Σαν έτοιμοι από καιρό
Η σημερινή συνάντηση Τσίπρα-Μπουτάρη είχε άρωμα αρραβώνα εν όψει της κάλπης του 19′, αλλά έβγαλε είδηση μόνο για όσους δεν είχαν διαβάσει πίσω από τις γραμμές των επισήμων ανακοινώσεων και το κλίμα που καλλιεργούνταν εντέχνως.
από Κατιούσα
Γράφαμε τις προάλλες για την ύπουλη αξιοποίηση της βρώμικης φασιστικής επίθεσης στον Μπουτάρη και τον ευρύ ορίζοντά της που έφτανε μέχρι και τις επερχόμενες εκλογές της Τοπικής Διοίκησης. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε βέβαια πως η υλοποίηση του σχεδίου θα δρομολογούνταν τόσο άμεσα, χωρίς την παραμικρή χρονοτριβή, αφού στη βράση κολλάει το σίδερο.
Η σημερινή συνάντηση Τσίπρα-Μπουτάρη είχε άρωμα αρραβώνα εν όψει της κάλπης του 19′, αλλά έβγαλε είδηση μόνο για όσους δεν είχαν διαβάσει πίσω από τις γραμμές των επισήμων ανακοινώσεων και το κλίμα που καλλιεργούνταν εντέχνως.
Έπεσαν από τα σύννεφα μόνο όσοι πίστευαν ακόμα πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αριστερό κόμμα που δε θα γύρευε να φτιάξει Δημοκρατικό Μέτωπο με όσους αναμασάν ανοιχτά τη θεωρία των δύο άκρων περί αριστερού και δεξιού φασισμού.
Δε μένει πια παρά να δούμε ίσως και την ένταξη του άλλου όψιμου φίλου της κυβέρνησης, του Νίκου Μαραντζίδη, για να ολοκληρωθεί το δημοκρατικό στίγμα της συμμαχίας. Αυτός ήταν εξάλλου ο πρώτος από το φιλελεύθερο μέτωπο που είχε διακρίνει τη ρεαλιστική προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στα πρότυπα μιας σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, μακριά από τις… υπερβολές και τις εξαλλοσύνες του παρελθόντος.
“Ακροδεξιοί, ακροαριστεροί, ο φασισμός είναι ένας” – Ο Μπουτάρης διδάσκει θεωρία των δύο άκρων
Αυτό που δεν εξήγησε ο Γ. Μπουτάρης είναι πώς και “έτυχε” να του επιτεθούν βίαια μόνο οι φασίστες και όχι αυτοί που κατονομάζει ο ίδιος ως άλλο άκρο…
“Ακροδεξιοί, ακροαριστεροί, ο φασισμός είναι ένας, είναι το ‘ό,τι λέω εγώ και τίποτε άλλο’…”
Τάδε έφη Γιάννης Μπουτάρης, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον Αλέξη Τσίπρα, στο δημαρχείο της πόλης. Αριστεροί και δεξιοί, όλοι μαζί σε ένα τσουβάλι, για να στηθεί ο βολικός αντίπαλος του “Μετώπου της Λογικής”, που μπορεί να βαφτιστεί και ως “Δημοκρατικό Μέτωπο” για να χωράει την κυβέρνηση, πάντα εναντίον των άκρων.
Το μόνο που δε μας εξήγησε ο Γιάννης Μπουτάρης, ως θιασώτης της θεωρίας των δύο άκρων, είναι πώς “έτυχε” να του επιτεθούν βίαια μόνο οι ακροδεξιοί, εθνικιστές φασίστες και όχι αυτοί που κατονομάζει ο ίδιος ως “άλλο άκρο”, για να τους χωρέσει στο σακί του φασισμού.
Όλα αυτά βέβαια θυμίζουν αντεστραμμένο το αστικό δόγμα πως “η δημοκρατία είναι μία”, χωρίς περαιτέρω ταξικά πρόσημα και επιθετικούς προσδιορισμούς. Η δημοκρατία είναι μία, είναι αυτή που έχουμε και είναι αστική. Όποιος παλεύει για την ανατροπή της, είναι καταδικασμένος να τον βάλουν στο ίδιο σακί με τους φασίστες. Ακόμα κι όταν αυτοί οι τελευταίοι δαγκώνουν το (αστικό) χέρι που τους ταΐζει…
