ΟΕΝΓΕ Να πληρωθούν άμεσα οι επικουρικοί γιατροί - Να μη γίνει καμία απόλυση

Το γεγονός ότι επικουρικοί γιατροί δουλεύουν για ολόκληρους μήνες χωρίς να πληρώνονται μισθό και εφημερίες καταγγέλλει η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ).

Στον Πολύγυρο Χαλκιδικής ένα γυναικολόγος δεν πληρώνεται το μισθό του και τις εφημερίες του από τον Γενάρη, στο Διδυμότειχο δύο γιατροί, ένας παθολόγος και ένας παιδίατρος, είναι απλήρωτοι τους τελευταίους 4 μήνες.

Η ΟΕΝΓΕ σημειώνει: «Το Ελεγκτικό Συνέδριο βασιζόμενο στο Σύνταγμα, σε Προεδρικά Διατάγματα και ευρωενωσιακές Οδηγίες έκρινε ότι οι συμβάσεις των συναδέλφων είναι παράνομες, με αποτέλεσμα οι συνάδελφοι όχι μόνο να είναι απλήρωτοι, αλλά και να βρίσκονται στα πρόθυρα της απόλυσης αφού η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου αναφέρει ρητά ότι "οι συμβάσεις των οποίων η διάρκεια υπερβαίνει τους 24 μήνες είναι παράνομες".

Η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου δεν αφορά μόνο τους συγκεκριμένους συναδέλφους αλλά το σύνολο των επικουρικών γιατρών (1.100) των οποίων οι συμβάσεις υπερβαίνουν το 24μηνο.

1.100 συνάδελφοι απολύονται, τμήματα και κλινικές απειλούνται με κλείσιμο αφού σε αρκετές περιπτώσεις οι συνάδελφοι επικουρικοί είναι οι μοναδικοί γιατροί που υπηρετούν.

Στο Νοσοκομείο Σερρών π.χ. υπηρετεί ένας ογκολόγος και ένας παθολόγος, οι οποίοι απολύονται αμέσως μόλις κοινοποιηθεί η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Στην αντίστοιχη λίστα των επικουρικών δεν υπάρχει άλλος συνάδελφος και βάσει της νομοθεσίας θα πρέπει να μεσολαβήσουν τρεις μήνες για να προσληφθούν οι γιατροί. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τουλάχιστον για τρεις μήνες τα ογκολογικά περιστατικά του Ν. Σερρών δε θα μπορούν να εξυπηρετηθούν στο Νοσοκομείο Σερρών.

Αυτά είναι τα τραγικά αδιέξοδα της πολιτικής που αντιμετωπίζει την υγεία του λαού σαν κόστος για το κεφάλαιο και το κράτος του.

Ευθύνη έχουν όλα τα κόμματα (ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ) που αρνήθηκαν να συζητηθεί στη Βουλή η πρόταση που κατέθεσαν 140 συνδικαλιστικοί φορείς του Δημοσίου, ανάμεσα τους και η ΟΕΝΓΕ, για την κατάργηση του άρθρου 103 του Συντάγματος που απαγορεύει τη μετατροπή των συμβάσεων από ορισμένου χρόνου σε αορίστου. Που διατηρούν άθικτο το νομοθετικό πλαίσιο που αφήνει απλήρωτους για μήνες τους συναδέλφους. Που απολύει γιατρούς την ώρα που οι δημόσιες μονάδες Υγείας μετρούν χιλιάδες κενά. Που στέλνει στην ανεργία, στερεί από τους ασθενείς και αχρηστεύει έμπειρο αξιόλογο επιστημονικό δυναμικό.

Ως εδώ. Απαιτούμε από την ηγεσία του υπουργείου Υγείας να δώσει λύση στο πρόβλημα που έχει προκύψει. Να πληρωθούν άμεσα οι συνάδελφοι. Να μην απολυθεί κανένας επικουρικός. Μονιμοποίηση όλων των επικουρικών, των συμβασιούχων που εργάζονται στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων ομηρίας και ανακύκλωσης της ανεργίας. Μαζικές προσλήψεις μόνιμων γιατρών πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης σύμφωνα με τις ανάγκες».

Το «ευρωπαϊκό πλαίσιο» για το χτύπημα των συνδικάτων και της απεργίας

Στο στόχαστρο του κεφαλαίου σε όλη την ΕΕ το απεργιακό δικαίωμα και η συνδικαλιστική δράση
Επιχειρώντας να δικαιολογήσει και να συγκαλύψει τον αντιδραστικό χαρακτήρα των διατάξεων του «αναπτυξιακού» πολυνομοσχεδίου της κυβέρνησης για τον ασφυκτικό έλεγχο των συνδικάτων από το κράτος και την εργοδοσία, όπως και για την ένταση της επίθεσης στο δικαίωμα της απεργίας, ο πρωθυπουργός σε πρόσφατες δηλώσεις του έσπευσε να δηλώσει ότι οι διατάξεις αυτές κινούνται «εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου».
Δεν λέει βέβαια κάτι καινούργιο: Το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος, η περιστολή της συνδικαλιστικής δράσης και η μετατροπή της σε μια διαδικασία ταξικής συναίνεσης και υποταγής των εργαζομένων αποτελούν βασική κατεύθυνση σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, ενιαίο στόχο του κεφαλαίου και όλων των δυνάμεων που το υπηρετούν. Πάνω σε αυτό το αντεργατικό «ευρωπαϊκό πλαίσιο» πάτησε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για να νομοθετήσει την απεργοκτόνα διάταξη Αχτσιόγλου, πάνω σε αυτό το στρωμένο έδαφος έρχεται σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ για να πάει ακόμα παραπέρα την αντεργατική επίθεση, όπως για παράδειγμα με τη «δυνατότητα» ηλεκτρονικών ψηφοφοριών για τις αποφάσεις των συνδικάτων, την οποία δεν συναντάμε σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης...

Ασφυκτικό πλαίσιο με απόλυτο κριτήριο τις ανάγκες των καπιταλιστών
Το νομοθετικό πλέγμα των ευρωπαϊκών αστικών κρατών για τη συνολική λειτουργία των συνδικάτων, σε συνδυασμό με το ότι στην πλειοψηφία τους αυτά ελέγχονται από δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, έχει μετατρέψει τα συνδικάτα σε γραφειοκρατικούς, διοικητικούς μηχανισμούς. Μοναδικό «ενεργό» κομμάτι τους είναι οι διοικήσεις τους, που αποκλειστικό στόχο έχουν τη διαπραγμάτευση των όρων εργασίας στο πλαίσιο της ταξικής συνεργασίας και συναίνεσης. Οι εργαζόμενοι - μέλη των συνδικάτων δεν έχουν ουσιαστική συμμετοχή σε αυτά, ενώ οι όποιες συνδικαλιστικές δράσεις περιορίζονται από ένα ασφυκτικό πλαίσιο, που διαπερνάται από το ίδιο κριτήριο: Τις ανάγκες των επιχειρήσεων και της καπιταλιστικής οικονομίας.

Ετσι:

-- Σε πολλές χώρες της ΕΕ η απεργία επιτρέπεται μόνο εφόσον τηρούνται συγκεκριμένες αυστηρές προϋποθέσεις, κυρίως ή αποκλειστικά για τη διεκδίκηση Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Από την υπογραφή της ΣΣΕ και μετά, θεωρείται «ιερή» υποχρέωση η «εργασιακή ειρήνη».

-- Πολλές είναι οι χώρες όπου η εργοδοσία έχει το δικαίωμα της ανταπεργίας: Γερμανία, Αυστρία, Κροατία, Δανία, Εσθονία, Νορβηγία κ.α.

-- Σε πολλές χώρες το δικαίωμα της απεργίας δεν είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο: Βέλγιο, Αυστρία, Δανία, Ιρλανδία, Ολλανδία, Νορβηγία, Βρετανία κ.α.

-- Η πολιτική απεργία απαγορεύεται σε πολλές χώρες (Βέλγιο, Νορβηγία, Ολλανδία, Πολωνία, Λετονία, Εσθονία) ή επιτρέπεται αλλά τις περισσότερες φορές βγαίνει παράνομη (Φινλανδία, Γερμανία κ.α.).

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα αναφέρονται σε κείμενο του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας για το ζήτημα αυτό και ισχύουν σε μια σειρά από χώρες, μεταξύ τους και αυτές που είναι μέλη της ΕΕ: «Σε διάφορες χώρες οι συλλογικές συμβάσεις θεωρούνται συνθήκες κοινωνικής ειρήνης για μια ορισμένη περίοδο, κατά την οποία απαγορεύονται οι απεργίες και τα λοκ άουτ». Η συνδικαλιστική δράση «είναι παράνομη κατά την περίοδο ισχύος της συλλογικής σύμβασης, εφόσον στρέφεται κατά της συλλογικής σύμβασης στο σύνολό της ή κατά μέρους της. Οι απεργίες είναι γενικά δυνατές μόνο ως μέσο πίεσης ενόψει της υιοθέτησης μιας πρώτης συλλογικής σύμβασης ή της ανανέωσής της. Η υποχρέωση κοινωνικής ειρήνης μπορεί να εκφραστεί (...) σε μια γενική συμφωνία μεταξύ των συνομοσπονδιών εργαζομένων και εργοδοτών σε κεντρικό επίπεδο (π.χ. Δανία), με ρητή ρήτρα που περιέχεται στις συλλογικές συμβάσεις που συνάπτουν τα μέρη, ή από τη νομολογία (π.χ. Αυστρία, Γερμανία και Ελβετία) (...) Σε πολλές άλλες χώρες, η απεργία για την επιβολή συλλογικής σύμβασης θεωρείται παράνομη, διότι θεωρείται παραβίαση της ειρηνευτικής υποχρέωσης (σ.σ. μεταξύ άλλων αναφέρονται η Τσεχία και η Φινλανδία). Στη Γερμανία, μια απεργία είναι νόμιμη μόνο αν ο βασικός της στόχος είναι να επιτευχθεί μια συλλογική συμφωνία διαπραγμάτευσης».

