Σκυμμένα κεφάλια, κοιτώντας τα δελτία και η σκέψη να
εγκλωβίζεται σε μια ανούσια αναζήτηση αριθμητικών συνδυασμών και η ανύψωση του κεφαλιού
να γίνεται προς επιβεβαίωση της αποτυχίας τους, για να συνεχίσουν εκ νέου αυτή
την τόσο ανώδυνη σβερκοκαμψία. Άραγε πόσο διαφορετική να είναι η εικόνα στο
υπόλοιπο της μέρας τους; Ανεργία,
αγανάκτηση και η οργή να εξαντλείται σε πλαίσια από άλλους καθορισμένα. Και
η μοναξιά να έχει εγκατασταθεί
διατηρώντας την αποκλειστικότητα στο συναισθηματικό τους τοπίο. Η παρουσία κάποιου
τρίτου στο οπτικό πεδίο, μεταξύ του
βλέμματος και της οθόνης, τους προξενεί ανησυχία και νευρικότητα. Και η στριγκλιά
της ντουντούκας που περνά στο πεζοδρόμιο, να ηχεί σαν ανάμνηση άλλων εποχών, που η διεκδίκηση θεωρούνταν αναπόσπαστο
κομμάτι μιας συλλογικής δραστηριότητας,
δομικό στοιχείο άλλωστε της κοινωνικής εξέλιξης. Και από κάποιο παράθυρο
ανοικτό να ακούγεται η φωνή του
τραγουδιστή· γύρω -γύρω στη πλατεία αραγμένοι
και η ζωή να αναπτύσσεται αλλού, στο ισόγειο της νύχτας κολλημένη, μπερδεμένη
στις παγίδες του μυαλού...
Όλα για το όνειρο,
...να την περάσω και σήμερα.
Στο τζάμι να καθρεφτίζεται ο πολυσύχναστος
χώρος μιας καφετέριας , ενός καφενείου, εκεί που η μοναξιά φαίνεται να
παραμερίζεται και να αφήνει τη θέση της
σε μια αέναη κίνηση χειλιών και στομάτων, που τάχα μου κουβεντιάζουν, επικοινωνούν και συμπεραίνουν.
Βουβαίνονται προσωρινά στον ήχο της
ντουντούκας, αμήχανοι, στη συνέχεια ενοχλημένοι από το διαφορετικό που
παρουσιάζει η στιγμή. Διακόπηκε βίαια η σκέψη
και η συζήτηση για τον σκέτη απάτη πρωταθλητή Ελλάδας, ή ακόμα πιο
οδυνηρό γι αυτούς, να μπλοκαριστεί η εγκεφαλική δραστηριότητα την στιγμή που
έβγαινε το συμπέρασμα ότι το κόμμα "λαμογιά" που ψήφισαν, τους
πρόδωσε και ο κίνδυνος εξισλαμισμού του έθνους είναι προ των πυλών. Και το
τραγούδι ενοχλητικό, σαν οίστρος να
συνεχίζει· γύρω –γύρω στη πλατεία
αραγμένοι και όταν όλα έχουν πια
εξαντληθεί, η ατμόσφαιρα θα είναι παγωμένη και ο τέταρτος καφές θα έχει
σωθεί...
