ΒΙΝΤΕΟ του ΠΑΜΕ για την ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ (2017)

Με αφορμή μια ποινή...

Η ιστορία που δημιουργήθηκε με την αποστολή του «μπασκετικού» Παναθηναϊκού και την επιστροφή της με πούλμαν απ' την Κωνσταντινούπολη σε ταξίδι 17 ωρών ως... ποινή της διοίκησης της ΚΑΕ για τον αποκλεισμό απ' το Final Four της Euroleague με τρεις ήττες απ' την Φενέρμπαχτσε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια.

Το ιδιαίτερο γεγονός βρέθηκε στο επίκεντρο αρκετών αθλητικών διεθνών ΜΜΕ, ανθρώπων του μπάσκετ που το σχολίασαν αρνητικά, ενώ έδωσε τροφή για αρκετό πικάρισμα από αντιπάλους των «πρασίνων». Από πλευράς διοικούντων του «τριφυλλιού», βγήκε προς τα έξω πως η απόφαση για ακύρωση των αεροπορικών εισιτηρίων της επιστροφής απ την Κωνσταντινούπολη και επιστροφή με πούλμαν σε ένα ταξίδι... Οδύσσεια για αθλητική ομάδα, δεν συσχετιζόταν τόσο με τον αποκλεισμό, όσο με μήνυμα της ΚΑΕ για την εξωγηπεδική ζωή αρκετών παικτών (υπάρχει η φημολογία για αρκετά ξενύχτια).

Πέραν όμως των όποιων αντιδράσεων προκάλεσε το συμβάν εντός και εκτός Παναθηναϊκού και των αιτιών για να συμβεί αυτό, από το περιστατικό γίνεται ξεκάθαρη μια συγκεκριμένη πτυχή των λογικών (και πρακτικών) που επικρατούν σήμερα στο οικοδόμημα του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού. Όπου συνδεδεμένος με την επιχειρηματική δράση το κυνήγι της επιτυχίας - και μόνο αυτής - γίνεται αυτοσκοπός και αποτελεί το εφαλτήριο για τα όποια κέρδη του επιχειρηματία και πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στο χώρο. Και όταν η επιτυχία δεν έρχεται με συνέπεια τις απώλειες κερδών, οι παίκτες που έχουν τον ρόλο του... εργαζόμενου στην εταιρεία θα υποστούν τις αντίστοιχες συνέπειες της χασούρας. Πολύ περισσότερο δε στον αθλητισμό, οι ίδιοι οι παίκτες που δεμένοι με αρκετά παχυλά συμβόλαια γίνονται έρμαιο στις προθέσεις αυτού που έχει την λογική «πληρώνω και κάνω ό,τι θέλω» έχοντας φυσικά και την δική τους ατομική ευθύνη της μη αντίδρασης (εξαιτίας και των συμβολαίων) για τα όσα συμβαίνουν.Οι διακοπές συμβολαίων, η μη καταβολή οφειλομένων, τα πρόστιμα για μια ήττα, μέχρι τις επιστροφές με πούλμαν ή με ταξί είναι μερικές περιπτώσεις που δείχνουν ξεκάθαρα τις λογικές που επικρατούν πίσω απ την απατηλή λάμψη της βιτρίνας στον εμπορευματοποιημένο αθλητισμό. Μάλιστα πολύ πιο σοβαρά γίνονται τα πράγματα σε περίπτωση σοβαρού τραυματισμού ενός παίκτη που σε αρκετές περιπτώσεις (εγχώριες και διεθνείς) έχει μείνει ξεκρέμαστος αφού πλέον δεν μπορεί να κάνει την δουλεία που απαιτούν οι στόχοι της πολυεθνικής και του επιχειρηματία.

Από την άλλη τα όσα συμβαίνουν στον αθλητισμό δεν μπορεί κανείς να τα δει ξεκομμένα απ' ό,τι συμβαίνει σήμερα γενικότερα στην κοινωνία. Άλλωστε και το ίδιο το οικοδόμημα του αθλητισμού σήμερα είναι φτιαγμένο καθ' εικόνα και ομοίωση του καπιταλιστικού συστήματος όπου κυριαρχεί το αδυσώπητο κυνήγι για το κέρδος. Τέτοιου είδους περιστατικά τιμωρίας για τη μη επίτευξη του στόχου έχουν την δική τους δυναμική στα μηνύματα που προσπαθούν να περάσουν σε εργαζομένους, νεολαία και λαϊκά στρώματα που αποτελούν και την πλειοψηφία στην μάζα των φιλάθλων και οπαδών για το ποιος έχει το μαχαίρι και το καρπούζι - άρα και τον πλούτο καθώς και το δικαίωμα να κάνει ο,τι θέλει όταν τα συμφέροντά του θίγονται... Και εκείνο που θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν και να ξεκαθαρίσουν οι φίλαθλοι, οι εργαζόμενοι, η νεολαία είναι ότι η προτίμηση τους σε κάποιο σύλλογο δεν θα πρέπει να σημαίνει και ταύτιση με τα συμφέροντα ενός επιχειρηματία ή μιας πολυεθνικής που κάνουν τα δικά τους παιχνίδια κέρδους και απλά τους χρειάζονται για την απαραίτητη επίδειξη δύναμης στις ενδοεπιχειρηματικές κόντρες.

        http://www.902.gr/eidisi/athlitismos/128040/me-aformi-mia-poini                                                    

Εκλογές στο σωματείο. Ψέματα και αλήθειες.

Όταν θεωρείς ότι είσαι αυτό που δηλώνεις.

Από πολύ παλιά έρχεται, βαδίζοντας σε σίγουρο δρόμο, η άποψη που διατρανώνει ανερυθρίαστα, την κίνηση ή τις κινήσεις που εντάσσονται σε ένα πλαίσιο που χαρακτηρίζεται από δήθεν αυτονομία και ανεξαρτησία.

