Προχωράει το κλείσιμο των ψυχιατρικών νοσοκομείων
Τις προθέσεις της κυβέρνησης καθαγίασε ο ΣΥΡΙΖΑ, σε συζήτηση που έγινε χτες στη Βουλή
Παραπέρα περικοπές σε βάρος των υποδομών και υπηρεσιών της Ψυχικής Υγείας, με ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και των ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον ευαίσθητο τομέα με τη βούλα της ΕΕ, προδιέγραψε χτες η υφυπουργός Υγείας Ζέτα Μακρή στη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή Επίκαιρης Επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτό το θέμα.
Η υφυπουργός έκανε σαφείς τις προθέσεις της κυβέρνησης, λέγοντας ότι «αντιμετωπίζουμε τον προϋπολογισμό για την ψυχική υγεία ως μέρος του προϋπολογισμού για την υγεία», που έχει πετσοκοπεί δραστικά. Πρόσθεσε σχετικά με τη λεγόμενη «ψυχιατρική μεταρρύθμιση» ότι «ο σχεδιασμός για το μετασχηματισμό των εναπομεινάντων ψυχιατρικών νοσοκομείων υλοποιείται σε τρεις βασικούς άξονες: Ενέργειες επίτευξης αποϊδρυματοποίησης, δηλαδή μετάβαση των χρόνιων σε εξωνοσοκομειακές μονάδες, ενέργειες ενίσχυσης του κοινοτικού δικτύου μονάδων ψυχικής υγείας, αλλά και ενέργειες ανάπτυξης και λειτουργίας ψυχιατρικών τμημάτων σε γενικά νοσοκομεία».
Υπενθυμίζεται ότι η «ψυχιατρική μεταρρύθμιση», όπως καθορίστηκε από τη γνωστή συμφωνία Λυγκουρέζου - Ανγκόρ, προβλέπει το κλείσιμο των ψυχιατρικών νοσοκομείων έως το 2015, με το πρόσχημα της αποασυλοποίησης. Ακόμα, η υφυπουργός προανήγγειλε τη μείωση των τομέων Ψυχικής Υγείας από 58 που λειτουργούν σε όλη τη χώρα σε 40.
Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ ήταν χαρακτηριστική η τοποθέτηση του βουλευτή Ανδρέα Ξανθού, ο οποίος αξιολόγησε ως εξής το χάλι που επικρατεί στον τομέα της Ψυχικής Υγείας: «Βεβαίως έχουν γίνει σημαντικά βήματα την τελευταία δεκαετία, στο πλαίσιο της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και της αποασυλοποίησης. Το θέμα είναι ότι αυτά τα βήματα έμειναν μετέωρα. Δεν ήταν σταθερά, δεν υπήρξαν τα συνοδά μέτρα που θα επέτρεπαν τη δημιουργία ενός δικτύου υποστηρικτικών υπηρεσιών».
Από το ΚΚΕ, ο βουλευτής Γ. Λαμπρούλης επισήμανε μεταξύ άλλων: «Η ψυχιατρική μεταρρύθμιση, η αποασυλοποίηση, η κοινωνική ένταξη, είναι βεβαίως έννοιες με θετικό φορτίο που όμως συσκοτίζουν το βασικό, δηλαδή το ταξικό τους περιεχόμενο. Αυτό που αναδεικνύεται σήμερα είναι πως η υγεία ως δικαίωμα και λαϊκή ανάγκη δεν μπορεί να ικανοποιηθεί στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. Απαιτείται ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης που θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στον κεντρικό σχεδιασμό και θα υπηρετεί την ικανοποίηση των διευρυμένων και συνεχώς διευρυνόμενων λαϊκών κοινωνικών αναγκών».