«Εργασιακή ειρήνη» και στραγγαλισμός του απεργιακού δικαιώματος
Στη συνέχεια παρουσιάζονται ορισμένα ενδεικτικά αλλά χαρακτηριστικά στοιχεία για το ασφυκτικό πλαίσιο με το οποίο αντιμετωπίζεται η συνδικαλιστική δράση σε μια σειρά από χώρες της ΕΕ:

Στη Βρετανία, το Μάη του 2016 ψηφίστηκε νόμος που βάζει επιπλέον εμπόδια στη λήψη αποφάσεων για απεργία (και άλλες μορφές συνδικαλιστικής δράσης), ενώ οι απεργιακές κινητοποιήσεις βρίσκονται υπό τον διαρκή έλεγχο και την επιτήρηση των αστυνομικών δυνάμεων και της εργοδοσίας. Στη βάση αυτού του νόμου διεξάγεται ένας «διάλογος» για τη δυνατότητα οι αποφάσεις των συνδικάτων να λαμβάνονται με ηλεκτρονική ψηφοφορία. Να σημειωθεί ότι η ηγεσία του Trade Unions Congress (TUC), του τριτοβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου που ελέγχεται από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, έχει ταχθεί υπέρ της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας...
Σε ό,τι αφορά τους περιορισμούς στο απεργιακό δικαίωμα, αναφέρουμε συνοπτικά τα εξής: Η ψηφοφορία για τη λήψη απεργιακής απόφασης είναι έγκυρη αν σε αυτή συμμετέχει το 50% των μελών του συνδικάτου. Επιπλέον, σε συνδικάτο που δραστηριοποιείται σε «σημαντική δημόσια υπηρεσία» (Υγεία, Εκπαίδευση, Μεταφορές κ.α.) προστίθεται ο όρος ότι πρέπει να ψηφίσουν υπέρ της κινητοποίησης το 40% του συνόλου των μελών. Μέχρι το 2016 απαιτούνταν μόνο η απλή πλειοψηφία των συμμετεχόντων στην ψηφοφορία. Οι εργοδότες στον ιδιωτικό τομέα θα πρέπει να ενημερώνονται τουλάχιστον 14 μέρες πριν από την κήρυξη της απεργίας (από 7 που ήταν πριν) και μπορούν να προσλαμβάνουν απεργοσπάστες για να καλύψουν τα «κενά» που δημιουργούνται από τους απεργούς. Για να γίνει απεργία πρέπει το συνδικάτο να υποδείξει στην αστυνομία ένα πρόσωπο ως επικεφαλής της απεργιακής φρουράς. Τα στοιχεία για την κινητοποίηση κοινοποιούνται στην αρμόδια κρατική υπηρεσία.

Στην Αυστρία, η συνδικαλιστική δράση θεωρείται «συνειδητή διατάραξη της εργασιακής ειρήνης». Για να διασφαλιστεί η σταθερότητα του συστήματος διαπραγμάτευσης, σχεδόν όλες οι Συλλογικές Συμβάσεις περιέχουν ρήτρες «μη απεργίας». Οι απεργίες που στρέφονται ενάντια σε όρους που περιλαμβάνει Συλλογική Σύμβαση Εργασίας ουσιαστικά θεωρούνται παράνομες ενέργειες.
Στο Βέλγιο καλλιεργείται επίσης η αντίληψη του «κοινωνικού διαλόγου», που διασφαλίζει την αναγκαία για το κεφάλαιο «εργασιακή ειρήνη». Ετσι, στις ΣΣΕ οι «κοινωνικοί εταίροι» αναλαμβάνουν την υποχρέωση να υποστηρίξουν την «εργασιακή ειρήνη». Η συνδικαλιστική δράση επιτρέπεται μόνο εφόσον έχουν εξαντληθεί οι δυνατότητες συμβιβασμού... Απαγορεύεται η απεργία με καθαρά πολιτικό περιεχόμενο.
Στη Δανία είναι ισχυρή η παράδοση του «κοινωνικού εταιρισμού». Το 2006 η τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων και η βασική εργοδοτική ένωση ανανέωσαν το «συμβόλαιο εργασιακής ειρήνης», που ορίζει την αρχή ότι οι διαφορές πρέπει να επιλύονται κατά κύριο λόγο με τη διαπραγμάτευση και τη διαμεσολάβηση. Η αντίληψη αυτή έχει ενισχυθεί με νόμο το 2008. Οι απεργίες είναι κατά βάση νόμιμες όταν δεν είναι δυνατή η σύναψη ΣΣΕ. Για να γίνει μια απεργία πρέπει πρώτα να έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια διαπραγμάτευσης. Πριν από την κήρυξη της απεργίας το σωματείο πρέπει να ενημερώσει τον αντίστοιχο φορέα Διαιτησίας και Μεσολάβησης, ο οποίος θα προσπαθήσει να βρει «λύση» πριν από την απεργία. Στη συνέχεια το συνδικάτο πρέπει να ειδοποιήσει εγγράφως την εργοδοσία δύο φορές. Η πρώτη ειδοποίηση να γίνει δυο βδομάδες πριν από την απεργία και η δεύτερη μια βδομάδα πριν. Διαπιστώνεται ότι ενώ δεν υπάρχει νόμος που να προστατεύει το δικαίωμα στην απεργία, υπάρχουν πολύ δυνατοί θεσμοί για την αποτροπή της με κάθε μέσο...
Στη Φινλανδία υπάρχει η υποχρέωση «εργασιακής ειρήνης» όσο διαρκεί η ΣΣΕ. Οποιεσδήποτε διαφορές προκύπτουν κατά τη διάρκεια της περιόδου που καλύπτεται από τη ΣΣΕ μπορούν να επιλυθούν μόνο μέσω διαπραγματεύσεων ή ενώπιον δικαστηρίου. Ο εργοδότης και ο εθνικός μεσολαβητής πρέπει να ενημερώνονται για την απεργία το αργότερο δυο βδομάδες πριν από την έναρξή της. Η κοινοποίηση πρέπει να αναφέρει τους λόγους της απεργίας, τη διάρκειά της και πότε θα ξεκινήσει. Κατά τη διάρκεια περιόδων κατά τις οποίες δεν ισχύει η ΣΣΕ, ο εργοδότης μπορεί να πιέσει τους εργαζομένους μέσω λοκ άουτ, προκειμένου να τους αποτρέψει από το να κλείσουν το χώρο εργασίας.
Στη Γερμανία επιτρέπεται η απεργία αν αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις και η διαιτησία. Για να κηρυχθεί απεργία πρέπει να γίνει μυστική ψηφοφορία, στην οποία πρέπει να υπερψηφίσουν το 75% των εργαζομένων! Είναι προφανές ότι και εδώ μια απεργία είναι νόμιμη εφόσον δεν ξεπερνά τα όρια της διαπραγμάτευσης για τη ΣΣΕ. Οι απεργίες δεν μπορούν να καλούνται μετά τη σύναψη ΣΣΕ, δεδομένου ότι οι Συλλογικές Συμβάσεις περιέχουν «ρήτρες ειρήνης», που απαγορεύουν συνδικαλιστική δράση ενώ βρίσκονται σε ισχύ και για μια μεταγενέστερη περίοδο.
Στη Λετονία, το δικαστήριο περιόρισε τον ορισμό της απεργίας το 2006 ως την «τελευταία λύση για μία διαπραγμάτευση, καθώς θέτει σε σοβαρό κίνδυνο και τα συμφέροντα του εργοδότη και μπορεί να θεωρηθεί απειλή για τη δημόσια ασφάλεια». Εξαιτίας της αύξησης των κινητοποιήσεων την περίοδο της οικονομικής κρίσης, το 2013 ο απεργιακός νόμος έγινε πολύ πιο αυστηρός, περιορίζοντας κατά πολύ το δικαίωμα στην απεργία.
Και στην Ολλανδία, στις ΣΣΕ υπάρχει ρήτρα «εργασιακής ειρήνης», κατά την οποία το σωματείο δεν μπορεί να κάνει απεργία και να σπάσει τη ΣΣΕ. Η νομοθεσία είναι πολύ αυστηρή και εξετάζεται εξονυχιστικά όλη η διαδικασία διαπραγμάτευσης από το δικαστήριο, πριν καταλήξει ένα σωματείο να καλέσει σε απεργία.
Η νομοθεσία στη Σουηδία έχει πολλά περιοριστικά μέτρα, μερικά από τα οποία είναι και στη δικαιοδοσία του εργοδότη. Η «ειρηνική περίοδος» ως όρος στη ΣΣΕ είναι συνήθης πρακτική για να περιορίζει τη συνδικαλιστική δράση. Παραδοσιακά στη Σουηδία θεωρείται προνόμιο της εργοδοσίας να μπορεί να συμπεριλάβει στη ΣΣΕ δικαστικές ποινές και περιορισμούς στο δικαίωμα στην απεργία.