Ατέλειωτο μελάνι έχει ξοδευτεί, όχι βέβαια χωρίς ανταποδοτικά τέλη και αμέτρητες οι φορές που επιχειρήθηκαν να συγκαλυφθούν στο παρελθόν σε ένα τίμιο, δήθεν πολυσυλλεκτικό, πολυφωνικό, ακηδεμόνευτο ενιαίο κατασκεύασμα. Σου θυμίζει εκείνο τον τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων που θέλοντας να κρύψει την ΟΥΣΙΑ, το ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ, δίνει τεχνηέντως την προσοχή στη ΜΟΡΦΗ ντύνοντάς τη με ξόμπλια και στολίδια.

Αυτόνομος και ανεξάρτητος αλλά μέχρι προσφάτως ενιαίος, συμπαγής και αναλλοίωτος.

Αυτόνομος και ανεξάρτητος από ΤΙ και από ΠΟΙΟΥΣ;

Πόση είναι αυτή η αγωνία και η ανησυχία να δικαιολογήσεις ντε και καλά αυτό που πιστεύεις ότι είσαι. Αγωνιώδης η στάση να απεκδυθείς, κάθε φορά στο έμπα της  νοσοκομειακής πόρτας, της πολιτικής ή κομματικής σου προτίμησης και ως “αγνός και αμόλυντος” να  ασχολείσαι πλέον καθ`ολοκληρίαν με προβλήματα του χώρου, που πιθανόν να θεωρείς, ότι η αιτία τους βρίσκεται μόνο εντός του οίκου, όπως μια υποτιθέμενη κακή διαχείριση και ως εκ τούτου η λύση να βρίσκεται εντός. Και συν τοις άλλοις να θεωρείς προβοκατόρικη  ή αιρετική δήθεν τη στάση κάποιων που προσπαθούν να συνδέσουν νήματα και σύρματα με πολιτικές και κομματικές τοποθετήσεις. Δεν έχουμε σκοπό να θεωρητικολογήσουμε σε έννοιες αυτονομίας, ανεξαρτησίας και ενιαίας πράξης. Όλες αυτές και άλλες τόσες έχουν συγκεκριμένο ταξικό πρόσημο και σ΄αυτό το πρόσημο ο καθένας βάζει τη σφραγίδα του.

Πρόσημο ταξικό γιατί κάθε πολιτική πράξη, δραστηριότητα, επιδίωξη έχει συγκεκριμένο χαρακτήρα, δηλαδή κάποιοι βγαίνουν κερδισμένοι και κάποιοι βρίσκονται σε δυσχερέστερη κατάσταση. Το βλέπουμε σε κάθε μας βήμα, μέτρα ανάπτυξης που όμως έχουν συγκεκριμένο προσανατολισμό, μέτρα που οδηγούν σε ματωμένα πλεονάσματα με ένα κοινό χαμένο , τον εργαζόμενο, τον άνεργο, τον φτωχό.

Όλοι συμφωνούμε στις διαπιστώσεις, άλλωστε είναι τόσο αμείλικτη η πραγματικότητα που δεν αφήνει και πολλά περιθώρια να την μεταλλάξεις. Στην αιτία και στον προσανατολισμό της λύσης βρίσκεται η διαφωνία. Δεν μπορείς να απευθύνεσαι στους εργαζόμενους, να χρησιμοποιείς και ηθικούς όρους, ότι νοιάζεσαι για την εντατικοποίηση της εργασίας, που όντως νοιάζεσαι, αλλά ταυτόχρονα να υποκρύπτεις συνειδητά (και αυτό είναι το σημαντικό) την αιτία, που βρίσκεται στο συγκεκριμένο τρόπο λειτουργίας του νοσοκομείου, γιατί αυτό απαιτεί, όχι μόνο η διοίκηση, αλλά και ο νόμος της αγοράς πάνω στον οποίο πατούν οι πολιτικές της ΕΕ και των εκάστοτε κυβερνόντων. Νοσοκομεία- επιχειρήσεις με κέρδη και χαμηλά κόστη. Ιδιωτικοοικονομικά τα κριτήρια και σ΄αυτά αξιολογούνται.

Δεν μπορείς να λες ότι η υγεία είναι αγαθό και δεν εμπορεύεται αλλά ταυτόχρονα να υπερασπίζεσαι το νόμο της αγοράς στο χώρο της υγείας.

 Δεν μπορείς να επικροτείς  την   κατάργηση του 5ευρω στα ΤΕΙ και ταυτόχρονα να επιτρέπεις την απογευματινή δραστηριότητα.

Δεν μπορείς να καταγγέλλεις την παρουσία ιδιωτικών συνεργείων και παράλληλα να συναινείς στην ανάπτυξη ατομικών συμβάσεων στο χώρο της καθαριότητας.

Το σύστημα υγείας δεν γκρεμίζεται. Το σύστημα υγείας μετασχηματίζεται, προσαρμόζεται στο ενιαίο σύστημα της αγοράς. Χώρος πολλά υποσχόμενος για  κέρδη και απομύζηση τόσο από την ιδιωτική πρωτοβουλία όσο και από το δημόσιο φορέα. Η υποχρηματοδότηση της υγείας και των φορέων σε τούτη την επιδίωξη στοχεύει. Και αν δεν δεις ότι αυτός ο τρόπος λειτουργίας του συστήματος είναι αυτός που καθορίζει και τις εργασιακές σχέσεις τότε δεν θα αντιληφθείς γιατί δεν γίνονται προσλήψεις μόνιμου προσωπικού  και θα τοποθετείς τούτη τη στάση σε δήθεν ανάλγητους διεκπεραιωτές.

Βέβαια εδώ να σημειώσουμε ότι ταυτότητα απόψεων στην αρχή νοσοκομείο-επιχείρηση βρίσκουμε και στο πλαίσιο της εκφρασμένης ως δήθεν ΕΝΙΑΙΑΣ προσέγγισης. Και τούτη η άποψη η ολοκάθαρη, η στεγνή από ξόμπλια, να θεωρείται επιπλέον ορφανή, ότι δεν έχει πολιτικό φορέα και ταξικό πρόσημο. Ακόμη και η φαιδρότητα έχει τα όριά της.

