Στην Ελλάδα, όταν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων στον σιδηρόδρομο και στα μέσα σταθερής τροχιάς προκηρύσσουν απεργίες διεκδικώντας μεταξύ άλλων σύγχρονες και ασφαλείς μεταφορές, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού κ.ά., οι κυβερνήσεις τις λοιδορούν και τα δικαστήρια, πατώντας σε νόμους των κυβερνήσεων, τις χαρακτηρίζουν παράνομες και τις απαγορεύουν. Αυτό συμβαίνει κατά κόρον, ακόμα και τις μέρες που οι εργαζόμενοι διαδήλωναν για το έγκλημα στα Τέμπη.
Στη Σουηδία και τη Δανία, ως πιο ...«πολιτισμένες» και «ανεκτικές» κοινωνίες, το καπιταλιστικό κράτος διαθέτει προηγμένα μέσα για να απαγορεύει απεργίες και να τιμωρεί τους εργαζόμενους - απεργούς: Τον ίδιο τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό - όπου κυριαρχούν οι σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις. Εργατοπατέρες σε όλους τους κλάδους είναι ταυτόχρονα - με νόμους του κράτους - «αστυνομικοί», «δικαστές», κόβουν πρόστιμα στους απεργούς και φυσικά στηρίζουν ποικιλοτρόπως τις κυβερνήσεις Σοσιαλδημοκρατών ή Συντηρητικών και τους επιχειρηματικούς ομίλους.
* * *
Οι εργαζόμενοι στον Προαστιακό της Στοκχόλμης πραγματοποίησαν την προηγούμενη βδομάδα 48ωρη απεργία, διεκδικώντας το απαραίτητο προσωπικό για να υπάρχει ασφάλεια στα δρομολόγια, που χρησιμοποιούν χιλιάδες επιβάτες καθημερινά. Αντιπαλεύουν την απόφαση της εταιρείας, με τις «πλάτες» της πλειοψηφίας Σοσιαλδημοκρατών και Συντηρητικών στην Περιφέρεια, να αντικαταστήσει το προσωπικό που σχετίζεται με την ασφάλεια των επιβατών σε περιπτώσεις ανάγκης, με φτηνότερο που δεν είναι εκπαιδευμένο ή να το καταργήσει και να αντικατασταθεί από κάμερες.
Οταν τα πρωτοβάθμια σωματεία στον Προαστιακό συγκρότησαν απεργιακή επιτροπή και κήρυξαν απεργία, επισημαίνοντας ότι κινδυνεύει η ζωή εργαζομένων και επιβατών σε περίπτωση ατυχήματος, φωτιάς κ.λπ., η εργοδοτική/κυβερνητική Ομοσπονδία της SEKO στο προσωπικό σταθερής τροχιάς την καταδίκασε και κάλεσε τα μέλη της να μη συμμετάσχουν. Κατέφυγε στο εργασιακό δικαστήριο, που επέβαλε εξοντωτικά πρόστιμα για «διαφυγόντα κέρδη και καταπάτηση της συλλογικής σύμβασης» σε βάρος των σωματείων που στηρίζουν και εκφράζουν αλληλεγγύη στην απεργία. Κάθε απεργός καλείται τώρα να πληρώσει πρόστιμο 300 ευρώ! Γι' αυτό δημιουργήθηκε απεργιακό ταμείο και πολλοί εργαζόμενοι από διάφορους κλάδους στήριξαν τους απεργούς.
* * *
Στο πολυδιαφημισμένο κατά το παρελθόν «σκανδιναβικό μοντέλο» της Σουηδίας και της Δανίας, οι εργαζόμενοι δεν έχουν δικαίωμα μέσω Γενικών Συνελεύσεων και πρωτοβάθμιων σωματείων ούτε να απεργήσουν, ούτε να ορίσουν αιτήματα. Μόνο οι κλαδικές Ομοσπονδίες επιτρέπεται να προκηρύξουν απεργία κι αυτό μόνο όταν λήγει η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και όχι για άλλα εργασιακά, πολιτικά, κοινωνικά ζητήματα. Η δε Γενική Συνομοσπονδία Εργατών είναι απλά ένα συντονιστικό όργανο. Οταν υπογραφεί η νέα Σύμβαση από την κλαδική Ομοσπονδία επιβάλλεται «εργασιακή ειρήνη» για 2 ή 3 χρόνια. Ακόμα και στις επιχειρήσεις που καταπατούν τις ΣΣΕ, απαγορεύεται η απεργία, η Ομοσπονδία αποφασίζει αν και πότε είναι «νόμιμη» μια απεργία σε επιχείρηση, αφού εξαντλήσει κάθε περιθώριο συμβιβασμού μέσω «διαλόγου».