172 θάνατοι στους χώρους εργασίας που καταγράφηκαν κατά το πρώτο εξάμηνο του 2019 στην Γαλλία

Από τις αρχές του 2019, ο λογαριασμός στο twitter “Ατυχήματα στην εργασία: Σιωπή για τον θάνατο των εργαζομένων” («Accident du travail: silence des ouvriers meurent‏»), έχει καταγράψει ατυχήματα στην εργασία μέσω της κάλυψης των συμβάντων από τα μέσα περιφερειακής ενημέρωσης στην Γαλλία από τον ημερήσιο περιφερειακό τύπο. Από την 1η Ιανουαρίου έχουν αναφερθεί 172 θάνατοι.
Ο Clément, 35 ετών, που εργάστηκε στο κέντρο διαλογής της μονάδας επεξεργασίας απορριμμάτων στο Saran κοντά στην Orléans (εργοστάσιο που εκμεταλλεύεται μια θυγατρική της Veolia), πέθανε στις 21 Μαΐου, από ασφυξία, αφού εγκλωβίστηκε από μια μηχανή συλλογής και επεξεργασίας απορριμμάτων.
Ο David, 36χρονος οδηγός φορτηγού, πέθανε στις 23 Απριλίου στο χώρο στάθμευσης της εφοδιαστικής πλατφόρμας της Amazon, επίσης στο Saran.
Κατά το πρώτο εξάμηνο του 2019, υπήρξαν 469 θύματα σοβαρών ή θανατηφόρων ατυχημάτων, τα 172 περιστατικά ήταν θανατηφόρα.
Κατά μέσο όρο κάθε χρόνο περισσότεροι από 1.000 θάνατοι συμβαίνουν στους χώρους εργασίας στην Γαλλία.
Το 2017, μόνο το Εθνικό Σύστημα Ασφάλειας και Υγείας κατέγραψε 542 ατυχήματα (12 περισσότερα από ό, τι το 2016), τα 264 ατυχήματα από αυτά ήταν κατά την προσέλευση ή πάροδο της εργασίας που θεωρούνται και αυτά ως εργατικά ατυχήματα και 336 θάνατοι που σχετίζονται με επαγγελματική ασθένεια. Κάθε χρόνο, περισσότεροι από 1.000 εργαζόμενοι πεθαίνουν στην εργασία.
Τρεις άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα στη Γαλλία από ατύχημα ή ασθένεια που σχετίζεται με τις συνθήκες εργασίας τους, κυρίως εργάτες και εργάτριες κατά την πλειοψηφία τους.
Οι κατασκευές, ο κλάδος μεταφορών-βιβλίου-επικοινωνίας και η μεταλλουργία είναι οι τρεις βιομηχανίες με τα υψηλότερα επίπεδα θνησιμότητας. Η βιομηχανία ξύλου, χαρτιού, χαρτονιού, κλωστοϋφαντουργίας, δερμάτων και υπηρεσιών (τραπεζική, ασφαλιστική, επισφαλής εργασία, κοινωνική δράση, καθαρισμός κ.λπ.) παρουσίασε μια εντυπωσιακή αύξηση της θνησιμότητας στα έτη 2016 και 2017, 40,6% και 16,5%.
Το 2017, σχεδόν τέσσερις στους πέντε θανάτους από επαγγελματικές ασθένειες προκλήθηκαν από έκθεση στον αμίαντο. Και όμως τα αφεντικά εξακολουθούν να απαλλάσσονται από τις ευθύνες τους και να επωφελούνται από την μη σύνδεση της ασθένειας με τις συνθήκες εργασίας, όπως στην περίπτωση της εταιρείας Eternit όπου στις 10 Ιουλίου μετά από καταγγελία που κατατέθηκε για ανθρωποκτονίες και ακούσιους τραυματισμούς από πρώην εργαζόμενους που εκτέθηκαν στον αμίαντο το 1996.
Ή όπως στην περίπτωση των πέντε πρώην διευθυντών της εταιρίας Ferrodo-Valeo στο Condé-sur-Noireau στο Calvados στις 18 Ιουλίου, όπου απαλλάχτηκαν από το δικαστήριο αθωώνοντας τους για την ευθύνη που είχαν εκθέτοντας τους εργαζόμενους τους, στον αμίαντο.

Σχετικά με τα εργατικά ατυχήματα, στην λογική της διαχείρισης και της οικονομικής πολιτικής των επιχειρήσεων

Επειδή πρόκειται για καταγραφή από την πλευρά των εργοδοτών, μέσω των δηλώσεων που κάνουν για τα εργατικά ατυχήματα και που διαβιβάζονται στο Εθνικό Σύστημα Ασφάλειας και Υγείας, ο αριθμός αυτός αφορά μόνο τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα και δεν δεν λαμβάνει υπόψη τα αδήλωτα θανατηφόρα ατυχήματα στο δημόσιο. Τα θανατηφόρα ατυχήματα στη δημόσια διοίκηση, των δημοσίων υπαλλήλων και εργατών σε υπηρεσίες του δημοσίου (π.χ. ηλεκτρολόγους και τεχνικούς στο φυσικό αέριο), όπως και αυτοαπασχολούμενους που εργάζονται με «μπλοκάκι» για το δημόσιο.
Τα παραπάνω δεδομένα δεν καταγράφονται στην λογική πρόληψης των ατυχημάτων είτε επίσης στην αυστηροποίηση του συστήματος ελέγχου. Γίνονται ως καταγραφή για να προσπερνάει, μέσω του Συστήματος Υγείας πληρώνοντας ένα ποσοστό “αποζημιώσεις” στο κράτος, η εκάστοτε εργοδοτική συντεχνία τα καίρια και κύρια ζητήματα της ασφαλείας των εργαζομένων χωρίς να γίνεται κάποια ουσιαστική επένδυση σ’αυτά. Σύμφωνα με δήλωση της καθ. Véronique Daubas-Letourneux. (κοινωνιολόγος, καθηγητής-ερευνητής στη Σχολή Ανώτερων Σπουδών στη Δημόσια Υγεία.)

Η ανεπαρκής πρόληψη όσον αφορά την εργατική έκθεση στον κίνδυνο

Σύμφωνα με έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το 2014, οι μισοί από τους θανάτους που σχετίζονται με την εργασία αφορούσαν την έκθεση σε χημικές ουσίες. Η Γαλλία κατατάσσεται στο κατώτατο σημείο του ευρωπαϊκού πίνακα πρόληψης της έκθεσης των εργαζομένων στον κίνδυνο, 25η στους 28 για τους τρεις από τους σημαντικότερους παράγοντες κινδύνου: τους κινδύνους που σχετίζονται με τους χημικούς και βιολογικούς παράγοντες, τους περιβαλλοντικούς κινδύνους και τους κινδύνους που σχετίζονται με τη στάση του σώματος την ασφάλεια των άκρων στην χειρωνακτική εργασία.
Είναι επιτακτική και αναγκαία η πρόληψη να είναι επί τόπου, σε διαφορετικούς ειδικούς κλάδους των επικίνδυνων βιομηχανιών (βιομηχανία πετροβάμβακα/υαλοβάμβακα, λιπασμάτων, γεωτρήσεις σηράγγων, βιομηχανία άνθρακα) όπου οι εργαζόμενοι είναι εκτεθειμένοι. Σε σημείωμα του Μαΐου 2019, η Εθνική Υπηρεσία για την Ασφάλεια της Εργασίας στον κλάδο των Τροφίμων και του Περιβάλλοντος (ANSES) προειδοποιεί για την έλλειψη πρόληψης επαγγελματικών κινδύνων, αναφέροντας 365.000 εργαζομένους στο κρυσταλλικό πυρίτιο στο γυαλί, στα χυτήρια, στα χημικά εργαστήρια και στους βιομηχανικούς χώρους. Ο Οργανισμός εκτιμά ότι μεταξύ 23.000 και 30.000 εργαζομένων εκτίθενται σε επίπεδα που υπερβαίνουν το τρέχον επιτρεπτό όριο . Η χρόνια έκθεση σε διοξείδιο του πυριτίου μπορεί να προκαλέσει διάφορες θανατηφόρες παθολογίες (πυριτίαση, βρογχοπνευμονικό καρκίνο…).
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις θανατηφόρων ατυχημάτων ντελιβεράδων που εργάζονται σε γνωστές ιντερνετικές πλατφόρμες που δεν έχουν καταγράφει ως εργατικό ατύχημα γιατί καταφέρνει με το στάτους που έχουν αυτές οι εταιρίες να μην επωμίζονται την ευθύνη αυτών.
Μερικά συμπεράσματα
Στον εργασιακό μεσαίωνα των ημερών μας, οι εργαζόμενοι βρίσκονται ως αναλώσιμο υλικό στις ανάγκες για αύξηση του κέρδους των κεφαλαιοκρατών, με περικοπές από το ίδιο το αστικό κράτος σε θέματα πρόληψης και ασφαλείας των εργαζομένων.

Αυτή η πρόχειρη καταγραφή που παραθέτουμε, αποδεικνύει περίτρανα πως μέσα σε «μνημόνια ή όχι» σε μια χώρα, δεν αποτελούν εξαίρεση στην γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου απέναντι στα δικαιώματα των εργαζομένων που έρχονται από τα εντευκτήρια της ΕΕ που εξυπηρετούν εξόφθαλμα τις πολιτικές των αστών. Η αύξηση και εντατικοποίηση της εργασίας, μαζί με το ιστορικό χαμηλό των δαπανών στην πρόληψη και ασφάλεια των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς τους, κατατάσσουν πλέον και την Γαλλία, σε μια από τις χώρες “πρωταθλήτριες”, έκθεσης των εργαζομένων στον κίνδυνο.
Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο στον καπιταλισμό, είναι η κύρια πηγή έκθεσης του καθενός μας στο ρίσκο ενός τραυματισμού, ακρωτηριασμού ή ακόμα χειρότερα στον θάνατο στον χώρο δουλειάς. Γι’ αυτό και τίποτα δεν φαντάζει πιο επίκαιρο από την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και την εδραίωση του σοσιαλισμού από την ίδια την εργατική τάξη, για να ζήσει και να απολαύσει πραγματικά σε ανθρώπινες συνθήκες τον πλούτο που παράγει! Στον καπιταλισμό, η ζωή της εργάτριας και του εργάτη για τον εργοδότη δεν κοστίζει τίποτα… Στον σοσιαλισμό η εργάτρια και ο εργάτης, είναι η ίδια η ΖΩΗ!!!

