ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ
ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ(στηρίζεται από το Π.Α.ΜΕ)
Η εντατικοποίηση της εργασίας
"Η εργασία, λένε οι
οικονομολόγοι, είναι η πηγή κάθε πλούτου. Κι είναι πραγματικά τέτοια πλάι στη
φύση, που της δίνει το υλικό που το μετατρέπει σε πλούτο. Αλλά είναι επίσης άπειρα περισσότερο από αυτό. Είναι ο πρωταρχικός
βασικός όρος κάθε ανθρώπινης ζωής και αυτό σε τέτοιο βαθμό που από μια άποψη πρέπει να πούμε: Η ίδια εργασία δημιούργησε
τον ίδιο τον άνθρωπο". *
Όταν όμως η μισθωτή εργασία μπαίνει
στην υπηρεσία του δουλοκτήτη-φεουδάρχη-καπιταλιστή, τότε αυτόματα γίνεται μέσο
πλουτισμού. Στο βωμό της συνέχισης της κερδοφορίας, η μίσθωση της εργατικής
δύναμης γίνεται φθηνότερη, η ίδια η εργασία περισσότερο εξαντλητική. Ενώ η
μετατροπή της εργασίας ως μέσο πλουτισμού από τους αφέντες θεοποιείται,
φετιχοποιείται, γίνεται με άλλα λόγια το μέσο ύπαρξής τους, για τους
εργαζόμενους η μετατροπή αυτή παίρνει τη μορφή θηλιάς στο λαιμό του
“αυτόχειρα”. Ο εργοδότης απαιτεί περισσότερο χρόνο εργασίας, απαιτεί
περισσότερη παραγωγή στην ίδια χρονική περίοδο και όταν δεν υπάρχει η ανάγκη
για περαιτέρω παραγωγή, έχει το δικαίωμα - ποιός του το έδωσε; - να απολύει.
Αυτή την κατάσταση έρχονται να υπηρετήσουν και με “νόμιμο” τρόπο οι ελαστικές
μορφές εργασίας (4ωρα, συμβάσεις ορισμένου χρόνου κτλ).
Έτσι κομμάτι-κομμάτι, συνθήκες,
ανάγκες(της εργοδοσίας) και νομοθεσία έρχονται να συμπληρώσουν το πάζλ που
λέγεται μισθωτή εργασία. Ταυτόχρονα η ύπαρξη της ανεργίας, ως αποτέλεσμα της
λειτουργίας του συγκεκριμένου οικονομικού συστήματος(καπιταλισμός), λειτουργεί
και ως μοχλός πίεσης για να σταθεροποιηθεί το παραπάνω τοπίο που περιγράψαμε.
Πως αλήθεια να αντισταθείς στις απαιτήσεις του αφεντικού όταν οι οιμωγές του
άνεργου, του εξαθλιωμένου, του γονιού που δεν έχει τα προς το ζην, σφυρίζουν
γύρω σου;
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία!
Και επειδή οι σειρήνες της ατομικής
αναζήτησης και εξεύρεσης λύσης ξεπηδούν από παντού ως η ευκολότερη των λύσεων,
μιας και η αναζήτηση συλλογικής σκέψης και δράσης απαιτεί χρόνο, κόπο και
αντίδραση, έρχεται ως ξερολούκουμο η δική σου άρση της αντίστασης. Και έτσι ως
άλλος “μετανοών” δέχεσαι να γυρνάς τη μυλόπετρα με λιγότερα. Δεν ξέρεις όμως
ότι αυτό δεν έχει τέλος, και ως βαρέλι δίχως πάτο, οι αξιώσεις μπαίνουν στην
εντατική ως ασθενής σε ενδοφλέβια καταστολή.