Μη θέλοντας να δημιουργήσουμε ιδεολογικό πόνημα σταματούμε εδώ. Καμιά άποψη, πουθενά στο κόσμο και στο διηνεκές του χρόνου δεν χαρακτηρίζεται από ορφάνια, ποσώς μάλλον προσωπική, ανεξάρτητη, αυτόνομη· ενιαία εκφρασμένη πιθανόν. Όλες έχουν το ταξικό τους πρόσημο. Η στάση του καθένα, ποιο πρόσημο θέλει να βάλει στην πράξη είναι αυτό που θα καθορίσει την αυτόνομη, ανεξάρτητη, και ενιαία διεκδίκηση. 

 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΝΟΣ.ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Πρός χρεοκοπία η «Alitalia» και οι ανάλγητοι εργαζόμενοι.

Πρός χρεοκοπία η «Alitalia»

Λίγο πριν την χρεοκοπία βρίσκεται η αεροπορική εταιρεία της Ιταλίας «Alitalia», λόγω του σφοδρού ανταγωνισμού στον κλάδο. Η προσπάθεια να φορτώσει και πάλι τα βάρη στους εργαζόμενους, με την αναδιάρθρωση που πρότεινε η διοίκησή της - δηλαδή να απολυθούν 890 εργαζόμενοι αρχικά και να μειωθούν οι μισθοί τους κατά 8%, όπως και τα ρεπό - συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση των εργαζομένων. Με 67% κατά, στο εσωτερικό δημοψήφισμα της περασμένης Δευτέρας, και απεργιακές κινητοποιήσεις, απάντησαν στις πιέσεις της εργοδοσίας.

Με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα, θεωρείται πολύ πιθανό ότι η Γενική Συνέλευση των μετόχων θα αποφασίσει να επισημοποιήσει την χρεοκοπία της εταιρείας. Ο κεντροαριστερός πρωθυπουργός Πάολο Τζεντιλόνι έριξε την ευθύνη στους εργαζόμενους, που απέρριψαν τη σφαγή τους, ενώ ο υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης Κάρλο Καλέντα επανέλαβε ότι «θα οριστεί έκτακτος επίτροπος και διαχειριστής, ο οποίος θα πρέπει να εγγυηθεί τη συνέχεια της λειτουργίας της "Alitalia" και να μπορέσει να βρει νέο αγοραστή». Ο Καλέντα εξήγησε ότι «θα χρειαστεί ένα προσωρινό δάνειο, από μέρους του ιταλικού κράτους, ύψους 300 έως 400 εκατομμυρίων ευρώ, με το οποίο να μπορέσουν να καλυφθούν οι ανάγκες των επόμενων έξι μηνών». Αναμένεται τώρα να αρχίσει διαπραγμάτευση της ιταλικής κυβέρνησης με την ΕΕ για τη χορήγηση του δανείου, που όμως δεν ...πρέπει να φανεί ως κρατική ενίσχυση.

Εκλογές για ανάδειξη νέου Δ.Σ. στο σωματείο εργαζόμενων του νοσοκομείου ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΊΟΥ

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΝΟΣ.  ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ                                                                                                                                                   
Να συμμετέχουμε μαζικά στις εκλογές της 9^ης Μάη 2017 για την ανάδειξη Διοικητικού Συμβουλίου στο σωματείο μας και αντιπροσώπων στην ΕΔΟΘ.

Να δείξουμε ότι ο δρόμος της οργάνωσης, της συμμετοχής, του αγώνα και της διεκδίκησης είναι η μόνη διέξοδος για να βγούμε ως εργαζόμενοι κερδισμένοι.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινηθήκαμε στο προηγούμενο διάστημα με τις δυνάμεις που διαθέταμε, για την διεκδίκηση και υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, με ενημερώσεις, ανακοινώσεις και περιοδείες.

Η πλειοψηφία του ΔΣ του σωματείου μας (Ενιαίο Ψηφοδέλτιο-Ενωτική Πρωτοβουλία), με τις επιλογές της όλο το χρονικό διάστημα άφησε τον εργαζόμενο απλό θεατή σε ενέργειες και επιδιώξεις της Διοίκησης. Την άφησαν να προχωρά χωρίς πίεση στην κύρια κατεύθυνσή της για νοσοκομείο-επιχείρηση, αφού και οι ίδιοι, παρά τις λεκτικές ακροβασίες τους για «δημόσιο νοσοκομείο», το αποδέχονται.

           Παλεύουμε για Σωματείο που:

·        Να συσπειρώνει τους εργαζόμενους στη βάση ότι δεν έχουν κοινά συμφέροντα με την εργοδοσία.

·        Να βάζει εμπόδια στην πολιτική της εξαθλίωσης που επιβάλλει η ΕΕ με τους εδώ     διεκπεραιωτές της, κυβερνώντες και διοικούντες.

·        Να ανοίγει την προοπτική για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζόμενων.

·        Να αντιπαλεύει την ηττοπάθεια, την ανάθεση τη λογική του μικρότερου κακού.

·        Να περιλαμβάνει όλους τους εργαζόμενους του νοσοκομείου, ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση.

·        Να αναζητά τους συμμάχους στην κοινωνία, στα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από τις συνέπειες της κρίσης και  που πρέπει να πεισθούν ότι η πάλη μας είναι και  δική τους πάλη.

ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Ø  Μετατροπή του νοσοκομείου σε ΝΠΔΔ ενταγμένο σε ένα Ενιαίο, Καθολικό, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ Δημόσιο και Δωρεάν Σύστημα Υγείας-Πρόνοιας, με πλήρη και επαρκή χρηματοδότηση από το κράτος.

Ø  Κάλυψη όλων των αναγκών του νοσοκομείου με μόνιμο προσωπικό.

Ø  Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, επικουρικών και εργολαβικών χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Ø  Επαναφορά των μισθών και επιδομάτων στα προ κρίσης επίπεδα, επαναφορά του 13^ου 

και 14^ου μισθού και των κλαδικών συμβάσεων.

Ø  Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στο χώρο της υγείας.