Η υποκρισία... για το περιβάλλον

Περίσσεψαν για μια ακόμη φορά στη συζήτηση για το Κλίμα στον ΟΗΕ τα κροκοδείλια δάκρυα, οι διακηρύξεις και οι ανταγωνισμοί από τους αρχηγούς κρατών, με αφορμή το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής και της προστασίας του περιβάλλοντος.

Τα όσα ακούστηκαν στη Διάσκεψη για την κλιματική αλλαγή, καμιά σχέση δεν έχουν με την αγωνία και το δίκαιο ενδιαφέρον εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι ανησυχούν βλέποντας απειλές από «φυσικά φαινόμενα» που γίνονται «αφύσικες καταστροφές». Όσα ακούστηκαν ειπώθηκαν απ' όλους αυτούς που κατά τ' άλλα «αγωνίζονται» και ανταγωνίζονται για τα συμφέροντα και τα κέρδη των «δικών τους» επιχειρηματικών ομίλων, που είναι η «νούμερο 1» αιτία για περιβαλλοντικές καταστροφές.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι «ανησυχίες» για το περιβάλλον μοιράζονται και προβάλλουν πολυεθνικά μεγαθήρια, κυβερνήσεις, κόμματα και οργανισμοί. Στην πλειοψηφία τους, όλοι αυτοί αντιπαραθέτουν την «πράσινη ανάπτυξη», ένα «πράσινο new deal», ως απάντηση τάχα στην ανάπτυξη της οικονομίας που βασίζεται σε «παραδοσιακές» μορφές Ενέργειας, όπως το πετρέλαιο, ο λιγνίτης και άλλα.

Στο όνομα της «σωτηρίας» τάχα του πλανήτη, προτείνουν τον περιορισμό πηγών Ενέργειας που επιβαρύνουν περισσότερο το περιβάλλον, με στόχο όμως όχι την προστασία του, αλλά την υπονόμευση ανταγωνιστικών οικονομιών, που έχουν μεγαλύτερη εξάρτηση από «παραδοσιακές» πηγές Ενέργειας και ταυτόχρονα τη βελτίωση του «ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος» που έχουν άλλες οικονομίες, με πιο προχωρημένη έρευνα και χρήση «εναλλακτικών» πηγών Ενέργειας. Ομως, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας και η χρήση αυτών των μορφών Ενέργειας δεν γίνεται με σχεδιασμό και κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες ή την προστασία του περιβάλλοντος.

Τέτοιες αντιθέσεις κρύβει για παράδειγμα η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, σε μια περίοδο που η αμερικανική οικονομία αποκτά ενεργειακή αυτονομία από το σχιστολιθικό πετρέλαιο και αέριο που εξορύσσεται στις ΗΠΑ, κάνοντας μάλιστα και εξαγωγές, ενώ στο ενεργειακό της μείγμα μεγάλο ρόλο παίζει και ο λιγνίτης. Η ίδια ακριβώς αντιπαράθεση εκφράζεται και ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στις εξορύξεις υδρογονανθράκων και σε εκείνους που επενδύουν στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ως ένα παρθένο πεδίο κερδοφόρας δράσης.

Αποκαλυπτικό του κάλπικου ενδιαφέροντος επιχειρηματικών ομίλων και καπιταλιστικών κρατών για το περιβάλλον είναι και το «Σύστημα Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών», όπου μια πολυεθνική μπορεί να αγοράζει το δικαίωμα να ρυπαίνει ασύστολα το περιβάλλον από το Χρηματιστήριο Ρύπων που λειτουργεί γι' αυτόν το σκοπό. Αποθέωση της καπιταλιστικής υποκρισίας για το περιβάλλον είναι η λογική «ο ρυπαίνων πληρώνει», που σημαίνει ότι το μονοπώλιο μπορεί να καταπατά ακόμα και στοιχειώδεις κανόνες προστασίας και πρόληψης, αρκεί να αναλάβει το κόστος ενός ατυχήματος ή μιας μεγάλης ζημιάς, όταν αυτή προκύψει.

Κανείς δεν μπορεί, τέλος, να μη δει ότι η αγωνία για το λιώσιμο των πάγων στην Αρκτική συνδέεται άμεσα με το ποια κράτη θα έχουν το προβάδισμα στην εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου και τον έλεγχο των δρόμων της ναυσιπλοΐας που ανοίγονται, με απειλές ακόμα και για γενικευμένη σύρραξη, αν δεν υπάρξει συμβιβασμός.

Είναι λοιπόν φανερό ότι η ανάπτυξη με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, η αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, όποιο χρώμα και αν έχει, «μαύρο», μπλε ή «πράσινο», δεν μπορεί να προστατέψει ούτε το περιβάλλον ούτε την ανθρώπινη ζωή από καταστροφές.

Έχει σημασία λοιπόν η ανησυχία, η αγωνία και η αγανάκτηση να μην αξιοποιηθούν στο πλαίσιο ανταγωνισμών ανάμεσα σε μεγάλα μονοπώλια και ιμπεριαλιστικά κράτη. Πρέπει να τροφοδοτηθούν με την προοπτική της σύγκρουσης με το κεφάλαιο και την εξουσία του, την πάλη για ένα μέλλον όπου θα έχει φύγει από τη μέση το καπιταλιστικό κέρδος ως κίνητρο της οικονομίας και θα έχουν μπει στο επίκεντρο οι σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες.

Μαζική, μαχητική απάντηση των εργαζομένων ενάντια στο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης

Μαχητική απάντηση ενάντια στο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης έδωσαν οι εργαζόμενοι της Θεσσαλονίκης με τη μαζική συμμετοχή τους στην απεργία και στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, ενώ διαδήλωσαν την απόφασή τους για κλιμάκωση του αγώνα με νέες δράσεις και απεργία στις αρχές Οκτώβρη.

Στην απεργιακή συγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου συμμετείχαν μαζικά εργαζόμενοι από μια σειρά χώρους και κλάδους δουλειάς, του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που αψήφισαν το όργιο τρομοκρατίας και μαζί με τα σωματεία τους, έδωσαν τη μάχη για την επιτυχία της απεργίας. Εκεί βρέθηκαν εργαζόμενοι από τη βιομηχανία, το εμπόριο, τις υπηρεσίες, εκπαιδευτικοί μαζί με τις ΕΛΜΕ, την πρωτοβουλία αναπληρωτών, εργαζόμενοι στους δήμους συσπειρωμένοι στο κλαδικό Συνδικάτο του νομού, εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, στην ΕΥΑΘ, οι απόμαχοι της δουλειάς, οι συνταξιούχοι και τα εγγόνια τους, μαθητές και φοιτητές που δίνουν τη μάχη μαζί με το εργατικό κίνημα.

Στη συγκέντρωση χαιρέτισε ο Ζέλικο Βεσελίνοβιτς, πρόεδρος της Συνδικαλιστικής Οργάνωσης ΣΛΟΓΚΑ Σερβίας. Πολυμελής αντιπροσωπεία του συνδικάτου, βρίσκεται στη Χαλκιδική, για το φιλικό αγώνα Μπάσκετ Εργαζομένων Ελλάδας - Σερβίας, που διοργανώνουν το ΠΑΜΕ και η SLOGA, στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών φιλίας και αλληλεγγύης των εργαζομένων των Βαλκανίων. Μια πρωτοβουλία που πραγματοποιείται στο πλαίσιο των 20 χρόνων από την ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία και 20 χρόνων από την ίδρυση του ΠΑΜΕ.

Ο Ζέλικο Βεσελίνοβιτς, χαιρέτησε τη μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση και εξέφρασε τη στήριξή του στον αγώνα ενάντια στην νέα αντεργατική κυβέρνηση της χώρα μας. Όπως είπε, και στη Σερβία, οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν εξίσου άγρια επίθεση και παλεύουν ενάντια σε κυβέρνηση, εργοδότες, κίτρινα συνδικάτα. Και τόνισε: «Είναι δύσκολος αγώνας, όμως είμαστε σίγουροι ότι αργά ή γρήγορα θα κερδίσουμε. Με τον κοινό αγώνα γινόμαστε πιο δυνατοί».

Κεντρικός ομιλητής στη συγκέντρωση ήταν ο Γιώργος Καραγιάννης, πρόεδρος Σωματείου Γραφικών Τεχνών Κεντρικής Μακεδονίας. Από το βήμα της συγκέντρωσης κατήγγειλε το παράρτημα της συνδικαλιστικής μαφίας της ΓΣΕΕ, στη Χαλκιδική, (Εργατικό Κέντρο Χαλκιδικής) για νόθευση των διαδικασιών και αποκλεισμό των ταξικών δυνάμεων.

Κάλεσε τους εργαζόμενους, το επόμενο διάστημα να μπουν μπροστά και να οργανώσουν τον αγώνα «για συλλογικές συμβάσεις με αυξήσεις, μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας, δουλειά με δικαιώματα, ζωή με αξιοπρέπεια. Για να αποσυρθεί τώρα το πολυνομοσχέδιο έκτρωμα, το σκάνδαλο, που κάνει νόμο το δίκιο του επενδυτή. Συνεχίζουμε και τις επόμενες μέρες με Γενικές Συνελεύσεις και συσκέψεις σε χώρους δουλειάς, σε κάθε εργατογειτονιά. Κλιμακωθούμε με νέα αεργία στις αρχές Οκτώβρη».

Ακολούθησε μαχητική πορεία στους δρόμους της πόλης με κατεύθυνση το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, με συνθήματα όπως: «Η ανάπτυξή τους τσακίζει τη ζωή μας, οργάνωση κι αγώνας η απάντησή μας», «Κάτω τα χέρια από την απεργία, δεν θα τη χαρίσουμε στην εργοδοσία».

