Ο Κόκκινος τράγος είναι ένα συνοικιακό καφενείο
της Αθήνας, όπου συναντιούνται, σχεδόν καθημερινά, μια ομάδα ανθρώπων
διαφορετικών μεταξύ τους· απόκληροι,
άνεργοι και άρρωστοι (μία απολυμένη δασκάλα, ένας απολυμένος καθηγητής, ένας φοιτητής, δύο τρείς εργάτες) .Του
ενώνει, ωστόσο, ένα όραμα (για άλλους ξεκάθαρο, για άλλους θαμπό αλλά πάντως
ισχυρό, καθοριστικό της συμπεριφοράς τους) για μια ζωή δικαιότερη."Ξέρω πως και το βιβλίο μου αυτό θα δώσει πάλε το σύνθημα σε μια νέα σταυροφορία εναντίον μου. Όλοι οι συντηρητικοί, όλοι οι καθυστερημένοι, όλοι οι δούλοι του κοινού και του χιλιοειπωμένου Θα δώσουνε τα χέρια σε μία κοινή επίθεση . Οι κατηγορίες τους, που τις αναμασούν τώρα χρόνια, θα αντηχήσουν πάλε Βραχνές , όσο και ύποπτες με όλους τους τόνους. Μου είναι τόσο γνωστές. Υποδουλώνουν την Τέχνη στην Ιδέα! Ω, οι μεγάλοι ιεροφάντες της τέχνης, που δεν κρύβουν καμιά ιδέα στο κεφάλι τους! Μα, εμείς, που πιστεύουμε πως Ιδέα και Τέχνη είναι πράγματα αχώριστα, τους ρίχνουμε μια σπλαχνική μάτια και τραβάμε το δρόμο μας αδιάφοροι. Η τέχνη μας, το ξέρουμε, ταράζει τα νεύρα των ευαίσθητων, των ωραιόπαθων, όλων εκείνων όσοι, συνηθισμένοι στα βαλτονέρια της καθημερινής ζωής, είτε ανέχονται και δεν επιτρέπουνε με την ψευτοαριστοκρατική τους αντίληψη καμιά νέα, αντρίκεια προσπάθεια. Μα, εμείς, που πιστεύουμε πως ο άνθρωπος ζει σε μια φρικτή σκλαβιά, τόσο οικονομική, όσο και η ψυχική και πνευματική, εννοούμε να κρατήσουμε τα μάτια μας γυρισμένα προς το φως της Καινούργιας μέρας." Κώστας Παρορίτης