Πως αλήθεια το παραπάνω τοπίο
μεταφέρεται στη δική μας πραγματικότητα;
Τι σημαίνει άραγε στην καθημερινή μας
δραστηριότητα οι 1.200 ενδιαφερόμενοι-ασθενείς στο τμήμα των επειγόντων στην
εφημερία, οι 711.000 ενδιαφερόμενοι-ασθενείς των τακτικών εξωτερικών ιατρείων
για το έτος 2012;
Τι σημαίνει άραγε στην καθημερινή μας πράξη τα
18.000 περίπου χειρουργεία της προηγούμενης χρονιάς;
Τι σημαίνουν άραγε οι 72.000
νοσηλευθέντες στο νοσοκομείο τον χρόνο που πέρασε;
Τι να σημαίνει άραγε βάρδια νοσηλευτική σε
κλινικές με 6κλινα; Όπως επίσης μεταφορέας ασθενών στο τέλος της βάρδιας να
αναρωτιέται αν δουλεύει σε νοσοκομείο ή σε λιμάνι; Ειδικευόμενος γιατρός να
βρίσκεται μεταξύ τμήματος Ε.Ι. και
χειρουργείων;
Τι να σημαίνει άραγε ο μεγάλος αριθμός των
εργαστηριακών εξετάσεων, ο μεγάλος
αριθμός των διοικητικών πράξεων, ο
μεγάλος αριθμός ....;
Τι να σημαίνει άραγε για μας τους εργαζομένους
το κλείσιμο άλλων νοσοκομείων; Να εφημερεύεις
ως το μόνο νοσοκομείο στηv πόλη; Και όλα αυτά
γνωρίζοντας ότι οι κενές θέσεις όλων των
ειδικοτήτων αριθμούνται σε πάνω από εκατοντάδα.
Σαφέστατα όχι μόνο νούμερα.
Για μας τους απλούς μεροκαματιάρηδες δεν είναι
νούμερα, είναι "κιλά" ανησυχίας, "κιλά" άγχους,
"κιλά" απόγνωσης.
Για μας τους απλούς μεροκαματιάρηδες δεν είναι νούμερα αλλά
μονάδες, ξεχωριστές προσωπικότητες. Για μας τους απλούς μεροκαματιάρηδες είναι
η αναγκαιότητα της κοινωνίας που
έρχεσαι εσύ, ως εργαζόμενος στο
χώρο να καλύψεις το βασικό αγαθό της
κοινωνίας, την υγεία.
Για κάποιους άλλους είναι νούμερα που όταν
γράφονται ή εκφωνούνται με τόσο περισπούδαστο λόγο, ηχούν στα αυτιά μας ως το
πιο δυσάρεστο, αταίριαστο, δυσαρμονικό ηχητικό κατασκεύασμα.
Για μας τους απλούς μεροκαματιάρηδες, αυτό δεν
μεταφράζεται σε νούμερα αλλά σε πλάγιο
ήχο μιας χρηματομηχανής.
Και για να σκεφτούμε τώρα πως μια
αυτοχρηματοδοτούμενη Α.Ε.- Νοσοκομείο θα δράσει στο κοντινό μέλλον ως ένας
γνήσιος εντολοδόχος του εντολέα που λέγεται Συγκυβέρνηση-Ευρωπαϊκή Ένωση-Τρόικα
στο πλαίσιο του δήθεν “εξορθολογισμού” της υγείας; Η λαϊκή θυμοσοφία “κόψε το
λαιμό σου” θα έρθει στο προσκήνιο ως μη έχων τίποτε άλλο.
Μεγαλύτερα νούμερα ίσον περισσότερα
"μπικικίνια" για τα λειτουργικά έξοδα βρε αδελφέ! Να λοιπόν και το
25ευρo στις εισαγωγές από το 2014. Να και το 1ευρo σε κάθε εκτέλεση συνταγής! Να και η μεγαλύτερη συμμετοχή του
ασθενή-χρήστη υγείας στις εξετάσεις! Άντε να φορτώσουμε και τα ασφαλιστικά
ταμεία με αυξημένα Κ.Ε.Ν.! Άντε τέλος,
αν υπάρχει τέλος, να αυξήσουμε και τις πράξεις και τις διαδικασίες του νοσοκομείου!
