Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μουσική. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μουσική. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2019

Μουσική με Villagers of Ioannina City

Villagers of Ioannina City. Η μπάντα που ξεκίνησε από τα Γιάννενα και ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη, συνδυάζοντας με έναν μοναδικά εμπνευσμένο τρόπο τη ροκ μουσική με τους παραδοσιακούς ήχους της Ελλάδας

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2019

Ρίξε κόκκινο στη νύχτα... Λαυρέντη.....

Σκληρή πικρή βροχή βράδυ Σαββάτου
το δελτίο των εννιά πουλάει
τη μοναξιά μου
τη ζωή μου που γλιστράει

Μα υπάρχω ακόμα
είμ’ ακόμα εδώ
παίρνω ανάσα και χρώμα
σε τροχιά άλλη πετώ

Ρίξε κόκκινο στη νύχτα
ρίξε λάδι στη φωτιά
απ’ όσα έχω ζήσει
ζητάω πιο πολλά

Ζεστή παλιά σκουριά βρέχει απόψε
το δελτίο των εννιά πουλάει
τείχη που πέφτουν
στα ερείπια γλεντάει

Μα υπάρχω ακόμα
είμ’ ακόμα εδώ
παίρνω ανάσα και χρώμα
σε τροχιά άλλη πετώ

Ρίξε κόκκινο στη νύχτα
ρίξε λάδι στη φωτιά
απ’ όσα έχω ζήσει
ζητάω πιο πολλά

Μα υπάρχω ακόμα
είμ’ ακόμα εδώ
παίρνω ανάσα και χρώμα
σε τροχιά άλλη πετώ

Ρίξε κόκκινο στη νύχτα
ρίξε λάδι στη φωτιά
απ’ όσα έχω ζήσει
ζητάω πιο πολλά

Ρίξε κόκκινο στη νύχτα
ρίξε λάδι στη φωτιά
απ’ όσα έχω ζήσει
ζητάω πιο πολλά

Σάββατο 9 Μαρτίου 2019

Μουσική-Γιώργος .Μεράντζας - Τα ξεχωρίσματα & Ένα βράδυ βγήκε ο Χάρος

Τα ξεχωρίσματα. Αχ τώρα στα ξεχωρίσματα ελα γιέ μου να φιληθούμε, αχ ελα γιέ μου να φιληθούμε, ωρ γιατί έχουμε ζωή και θάνατο, ποιός ξέρει αν θ' ανταμωθούμε αχ ποιός ξέρει αν θ' ανταμωθούμε. Έλα που σε περιμένω, ταίρι μου ξενητεμένο. Αχ αυτού μακριά που βρίσκεσαι, εκεί γιέ μου στην Αυστραλία, Αμέρικη και Γερμανία. Αχ στείλε μου το κορμάκι σου, σε μια γιέ μου φωτογραφία, σε μια γιέ μου φωτογραφία. Με τ' εσένα θέλω να 'μαι, και στην Ήπειρο καλά 'ναι. --------------------------- Ένα βράδυ βγήκε ο Χάρος. Ένα βράδυ βγήκε ο Χάρος πάει να βρει βιολιά πάει να βγει να τραγουδήσει στη φτωχολογιά. Φάτε πιέτε και γλεντάτε όλοι βρε παιδιά όποιος πάει στον άλλο κόσμο δεν ξαναγυρνά. Ψεύτικη είναι η ζωή μας πως να σας το πω ένα πρωί και μεσημέρι ένα δειλινό Φάτε πιέτε και γλεντάτε όλοι βρε παιδιά όποιος πάει στον άλλο κόσμο δεν ξαναγυρνά. (Παραδοσιακά Ηπειρώτικα)

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2018

Μουσική το σαββατόβραδο

Bob Dylan - One more Cup of Coffee


Your breath is sweet Your eyes are like two jewels in the sky Your back is straight, your hair is smooth On the pillow where you lie But I don't sense affection No gratitude or love Your loyalty is not to me But to the stars above One more cup of coffee for the road One more cup of coffee 'fore I go To the valley below Your daddy, he's an outlaw And a wanderer by trade He'll teach you how to pick and choose And how to throw the blade He oversees his kingdom So no stranger does intrude His voice, it trembles as he calls out For another plate of food One more cup of coffee for the road One more cup of coffee 'fore I go To the valley below Your sister sees the future Like your…