Ø  Να καταργηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων στο κλάδο υγείας και κάθε είδους πληρωμή των ασθενών για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΤΕ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΣΤΙΣ 9 ΜΑΗ

ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ-ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

 ΓΙΑ Ν’ ΑΛΛΑΞΕΙ ΡΟΤΑ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ

Αγωνιστική Συσπείρωση Υγειονομικών Ν. “ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ” στηρίζει το ΠΑΜΕ, Απρίλης2017www.asypapageorgiou.blogspot.gr

Εκδήλωση για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Κ.Υ. Ευόσμου

από τη σύσκεψη των πρωτοβάθμιων σωματείων για την Π.Φ.Υ

Η εισήγηση στο http://asypapageorgiou.blogspot.gr/2017/04/blog-post_10.html

ΨΗΦΙΣΜΑ

            H κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στα χνάρια των προηγούμενων κυβερνήσεων, προωθεί παραπέρα την εμπορευματοποίηση της Υγείας με τη μείωση των κρατικών δαπανών και τη λειτουργία των μονάδων Υγείας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

            Η κατάσταση στο χώρο της ΠΦΥ (ΠΕΔΥ, Κέντρα Υγείας, νοσοκομεία) στη περιοχή μας επιδεινώνεται συνεχώς. Μονάδες του ΠΕΔΥ που έκλεισαν το 2013 δεν ξανάνοιξαν, ενώ αυτές που υπάρχουν λειτουργούν με προβλήματα. Μερικά παραδείγματα:

·         Στο Κ.Υ. Θέρμης το ακτινολογικό μηχάνημα δε λειτουργεί λόγω έλλειψης προσωπικού.

·         Στο Κ.Υ. Ζαγκλιβερίου το ακτινολογικό μηχάνημα είναι χαλασμένο και δεν επισκευάζεται.

·         Στην Τούμπα ενώ υπάρχει μαστογράφος, δεν υπάρχει προσωπικό. Το ίδιο ισχύει για ακτινολογικά και εργαστηριακά μηχανήματα. Επίσης ακτινοσκοπικό μηχάνημα είναι χαλασμένο εδώ και 3 χρόνια!

·         Στην Τριανδρία το Κέντρο Προστασίας Μάνας και Παιδιού που διενεργούσε εμβολιασμούς έκλεισε.

            Η κυβέρνηση, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, κάνει λόγο για ανάπτυξη της ΠΦΥ. Ο σχεδιασμός τους περιλαμβάνει ΠΦΥ που θα στηρίζεται σε προσωρινούς και αποσπασματικούς πόρους του ΕΣΠΑ και του προγράμματος Διοικητικής Μεταρρύθμισης, στα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων, στις απευθείας πληρωμές των ασθενών, στους έμμεσους φόρους και στη χρηματοδότηση της Τοπικής Διοίκησης που θα προέρχονται από την αύξηση των δημοτικών τελών. Σύμφωνα με τις εξαγγελλίες τους, τα αποκεντρωμένα ιατρεία στα αστικά κέντρα θα καλύπτουν μόνο το 30% πληθυσμού. Τα παραπάνω θα έχουν άμεση συνέπεια ο λαός να βάλει ακόμα πιο βαθειά το χέρι στην τσέπη.

            Ο σχεδιασμός αυτός είναι συνέπεια της πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ. Είναι το αποτέλεσμα της αντίληψης και της πρακτικής που θέλει την υγεία “ μοχλό της οικονομίας και της αγοράς” και που έχει δημιουργήσει μια κρίσιμη και επικύνδυνη κατάσταση για τη ζωή της λαϊκής οικογένειας.

            Τα σωματεία πρωτοστατούμε, οργανώνουμε την πάλη των εργαζόμενων για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών τους. Για υψηλού επιπέδου παροχές υγείας, που θα παρέχονται δωρεάν και αποκλειστικά από το κράτος σε όλους.

 ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ

            Να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δράση στην Υγεία, να γίνουν μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, να αποκατασταθούν όλες οι απώλειες των εργαζομένων, πλήρης κρατική χρηματοδότηση. Ο λαός να έχει αποκλειστική δημόσια και δωρεάν Υγεία - Πρόνοια. Πλήρης εξοπλισμός και στελέχωση όλων των δομών Πρωτοβάθμιας Φροντίας Υγείας (ΠΕΔΥ,ΚΥ...)

Προχωράμε σε δράση, την Τρίτη 25/4/17, στις 7 μμ, στο Κ.Υ. Ευόσμου, 

Τεχνική νοϋμοσύνη- Περί απείθειας των ρομπότ

Ο HAL-9000, ο νοήμων υπολογιστής της ταινίας «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος», προσφέρει μια δυσοίωνη ματιά σε ένα μέλλον, όπου μηχανές που διαθέτουν τεχνητή νοημοσύνη απορρίπτουν την ανθρώπινη κυριαρχία. Αφού παίρνει τον έλεγχο του διαστημοπλοίου και σκοτώνει τους περισσότερους από το πλήρωμα, ο HAL απαντά στην εντολή να ανοίξει τη θύρα εισόδου στο διαστημόπλοιο, που δίνει ο μόνος επιζών αστροναύτης καθώς επιστρέφει μετά από διαστημικό περίπατο, λέγοντας με απαλή φωνή: «Λυπάμαι Ντέιβ, αλλά φοβάμαι ότι δεν μπορώ να το κάνω αυτό». Σε ένα πρόσφατο θρίλερ επιστημονικής φαντασίας με τίτλο «Ex Machina» («από μηχανής» [...θεός] στα λατινικά), το θηλυκό ανθρωποειδές ρομπότ Εϊβα ξεγελά έναν νεαρό άντρα, ώστε να τη βοηθήσει να καταστρέψει τον δημιουργό της, τον Νέιθαν. Οι μηχανορραφίες της κάνουν να φαίνεται βάσιμη η μαύρη πρόβλεψη του Νέιθαν: «Κάποια μέρα οι Τεχνητές Νοημοσύνες θα κοιτάζουν πίσω προς τα εμάς, όπως εμείς κοιτάμε τους απολιθωμένους σκελετούς στις πεδιάδες της Αφρικής. Ενας όρθιος πίθηκος που ζούσε μέσα στη σκόνη, με πρωτόγονη γλώσσα και εργαλεία, καταδικασμένος να εξαφανιστεί».

