αναφέρει για τον παθολογικό τομέα: «Σε κάθε εφημερία εισάγονται κατά μέσο όρο 60 ασθενείς κι αν βρίσκονται ήδη 10 ασθενείς μέσα, ανεβαίνουμε στους 70. Πριν έρθει προσωπικό από το "Αγία Βαρβάρα" είχαμε δυο νοσηλεύτριες για 70 ασθενείς. Δεν έβγαιναν οι άδειες του νοσηλευτικού προσωπικού, δεν έπαιρναν ρεπό, έκαναν δυο βάρδιες μέσα στο 24ωρο».
Γιατρός της Β' Παθολογικής σημειώνει: «Με το να κλείνεις ένα νοσοκομείο για να καλύψεις κενά του άλλου, δεν λύνεις τα προβλήματα. Εξάλλου αυτό δεν γίνεται για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των κατοίκων της περιοχής, αλλά για να κόψουμε χρήματα. Οι σχεδιασμοί στην Υγεία δεν μπορεί να γίνονται με κομπιουτεράκι, αλλά σύμφωνα με τις ανάγκες...».
«Πληγή» οι ελάχιστοι νοσοκόμοι και τραυματιοφορείς
Μεγάλη «πληγή» στο νοσοκομείο είναι οι ελάχιστοι νοσοκόμοι και τραυματιοφορείς, υπογραμμίζουν οι εργαζόμενοι. Οπως εξηγούν, «σε μεγάλες κλινικές - παθολογικές, χειρουργικές κλπ. - έχουν έναν άντρα νοσοκόμο που προετοιμάζει τους άντρες ασθενείς για χειρουργείο, κάνει βαριές δουλειές της νοσηλείας, μεταφέρει ασθενείς κλπ. Το απόγευμα και τη νύχτα μένει ένας νοσοκόμος κίνησης μόνος του μαζί δυο τραυματιοφορείς -που αν είναι κοπέλες δεν μπορούν μόνες τους να μεταφέρουν μεγάλα βάρη- για περίπου 650 ασθενείς!».
Ενδεικτικά η Ορθοπεδική Κλινική μετά από χειρουργεία έχει σχεδόν κάθε μέρα 10-20 ακτινογραφίες. «Κάποιος πρέπει να μεταφέρει τους ασθενείς αυτούς. Κι άμα είναι σε κρεβάτι, χρειάζονται δυο τραυματιοφορείς», λένε οι εργαζόμενοι, προσθέτοντας πως στα μικρότερα τμήματα κάνουν οι νοσηλεύτριες τις μεταφορές ασθενών, αίματος κ.ά. αφήνοντας τη νοσηλεία. Καμιά φορά οι ίδιοι οι συνοδοί των ασθενών τους μεταφέρουν, όταν αυτό είναι εφικτό.
Μεγάλο φόρτο εργασίας σε βάρος της εκπαίδευσής τους επωμίζονται και οι σπουδαστές που κάνουν την πρακτική τους στο νοσοκομείο. Οπως λένε προϊσταμένες αρκετών τμημάτων, καλύπτουν κενά οι σπουδαστές «αλλιώς δεν θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε».
Με ξεσηκωμό θα σβήσουν οι εικόνες εξαθλίωσης
 |
Στο προαύλιο του νοσοκομείου περιμένουν δεκάδες ανασφάλιστοι με βιβλιάριο Πρόνοιας, για να πάρουν δωρεάν τα φάρμακά τους, κυρίως για παθολογικά - για ζάχαρο, συκώτι, καρδιολογικά - και ψυχιατρικά περιστατικά. «Ποτέ δε δίνουν όλα τα φάρμακα. Μας λένε ότι δεν έχουν. Για παράδειγμα, μπορεί να μας γράφει ο γιατρός 4 κουτιά και να παίρνουμε το ένα. Τα υπόλοιπα πώς να τα αγοράσουμε; Για να είμαστε εδώ σημαίνει ότι δεν έχουμε δουλειά. Εγώ 3 χρόνια είμαι άνεργη...», λέει μια γυναίκα.
«Το φάρμακο για το συκώτι κοστίζει 30 ευρώ το κάθε κουτάκι και χρειάζομαι 2 κουτιά το μήνα. Επίσης, δε μας δίνουν δωρεάν βελόνες και ταινίες για το ζάχαρο. Παίρνω 600 ευρώ το δίμηνο προνοιακό επίδομα λόγω χρόνιων παθήσεων και τα περισσότερα τα δίνω για θεραπεία», τονίζει μια ασθενής. Ολοι τους είναι ταλαιπωρημένοι κι αγανακτισμένοι: «Είμαστε άρρωστοι, περιμένουμε λες κι είμαστε ζώα μέσα στο κρύο, έχουμε ξεπαγιάσει και στο τέλος δε θα πάρουμε φάρμακα». «Αυτό γίνεται σχεδόν κάθε μήνα. Πολλές φορές μάς δίνουν ένα κουτί και σε μια βδομάδα ξαναρχόμαστε, ξανά ταλαιπωρία...».
Εργαζόμενοι του νοσοκομείου μεταφέρουν εικόνες φτώχειας και εξαθλίωσης μέσα από το νοσοκομείο: Ασθενείς με τον ιό HIV/AIDS που παρακολουθούνται και παίρνουν φάρμακα από το ΓΝ Νίκαιας όχι μόνο αγωνιούν αν θα βρουν τη θεραπεία τους, αλλά ζητούν και από το προσωπικό να φάνε στο νοσοκομείο. Τους έχει κοπεί το προνοιακό επίδομα - είτε επειδή τους μείωσαν το ποσοστό αναπηρίας, είτε επειδή περιμένουν να περάσουν από Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας - και δεν έχουν άλλους πόρους για να ζήσουν.
Αυτή η πραγματικότητα είναι που επιβάλλει την ανάπτυξη αγωνιστικής αλληλεγγύης, να γίνει πράξη το «κανένας μόνος του στην κρίση». Να διεκδικηθεί δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους, ανεξάρτητα από Ασφάλιση και εισόδημα. Την περασμένη Τρίτη, οι Λαϊκές Επιτροπές Νίκαιας, Ανω Λιοσίων, Μενιδίου, η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων και εργαζόμενοι του νοσοκομείου που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ διαδήλωσαν στο ΓΝ Νίκαιας, απαιτώντας να σβηστεί το χρέος χιλιάδων ευρώ ενός ζευγαριού ανασφάλιστων, που νοσηλεύτηκε το μωρό τους στη μονάδα νεογνών του νοσοκομείου για πάνω από δυο μήνες. Με παρεμβάσεις πέτυχαν η Διοίκηση να εισηγηθεί στο υπουργείο Υγείας τη διαγραφή του χρέους.