Από το πρωί η απεργιακή μάχη 

Από νωρίς το πρωί δόθηκε η μάχη της περιφρούρησης της απεργίας και της ενημέρωσης των εργαζομένων, μέχρι την τελευταία ώρα, για την ανάγκη να δοθεί με επιτυχία η απεργιακή μάχη κόντρα στις συντονισμένες προσπάθειες υπονόμευσης του απεργιακού μετώπου από τις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού στο ΕΚΘ.

Κλιμάκια των ταξικών δυνάμεων βρέθηκαν σε μια σειρά χώρους δουλειάς δίνοντας κουράγιο στους εργαζόμενους να μπουν μαζί τους στη μάχη, όπως σε μια σειρά χώρους του Εμπορίου (Πράκτικερ, κ.α.) και του Επισιτισμού - Τουρισμού.

Το εργοτάξιο της επέκτασης του αεροδρομίου και όλα τα μεγάλα εργοτάξια νέκρωσαν αφού και όσοι σκέφτηκαν να σπάσουν την απεργία, τελικά δεν τόλμησαν.

Στον όμιλο του ΟΤΕ, η συμμετοχή στην απεργία ήταν μεγάλη, ενώ ξεχώρισε η συμμετοχή των εργαζομένων στις εγκαταστάσεις του ομίλου στο Φοίνικα.

Στην Τράπεζα Πειραιώς, η συμμετοχή στην απεργία στα κεντρικά γραφεία έφτασε το 50%, ενώ σε μεγάλα ποσοστά κινήθηκε και στα καταστήματα.

Από νωρίς πραγματοποίησαν, πραγματοποίησαν συγκέντρωση στα γραφεία της 3ης και 4ης ΥΠΕ στην Αριστοτέλους, υγειονομικοί από το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης που διαμαρτύρονται για τι απολύσεις συναδέλφων τους επικουρικών ψυχιάτρων και καταγγέλλουν επισφαλή λειτουργία των κλινικών, λόγω έλλειψης προσωπικού, μαζί με απολυμένους τραυματιοφορείς από το ΑΧΕΠΑ, εργαζόμενους που περιμένουν ακόμα να «αντικαταστήσουν» τους εργολάβους που τάχα πέταξε η προηγούμενη κυβέρνηση από τα νοσοκομεία, μαζί με εργαζόμενους από άλλα νοσοκομεία. Όλοι μαζί στη συνέχεια πήραν τη θέση τους στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Άγαλμα Βενιζέλου.

Στην απεργιακή συγκέντρωση των Συνδικάτων, στο Άγαλμα Βενιζέλου, συμμετείχαν και εργαζόμενοι των ΕΛΠΕ, που νωρίτερα το πρωί πραγματοποίησαν συγκέντρωση στο χώρο του εργοστασίου. Στη συγκέντρωση παραβρέθηκε ο Λεωνίδας Στολτίδης, μέλος της εκτελεστικής γραμματείας του ΠΑΜΕ και βουλευτής του ΚΚΕ. Χαιρέτησε την απόφαση για συμμετοχή στην απεργία, περιέγραψε τις επιπτώσεις που φέρνει σε δικαιώματα και κατακτήσεις το πολυνομοσχέδιο σκούπα, κατήγγειλε το ρόλο της συνδικαλιστικής μαφίας, προειδοποίησε ότι η ιδιωτικοποίηση θα αποτελέσει όχημα για να χτυπηθούν παραπέρα δικαιώματα (εργασιακά, μισθολογικά, κλπ) των εργαζομένων στα ΕΛΠΕ και κάλεσε σε κλιμάκωση του αγώνα το επόμενο διάστημα.

«GENERAL MOTORS» Συνεχίζεται η απεργία

Απεργοί συγκεντρωμένοι έξω από το εργοστάσιο στην πόλη Φλιντ, στο Μίσιγκαν
Οι εργαζόμενοι στην αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία «General Motors» (GM) συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν στις 16 του Σεπτέμβρη, διεκδικώντας δουλειά με αξιοπρέπεια και δικαιώματα, αντιδρώντας σε νέα αντεργατικά σχέδια που η εργοδοσία δρομολογεί, επιδιώκοντας να αναβαθμίσει τη θέση της στην παγκόσμια «πίτα» του κλάδου, σε μια περίοδο μετάβασης στην ηλεκτροκίνηση.
Οι εργαζόμενοι ζητούν αυξήσεις στους μισθούς, διεύρυνση των ασφαλιστικών και εργασιακών τους δικαιωμάτων κ.τ.λ., προσλήψεις προσωπικού που είναι όμηροι συμβάσεων (με ημερομηνία λήξης δηλαδή), ανεπαρκή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.τ.λ.

Οι κινητοποιήσεις γίνονται σε πολλές περιοχές, από το Μίσιγκαν και το Οχάιο μέχρι το Κάνσας και το Κεντάκι. Στο πλευρό των εργαζομένων βρίσκονται και οι οικογένειές τους, που συμμετέχουν και σε συγκεντρώσεις, πορείες κ.τ.λ. Επίσης, την αλληλεγγύη τους εκφράζουν και άλλα τμήματα του πληθυσμού, σε διάφορες περιοχές και με διάφορους τρόπους.

Ο όμιλος απασχολεί περίπου 49.000 εργάτες οι οποίοι παρά την τεράστια κερδοφορία του είναι αντιμέτωποι με διαρκή επίθεση, που άλλωστε αποτελεί προϋπόθεση για τις επιδόσεις της GM. Εμπόδια στον αγώνα των εργαζομένων προσπαθούν να βάλουν μια σειρά συνδικαλιστικές και πολιτικές δυνάμεις, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στηρίζουν την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι αφεντικά και εργάτες μοιράζονται κοινά συμφέροντα. Σε αυτό το πλαίσιο, πρωτοκλασάτα στελέχη των Δημοκρατικών δηλώνουν συμπαράσταση στους απεργούς, όταν και το δικό τους κόμμα πρωταγωνιστεί εδώ και χρόνια στο σχεδιασμό και την υλοποίηση της πολιτικής που θέλει τους εργάτες και τα δικαιώματά τους «κόστος».

Από τη μεριά τους, απεργοί δηλώνουν προετοιμασμένοι για μακρύ απεργιακό αγώνα και επισημαίνουν ότι «αν κερδίσουμε εμείς, θα είναι κέρδος για όλους τους εργαζόμενους. Μια καλή συμφωνία (σ.σ. για τη σύμβαση) για μας θα βοηθήσει και τους εργαζόμενους σε άλλες αυτοκινητοβιομηχανίες, αλλά και τους εργαζόμενους άλλων κλάδων, στα εστιατόρια, στην εκπαίδευση κ.τ.λ.».

Η έρευνα του ΣΕΒ για την απασχόληση

Μεγάλη δημοσιότητα γνώρισε η έρευνα του ΣΕΒ για την απασχόληση, που κατέληγε σε 11 κλάδους όπου οι εταιρείες δυσκολεύονται να βρουν εργαζόμενους, εξαιτίας της έλλειψης ειδικοτήτων. Καθόλου τυχαία, αυτές οι θέσεις αφορούν υψηλά ειδικευμένους εργαζόμενους σε κλάδους όπως οι νέες τεχνολογίες, τα logistics και άλλοι που ιεραρχούνται ψηλά από το κεφάλαιο στον αναπτυξιακό του σχεδιασμό. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η έρευνα προσπαθεί να στοιχειοθετήσει ότι η ανεργία είναι αποτέλεσμα της χαμηλής σύνδεσης της αγοράς εργασίας με το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και των «λάθος επιλογών» που κάνουν οι νέοι στον επαγγελματικό τους προσανατολισμό. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι κάποιος που παρακολουθεί τις τάσεις της οικονομίας, εκεί δηλαδή που το κεφάλαιο επενδύει για να βγάλει περισσότερα κέρδη και επιλέξει την ανάλογη κατάρτιση, τότε έχει πολλές πιθανότητες να βρει δουλειά. Εμείς, πάλι, αναρωτιόμαστε, γιατί είναι άνεργοι τόσες χιλιάδες εκπαιδευτικοί, γιατροί και νοσηλευτές, όταν τα κενά σαρώνουν σε σχολεία και νοσοκομεία, σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών; Γιατί είναι άνεργοι τόσοι μηχανικοί, με αποτέλεσμα τους ελέγχους στα σεισμόπληκτα σχολεία να τους κάνουν ...εκπαιδευτικοί κι ενώ η χώρα μας έχει μεγάλη ανάγκη από υποδομές και έργα προστασίας από φυσικά φαινόμενα; Αναρωτιόμαστε επίσης, γιατί είναι άνεργοι τόσοι νέοι στην ύπαιθρο, παιδιά αγροτικών οικογενειών, που ξεκληρίστηκαν από την πολιτική συγκέντρωσης γης και παραγωγής σε καπιταλιστές αγρότες και μονοπώλια των τροφίμων; Ας αφήσει επομένως ο ΣΕΒ τις θεωρίες για την ανεργία. Η απάντηση από τη σκοπιά εργαζομένων και ανέργων δεν μπορεί να είναι η αποδοχή και προσαρμογή τους στην αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, αλλά η σχεδιασμένη προσαρμογή της οικονομίας στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με άλλη εξουσία και κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.

Μουσική με Villagers of Ioannina City

Villagers of Ioannina City. Η μπάντα που ξεκίνησε από τα Γιάννενα και ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη, συνδυάζοντας με έναν μοναδικά εμπνευσμένο τρόπο τη ροκ μουσική με τους παραδοσιακούς ήχους της Ελλάδας

ΠΑΜΕ Όλοι και όλες στην απεργία στις 24 Σεπτέμβρη και στη συγκέντρωση στις 10.30 π.μ. στο αγ. Βενιζέλου

«Όλοι και όλες στην απεργία στις 24 Σεπτέμβρη. Όλοι και όλες στη συγκέντρωση στις 10.30 π.μ. στο άγαλμα Βενιζέλου σημειώνει το ΠΑΜΕ σε ανακοίνωσή του, καλώντας παράλληλα «τους εργαζόμενους να δυναμώσουν τη δράση τους μέσα από τα Συνδικάτα τους, να παλέψουν μέχρι και το τελευταίο λεπτό για την επιτυχία της απεργίας στις 24 Σεπτέμβρη!».

