Εισάγεται και στην Ελλάδα το «έθιμο» της «Μαύρης Παρασκευής», που εγκαινιάζει τις προσφορές ενόψει των γιορτών. Μερικοί τίτλοι από αστικά ηλεκτρονικά ΜΜΕ για το γεγονός είναι χαρακτηριστικοί: «Ερχεται η Μαύρη Παρασκευή - Τι να προσέξετε!», «Ασπρη μέρα αναζητούν οι έμποροι», «Χαμός για ένα κραγιόν»... Μεγάλη εμπορική αλυσίδα, μάλιστα, εικονογραφεί τη διαφημιστική της καμπάνια με γάντια του μποξ (!), δίνοντας το σήμα του ποδοπατήματος που θέλει να επικρατήσει στα μαγαζιά της. Την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι καλούνται να δουλέψουν κάτω από φρενήρεις ρυθμούς για να αντεπεξέλθουν στην πίεση της μέρας, προσθέτοντας άλλο ένα μαύρο κεφάλαιο στη δουλειά - λάστιχο, στις καταργημένες κυριακάτικες αργίες, στις απολύσεις, στην απληρωσιά και στην ανασφάλεια. Επιπλέον, οι μόνοι που μπορούν να λειτουργήσουν τη «Μαύρη Παρασκευή» είναι οι μεγάλες μονοπωλιακές επιχειρήσεις και όχι οι μικροί αυτοαπασχολούμενοι, που τα χρέη τους σε κράτος και προμηθευτές τούς πνίγουν καθημερινά. «Μαύρη», λοιπόν, η Παρασκευή, αλλά μόνο για τους εργαζόμενους και τους φτωχούς επαγγελματίες. Ολόλευκη για τα μονοπώλια και τα κέρδη τους.