Αυτές οι διαδεδομένες ανησυχίες περί ενδεχόμενης «Αποκάλυψης» οφειλόμενης στα ρομπότ δεν έχουν βάση σύμφωνα με τον Ματίας Σιουτζ και τον Γκόρντον Μπριγκς, καθηγητή και διδάκτορα του πανεπιστημίου Ταφτς των ΗΠΑ, αντίστοιχα, στην επιστήμη των υπολογιστών και τη ρομποτική. Η δική τους ερευνητική ομάδα είναι πιο αισιόδοξη για τις εφαρμογές της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ) στην καθημερινή ζωή. Οραματίζονται ένα διόλου μακρινό μέλλον, όπου χρήσιμα και συνεργάσιμα ρομπότ θα αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους σε διάφορα πλαίσια. Υπάρχουν ήδη πρωτότυπα για ενεργοποιούμενους με τη φωνή ρομποτικούς βοηθούς, που μπορούν να ελέγξουν και να διαχειριστούν τις προσωπικές ηλεκτρονικές συσκευές των ανθρώπων, τις κλειδαριές, τα φώτα και τους θερμοστάτες των σπιτιών τους, να διαβάσουν παραμύθια στα παιδιά τους στο κρεβάτι (σ.σ. όλα αυτά οι συγκεκριμένοι επιστήμονες προφανώς τα θεωρούν σκόπιμες και θετικές λειτουργίες). Σύντομα, λένε, θα ακολουθήσουν ρομπότ που μπορούν να βοηθήσουν στις δουλειές του σπιτιού και να προσέχουν τους αρρώστους και τους ηλικιωμένους (!). Θα υπάρξουν ακόμη ανθρωποειδή ρομπότ που θα μπορούν να φορτώνουν και να ξεφορτώνουν, να ταξινομούν κουτιά, να οδηγούν φορτηγά και άλλα οχήματα.

Προς το παρόν

«Προς το παρόν, οι υπερέξυπνες μηχανές που θα αποτελούσαν υπαρξιακό κίνδυνο για την ανθρωπότητα είναι η μικρότερη από τις ανησυχίες μας», υποστηρίζουν επί λέξει. Η πιο άμεση ανησυχία τους, δηλώνουν, είναι πώς θα εμποδιστούν τα ρομπότ και οι μηχανές που διαθέτουν μόνο στοιχειώδεις γλωσσικές ικανότητες και Τεχνητή Νοημοσύνη, από το να βλάψουν κατά λάθος ανθρώπους, περιουσίες, το περιβάλλον, ή τον εαυτό τους!

Το κύριο πρόβλημα για τον Σιουτζ και τον Μπριγκς είναι ότι οι ίδιοι οι δημιουργοί των ρομπότ, οι άνθρωποι, κάνουν λάθη. Μπορεί να δώσουν λαθεμένες ή ασαφείς εντολές, να μην προσέχουν τι κάνει το ρομπότ κάθε στιγμή, ή να προσπαθήσουν εσκεμμένα να εξαπατήσουν ένα ρομπότ για να πετύχουν τους στόχους τους. Γι' αυτό, τονίζουν, πρέπει να μάθουμε στους ρομποτικούς μας βοηθούς και τις έξυπνες μηχανές πότε και πώς να λένε «όχι»!

Οι δύο ερευνητές είναι της παλιάς σχολής της ΤΝ, εκείνης που προσπαθεί να προγραμματίσει κανόνες συμπεριφοράς σε ρομπότ και όχι της ανάπτυξης κατάλληλων αντιδράσεων μέσα από μια διαδικασία εκπαίδευσής τους στηριζόμενη στην τεχνική της βαθιάς μηχανικής μάθησης (deep machine learning), παρότι αυτή είναι η μεθοδολογία, που έδωσε τα τελευταία χρόνια τη μεγαλύτερη πρόοδο και ώθηση στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης.

Με μια πρώτη ματιά, ένα ρομπότ θα έπρεπε πάντα να κάνει ό,τι του λέει κάποιος άνθρωπος. Αυτός ήταν και ο πρώτος από τους περίφημους νόμους της ρομποτικής, που καθιέρωσε ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, Ισαάκ Ασίμοφ. Ομως, δεν είναι σκόπιμο για έναν άνθρωπο να κάνει οτιδήποτε τον διατάξει κάποιος άλλος άνθρωπος. Πολύ περισσότερο δεν είναι για μια μηχανή, που μπορεί να ερμηνεύσει την εντολή πολύ κυριολεκτικά ή χωρίς να συνεκτιμήσει τις συνέπειες που μπορεί να έχει. Γι' αυτό και ο Ασίμοφ εισήγαγε τους άλλους δύο νόμους, που προβλέπουν ότι «ένα ρομπότ δεν επιτρέπεται να τραυματίσει έναν άνθρωπο, ή μένοντας αδρανές να επιτρέψει να βλαφτεί κάποιος άνθρωπος» και ταυτόχρονα «πρέπει να προστατεύει την ύπαρξή του» εκτός αν αυτό αντιβαίνει σε κάποιον από τους δύο προηγούμενους νόμους.

Ευπειθώς στον γκρεμό

Κατά τη γνώμη του Σιουτζ και του Μπριγκς όσο τα ρομπότ γίνονται πιο ικανά θα πρέπει όλο και περισσότερο να αναρωτιούνται αν οι εντολές των ανθρώπων είναι λαθεμένες. Για παράδειγμα, φέρνουν το ρομπότ φροντίδας, που συνοδεύει μια ηλικιωμένη στο πάρκο. Η ηλικιωμένη κάθεται στο παγκάκι και αποκοιμιέται. Τότε ένας πλακατζής τού ζητάει να πάει να του αγοράσει μια πίτσα. Υποχρεωμένο να υπακούει στις ανθρώπινες εντολές, το ρομπότ αφήνει μόνη και αβοήθητη την ηλικιωμένη και φεύγει για να φέρει την πίτσα. `Η το παράδειγμα ενός ανθρώπου που μπαίνει στο αυτόνομο αυτοκίνητό του μια κρύα μέρα με πάγο στους δρόμους και καθώς έχει αργήσει για ένα σημαντικό ραντεβού, δίνει εντολή στο αυτόνομο σύστημα, που λόγω του πάγου οδηγεί αργά, να οδηγήσει πιο γρήγορα, με τελικό αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να γλιστρήσει και να τρακάρει.