«Συνάδελφοι - συναδέλφισσες,

Στις 24 του Σεπτέμβρη δίνουμε μαζικό, μαχητικό "παρών" στην απεργία που έχουν κηρύξει δεκάδες Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Συνδικάτα και στις απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα.

Παλεύουμε ενάντια στον αναπτυξιακό νόμο της κυβέρνησης που δίνει "γη και ύδωρ" στους μεγαλοεπιχειρηματίες, στη μεγαλοεργοδοσία, τσακίζοντας παράλληλα τα εναπομείναντα εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Ενάντια στο νόμο που επιχειρεί να βάλει περισσότερα εμπόδια και φραγμούς στα ταξικά συνδικάτα, αυτά που αγωνίζονται με πραγματικές συλλογικές διαδικασίες και υπερασπίζονται τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες των εργατών, έχοντας σταθερό μέτωπο απέναντι σε εργοδοσία - κυβερνήσεις.

Παλεύουμε για σύγχρονους όρους δουλειάς και ζωής των εργαζόμενων, για αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις και στις κοινωνικές παροχές, για συνδικάτα ανεξάρτητα από το κράτος και την εργοδοσία.

Μετά από 10 χρόνια κρίσης και τριών μνημονίων που σαν οδοστρωτήρας πέρασαν πάνω από τις ζωές μας και μας ανάγκασαν να πληρώσουμε την κρίση τους, έρχονται τώρα να μας ξαναχρεώσουν την ανάπτυξή τους. Στην ίδια κατεύθυνση, αυτή που εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς και τις απαιτήσεις των κεφαλαιοκρατών, η κυβέρνηση της ΝΔ παίρνει τη σκυτάλη από το ΣΥΡΙΖΑ και δίνει νέα ώθηση στην αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική.

Είναι η ανάπτυξή τους που επιδεινώνει τους όρους δουλειάς και ζωής των εργαζόμενων, ωστόσο βρίσκει βασικούς στυλοβάτες και μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, στο πρόσωπο του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Στη γραμμή της συναίνεσης και της ενσωμάτωσης, του κοινωνικού εταιρισμού, που το συγκεκριμένο νομοσχέδιο επιδιώκει να ενισχύσει και να εδραιώσει μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Γι αυτό και η συνδικαλιστική μαφία που ηγείται στη ΓΣΕΕ κάνει ό,τι μπορεί για να υπονομεύσει και να εμποδίσει την απεργία, επιδίδεται σε όργιο συκοφάντησης των ταξικών δυνάμεων, του ΠΑΜΕ, καταφεύγει ακόμα και σε βρώμικους εκβιασμούς συνδικαλιστών.

Το αλισβερίσι τους και η αλληλοστήριξή τους με την κυβέρνηση βγάζουν μάτι!

Δε μας εκπλήσσουν! Αυτό το ρόλο έχουν αναλάβει διαχρονικά από τα αφεντικά και τις κυβερνήσεις τους!

Δεν θα τους περάσει όμως. Οι εργαζόμενοι θα δώσουν την απάντηση που αρμόζει στα σχέδια κυβέρνησης και επιχειρηματικών ομίλων, καθώς και στον απεργοσπαστικό σχεδιασμό της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ!

Καλούμε τους εργαζόμενους να δυναμώσουν τη δράση τους μέσα από τα συνδικάτα τους, να παλέψουν μέχρι και το τελευταίο λεπτό για την επιτυχία της απεργίας στις 24 Σεπτέμβρη!

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥΣ ΤΣΑΚΙΖΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ - ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ

ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΕΡΓΑΤΩΝ, ΟΧΙ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΏΝ»

ΚΑΛΕΣΜΑ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ Όχι στη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας - ΗΠΑ

Η Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης καλεί τις Επιτροπές Ειρήνης Θεσσαλονίκης, εργατικά συνδικάτα, φοιτητικούς συλλόγους, φορείς των επαγγελματιών, συλλόγους γυναικών και άλλους μαζικούς φορείς σε μαζική συμμετοχή σε σύσκεψη με αφορμή την πρόθεση της κυβέρνησης να προωθήσει την ανανέωση της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας, τη Τετάρτη 25/09/2019 στις 19:00 στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

Τεράστιοι είναι οι κίνδυνοι που προκαλεί η «Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας» Ελλάδας - ΗΠΑ (ΣΑΑΣ) για το λαό μας και η εμπλοκή της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, πολέμους και επεμβάσεις. Η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη λέει:

-   Όχι στις βάσεις και τα πυρηνικά.

-   Να μην ανανεωθεί, να καταγγελθεί η «Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας».

-   Να κλείσουν η βάση της Σούδας και οι άλλες αμερικανονατοϊικές βάσεις.

-   Καμιά συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό.

-   Αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Η κυβέρνηση της ΝΔ προχωρά με ταχείς ρυθμούς στην υλοποίηση των όσων συμφωνήθηκαν στο «Στρατηγικό Διάλογο» (ΣΔ) μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ, ο οποίος εγκαινιάστηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβρη του 2018, εστιάζοντας ειδικά στη διεύρυνση της λεγόμενης «στρατιωτικής συνεργασίας». Μετά τον α' γύρο που έγινε στην Ουάσιγκτον, τώρα προετοιμάζεται ο β' γύρος, που θα γίνει στην Αθήνα στις αρχές του Οκτώβρη, με συμμετοχή, όπως όλα δείχνουν, του Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών, Μ. Πομπέο.

Σε αυτό το πλαίσιο, προωθείται η βαθύτερη εμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και της χώρας γενικότερα στην υλοποίηση σχεδιασμών του αμερικανονατοϊικού άξονα σε Ανατολική Μεσόγειο και Βαλκάνια, σε συνθήκες όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον έλεγχο των πηγών και των διαύλων μεταφοράς της ενέργειας και τις σφαίρες επιρροής, με τεράστιους κινδύνους για το λαό μας και συνολικά για τους λαούς της περιοχής.

Μία από τις πλευρές, που ξεχωρίζει στον επικείμενο «Στρατηγικό Διάλογο», είναι η ριζική αναθεώρηση της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας – ΣΑΑΣ (Mutual Defence Cooperation Agreement – MDCA) του 1990, γνωστή και ως «Συμφωνία για τις βάσεις», με στόχο την προσαρμογή της στις σημερινές αυξημένες ανάγκες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και στα δεδομένα της κλιμακούμενης αντιπαράθεσης με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη.

Σχεδιάζεται η επέκταση της ΣΑΑΣ για 8 ή 10 χρόνια, αντί της ετήσιας ανανέωσης που ισχύει έως σήμερα. Παράλληλα οι Αμερικανοί αξιωματούχοι, με πρώτο-πρώτο τον «πολυπράγμονα» Αμερικανό πρέσβη Τζ. Πάιατ, έχουν προαναγγείλει την «επέκτασή» της ώστε αυτή να περιλαμβάνει και ...τη μισή Ελλάδα, που αξιοποιείται ήδη ως ορμητήριο για τις δολοφονικές αποστολές τους. Πρώτα στη σχετική «λίστα» σημεία ενδιαφέροντος για τις ΗΠΑ είναι μεταξύ άλλων:  

-   Η επέκταση των δυνατοτήτων στη βάση της Σούδας.

-   Η αεροπορική βάση της Λάρισας όπου ήδη σταθμεύουν αμερικανικά drones.

-   Η βάση Αεροπορίας Στρατού στο Στεφανοβίκειο Μαγνησίας για τα αμερικανικά ελικόπτερα.

-   Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, που έχει κομβικό ρόλο στα αμερικανικά σχέδια για τη διεκπεραίωση δυνάμεων σε Βαλκάνια, Ανατ. Ευρώπη και Μαύρη Θάλασσα, στην αντιπαράθεση με τη Ρωσσία.

Το ΝΑΤΟϊκό Στρατηγείο NRDC-GR στο πρώην 3^ο Σώμα Στρατού της Θεσσαλονίκης αναβαθμίστηκε ως αρχηγείο χημικού και ηλεκτρονικού πολέμου, στο οποίο προβλέπεται η δυνατότητα αποθήκευσης όπλων μαζικής καταστροφής – χημικών, βιολογικών και πυρηνικών.

Σε όλα αυτά τα πολύ επικίνδυνα για το λαό και τη νεολαία μας σχέδια, που μετατρέπουν ολόκληρη τη χώρα σε μαγνήτη επιθέσεων σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης, ο κάθε φορέας, ο κάθε τίμιος άνθρωπος καλής θέλησης, όλοι εμείς που δε θέλουμε τα παιδιά του λαού να θυσιαστούν για ξένα και άνομα συμφέροντα θα πρέπει να αντιδράσουμε μαζικά, δυναμικά και οργανωμένα.

Ø Λέμε όχι στη «Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας» Ελλάδας – ΗΠΑ.

Ø Σχεδιάζουμε μαζί την αγωνιστική «υποδοχή» του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μ. Πομπέο.

Σας καλούμε να πάρετε μέρος στη σύσκεψη, την οποία ανέλαβε την πρωτοβουλία

να συγκαλέσει η ΕΔΥΕΘ, την Τετάρτη 25 Σεπτέμβρη 2019, 19:00 στο ΕΚΘ.

