Οι φαρμακευτικοί όμιλοι είναι ενωμένοι στην επίθεση ενάντια στους εργαζομένους
Συνέντευξη με την Γιώτα Ταβουλάρη, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Φαρμακευτικών και συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας
 |
***
-- Σε τι στάδιο βρίσκεται η διαπραγμάτευση για την κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ);
-- Η ΟΕΦΣΕΕ έχει ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με το Σύνδεσμο Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας από το 2010, με συγκεκριμένο σχέδιο ΣΣΕ για κάθε έτος, και συνεχίζουμε μέχρι σήμερα. Το όριο που βάλαμε από την αρχή και επιμένουμε, είναι ότι δεν πάμε πίσω από την τελευταία ΣΣΕ, που υπογράψαμε το 2009. Στην αρχή, οι εργοδότες έλεγαν να ξεκινήσουμε από «μηδενική βάση», «λευκό χαρτί».
Οσο περνά ο καιρός, ξεκαθαρίζουν οι προθέσεις τους. Αρνούνται να υπογράψουν ΣΣΕ, επικαλούμενοι την κυβερνητική πολιτική στο Φάρμακο που τους «θίγει», «δημιουργεί αβέβαιο περιβάλλον» για τις επιχειρήσεις, αλλά κυρίως την κοινή γραμμή που έχουν με τον ΣΕΒ. Στην τελευταία συνάντηση που κάναμε τον περασμένο Νοέμβρη, μας είπαν ότι δεν μπορεί η φαρμακοβιομηχανία να «σπάσει πρώτη» αυτήν τη γραμμή.
 |
Στοχεύουν πολλαπλά, όχι μόνο στους μισθούς και τα μεροκάματα, αλλά σε όλο το πλέγμα των δικαιωμάτων και της όποιας προστασίας προσφέρει η ΣΣΕ στους εργαζόμενους. Στοχεύουν ακόμα στην αποδυνάμωση των σωματείων, της συλλογικής διαπραγμάτευσης, της οργάνωσης των εργαζόμενων. Επιδιώκουν την ατομική «διαπραγμάτευση» και «συμφωνία».
-- Ποια είναι η στάση των άλλων δυνάμεων στον κλάδο;
-- Το προηγούμενο διάστημα, οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, της Αυτόνομης Παρέμβασης, που είναι μειοψηφία στην ΟΕΦΣΕΕ, αλλά πλειοψηφία στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιατρικών Επισκεπτών, εγκαλούσαν την ΟΕΦΣΕΕ για τη μη υπογραφή ΣΣΕ.
Μάλιστα, κάποιοι από αυτούς έλεγαν «ας υπογράψουμε έστω και με μείωση». Μιλούσαν για ενιαία σύμβαση για όλο τον κλάδο, που θα υπέγραφε η ΠΟΙΕ, χωρίς να εμφανίζει συγκεκριμένο σχέδιο. Οταν η ΟΕΦΣΕΕ καλούσε τους εργαζόμενους σε αγωνιστική ετοιμότητα απέναντι στους εργοδοτικούς σχεδιασμούς, έσπερναν αυταπάτες του τύπου «αν πάμε όλοι μαζί, μπορούμε», «χρειάζεται καλή και ευέλικτη διαπραγμάτευση» κ.ά.
Η τελευταία διαπραγμάτευση με τον ΣΦΕΕ στις 14/11/2013, κοινή με την ΠΟΙΕ και τους εκπροσώπους των επιστημόνων φαρμακοποιών, ήταν αποκαλυπτική. Οι εργοδότες δε θέλουν να υπογράψουν καμιά Σύμβαση, ούτε για τους ιατρικούς επισκέπτες, ούτε για τους επιστήμονες φαρμακοποιούς. Η αρνητική στάση των εργοδοτών διαψεύδει όσους λένε ότι η ΣΣΕ είναι θέμα διαπραγμάτευσης και «αν πάμε όλοι μαζί, μπορούμε», έτσι απλά.
Βγαίνουν χρήσιμα συμπεράσματα για όλους τους εργαζόμενους, ότι χρειάζεται η δική τους οργάνωση από τα κάτω, το δυνάμωμα της πάλης με αιτήματα που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες τους, ο συντονισμός με άλλους κλάδους και όλο το εργατικό λαϊκό κίνημα. Ολα αυτά είναι στοιχεία που μπορούν να στριμώξουν την εργοδοσία, να ασκήσουν πίεση.
