Δευτέρα 21 Μαΐου 2018

Τον φασισμό βαθιά κατάλαβε τον…: Με αφορμή την επίθεση στο Γιάννη Μπουτάρη


Από atexnos
Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης είναι ένας πολιτικός της αστικής τάξης. Τα συμφέροντα της τάξης του εκφράζει και υπερασπίζεται, με τον έναν η με τον άλλο τρόπο. Κατά την θητεία του ως δήμαρχος έχει εφαρμόσει όλο το πλέγμα των αντιλαϊκών πολιτικών που είχε στη διάθεση του, λειτουργώντας ως το «μακρύ χέρι» του κράτους και των κυβερνήσεων στην τοπική διοίκηση.
Το Μπουτάρη όμως- και τον κάθε «Μπουτάρη» – θα τον αντιμετωπίσει, με πολιτικούς όρους, το οργανωμένο εργατικό-λαϊκό κίνημα, στο πλαίσιο της ταξικής πάλης. Οι χειροδικίες και οι τραμπουκισμοί ορισμένων φασιστοειδών, που παριστάνουν τους «πατριώτες» και «αγανακτισμένους» ντροπιάζοντας τον ποντιακό ελληνισμό, είναι πέρα για πέρα απαράδεκτοι και καταδικαστέοι.
Το τσούρμο των «νταήδων» που ξυλοφόρτωσε το Μπουτάρη είναι γέννημα-θρέμμα του φασιστικού φιδιού, τα αυγά του οποίου επωάζει εδώ και χρόνια το αστικό πολιτικό σύστημα. Η αναπαραγωγή της άθλιας θεωρίας των «δύο άκρων» και η ανοχή- για πολιτικούς και ψηφοθηρικούς λόγους- απέναντι στο φαινόμενο του χρυσαυγιτισμού δημιουργεί τέτοιες καταστάσεις.
Ας μην παριστάνουν τους «σοκαρισμένους» οι πολιτικοί της αστικής τάξης για την επίθεση το Γ.Μπουτάρη. Δεν είναι οι ίδιοι που έχουν πολλαπλώς επιχειρήσει το «ξέπλυμα» των εγκληματιών ναζί της Χρυσής Αυγής (βλ. Καστελόριζο, δηλώσεις Παρασκευόπουλου κλπ); Δεν είναι, μήπως, οι ίδιοι που, όταν κρίνουν ότι τους συμφέρει εκλογικά, «χαϊδεύουν» ακροδεξιά αυτιά σε εθνικιστικά συλλαλητήρια; Δεν είναι οι ίδιοι που, όταν τους βολεύει, χρησιμοποιούν τους φασίστες ως μαντρόσκυλα απέναντι στο εργατικό-λαϊκό κίνημα;
Το ίδιο το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα τους είναι αυτό που τρέφει τον εθνικισμό, το ρατσισμό, τον φασισμό. Οφείλουμε λοιπόν να καταδικάσουμε κατηγορηματικά την τραμπούκικη επίθεση στο δήμαρχο Θεσσαλονίκης. Αλλά και να υπενθυμίσουμε την απύθμενη υποκρισία ενός συστήματος- του αστικού πολιτικού συστήματος- που απ’ τη μια ποτίζει τη ρίζα του φασισμού και απ’ την άλλη χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τον εκφασισμό μέρους της ελληνικής κοινωνίας.