Η Γραμματεία της ΕΔΥΕΘ

Θεσσαλονίκη, 16/09/2019

Π.Α.ΜΕ :ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ για την άθλια ανακοίνωση της ΓΣΕΕ

Όλοι και όλες για την επιτυχία της απεργίας και των απεργιακών συγκεντρώσεων σε όλη τη χώρα, την Τρίτη 24 Σεπτέμβρη

Το πολυνομοσχέδιο με τον ψευδεπίγραφο τίτλο “ανάπτυξη παντού” είναι νομοσχέδιο-σκούπα για τους μισθούς των εργαζομένων και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Δίνει γη και ύδωρ στους επενδυτές και γκρεμίζει όσα εργατικά-λαικά δικαιώματα έμειναν όρθια με σκληρό αγώνα, στην περίοδο της κρίσης.

Είναι φανερό ότι απέναντι στους εργαζόμενους έχει συγκροτηθεί ένα μαύρο μέτωπο κυβέρνησης-υπουργείου εργασίας-εργοδοτικών ενώσεων και των γνωστών εργατοπατέρων στη ΓΣΕΕ για να περάσουν αυτά τα μέτρα χωρίς ουσιαστική ενημέρωση των εργαζομένων, χωρίς αντιστάσεις.

Το σχέδιο που βρίσκεται σε εξέλιξη για την υπονόμευση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων δεν έχει προηγούμενο. Θυμίζει τις πιο μαύρες μέρες στην ιστορία του εργατικού κινήματος της χώρας μας. Μετά την ομόφωνη απόφαση των μεγαλύτερων Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών, πρωτοβάθμιων συνδικάτων για απεργιακή απάντηση στις 24 Σεπτέμβρη έχει εξαπολυθεί ένα απροκάλυπτο σχέδιο διάλυσης και ακύρωσης των συλλογικών αποφάσεων χωρίς να τηρούνται ούτε τα προσχήματα.

Η γνωστή ηγετική ομάδα στη ΓΣΕΕ, στην αρχή έπαιρνε μέρος στη συνάντηση των “κοινωνικών εταίρων” με τον πρωθυπουργό Μητσοτακη στο Μαξίμου και ενώ ενημερώθηκε για τα προωθούμενα μέτρα, εξέδιδε δελτία τύπου και έκανε τον “κινέζο” λέγοντας πως δε “βιαζόμαστε να κρίνουμε την κυβέρνηση”. Την στιγμή ήδη είχαν περάσει μέτρα με τη μορφή του κατ’ επείγοντος, που πλήττουν τους εργολαβικούς εργαζόμενους και την κατάργηση ακόμα και της προσχηματικής διάταξης για την αιτιολόγηση της απόλυσης,

Με την ανακοίνωση του νομοσχεδίου παρέπεμπαν τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους στην νομική τους υπηρεσία και εξαπέλυαν μια άνευ προηγουμένου επίθεση στις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, με πρωτοφανή αντικομμουνιστική υστερία για τη μεταπολιτευτική ιστορία της ΓΣΕΕ, λέγοντας ότι η μάχη όλου του προηγούμενου διαστήματος για “συνδικάτα εργατών και όχι των εργοδοτών” ήταν η αιτία που δε θα υπάρχει ενιαία απεργιακή, αγωνιστική απάντηση.

Όμως τα μεγαλύτερα εργατικά κέντρα μέχρι σήμερα 24, των μεγαλύτερων πόλεων της χώρας, 14 από τις μεγαλύτερες Ομοσπονδίες του Ιδιωτικού τομέα, το σύνολο του Δημόσιου τομέα, στη μεγάλη τους πλειοψηφία με ομόφωνες αποφάσεις, διαμόρφωσαν με τις συλλογικές τους διαδικασίες ένα πλατύ απεργιακό μέτωπο για τις 24 Σεπτέμβρη, πριν ψηφιστεί δηλαδή το πολυνομοσχέδιο, αποφάσεις δηλαδή που δίνουν και το δικαίωμα περαιτέρω κλιμάκωσης του αγώνα.

Η ζωή δηλαδή τους ξεπέρασε, τους πέταξε στην άκρη!

Έτσι ξεκίνησαν ένα όργιο εκβιασμών, απειλών και μηχανορραφιών σε συνδικαλιστές των παρατάξεων τους, οι γνωστοί Παναγόπουλος-Κιουτσούκης-Καραγεωργόπουλος για να ακυρωθούν οι αποφάσεις. Δεν τους βγήκε ούτε αυτό. Στη συνέχεια έριξαν άλλη ημερομηνία σαν το μελάνι της σουπιάς για απεργία στις 25 Σεπτέμβρη, δηλαδή μια μερά μετά από την απεργία που είχαν αποφασίσει ομόφωνα δεκάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις του Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα! Απέτυχε και αυτό!

Απτόητοι με σημερινό δελτίου τύπου-μνημείο εργατοπατερισμού και απεργοσπασίας καλούν όλα πλέον τα συνδικάτα, να ακυρώσουν τις αποφάσεις για απεργία στις 24 Σεπτέμβρη και να πάρουν απόφαση για απεργία… στις 2 Οκτώβρη!

Όλοι καταλαβαίνουν ότι το θέμα δεν είναι οι ημερομηνίες και το πότε θα γίνει απεργία με φανερά πλέον ανταλλάγματα με την κυβέρνηση και το υπουργείο εργασίας. Ανοιχτά και ξεδιάντροπα παίζουν το ρόλο τους, στην υπηρεσία της κυβέρνησης, του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών ενώσεων.

Είναι σύγχρονοι “Εφιάλτες” τους εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος.

Οι εργαζόμενοι τους έχουν καταλάβει, γι’ αυτό και είναι πλήρως απαξιωμένοι. Δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να απαξιώσουν τα συνδικάτα, το μεγάλο όπλο της συλλογικής οργάνωσης και πάλης των εργαζομένων το οποίο χτυπιέται και με το πολυνομοσχέδιο.

Υπερασπιζόμαστε τις αποφάσεις μας, το δικαίωμα μας στην απεργία.

Διεκδικούμε σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, ζωής με δικαιώματα.

Όλοι στον αγώνα, όλοι στην απεργία!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Οι μαφιόζικες μέθοδοι για το χτύπημα της απεργίας δεν θα περάσουν

Ένα μεγάλο κύμα εκβιασμών από στελέχη της ηγετικής ομάδας ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ σε προέδρους Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών βρίσκεται σε εξέλιξη από το πρωί της Τρίτης με στόχο να ακυρωθεί η πανελλαδική πανεργατική απεργία που έχουν αποφασίσει για τις 24 Σεπτέμβρη η ΑΔΕΔΥ, το Εργατικό Κέντρο Αθήνας και δεκάδες άλλες Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και πρωτοβάθμια σωματεία, κόντρα στο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ, που σαρώνει εργατικά δικαιώματα και βάζει τα συνδικάτα στο γύψο.
Έφτασαν σε σημείο να λένε σήμερα ακόμα και σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ σε διάφορα συνδικάτα ότι η ομόφωνη απόφαση του Εργατικού Κέντρου Αθήνας αύριο θα αλλάξει!
Αυτός είναι ο κατήφορος της συνδικαλιστικής μαφίας στη ΓΣΕΕ, που μεταχειρίζεται στην κυριολεξία μεθόδους μαφίας για να βάλει εμπόδια στην επιτυχία της απεργίας.
Δεν θα τους περάσει! Οι αποφάσεις των συνδικάτων για απεργία στις 24 Σεπτέμβρη πολλαπλασιάζονται, η δράση τους δυναμώνει. Η κυβέρνηση της ΝΔ και τα τσιράκια της στη ΓΣΕΕ θα πάρουν την απάντησή τους με την επιτυχία της απεργίας».
Ξεδιάντροπο σχέδιο χτυπήματος της απεργίας
Παράλληλα με τους εκβιασμούς, η συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ αξιοποιεί τους ανθρώπους της για το χτύπημα της απεργίας στις 24 Σεπτέμβρη.
Ως αιχμή του δόρατος στις νέες άθλιες μηχανορραφίες βγήκαν πρώτα οι πρόεδροι και οι γραμματείς των διοικήσεων Εργατικών Κέντρων της Κρήτης (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ), οι οποίοι συναντήθηκαν χτες στο Ηράκλειο.
Σε αυτήν τη μάζωξη, την οποία βάφτισαν «σύσκεψη των προεδρείων των Εργατικών Κέντρων», αρχικά επιδίωξαν να εμποδίσουν την είσοδο ακόμα και στον Γιάννη Γωνιανάκη, πρόεδρο του Συνδικάτου Οικοδόμων Ηρακλείου και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου. Η προσπάθειά τους ωστόσο έπεσε στο κενό και ο Γ. Γωνιανάκης κατέθεσε το αίτημα όλων των εκλεγμένων της ΔΑΣ στα Εργατικά Κέντρα του νησιού για κήρυξη απεργίας στις 24/9, σε συντονισμό με τις αποφάσεις δεκάδων Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών σε όλη τη χώρα.
Με τις γνωστές ύπουλες μεθόδους τους, οι εργατοπατέρες απάντησαν ότι τις αποφάσεις για την απεργία θα τις πάρουν τα Εργατικά Κέντρα σε συνεδριάσεις τους, για να βγουν λίγη ώρα μετά με δελτίο Τύπου, στο οποίο ισχυρίζονται ότι τάχα «πάρθηκε ομόφωνα απόφαση από τα Εργατικά Κέντρα Κρήτης (!!!) για την άμεση εισήγηση στα κατά τόπους Διοικητικά Συμβούλια των Εργατικών Κέντρων για την προκήρυξη απεργιακής κινητοποίησης στις 25 Σεπτεμβρίου»...
Επιβεβαιώνοντας τον κεντρικό χαρακτήρα του σχεδίου υπονόμευσης, αργά το βράδυ της Τρίτης η πλειοψηφία της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Κομοτηνής (ΠΑΣΚΕ) αποφάσισε και αυτή να διασπάσει το ενιαίο απεργιακό μέτωπο, κηρύσσοντας απεργία για τις 25/9, με στελέχη της μάλιστα να προαναγγέλλουν ότι αντίστοιχες αποφάσεις θα παρθούν και σε άλλα Εργατικά Κέντρα που ελέγχουν στη Βόρεια Ελλάδα...