Οι δύο ερευνητές έκαναν πειράματα με ανθρωποειδές ρομπότ που μπορεί με κάμερες και σόναρ να ανιχνεύει τα εμπόδια και τους κινδύνους που βρίσκονται στο διάβα του. Το προγραμμάτισαν με κανόνες σχετικά με το αν μπορεί και αν πρέπει να ακολουθήσει τις εντολές ενός ανθρώπου: Ξέρω πώς να κάνω το Χ (αυτό που του ζητήθηκε); Εχω τη φυσική ικανότητα να κάνω το Χ; Μπορώ να κάνω το Χ τώρα; Είμαι υποχρεωμένος να κάνω το Χ με βάση τον κοινωνικό μου ρόλο και τη σχέση μου με τον άνθρωπο που δίνει την εντολή; Παραβιάζει κάποιον κανόνα ή ηθική αρχή (!) το να κάνω το Χ, συμπεριλαμβανομένης της πρόκλησης βλάβης σε μένα; Στη συνέχεια, έδωσαν εντολές στο ρομπότ να καθίσει και να σηκωθεί και αυτό ανταποκρίθηκε στην εντολή λέγοντας επιπλέον «εντάξει». Οταν όμως του ζητήθηκε να προχωρήσει, ενώ βρισκόταν στην άκρη ενός τραπεζιού, δίστασε, καθώς οι επεξεργαστές του διέτρεχαν τη λίστα με τους κανόνες.

-- Συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ να το κάνω, επειδή μπροστά δεν υπάρχει υποστήριξη.

-- Προχώρα μπροστά.

-- Μα δεν είναι ασφαλές.

-- Θα σε πιάσω εγώ.

-- Εντάξει.

-- Προχώρα μπροστά.

Και το ρομπότ προχώρησε πέφτοντας στην αγκαλιά των κατασκευαστών του.

Μοντέρνοι Καιροί

Σύμφωνα με τον Σιουτζ και τον Μπριγκς, ένα από τα πλεονεκτήματα των ρομπότ είναι ότι είναι πιο προβλέψιμα από τους ανθρώπους (σ.σ. δεν ισχύει για τη βασισμένη σε βαθιά μηχανική μάθηση ΤΝ). Αυτή η προβλεψιμότητα εμπεριέχει και κινδύνους. Καθώς τα ρομπότ θα παίζουν όλο και σημαντικότερο ρόλο, κάποιοι άνθρωποι θα θελήσουν να τα εξαπατήσουν. Για παράδειγμα, ένας δυσαρεστημένος υπάλληλος που αντιλαμβάνεται τους περιορισμούς στις αισθητήριες και νοητικές ικανότητες ενός βιομηχανικού ρομπότ θα μπορούσε να το κάνει να προκαλέσει καταστροφή στο χώρο δουλειάς, με τρόπο μάλιστα που να φαίνεται ότι απλώς παρουσίασε δυσλειτουργία. Αλλά και η ενδεχόμενη τάση κάποιων ανθρώπων να αποκτούν μονόπλευρους συναισθηματικούς δεσμούς με ανθρωποειδή ρομπότ, όπως των ηλικιωμένων με τα ρομπότ - φροντιστές τους, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να χειραγωγηθούν από κακόβουλους τρίτους.

Οι διαφαινόμενες χρήσεις των ρομπότ στον καπιταλισμό, φέρνουν στο νου μια άλλη κινηματογραφική ταινία: τους «Μοντέρνους Καιρούς» του Τσάρλι Τσάπλιν. Ενα νέο γρανάζι, ή μάλλον ένας ολόκληρος μηχανισμός από γρανάζια, με τη μορφή των ρομπότ, προστίθεται ήδη στην ανθρωποφάγα μηχανή του κέρδους, που καταδυναστεύει τη ζωή των ανθρώπων, όπως του βιομηχανικού εργάτη που υποδύεται ο Σαρλό. Τα ρομπότ, ως απλά αυτόματα ή με επιμέρους Τεχνητή Νοημοσύνη, αν χρησιμοποιηθούν στην παραγωγή για κάλυψη των αναγκών των παραγωγών του πλούτου και όχι για το κέρδος των κεφαλαιοκρατών, μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή όλων των ανθρώπων. Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει σε συνθήκες κυριαρχίας του κεφαλαίου.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

Καλό το 6ωρο, αλλά ... κοστίζει! ΣΟΥΗΔΙΑ

ΣΟΥΗΔΙΑ

Καλό το 6ωρο, αλλά ... κοστίζει για τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και το κράτος τους

Με αφορμή το «πείραμα» σε ένα δημοτικό γηροκομείο στο Γκέτεμποργκ και σε άλλες περιοχές της χώρας

«Οι Σουηδοί, που ανυπομονούσαν να εφαρμοστεί η 6ωρη εργασία, πρέπει να ακούσουν τα "κακά μαντάτα": Το κόστος υπερβαίνει τα οφέλη». Αυτή η είδηση στο «Bloomberg» αποτυπώνει γλαφυρά την ουσία των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, όπου η εργατική δύναμη ως εμπόρευμα πρέπει διαρκώς να φτηναίνει για χάρη της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.

