Το φινλανδικό θαύμα
Στην οικονομία της Φινλανδίας εκδηλώθηκε οικονομική κρίση το 1990 που κράτησε έως τις αρχές του 1995. Το ΑΕΠ μειώθηκε συνολικά 15%, η επίσημη ανεργία έφτασε στο 20%, οι ιδιωτικές επενδύσεις μειώθηκαν κατά 50%, η ιδιωτική κατανάλωση κατά 10%, οι εξαγωγές κατά 10%. Πώς αντιμετωπίστηκε η κρίση σε όφελος του κεφαλαίου; Με τη γνωστή συνταγή: Τσάκισμα της εργατικής τάξης με δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Τσάκισμα και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Σ' αυτό συνέβαλε η πολιτική συναίνεση των κομμάτων και η ταξική συνεργασία. Ποια μέτρα εφάρμοσαν;
Υποτίμησαν το φινλανδικό νόμισμα κατά 40% και μείωσαν τα επιτόκια στο 1/3, από 15% έπεσαν στο 5%. Τα μέτρα αυτά συρρίκνωσαν δραστικά το εργατικό, λαϊκό εισόδημα. Μείωσαν δραστικά επίσης τις δημόσιες δαπάνες και την πλήρωσε μέρος των παροχών στο λαό από το κράτος.
Προχώρησαν σε παραγωγική ανασυγκρότηση με έμφαση την πληροφορική, τις τηλεπικοινωνίες και τη βιοτεχνολογία, ως τομείς με μεγάλο κέρδος, λόγω μεγάλης παραγωγικότητας, και τεράστιες για τη Φινλανδία εξαγωγές. Ετσι δημιουργήθηκε π.χ. η «Nokia».
Αυτά ονομάστηκαν «φινλανδικό θαύμα», αλλά το 2011 εκδηλώθηκε ξανά οικονομική κρίση και κρατά έως σήμερα. Το ΑΕΠ της Φινλανδίας έχει μειωθεί κατά 6%.
Και μάλιστα έχουν χτυπηθεί οι κλάδοι της βιομηχανίας (χαρτοβιομηχανίες, βιομηχανία ξυλείας), αλλά και η βιομηχανία της Πληροφορικής, όπως το διεθνικό μονοπώλιο «Nokia».
Τέλη Μάη του 2015, η κυβέρνηση πρόβαλε ένα πρόγραμμα, για την εξοικονόμηση 10 δισ. ευρώ έως το 2030, δηλαδή μέτρα λιτότητας που χτυπούν, από την Υγεία μέχρι το Δημόσιο, την Εκπαίδευση, τις παροχές κάλυψης λαϊκών αναγκών, επιδόματα κ.λπ.
Πριν από το 1995 και την εισαγωγή του ευρώ, είχαν πάρει όλα τα μέτρα ενίσχυσης της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αλλά επανήλθε η κρίση, μετά το ξεπέρασμα της προηγούμενης κρίσης τη δεκαετία του 1990.
Και τώρα, λοιπόν, παίρνουν μέτρα διαχείρισης της κρίσης που να ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα, μέτρα που να αυξάνουν το ποσοστό κέρδους του κεφαλαίου.
Ρεπορτάζ αστικών ΜΜΕ τον Ιούλη του 2015 αναφέρονταν σε εφαρμογή πολιτικής δημοσιονομικής λιτότητας, αφού ο πρωθυπουργός της, Γιούχα Σιπίλα, παρουσίαζε σχέδιο για τη μείωση των μισθών κατά 5% έως το 2019 ως λύση, προκειμένου να βρεθεί διέξοδος στο πρόβλημα ανταγωνιστικότητας της χώρας.
Αρχές του Απρίλη 2016, η κυβέρνηση της Φινλανδίας κατέληξε σε συμφωνία με τα συνδικάτα και προβλέπει, ανάμεσα στα άλλα, δραστικές περικοπές στις κρατικές δαπάνες για παροχές στο λαό, όπως στην εκπαίδευση και τα επιδόματα παιδιών. Αύξησαν τις ώρες εργασίας, «πάγωσαν» τους μισθούς, κατάργησαν μια σειρά παροχές όπως το επίδομα της καλοκαιρινής άδειας, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, μέσω της μείωσης κατά τουλάχιστον 5% της τιμής της εργατικής δύναμης, αλλά και για «εξοικονόμηση» περίπου 7 δισ. ευρώ μέχρι το 2019. Δηλαδή, το πρόγραμμα λιτότητας που εξάγγειλε το 2015 για 10 δισ. ευρώ έως το 2030, το προωθεί σχεδόν ολόκληρο έως το 2019.