-- Πριν από λίγους μήνες είδαμε έναν καβγά ανάμεσα στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ για τις τιμές των φαρμάκων. Τι αντίκτυπο είχε στους εργαζόμενους του κλάδου και πώς παρενέβη η Ομοσπονδία;
-- Η διαμάχη ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ αντανακλά τους ανταγωνισμούς μεταξύ τμημάτων των επιχειρηματιών του Φαρμάκου, ντόπιων και ξένων, για το ποιος θα έχει το μεγαλύτερο μερίδιο από την «πίτα» της αγοράς, ποιανού η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα θα ενισχυθεί. Είναι συνέχεια της διαμάχης «γενόσημο - πρωτότυπο», «επώνυμο ποιοτικό γενόσημο - γενόσημο» κ.ο.κ. Τα «μαχαίρια» έχουν βγει ανάμεσα στους καπιταλιστές του Φαρμάκου. Η κρίση και τα κυβερνητικά μέτρα για τη διαχείρισή της, όπως οι περικοπές στην Υγεία και το Φάρμακο, αντιλαϊκά μέτρα οξύνουν περισσότερο αυτούς τους ανταγωνισμούς.
Η εργοδοσία επιδρά στους εργαζόμενους, καλλιεργώντας τη λογική «να στηριχθεί η επιχείρησή μας», ή η «ελληνική φαρμακοβιομηχανία που προσφέρει θέσεις εργασίας». Είναι ισχυρή αυτή η επίδραση, ειδικά σε συνθήκες κρίσης, ανεργίας. Ενισχύεται και από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες δρουν στον κλάδο και μιλάνε καθαρά για ενίσχυση της «ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας», επιδιώκοντας να υιοθετηθεί από τους εργαζόμενους ως αίτημα πάλης.
Η ΟΕΦΣΕΕ, από την πρώτη στιγμή, παρενέβη για τη συγκεκριμένη «διαμάχη», όπως παρεμβαίνει σταθερά για τα ζητήματα αυτά με τις θέσεις της. Αποκαλύψαμε ότι η όποια μείωση στις τιμές των φαρμάκων δε γίνεται προς όφελος του λαού. Ισα - ίσα που το βάρος της φαρμακευτικής δαπάνης μετακυλίεται ολοένα και περισσότερο στις πλάτες του. Οτι η εργοδοσία, ντόπια και ξένη, συνδέεται με συνεργασίες, συντονίζεται στον ΣΦΕΕ, αλλά έχει και τους ανταγωνισμούς της.
Αναδείξαμε ότι βάση του προβλήματος είναι το γεγονός ότι το φάρμακο παράγεται και διακινείται ως εμπόρευμα, άρα αποτελεί πεδίο κερδοφορίας και έντονων ανταγωνισμών. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα όφελος να μπλέκουν στους ανταγωνισμούς των επιχειρηματιών και να συντάσσονται υπέρ της μιας ή της άλλης μερίδας τους. Δεν έχουν κανένα συμφέρον να νοιαστούν για το ποιο τμήμα του κεφαλαίου θα βγει περισσότερο ωφελημένο. Η λογική αυτή αποπροσανατολίζει, βάζει τους εργαζόμενους σε αντιπαράθεση μεταξύ τους να παλεύουν κάτω από ξένη σημαία, για τα συμφέροντα του ενός ή του άλλου εργοδότη.
Ως εργαζόμενοι στον κλάδο, αλλά και ως κομμάτι του λαού που έχουμε κι εμείς ανάγκη το φάρμακο, παλεύουμε για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους χωρίς προϋποθέσεις, για δωρεάν φάρμακο σε όσους το έχουν ανάγκη. Για παραγωγή, εισαγωγή και διάθεση του φαρμάκου, πρωτότυπου ή γενόσημου, με κριτήριο την αποτελεσματικότητά του και την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Η μόνη προοπτική για να εξασφαλίσουμε δουλειά και δικαιώματα ως εργαζόμενοι, αλλά και την ικανοποίηση των αναγκών μας σε ποιοτικό, ασφαλές, αποτελεσματικό φάρμακο, είναι η λειτουργία κρατικού φορέα έρευνας, παραγωγής, εισαγωγής ποιοτικού ελέγχου και δωρεάν διάθεσης όλων των φαρμάκων - πρωτότυπων και αντιγράφων - στο πλαίσιο ενός σύγχρονου, αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας για όλους, χωρίς καμιά προϋπόθεση.