Σάββατο 18 Αυγούστου 2018

Όταν ο Ρόρι Γκάλαχερ τραγουδούσε για ένα σοβιετικό κατάσκοπο…


από  Κατιούσα

ΟΚιμ Φίλμπι ήταν ένας από τους διασημότερους μυστικούς πράκτορες που δούλευε για τη Σοβιετική Ένωση, κατάφερε να διεισδύσει στις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες και να δώσει πολύτιμα υλικά και πληροφορίες για τον τρόπο που λειτουργούσαν και τις επιχειρήσεις τους.
Ο Ρόρι Γκάλαχερ ήταν ίσως ο πιο σπουδαίος κιθαρίστας της ροκ σκηνής, ένας θρύλος της μπλουζ και της ροκ, που το ιρλανδέζικο ουίσκι έκαιγε το λαρύγγι του, με την ίδια ευκολία που οι δαίμονες κυριεύουν το ένα μετά το άλλο τα κάστρα του ανθρώπινου εγκεφάλου…

Ο Ρόρι είναι ιδιαίτερα αγαπητός στην Ελλάδα, όμως λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν πως το τραγούδι του “Philby” έχει πάρει το όνομά του από το διάσημο μυστικό σοβιετικό πράκτορα. Το τραγούδι περιλαμβάνεται στο δίσκο “Top Priority” και όπως αναφέρει η Βικιπαίδεια, σε αυτό ο Γκάλαχερ “παραλληλίζει τη ζωή του περιοδεύοντας με αυτή του κατασκόπου Κιμ Φίλμπυ, ενώ παίζει ένα σπάνιο σιτάρ της δεκαετίας του ’60”.
Ακολουθούν οι πρωτότυποι στίχοι, με μια πρόχειρη δική μας μετάφραση
Now ain’t it strange that I feel like Philby, there’s a stranger in my soul
I’m lost in transit in a lonesome city, I can’t come in from the cold
I’m deep in action on a secret mission, contact’s broken down
Time drags by, I’m above suspicion, there’s a voice on the telephone
(Δεν είναι παράξενο που νιώθω σαν το Φίλμπι, υπάρχει ένας ξένος στην ψυχή μου
Έχω χαθεί στην κίνηση μιας μοναχικής πόλης, Δεν μπορώ να έρθω από το κρύο
Βρίσκομαι βαθιά σε μια μυστική αποστολή, Ο σύνδεσμός μου χάθηκε
Ο χρόνος κυλάει, Είμαι υπεράνω υποψίας,
ακούγεται μια φωνή στο τηλέφωνο)
Yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah
Well it sure is dark in this clockwork city, contact’s never gonna show
I’ve got a code which can’t be broken, my eyes never seem to close
Well, I’m standing here in the silent city, shadows falling down
I’m disconnected but I don’t need pity, the night’s gonna burn on slow
(Λοιπόν, σίγουρα, είναι σκοτεινά σε αυτήν την πόλη-ρολόι
Ο σύνδεσμος δε θα φανεί ποτέ
Έχω έναν κωδιικό που δεν μπορεί να σπάσει
Τα μάτια μου φαίνεται πως δε θα κλείσουν ποτέ
Λοιπόν, στέκομαι εδώ στη σιωπηλή πόλη,
Οι  σκιές πέφτουν
Έχω χάσει την επαφή αλλά δε χρειάζομαι λύπηση
η νύχτα θα προχωρήσει (καεί) αργά)
Yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah
Now ain’t it funny that I feel like Philby, a stranger on a foreign shore
I’ve got my plans and I must move quickly, there’s a knock upon the door
Still in transit and I’m close to danger, my cover can’t be blown,
It’s getting strange and it’s getting crazy, tell me, what is going on?
(Δεν είναι παράξενο που νιώθω σαν το Φίλμπι, ένας ξένος σε μια ξένη ακτή
Έχω τα σχέδιά μου και πρέπει να προχωρήσω γρήγορα
Ακούγεται ένα χτύπημα στην πόρτα
Είμαι ακόμα στην κίνηση και πλησιάζω τον κίνδυνο
Η ταυτότητά μου δεν πρέπει να αποκαλυφθεί
Τα πράγματα γίνονται περίεργα και τρελά
Πες μου, τι συμβαίνει;)
Yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah
Four o’clock and nothing’s moving, six o’clock and the daylight’s stirring
Morning comes, must be moving on
All night long my mind’s been burning, makes me feel such a long, long way from home, home
(Τέσσερις η ώρα και τίποτα δεν κινείται
Έξι η ώρα και χαράζει
Έρχεται το πρωί πρέπει να μετακινηθώ
Όλη τη νύχτα το μυαλό μου καιγόταν
Με κάνει να νιώθω τόσο, μα τόσο μακριά από το σπίτι)
Now ain’t it strange that I feel like Philby, there’s a stranger in my soul
I’m lost in transit in a lonesome city, I can’t come in from the cold
(Δεν είναι παράξενο που νιώθω σαν το Φίλμπι, υπάρχει ένας ξένος στην ψυχή μου
Έχω χαθεί στην κίνηση μιας μοναχικής πόλης, Δεν μπορώ να έρθω από το κρύο)