Και για το ευκολοχώνευτο της θρέψης, αυτό θα
επενδυθεί με το επιχείρημα ότι ο εργαζόμενος πρέπει να συναινέσει για να έχει το δικαίωμα της πληρωμής βρε αδελφέ!
Διαφορετικά…;
Διαφορετικά τι; αναρωτιέται ο εργαζόμενος
μεροκαματιάρης.
Διαφορετικά θα σε πληρώνω έναντι και όταν έχω
περίσσευμα χρημάτων θα έρθει και η εξόφληση!
Μα αυτά δεν γίνονται! ανταπαντά ο ανυποψίαστος
εργαζόμενος. Και βέβαια γίνονται! απειλεί
ο εργοδότης, γιατί σε λίγο
έρχεται ο άνεργος νοσηλευτής με το μπλοκάκι
που θα παρέχει τις υπηρεσίες του για 400 €(κοστίζει σαφώς λιγότερα), σε λίγο θα
έρθει και η ιδιωτική εταιρεία να διαχειριστεί τμήματα και τομείς του
νοσοκομείου όπως το λογιστήριο, τις διοικητικές υπηρεσίες. Συμβαίνει σε πολλά
νοσοκομεία, και στο δικό μας(φύλαξη, καθαριότητα κλπ.) δεν είναι κάτι το
καινούριο. Επιχειρηματική δραστηριότητα
σημαίνει μισθούς από 2,8 €/ώρα. Αυτό βέβαια δεν νοείται ως τρομοκρατία
από την πλευρά της διοίκησης, αλλά μια διαφορετική αντίληψη στο τρόπο που
πείθει. Και μ’ αυτόν τον τρόπο η “καλή” διοίκηση απ’ τη μια μεριά “ελαφραίνει”
το νοσοκομείο από οικονομικά βάρη και από την άλλη ισχυροποιεί
την επένδυση κάποιων ιδιωτών.
Για μας
τους απλούς μεροκαματιάρηδες αυτό υποδηλώνει την προσπάθεια γιγάντωσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας,
το ξεπούλημα της δήθεν δημόσιας και δωρεάν υγείας σε επιχειρηματικούς κύκλους.
Η παραπάνω περιγραφή δεν έρχεται μόνο ως μια
διαπίστωση της πραγματικότητας που άλλωστε μπορεί να γίνει από πολλούς. Περισσότερο επιθυμεί να δώσει
το στίγμα για τις βασικές αιτίες της, που
μόνο μέσα στη λειτουργία αυτού του οικονομικού σχηματισμού(καπιταλισμός)
θα πρέπει να αναζητηθούν. Στο σύστημα αυτό που η υγεία λογίζεται ως εμπόρευμα
και αφού τα εμπορεύματα εκτίθενται σε
ράφια και όχι μόνο, η υγεία από κοινωνική ανάγκη περνά στη ζυγαριά της αγοραπωλησίας για να
γίνει το ακριβοθώρητο αγαθό της λαϊκής οικογένειας. Και αφού αντιλαμβανόμαστε την αιτία, την πηγή
του μολυσμένου νάματος πρέπει στη
συνέχεια να τοποθετήσουμε ψηλά τον πήχη στο σημείο εκείνο που αγώνες για αντίσταση και
διεκδίκηση θα είναι το κοινό σημείο αναφοράς του εργαζόμενου λαού.
Δεν
μπορεί να μην είναι στην καθημερινή μας σκέψη και δράση το :
-ΟΛΟΙ
ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
-ΚΑΜΙΑ
ΑΠΟΔΟΧΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ
-ΚΑΜΙΑ
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟ
ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
-ΚΑΝΕΝΑ
ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ
-ΚΑΛΥΨΗ
ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΕΝΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΜΕ ΜΟΝΙΜΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ
-ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΛΑΟ
*απόσπασμα από τη “διαλεκτική της φύσης” του Φ. Ένγκελς
www.asypapageorgiou.blogspot.gr