-- Ποια είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι στον κλάδο του φαρμάκου - καλλυντικού;
-- Η εργοδοσία έχει ενιαία στρατηγική, αλλά διαφορετική τακτική, ανάλογα με την επιχείρηση. Χρησιμοποιεί πολύ το «διαίρει και βασίλευε». Για παράδειγμα, στις μεγάλες επιχειρήσεις κρατάνε τη Σύμβαση, έχουν δυνατότητες, δεσμεύονται και από τους ατομικούς όρους που προκύπτουν από ΣΣΕ που έληξαν πριν τον Αύγουστο του 2011. Κάποιοι έδιναν και μικροαυξήσεις μέχρι και το 2012, άλλοι έκαναν προσλήψεις με τη Σύμβαση. Αλλού, έχουμε νέες προσλήψεις με το βασικό, ατομικές συμβάσεις. Οι «εργολαβικοί» εργαζόμενοι αυξάνονται.
Οι μειώσεις δεν έχουν γενικευτεί και σε αυτό έχει συμβάλει καθοριστικά η δράση της ΟΕΦΣΕΕ, οι μάχες που δίνουν οι συνάδελφοι σε πολλές επιχειρήσεις, με τις επιτροπές και τα σωματεία τους, να μην περνούν ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις με μειώσεις. Εχουμε, όμως, ορισμένες περιπτώσεις μειώσεων, υπογεγραμμένων από ενώσεις προσώπων ή σωματεία.
Ολο και μεγαλύτερες διαστάσεις παίρνει η ανεργία στον κλάδο. Ο όμιλος ΑΛΑΠΙΣ πέταξε εκατοντάδες εργαζόμενους στο δρόμο, όχι μόνο με την πρόσφατη πτώχευση, αλλά και πριν, γιατί πολλές επιχειρήσεις που συνδέονταν με αυτόν έκλεισαν ή έχουν τους εργαζόμενους απλήρωτους, σε καθεστώς ομηρίας.
Εχουμε και άλλα κλεισίματα επιχειρήσεων ή συρρίκνωση δραστηριότητας, με αποτέλεσμα απολύσεις και απληρωσιά. Ακόμα, οι στρατηγικού χαρακτήρα αναδιαρθρώσεις των επιχειρήσεων και ειδικά των πολυεθνικών - σε παγκόσμιο επίπεδο - συνεπάγονται απολύσεις εκατοντάδων εργαζομένων, ιδιαίτερα ιατρικών επισκεπτών, που έχουν αποδεκατιστεί. Η εργοδοσία αξιοποιεί αυτήν την κατάσταση ως μοχλό πίεσης προς όλους τους εργαζόμενους.
-- Τι πρόγραμμα δράσης έχει η Ομοσπονδία και με ποια ζητήματα αιχμής;
-- Στην προμετωπίδα της πάλης έχουμε την υπογραφή της κλαδικής Σύμβασης, αλλά και της ΕΓΣΣΕ, αφού συνδέονται άμεσα. Η υπογραφή Συμβάσεων ήταν και είναι ζήτημα ταξικής πάλης, σύγκρουσης και συσχετισμού δύναμης. Σήμερα αυτό είναι πιο καθαρό από ποτέ.
Η ΟΕΦΣΕΕ κάνει προσπάθεια με συσκέψεις, συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, με πολλή συζήτηση να ξεπεραστούν δυσκολίες και εμπόδια, να οργανωθούν οι εργαζόμενοι σε κάθε επιχείρηση, να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να παλέψουν ταξικά, χωρίς αυταπάτες περί εύκολων λύσεων - κυβερνητικών και άλλων - να συντονιστεί η πάλη στον κλάδο και με άλλους κλάδους.
Ταυτόχρονα, παλεύουμε για όλα τα ζητήματα που προκύπτουν στους εργασιακούς χώρους. Ανοίγουμε τη συζήτηση και οργανώνουμε την πάλη για τους άνεργους συναδέλφους, για τη διεκδίκηση των κοινωνικών αγαθών - Υγεία, Φάρμακο, Παιδεία - που μας στερούν, για την Κοινωνική Ασφάλιση που τσακίζεται και στον κλάδο. Αυτό εκφράστηκε και με τη μετατροπή του επικουρικού ταμείου σε επαγγελματικό, με την αγαστή συνεργασία κυβέρνησης και συνδικαλιστών ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, Αυτόνομης Περέμβασης.