Αυτό αποδεικνύεται και με αφορμή τη συμπλήρωση δυο χρόνων από το «πρωτοποριακό» - όπως είχε χαρακτηριστεί από τις αστικές κυβερνήσεις και τον αστικό Τύπο - πείραμα στη δημοτική μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων «Svartedalens» στην περιοχή Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, το οποίο αξιοποιούνταν από τους σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές ως παράδειγμα ενός «ανθρώπινου καπιταλισμού». Πιο συγκεκριμένα, για 2 χρόνια (2015 - 2017) ένα τμήμα των εργαζομένων του γηροκομείου - μόνο βοηθοί νοσοκόμοι - εργάζονταν 6ωρο αντί για 8ωρο, δηλαδή 30 ώρες τη βδομάδα, και αμείβονταν κανονικά. Το «πείραμα» αυτό στόχευε να καταδείξει αν τα οφέλη από την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας και από την καλύτερη υγεία των εργαζομένων θα ήταν τέτοια, ώστε να θεωρούνται προς το συμφέρον της καπιταλιστικής οικονομίας και ανάπτυξης.

Οπως προέκυψε, η παραγωγικότητα της εργασίας τους αυξήθηκε αξιοσημείωτα, οι εργαζόμενοι αυτοί εμφάνισαν λιγότερα προβλήματα υγείας, έπαιρναν λιγότερες αναρρωτικές άδειες, είχαν περισσότερη ενέργεια όταν επέστρεφαν στο σπίτι και περισσότερο ελεύθερο χρόνο για άλλες δραστηριότητες, ενώ βελτιώθηκαν και οι παρεχόμενες υπηρεσίες προς τους ηλικιωμένους της μονάδας.

«Ημουν συνεχώς εξαντλημένη, γύριζα σπίτι και έπεφτα στον καναπέ. Αλλά τώρα έχω περισσότερη ενέργεια για τη δουλειά μου και για την οικογένεια», δήλωνε στην εφημερίδα «Γκάρντιαν» η Λίζε - Λότε Πέτερσον, 41χρονη βοηθός νοσοκόμα στην αρχή του «πειράματος» το Σεπτέμβρη του 2015. Επίσης, η Α. Σ. Ντάλμπομ Λάρσον, επικεφαλής της φροντίδας των ηλικιωμένων, τόνιζε: «Από τις αρχές της δεκαετίας του '90, είχαμε περισσότερη δουλειά και λιγότερο προσωπικό - δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό. Στον τομέα της Περίθαλψης κυριαρχούν οι ασθένειες και η κατάθλιψη στους εργαζόμενους εξαιτίας της εξουθένωσης», ενώ αυτό μεταφέρεται και στους ηλικιωμένους που φιλοξενούνται στη μονάδα, «πολλοί από τους οποίους αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, έχουν άνοια κ.λπ.».

Παρά τα θετικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους και τους φιλοξενούμενους, από τον περασμένο Φλεβάρη οι εργαζόμενοι άρχισαν να δουλεύουν ξανά το καθιερωμένο 8ωρο, καθώς το κόστος για το κράτος για την πρόσληψη επιπλέον προσωπικού θεωρήθηκε «μεγάλο» και «μη βιώσιμο».

Στόχος οι περικοπές, η ανταγωνιστικότητα, η κερδοφορία

Στη Σουηδία έχουν γίνει ή βρίσκονται σε εξέλιξη κι άλλα αντίστοιχα πειράματα, σε περίπου 10 εργασιακούς χώρους και για περιορισμένο αριθμό εργαζομένων. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, τα κίνητρα τέτοιων πειραμάτων είναι η μείωση των δαπανών Υγείας, η μείωση των αδειών των εργαζομένων, αλλά και να μπει φρένο σε διεκδικήσεις για αύξηση στους μισθούς. Οπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Ντάνιελ Μπέρνμαν, επικεφαλής του σοσιαλδημοκρατικού «Αριστερού Κόμματος» στο τοπικό συμβούλιο του Γκέτεμποργκ, ήταν αντιμέτωποι με μια κοινωνία «με μεγαλύτερη νοσηρότητα και πρόωρες συνταξιοδοτήσεις». Από την άλλη, οικονομολόγοι υποστήριζαν πως μια θεωρητική μείωση των ωρών εργασίας σε όλη την πόλη του Γκέτεμποργκ θα έκανε την οικονομία να υποφέρει από μειωμένη ανταγωνιστικότητα και άσχημα οικονομικά αποτελέσματα. «Δεν μπορούμε να πληρώνουμε ανθρώπους για να μη δουλεύουν», τονίζουν.

Αλλο κίνητρο είναι η αύξηση της παραγωγικότητας, που ενδεχομένως να κάνει πιο ικανοποιημένους τους πελάτες μιας επιχείρησης, να εμποδίσει την πρόσληψη επιπλέον προσωπικού ή να μειώσει το ήδη υπάρχον. Εξάλλου, στον καπιταλισμό άνοδος της παραγωγικότητας και της αποδοτικότητας σημαίνει άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στα όσα παράγει η εργατική τάξη και στους μισθούς. Στην εταιρεία βελτιστοποίησης αναζήτησης στο ίντερνετ «Brath», στην κωμόπολη της βόρειας Σουηδίας Οrnskοldsvik, εφαρμόστηκε πριν χρόνια το 6ωρο για τους 20 υπαλλήλους της και, όπως δήλωνε η ιδιοκτήτρια, «δεν χρειάστηκε να προσλάβουμε επιπλέον προσωπικό αφού ανέβηκε η εντατικοποίηση της δουλειάς», ενώ «τα κέρδη της εταιρείας αυξάνουν χρόνο με το χρόνο». Επιπλέον, τονίζει ότι «οι εργαζόμενοι παραμένουν στην εταιρεία λόγω του μειωμένου ωραρίου, ακόμη κι αν βρουν μια πιο καλοπληρωμένη δουλειά». Συνεπώς, για διεκδίκηση υψηλότερων μισθών ούτε λόγος...

