Με απεργία στο δημόσιο τομέα προειδοποιούν τα συνδικάτα ύστερα από την πίεση των εργαζομένων
Από τις απεργιακές κινητοποιήσεις των δασκάλων
Απεργία απειλούν να κηρύξουν τα συνδικάτα -κάτω από την πίεση των εργαζομένων- στο δημόσιο τομέα της Δανίας (κράτος, περιφέρειες και δήμοι), αν δεν επιτευχθεί συμφωνία από τις διαπραγματεύσεις για υπογραφή Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στο Δημόσιο, που έχουν αρχίσει από τον περασμένο Γενάρη.
Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, ή πιο σωστά οι εργατοπατέρες του εργοδοτικού σοσιαλδημοκρατικού συνδικαλισμού, έχουν πετύχει με τη στρατηγική της εργασιακής ειρήνης του δανέζικου μοντέλου και μέσα από τον κοινωνικό διάλογο να μην έχει γίνει γενική απεργία στη Δανία από το 1998 και να κρατάνε τους εργαζόμενους αμέτοχους και απροετοίμαστους να δημιουργήσουν προϋποθέσεις υπεράσπισης των κατακτήσεών τους για να αντιμετωπίσουν τη γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου.
Όμως ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι: Στο δημόσιο τομέα τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει τεράστιες περικοπές, επιταχύνθηκε το ξήλωμα των συγκροτημένων δικαιωμάτων και κατακτήσεων, το χτύπημα των μισθών, του μεροκάματου, της ασφάλισης, χειροτέρεψαν συνολικά οι όροι δουλειάς ανέβηκε το όριο συνταξιοδότησης, επιβλήθηκαν τα ελαστικά ωράρια και αυξήθηκε ο βαθμός εκμετάλλευσης των εργαζομένων κατακόρυφα.
Για να προλάβουν τα χειρότερα, μπροστά στην αγανάκτηση των εργαζομένων, τα συνδικάτα προβάλλουν ένα πλαίσιο πάλης με αιτήματα που δεν απέχουν πολύ από τις θέσεις των εργοδοτών και που δεν αφορούν ούτε στην ανάκτηση των απωλειών των τελευταίων χρόνων στο όνομα της κρίσης. Αναφέρονται στη μισθολογική αύξηση 8% για τα επόμενα 3 χρόνια, ενώ η κυβέρνηση μιλάει για 6,7%. Για το δικαίωμα να πληρώνεται από τον εργοδότη το μισάωρο διάλειμμα. Στο να ισχύει παντού η ΕΓΣΣΕ και να μην έχει το δικαίωμα ο κάθε τοπικός διευθυντής να συντάσσει ατομικό συμβόλαιο πρόσληψης και να καθορίζει ατομικά τους όρους εργασίας.
Το ότι σήμερα στην κυβέρνηση βρίσκονται τα κόμματα του συντηρητικού χώρου κάνει και τη θέση τους πιο εύκολη, σε αντίθεση με το 2013, όταν η τότε σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση με τη στήριξη των οπορτουνιστών, τσάκισε την πολύμηνη απεργία των δασκάλων και με νόμο επέβαλε τους εργασιακούς όρους, ενώ τα συνδικάτα δεν έβγαλαν μιλιά.
Οι αντιδράσεις από τη μεριά των εργαζομένων λόγω της κατάστασης που βιώνουν στους χώρους δουλειάς είναι μεγάλες και χαίρουν της συμπάθειας της πλειοψηφίας του λαού. Έτσι ανάγκασαν τους συνδικαλιστές να κρατήσουν σκληρή στάση ως προς τη διεκδίκηση των έστω και περιορισμένων αιτημάτων τους.
Μετά από τρίμηνες συνομιλίες για τη ΓΣΣΕ στο Δημόσιο, διάφορες ομοσπονδίες από κλάδους που αφορούν περίπου 80.000 εργαζόμενους κήρυξαν απεργία για τις 4 Απρίλη. Σε απάντηση η κυβέρνηση με τους δήμους και τις Περιφέρειες κήρυξαν λοκ άουτ που αφορά 400.000 εργαζόμενους από τις 9 Απρίλη.
Με βάση όμως το δανέζικο μοντέλο στις διαπραγματεύσεις πρέπει να επέμβει ένας κρατικός διαμεσολαβητής με σκοπό να πετύχει κάποιο συμβιβασμό και να αποφευχθεί η απεργία. Έτσι από την περασμένη Κυριακή ο διαμεσολαβητής σε πρώτη φάση ανέβαλε την απεργία για 2 εβδομάδες δηλαδή για τις 22 του Απρίλη και το λοκ - άουτ για τις 28 Απρίλη. Ο κρατικός διαμεσολαβητής έχει το δικαίωμα σε περίπτωση μη συμφωνίας των εταίρων να ...αναβάλει την απεργία 2 φορές ανά δυο βδομάδες κάθε φορά. Οπότε μπορεί να υπάρξει άλλη μία αναβολή για το Μάη...
Οι εργαζόμενοι πάντως φαίνονται διατεθειμένοι να μη συμβιβαστούν εύκολα. Άλλωστε υπάρχει και η εμπειρία του περασμένου χρόνου όταν έγιναν οι διαπραγματεύσεις για τη ΓΣΣΕ στον ιδιωτικό τομέα, όπου υπό την απειλή της απεργίας προς τους εργοδότες καταλήχθηκε να... ανέβει ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας από 37 σε 42 ώρες τη εβδομάδα και το όριο σύνταξης για τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα στα 76....