Σάββατο 5 Μαΐου 2018

Αλλά τα βράδια

Ποίηση: Τάσος Λειβαδίτης Μουσική: Γιώργος Τσαγκάρης Και να που φτάσαμε εδώ χωρίς αποσκευές μα μ’ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι. Κι εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες ούτε ένα κεφάλαιο να γράψεις ακόμα. Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος. Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη… Βέβαια αγάπησε τα ιδανικά της ανθρωπότητας, αλλά τα πουλιά πετούσαν πιο πέρα. Σκληρός, άκαρδος κόσμος, που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα πάνω απ’ το δέντρο που βρέχεται. Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα για να πεθαίνουν κι αλλού και την απληστία για να μένουν νεκροί για πάντα. Αλλά καθώς βραδιάζει ένα φλάουτο κάπου ή ένα άστρο συνηγορεί για όλη την ανθρωπότητα. Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη… Καθώς μένω στο δωμάτιο μου, μου ’ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες. Φοράω το σακάκι του πατέρα κι έτσι είμαστε δυο, κι αν κάποτε μ’ άκουσαν να γαβγίζω ήταν για να δώσω έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο. Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη μ’ ένα άστρο ή μ’ ένα γιασεμί σαν ένα τραγούδι, που καθώς βρέχει παίρνει το μέρος των φτωχών. Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη… Όσο για μένα, έμεινα πάντα ένας πλανόδιος πωλητής αλλοτινών πραγμάτων, αλλά… αλλά ποιος σήμερα ν’ αγοράσει ομπρέλες από αρχαίους κατακλυσμούς. Αλλά μια μέρα δεν άντεξα. Εμένα με γνωρίζετε, τους λέω. Όχι, μου λένε. Έτσι πήρα την εκδίκησή μου και δε στερήθηκα ποτέ τους μακρινούς ήχους. Κι ύστερα στο νοσοκομείο που με πήγαν βιαστικά… Τι έχετε, μου λένε. Εγώ; Εγώ τίποτα, τους λέω. Μόνο πέστε μου γιατί μας μεταχειρίστηκαν, μ’ αυτόν τον τρόπο. Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι. Τους συγχωρώ έναν-έναν όλους. Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα, αλλά εκείνη αρνείται. Κύριε, αμάρτησα ενώπιόν σου, ονειρεύτηκα πολύ (…) Έτσι ξέχασα να ζήσω. Μόνο καμιά φορά μ’ ένα μυστικό που το ’χα μάθει από παιδί, ξαναγύριζα στον αληθινό κόσμο, αλλά εκεί κανείς δε με γνώριζε. Σαν τους θαυματοποιούς που όλη τη μέρα χάρισαν τα όνειρα στα παιδιά και το βράδυ γυρίζουν στις σοφίτες τους πιο φτωχοί κι απ’ τους αγγέλους. Ζήσαμε πάντοτε αλλού. Και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει, ερχόμαστε για λίγο κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί. Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη… Δωσ’ μου το χέρι σου… Δωσ’ μου το χ’ερι σου…