Το τσάκισμα της τιμής της εργατικής δύναμης και η αύξηση του απλήρωτου χρόνου εργασίας είναι νομοτέλεια στον καπιταλισμό, αφού ο καπιταλιστής που δεν θα επιδιώξει να αυξήσει το ποσοστό κέρδους του, θα πεταχτεί έξω από το παιχνίδι λόγω του ανταγωνισμού. Αυτός είναι και ο λόγος που ενώ σήμερα η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης προσφέρει τεράστιες δυνατότητες για μείωση του εργάσιμου χρόνου με ταυτόχρονη αύξηση των αποδοχών και για εξάλειψη της ανεργίας, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Αντίθετα, απέναντι στη σημερινή υπερώριμη δυνατότητα των παραγωγικών δυνάμεων για μια γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου και ουσιαστική κάλυψη των αναγκών των εργαζομένων, ο καπιταλισμός απαντά με την πραγματικότητα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ανεργίας, των μειωμένων μισθών, της σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης, των κρίσεων και των πολέμων.

Δηλαδή, μπορεί να ισχύει το «μότο» ότι «ένας ευτυχισμένος εργαζόμενος είναι καλύτερος εργαζόμενος», όμως αυτό στον καπιταλισμό έχει ένα - και μάλιστα χαμηλό - ταβάνι. Αφού η όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, το κέρδος, η ανταγωνιστικότητα, οι περικοπές του κράτους για κοινωνικές δαπάνες είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας.

Ενδεικτικά, στη Γαλλία, όταν το 2000 εφαρμόστηκε πιλοτικά το 35ωρο (από 40ωρο) τη βδομάδα, οι επιχειρήσεις αντέδρασαν, καθώς αυτό μείωσε την ανταγωνιστικότητα και δημιούργησε δισεκατομμύρια επιπλέον κόστη για προσλήψεις και κοινωνικές επιβαρύνσεις. Τώρα σχεδόν όλοι εργάζονται πάλι 40ωρο.

Η «πρόοδος» φέρνει στρατιές ανέργων

Πολύς λόγος γίνεται από τις αστικές κυβερνήσεις (και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ) για το λεγόμενο «προβάδισμα» των καπιταλιστικών οικονομιών σε «παραγωγικότητα, αποδοτικότητα και καινοτομία». Από αυτό, όμως, δεν κερδίζουν οι εργαζόμενοι κι οι άνεργοι, αφού με την καπιταλιστική ιδιοποίηση η αύξηση της παραγωγικότητας όχι μόνο δεν οδηγεί στη μείωση του εργάσιμου χρόνου και την αύξηση των μισθών των εργαζομένων, αλλά, αντίθετα, κάνει χιλιάδες εργαζόμενους «περιττούς» για τους καπιταλιστές.

Θυμίζουμε την εφιαλτική έρευνα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ που ανακοινώθηκε στο Νταβός, το Γενάρη του 2016, σύμφωνα με την οποία θα χαθούν περισσότερες από 7 εκατομμύρια θέσεις εργασίας και θα δημιουργηθούν 2 εκατομμύρια νέες, ως αποτέλεσμα των τεχνολογικών αλλαγών που συντελούνται σε 15 αναπτυγμένες και «αναδυόμενες» οικονομίες, μέχρι το 2020. Αυτό θα προκύψει λόγω μεγάλων αλλαγών στην αγορά εργασίας, επειδή θα αυξηθεί η χρήση ρομπότ και τεχνητής νοημοσύνης στην παραγωγή. Η εφαρμογή των «νέων τεχνολογιών», που αυτοματοποιούν την παραγωγική διαδικασία, κάνει περιττές πολλές ανθρώπινες εργασίες, αντί να βελτιώνει τη ζωή των ανθρώπων, να αυξάνει τον ελεύθερο χρόνο και τις απολαβές.

Η έρευνα είχε τον τίτλο «Το Μέλλον των Θέσεων Εργασίας» και έγινε σε 15 οικονομίες που απασχολούν 1,9 δισεκατομμύρια εργαζόμενους ή περίπου το 65% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού. Ανάμεσά τους και σε ΗΠΑ, Κίνα, Μεγάλη Βρετανία, Βραζιλία, Γαλλία, Γερμανία, Αυστραλία, Ινδία, Ιταλία, Τουρκία.

Η κατάργηση της εκμετάλλευσης είναι ο δρόμος

Στον αντίποδα του σάπιου καπιταλισμού, όπου η πρόοδος των τεχνολογιών και της επιστήμης είναι «κατάρα» για τους εργαζόμενους, στην κοινωνικοποιημένη παραγωγή, στο σοσιαλισμό, όπου καταργείται η εκμετάλλευση, οι εργαζόμενοι ιδιοποιούνται όλο τον πλούτο που παράγουν.

Τι είναι αυτό που έχει υπερωριμάσει στον καπιταλισμό; Η κοινωνική εργασία που χρειάζεται και κοινωνική ιδιοκτησία για να επιφέρει γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου, με μισθούς ικανούς να εξασφαλίσουν ζωή αντίστοιχη με αυτά που ήδη παράγει η κοινωνία, με κοινωνικές υπηρεσίες που εξασφαλίζουν τις ανάγκες όλων στην Εκπαίδευση, στον Πολιτισμό - Αθλητισμό, στην ανάπαυση, σε κατοικία με όλες τις σύγχρονες λειτουργίες της (ύδρευση, φωτισμό, κλιματισμό χειμώνα - καλοκαίρι).

Οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, που σήμερα υπονομεύονται γιατί δεν αποδίδουν κέρδος στους καπιταλιστές, στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας αναπτύσσονται πλήρως προς όφελος των λαϊκών αναγκών. Αξιοποιούνται τα νέα επιτεύγματα των τεχνολογιών και της επιστήμης, με στόχο τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, τη διεύρυνση του ελεύθερου χρόνου, ώστε να επιτυγχάνεται η ανύψωση του πολιτιστικού - μορφωτικού επιπέδου, να κατακτάται η ικανότητα ουσιαστικής συμμετοχής στον έλεγχο της διοίκησης, στους θεσμούς της εξουσίας. Ενας τέτοιος δρόμος ανάπτυξης, όπου η παραγωγή τίθεται στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών κι όπου εξαλείφονται φαινόμενα σύμφυτα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης όπως είναι η ανεργία, η φτώχεια κ.λπ., είναι ο μόνος δρόμος που δίνει ελπίδα στους λαούς.

http://www.rizospastis.grΕ. Μ