Την άμπωτη των δήθεν μνημονιακών καταστάσεων διαδέχεται νομοτελειακά η πλημμυρίδα
των συριζανελικών προσλήψεων. Έτσι, ως νέα εποχή, παρουσιάζεται από ιθύνοντες και μη το λυκαυγές του 2017 και ο
χώρος της υγείας. 4000 προσλήψεις 12μηνης διάρκειας αλλά με πλήρη δικαιώματα, διατυμπανίζονται
πανταχόθεν. 1666 σταθερής και μόνιμης εργασίας για να γίνει λάμψη και να φωτιστούν
τα σκοτάδια της υγείας. Θέλουν να μυρίσει άνοιξη μετά από τη βαρυχειμωνιά που
πάντως καλά κρατεί. Εκείνο που πιθανόν να μυρίζει είναι το εκλογικό
συναπάντημα. Αλισβερίσια εποχής. Κάτι προκηρύξεις στην υγεία, κάτι απόηχοι για διοικητικές καλύψεις δικαστηρίων, κάτι ενεργοποιήσεις ασεπικών διαδικασιών του `98
και το σκηνικό στήνεται. Την ίδια στιγμή ο Κούλης να “βρυχάται’’ γιατί δεν του΄μεινε
πεδίο να παίξει. Όλα του τα πρόλαβε ο
συριζανελικός αντίπαλος. Διαπραγματεύσεις και αξιολογήσεις με δήθεν θετικά
πρόσημα, κόφτες, που μόνο το κούρεμα μαλλιών δεν αφορούν, συντάξεις που θα
ξαναπυροβοληθούν, μεσαιωνικά εργασιακά σκηνικά, αλλά ταυτόχρονα μπούκωμα με
ζεστό χρήμα στους “αφεντάδες” κτλ. Μόνο
που και οι δύο παίζουν στο ίδιο γήπεδο, με πολλούς αναπληρωματικούς, πρόθυμες
αλλαγές για επιθέσεις και άμυνες. Παιγνίδι
στημένο και από πριν ξεπουλημένο
και τη διαφορά να κάνει ο συνεχώς
μειούμενος αριθμός θεατών, όχι γιατί
αντιλήφθηκαν και αντέδρασαν στο σικέ του πράγματος αλλά γιατί μπορούν να το
παρακολουθήσουν οικόσιτα πολυθρονιαζόμενοι
στην υποτιθέμενη ζεστασιά του υποτιθέμενου λειτουργούντα λέβητα κάτω από το φως
του υποτιθέμενου πληρωμένου λογαριασμού της ΔΕΗ.
Και εδώ που τα λέμε το σικέ μπορεί να μην έχει
εκπλήξεις και σασπένς, εξασφαλίζει όμως
σταθερές και μπουνάτσες, όχι σαν εκείνες τις καταστάσεις που δημιουργούνται από τους εργαζόμενους στου Καρυπίδη, στου
Μαρινόπουλου, στο ΛΗΔΡΑ ΑΘΕΝΣ, των εργαζόμενων στην ανακύκλωση, στη ΛΑΡΚΟ και
αρκετών άλλων, που ούτε στα ψιλά των μουμουε
θα δούμε και θα ακούσουμε, να ξημεροβραδιάζονται στους δρόμους να διεκδικούν τα αυτονόητα, κάτι
από ζωή, κάτι που να θυμίζει άνθρωπο και αξιοπρέπεια.
Ως υστερόγραφο 1: προκήρυξη για το νοσοκομείο, παρά την άσπρη μέρα, ούτε
το χιόνι έφερε, ούτε και το λιώσιμο είναι διατεθειμένο να εμφανίσει. Μήπως
είναι καιρός σαν τους πιο πάνω
εργαζόμενους να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα;
Μήπως λέμε…
Υστερόγραφο 2 : να συναθροιστούμε μαζικά σε κανένα
αμφιθέατρο να βγει και κανάς αχός
προς τα έξω, μπας και λιώσουν οι αλατιέρες των κυβερνόντων;
Υστερόγραφο 3:
συζητιούνται επεκτάσεις τμημάτων αξιοποιώντας ιδία έσοδα λέει, όχι πολλά καμιά
600000 ευρώ. Το έσοδο φέρνει επέκταση και
τούμπαλιν. Έσοδα προερχόμενα
αφαιμάσσοντας ασθενείς και “αξιοποιώντας κατάλληλα" την παραγωγικότητα
των εργαζόμενων.( αυτό το θέμα θα έχει
και συνέχεια)