Στρωμένο τραπέζι το νοσοκομείο-επιχείρηση ή...να δεις τι σου χω για μετά!!!!

https://drive.google.com/file/d/1UCOd7uMYI3uOp2-0abmfj74faSGzSsGP/view?usp=sharing

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΥΓΕΙΑΣ Διαφημίζει μέτρα «σουλουπώματος» της συνεχιζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής

Διαχειριστικά μέτρα «σουλουπώματος» ορισμένων πλευρών της εκρηκτικής πραγματικότητας στο χώρο της δημόσιας Υγείας προπαγάνδισε για άλλη μια φορά ο υπουργός Υγείας, Β. Κικίλιας, μιλώντας σε τηλεοπτικό σταθμό, συσκοτίζοντας βέβαια την αιτία αυτής της κατάστασης, την πολιτική της υποχρηματοδότησης και της εμπορευματοποίησης που υλοποίησαν και υλοποιούν όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ.

Μέσα από αυτήν την προπαγάνδα, παίρνοντας τη σκυτάλη από τους προκατόχους της, η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί ουσιαστικά να παρουσιάσει στο λαό ως «αυτονόητη» κατάσταση και ως «κανονικότητα» τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, τις διαρκείς εκπτώσεις από τις ανάγκες των ασθενών και τις δυνατότητες της σημερινής εποχής, το πετσόκομμα της κρατικής χρηματοδότησης, την περαιτέρω λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια κ.ο.κ.

Σε αυτό το πλαίσιο, μεταξύ άλλων, ο υπουργός έκανε πάλι λόγο για «εξάλειψη των ουρών της ντροπής στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ για τους καρκινοπαθείς», αποφεύγοντας να απαντήσει στο βασικό: Τα μεγάλα εμπόδια που συναντούν οι καρκινοπαθείς και άλλοι βαριά πάσχοντες από τις διάφορες διαδικασίες προέγκρισης για τις θεραπείες τους, τα κάθε είδους πλαφόν, τις τεράστιες ελλείψεις στις δημόσιες δομές, τις ελλείψεις φαρμάκων εξαιτίας της εμπορευματοποίησης κ.ο.κ.

Εκανε λόγο για συρρίκνωση του χρόνου στον οποίο θα γίνονται οι προσλήψεις στα δημόσια νοσοκομεία, από 18 μήνες σε 5. Η μείωση του χρόνου αυτού είναι απαραίτητη, ωστόσο και πάλι ο υπουργός δεν είπε κουβέντα για την ουσία: Για πόσο προσωπικό μιλάει; Και με τι είδους εργασιακή σχέση; Ανακύκλωσης της ανεργίας; Θα αυξηθούν τα κρατικά κονδύλια για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού προκειμένου να καλυφθούν οι πραγματικές ανάγκες;

Μίλησε ακόμα για ηλεκτρονικό σύστημα το οποίο χειρίζεται το ΕΚΑΒ, διανομής, συλλογής, πληροφόρησης και απόφασης για τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και τα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών. Μόνο που οι τεράστιες ελλείψεις στις ΜΕΘ, στα ΤΕΠ και στο ίδιο το ΕΚΑΒ αντιμετωπίζονται με προσλήψεις μόνιμου ιατρικού, νοσηλευτικού και άλλου προσωπικού, με τις αντίστοιχες υποδομές κ.ο.κ.

Ο υπουργός αναφέρθηκε επίσης στα κενά που υπάρχουν σε Κέντρα Υγείας, αγροτικά ιατρεία στην περιφέρεια και στα νησιά, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Δεν μπορεί να έρχεται Αύγουστος για να πάει κάποιος να καλύψει τις τρύπες και τα κενά σε αυτά τα ιατρεία, σε αυτά τα κέντρα κ.λπ. (...) Από το χειμώνα πρέπει να υπάρχει προγραμματισμός και οργάνωση για τις ανάγκες, όπως έχει μια οποιαδήποτε ιδιωτική επιχείρηση ή ένας δημόσιος οργανισμός». Με άλλα λόγια, μιλάει και πάλι για προσωρινά μπαλώματα την καλοκαιρινή περίοδο, με τους μόνιμους κατοίκους αυτών των περιοχών να ψάχνουν γιατρούς με το κιάλι τον υπόλοιπο χρόνο και τις μετακινήσεις προσωπικού από τη μια δομή στην άλλη να γίνονται νωρίτερα αφήνοντας πίσω τους νέα, επικίνδυνα κενά...

Συλλαλητήριο στις 17 Σεπτέμβρη ενάντια στο αντεργατικό πολυνομοσχέδιο - «σκούπα».7.30 μ.μ. στο άγ. Βενιζέλου.

«Ο "αναπτυξιακός" νόμος που έφερε η κυβέρνηση, δίνει γη και ύδωρ στους "επενδυτές", με παράλληλο τσάκισμα στα εναπομείναντα εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Είναι φανερή πλέον η επιχείρηση να μπει στο γύψο το συνδικαλιστικό κίνημα, η συλλογική οργάνωση και διεκδίκηση των εργαζομένων.

Μετά από 10 χρόνια κρίσης και τριών μνημονίων, που σαν οδοστρωτήρας πέρασαν πάνω από τις ζωές μας και μας ανάγκασαν να πληρώσουμε την κρίση τους, έρχονται τώρα να μας χρεώσουν εκ νέου την ανάπτυξή τους.

Συγκεκριμένα το νομοσχέδιο προβλέπει:

Το οριστικό ενταφιασμό των κλαδικών συμβάσεων. Για την όποια επέκτασή τους, προστίθεται και ο όρος να υπάρχει "τεκμηρίωση των επιπτώσεων στην ανταγωνιστικότητα του κλάδου".

Την ενίσχυση ξανά των ενώσεων προσώπων, που η σύμβαση που θα υπογράφουν θα υπερισχύει της κλαδικής. Να θυμίσουμε ότι πάνω από 1.500 τέτοιες ενώσεις στήθηκαν από τους εργοδότες τα έτη 2012 - 2013, για να κατεβάσουν τους μισθούς στο ύψος του κατώτερου και τα 586 ευρώ.

Τοπικές κλαδικές συμβάσεις που θα υπερισχύουν έναντι κλαδικών συμβάσεων. Δηλαδή, ακόμα μεγαλύτερη μείωση των ήδη συμπιεσμένων άθλιων μισθών. Ο μέσος μισθός είχε επίσημα μειωθεί πάνω από 25%, τώρα θέλουν να τον πάνε ακόμα παρακάτω!

Την θέσπιση "ηλεκτρονικού μητρώου" και καθιέρωση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για τις γενικές συνελεύσεις και απεργίες.

Κατάργηση και του ελάχιστου δικαιώματος για μονομερή προσφυγή στον ΟΜΕΔ.

Συνυπευθυνότητα του εργαζόμενου για τη μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών από τον εργοδότη, με αποτέλεσμα τη μη αναγνώριση των ενσήμων!

Υπονομεύει την πληρωμή της υπερωριακής απασχόλησης με το πλαφόν 12% που βάζει δήθεν για καταπολέμηση της μερικής απασχόλησης.

Ορίζει τον υπουργό Εργασίας ως "ανώτατο άρχοντα", για να παρεμβαίνει όποτε αυτός νομίζει στα συνδικαλιστικά μας δικαιώματα. Δηλαδή, ο Γ. Βρούτσης, ο γνωστός υπουργός Εργασίας, με τις γνωστές αντεργατικές περγαμηνές από την προηγούμενη θητεία του, θα υπερβαίνει των καταστατικών των σωματείων, τις συλλογικές αποφάσεις τους για αγωνιστικές κινητοποιήσεις, για απεργίες. Θα μας φακελώνει όπως νομίζει, θα δίνει τα στοιχεία των συνδικάτων όταν θέλει, θα απαγορεύει με εμπόδια τη συλλογική δράση και τη λήψη αγωνιστικών αποφάσεων, θα μετατρέπει εν ολίγοις τα καταστατικά των σωματείων σε "κουρελόχαρτα".

Θεσπίζει ηλεκτρονικό μητρώο και καθιερώνει ηλεκτρονική ψηφοφορία και με Υπουργικές Αποφάσεις θα καθορίζονται οι "λεπτομέρειες", που μόνο τέτοιες δεν είναι. Δηλαδή, κάθε θέμα σχετικά με τη δημιουργία του Μητρώου και τι στοιχεία θα περιλαμβάνει, τη δημοσιότητα αυτών των στοιχείων, κάθε τεχνική λεπτομέρεια, πού θα χορηγούνται αυτές οι πληροφορίες, τους όρους προστασίας αυτών των ευαίσθητων δεδομένων.

Πήραν "φόρα" από τον απεργοκτόνο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ και το αντεργατικό του πλαίσιο και νομίζουν ότι θα σαρώσουν τα πάντα.

Τώρα να προχωρήσουν όλα τα σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα σε ενημερώσεις στους χώρους δουλειάς και γειτονιές.

Απαντάμε με μαζικό, ενωτικό, ταξικό συλλαλητήριο την Τρίτη 17 Σεπτέμβρη, 7.30 μ.μ. στο άγ. Βενιζέλου.

Διεκδικούμε σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, σύγχρονα δικαιώματα!

Κλιμακώνουμε με απεργία τις μέρες που θα έρθει στη Βουλή!

Η ανάπτυξή τους τσακίζει τη ζωή μας - Οργάνωση και αγώνας η απάντησή μας

Κάτω τα χέρια από τα Συνδικάτα».