Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν μια σειρά αριθμητικά στοιχεία για τον παγκόσμιο πλούτο που προέκυψαν από έρευνες κατά το παρελθόν έτος. Μιλάμε για έρευνες αστικών επιτελειών τραπεζών (Credit Suisse και χρηματιστικών κολοσσών), στις οποίες αποτυπώνεται η ολοένα και μεγαλύτερη διεύρυνση των κοινωνικών-ταξικών ανισοτήτων σε παγκόσμιο επίπεδο. Να ορισμένα από αυτά τα στοιχεία:
§ Το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει υπό τον έλεγχο του το μισό παγκόσμιο πλούτο (50,8%).
§ Οι 62 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο να κατέχουν τόσο πλούτο όσο ο μισός πληθυσμός της Γης (3,5 δισεκατομμύρια).
§ Το πλουσιότερο 10% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 90% του παγκόσμιου πλούτου. Αντίθετα, το 90% του πληθυσμού της Γης κατέχει μόλις το 10% του παραγόμενου παγκόσμιου πλούτου.
§ Το 0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού (33 εκατομμύρια άνθρωποι) κατέχει 116,6 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αντίθετα, 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι (δηλαδή το 73% του παγκόσμιου πληθυσμού) κατέχουν καθαρή αξία πλούτου λιγότερη από 10.000 δολάρια.
§ Σε 5.200 ανέρχονται οι εκατομμυριούχοι που κατέχουν περιουσιακά στοιχεία ύψους πάνω από 500 εκατομμύρια δολάρια έκαστος.
§ Σε 2.473 ανέρχονται οι δισεκατομμυριούχοι παγκοσμίως, οι οποίοι τον τελευταίο χρόνο (δηλαδή μέσα στο 2016) αύξησαν τις περιουσίες τους κατά 5,4%, αγγίζοντας τα 7,68 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ποσό που είναι υψηλότερο από τον συνολικό πλούτο 3,4 δισεκατομμυρίων ανθρώπων (7,4 τρισεκατ. δολάρια). (Στοιχεία Wealth-X).
§ Η συνολική αξία του ιδιωτικού πλούτου παγκοσμίως σήμερα υπολογίζεται σε 232 τρισεκατομμύρια δολάρια. Από αυτά, τα 77 τρισεκατομμύρια δολάρια ανήκουν σε μόλις 16,5 εκατομμύρια ανθρώπους, δηλαδή στο 0,334% του παγκόσμιου πληθυσμού.
§ Εν μέσω οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, από το 2009 έως το 2014, ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη διπλασιάστηκε: από 793 που ήταν το Μάρτη του 2009 έφτασε 1.645 το Μάρτη του 2014, ενώ η περιουσία τους υπερδιπλασιάστηκε (Στοιχεία Oxfam).
§ Την ίδια στιγμή που οι κεφαλαιοκράτες αυξάνουν τον πλούτο τους, περίπου 16.000 παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο από ασιτία και έλλειψη ιατρικής περίθαλψης. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, μέσα στο 2015, πέθαναν 5,9 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών από ιάσιμες ασθένειες.
§ Σε 780 εκατομμύρια ανέρχονται οι άνθρωποι που δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό-πόσιμο νερό, ενώ 2,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι (περισσότερο από το 35% του παγκόσμιου πληθυσμού) δεν έχουν πρόβαση σε εγκαταστάσεις υγεινής (Στοιχεία ΠΟΥ, UNICEF). Ως αποτέλεσμα των ελλείψεων αυτών, περίπου 2.200 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από σχετικές ασθένειες.
§ 565 έλληνες να κατέχουν περιουσία ύψους 70 δισεκατομμυρίων δολαρίων, την στιγμή που 6,3 εκατομμύρια συμπατριώτες τους ζουν στο όριο της φτώχειας ή κάτω απ’ αυτό (Στοιχεία UBS, Γραφ. Προϋπολογισμού της Βουλής).
Και ενώ τα γεγονότα μιλούν και φανερώνουν την πραγματικότητα, ο ΣΕΒ με θράσος απύθμενο ερμηνεύει ακολούθως κατά το δοκούν.
«Κατά 167 δισ. ευρώ μειώθηκε η περιουσία των Ελλήνων στη διάρκεια της κρίσης» γράφουν οι εφημερίδες, αναπαράγοντας τα στοιχεία έρευνας της Credit Suisse, την οποία αναδημοσίευσε ο ΣΕΒ. Σύμφωνα με αυτά, η καθαρή περιουσία των Ελλήνων, μετά την αφαίρεση των δανείων, εκτιμάται στα 856 δισ. ευρώ, έναντι 1,023 τρισ. ευρώ το 2009, λίγο πριν την οικονομική κρίση. Συγκεκριμένα, όπως σημειώνει η έκθεση, το 2009 η καθαρή περιουσία ανά ενήλικα ήταν στα 114.000 ευρώ, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη διαμορφωνόταν σε 93 χιλ. ευρώ. Τα «παιχνίδια» με τους «μέσους όρους», όπου σ' ένα τσουβάλι ανακατεύονται οι αποταμιεύσεις, τα κότερα και οι βίλες των εφοπλιστών και των βιομηχάνων, με το χαμόσπιτο και το αμαξάκι της λαϊκής οικογένειας, το ξέρει καλά ο ΣΕΒ και το χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει εντυπώσεις. Οχι όμως μόνο γι' αυτό. Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, αυτό που κατατάσσει την Ελλάδα σε διαφορετική κατηγορία από την υπόλοιπη Ευρώπη είναι ο υπερδανεισμός και τα τεράστια ελλείμματα του ασφαλιστικού συστήματος. Επομένως, αυτό που πρέπει να κάνει τώρα ο λαός, είναι να δεχτεί αγόγγυστα όλα τα μέτρα της δημοσιονομικής προσαρμογής, για να θεραπευτούν οι συνέπειες του υπερδανεισμού και να θυσιάσει τα εναπομείναντα ασφαλιστικά δικαιώματα, για να πάρουν σύνταξη και οι επόμενες γενιές. Το θράσος των βιομηχάνων δεν έχει όριο... Πολύ περισσότερο, αν σκεφτεί κανείς ότι τα δάνεια των νοικοκυριών είναι δικά τους κέρδη και ότι οι πρώτοι κλέφτες των ασφαλιστικών ταμείων είναι οι ίδιοι.