Αυτό το ασφυκτικό, αυταρχικό πλαίσιο για τις διεκδικήσεις ισχύει εδώ και δεκαετίες στις σκανδιναβικές χώρες, όπου ο μύθος λέει πως οι εργαζόμενοι είναι τόσο «ευχαριστημένοι» που «δεν έχουν κανένα λόγο» να διαμαρτύρονται... Στην πραγματικότητα, και στις σκανδιναβικές χώρες - όπως σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο - η τάση είναι να επιδεινώνονται οι όροι διαβίωσης και εργασίας, αντί να καλυτερεύουν. Οι λαοί αυτοί έχουν σήμερα λιγότερα σε σχέση με 20 ή 30 χρόνια πριν. Το λεγόμενο μισθολογικό και μη μισθολογικό «κόστος» μειώνεται, το κόστος ζωής υψηλό, δομές Υγείας κλείνουν ή ιδιωτικοποιούνται, σχολεία συγχωνεύονται, υποβαθμίζονται και κατηγοριοποιούνται, κοινωνικές υπηρεσίες περικόπτονται, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αυξάνονται κ.ο.κ. Και όλα αυτά την ώρα που ο παραγόμενος πλούτος αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο, λόγω των αναπτυγμένων μέσων παραγωγής, της καινοτομίας για την οποία φημίζονται, τις σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές, την ανάπτυξη των επενδύσεων, του εμπορίου κ.ά.
* * *
«Σήμερα τρως ό,τι τύχει από τρόφιμα για να τα βγάλεις πέρα», διαπιστώνει μια 73χρονη συνταξιούχος δικηγόρος στη Στοκχόλμη, που ψωνίζει από τον Ερυθρό Σταυρό σε χαμηλότερες τιμές τα απούλητα τρόφιμα των σούπερ μάρκετ. Η θέση εργαζομένων, συνταξιούχων και «ευάλωτων» ομάδων, όπως οι μονογονεϊκές οικογένειες, οι εργαζόμενοι με προβλήματα υγείας που βρίσκονται σε αναρρωτική άδεια, επιδεινώνεται ραγδαία. Το ποσοστό ανεργίας εκτινάχθηκε στο 7,6% τον Φλεβάρη και η Riksbank αναμένει ότι θα αυξηθεί στο 8% φέτος, με περαιτέρω αύξηση στο 8,4% το 2024. Η Σουηδία αναμένεται να είναι από τα πρώτα καπιταλιστικά κράτη της Ευρώπης που θα μπει σε ύφεση.
Από νωρίς το πρωί εκατοντάδες άνθρωποι σχηματίζουν ουρά έξω από τον κεντρικό σταθμό της Στοκχόλμης, όπου μοιράζεται πρωινό - περισσότεροι από ποτέ λένε οι φιλανθρωπικές οργανώσεις. Οι ενδείξεις της φτώχειας είναι ήδη ορατές και η «κοινωνική ανισότητα» μεγαλώνει, καταγράφει ο διεθνής Τύπος. Περισσότερο έχουν πληγεί τα νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος, τα οποία ήδη πάσχιζαν για να τα βγάλουν πέρα. Η αποπληρωμή των στεγαστικών δανείων δυσκολεύει ολοένα και περισσότερο, λόγω της αλματώδους ανόδου των επιτοκίων. Εχουν αυξηθεί οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ τα τρόφιμα είναι κατά 20% ακριβότερα από πέρυσι, ο πληθωρισμός επιμένει περίπου στο 12%, σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία. Ο Ερυθρός Σταυρός σημειώνει ότι «νέες κατηγορίες ανθρώπων» χρειάζονται σήμερα βοήθεια...
* * *
Παραμονές Πρωτομαγιάς, το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης «αναδίδει» παντού κι από παντού την μπόχα του. Οι λαοί όμως δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια. Οι ελπιδοφόροι αγώνες σε μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, στη Γαλλία, στη Γερμανία, τη Βρετανία και αλλού, οι μαζικές απεργιακές και άλλες διαδηλώσεις στην Ελλάδα είναι φάρος και απόδειξη ότι οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Ο φετινός γιορτασμός της Πρωτομαγιάς αναμένεται να είναι από τους μαζικότερους των τελευταίων χρόνων σε όλο τον κόσμο, και αυτό από μόνο του γεννάει προσμονές για αγωνιστική ανάταση, ακόμα πιο δυναμικούς ταξικούς αγώνες!