Κοσμογονία
λέξεων και συσσώρευση εννοιών εκστομίσθηκαν και κατατέθηκαν με ταχύτητα δίκην
καταρράκτη στο οβάλ του προέδρου από τους διοικούντες.
Αμφότεροι,
κυβερνητικοί και μη, υπερασπίστηκαν το
χαρακτήρα του νοσοκομείου και τον ιδιωτικοοικονομικό τρόπο λειτουργίας
του. Τούτο μας έφερε η ζωή και τι να
κάνουμε! είναι σαν να λέγαν· πουθενά η
δική τους ευθύνη, αφού αυτές είναι οι βουλές του κυρίου και πειθήνιοι
ακολουθούμε. Πάντως θεωρείται αφελής εκείνος που πιστεύει, ότι ένας οργανισμός
που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια δεν επιδιώκει το συν στον ισολογισμό του. Δε πα να
ισχυρίζεσαι ότι η υγεία είναι αγαθό και δίνεται σε όποιον την έχει ανάγκη, η
απόδειξη στο τέλος λέει κερδοφορία.
Εμπόρευμα
αποτελεί, που αγοροπωλείται και που κρύβει μέσα του τον ιδρώτα και την ένταση
της εργασίας του εργαζόμενου του
νοσοκομείου αλλά και την ένταση και κόπωση του ασθενή-πελάτη που αγοράζει τούτο
το εμπόρευμα .Αρνούνται τον επιχειρηματικό χαρακτήρα του νοσοκομείου αλλά
αξιοποιούν τα διάφορα μπίζνες πλαν .
Οι
επεκτάσεις που λαμβάνουν χώρα (βραχεία, αιματολογική) δε γίνονται με σκοπό την
κερδοφορία αλλά πραγματοποιούνται στη βάση κάλυψης αναγκών. Έτσι η ανάγκη
γίνεται απαίτηση και οι πελάτες θα περνούν επι 2ώρου από αυτό το χώρο χωρίς
νοσηλευτική και ιατρική φροντίδα. Έτσι, ηθικοπλαστικά, διατυπώνονται επιχειρήματα από
τους διοικούντες για την δικαιολόγηση τέτοιων δραστηριοτήτων. Αλλά επειδή το ζόρι ζόρι
φέρνει στο τέλος και στα αποδέλοιπα της κουβέντας ο πρόεδρος παραδέχεται το
αυξημένο εισοδηματικό αποτέλεσμα αυτής
της δραστηριότητας.
Άντε,
λες αυτή είναι η στάση ενός προέδρου, ενός συντηρητικού, στέλεχος μιας
επιχείρησης. Έρχονται και εκείνων οι φωνές, οι της αντιπολίτευσης στη διοίκηση,
οι εκ της κυβέρνησης ορμώμενοι, εκείνων που το φως της αριστεροσύνης τους, μας οδηγεί de facto και de jure στην
έξοδο από τα μνημόνια, έρχονται λοιπόν, να σε δώσουν μια και να σε αποτελειώσουν.
Και τι δεν είπαν· μαξιμαλιστικός ο
στόχος των εργαζόμενων που ζητούν να πληρωθούν όλα τα κενά του νοσοκομείου. Αντ`αυτού προτιμότερο είναι να παίξουμε με το εφικτό. Όταν για παράδειγμα το νοσοκομείο
ανέπτυξε τη λειτουργία του στα 650 κρεβάτια με τετρακόσιους εργαζόμενους παραπάνω, μάλλον μαξιμαλιστική
χαρακτηρίζεται η τότε η κίνηση –απόφαση.
Είναι προτιμότερο, συνεχίζουν οι ίδιοι,
οι ευαίσθητοι δημοκράτες, αυτοί που συναγελάζονται με τον Μπουτάρη και
αρραβωνιάζονται στο Δήμο Θεσσαλονίκης, να παλέψουμε για το εφικτό. Να δεχτούμε,
ως επιτρεπτά καμωμένα, τα συμφωνηθέντα, τις ευέλικτες μορφές
εργασίας, εκείνες που φτάνουν τον αριθμό οκτώ και απαντούν στο όνομα μπλοκάκι,
εργολαβικοί, οχταμηνίτες, δωδεκαμηνίτες του
ΟΑΕΔ, ΚΕΕΛΠΝΟ κτλ, κτλ..Έτσι το νοσοκομείο στελεχώνεται
ικανοποιητικά και εμείς προσεγγίζουμε με ικανοποίηση το εφικτό
του επαρκούς και με επάρκεια την κερδοφορία. Μιας και τον καπιταλισμό δεν θα τον ανακαλύψουμε τώρα (συνεχίζουν οι ίδιοι να
επιχειρηματολογούν) και επειδή αυτός δεν παίζεται, είναι προτιμότερο να
γλείψουμε το κόκαλο που αυτός μας δίνει.
Κάτι σαν το άφεριμ πασά μου δηλαδή. Και επειδή αυτοί οι διοικούντες από παλιά
έρχονται και ανήκουν στην αντίπερα όχθη και μετερίζι, τους λέμε, ότι και εμείς
οι εργαζόμενοι από τις ίδιες χρονικές περίοδοι ερχόμαστε, παλιών γεννών, αυτών
που δουλεύουν και παράγουν τον πλούτο που άλλοι νέμονται.
Ποτάμι χωρίζει τα συμφέροντά μας .
ΥΓ: επιχείρηση,
πελάτης, κέρδος, έσοδα, business
plan,
ανταποδοτικότητα, κόστος όφελος, ανάπτυξη, βιώσιμο σύστημα υγείας.
Α) ποιος εισήγαγε τις
παραπάνω έννοιες; ερώτηση, μάλλον ρητορικού τύπου. Αν και δίνεται στον καθένα η
δυνατότητα των σωστών επιλογών
α) πρόεδρος
β) εκάστοτε κυβέρνηση
γ) ευρωπαϊκή ένωση
