Οψιμος «οικογενειακός καβγάς» ή «τρικυμία σε ένα ποτήρι νερό»; Οποια εκδοχή και αν πάρουμε, ο χαρτοπόλεμος, που παρακολουθήσαμε τις προηγούμενες μέρες ανάμεσα στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και τον ΣΕΒ, καθόλου δεν αποδεικνύει κάποια ουσιαστική διαφωνία στην πολιτική τους. Ο μεν ΣΕΒ κατηγορεί τη ΓΣΕΕ ότι «αρνείται τη συζήτηση», ενώ η πλειοψηφία της τελευταίας προσάπτει στον κοινωνικό εταίρο της «υπαναχώρηση από τα συμφωνηθέντα»! Και οι δύο πίνουν νερό στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας» την οποία έχουν κορόνα στο κεφάλι τους και την αποτύπωσαν στην κοινή τους δήλωση για τα Εργασιακά. Γι' αυτό, όσο και αν σήμερα, για τις εντυπώσεις και μόνο, σκιαμαχούν μπροστά στα νέα αντεργατικά μέτρα που έρχονται, η ουσία της γραμμής τους δεν διαφέρει. Ο ΣΕΒ απαιτεί να προχωρήσουν πιο αποφασιστικά οι ανατροπές στα Εργασιακά, γιατί έτσι θα έρθει η «ανάκαμψη» και δεν έχει κανένα λόγο να το κρύβει. Η δε πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, αφού έβαλε την υπογραφή της κάτω από κοινές συμφωνίες με τον ΣΕΒ, προσπαθεί να καμουφλαριστεί στα μάτια των εργαζομένων, αν και συμφωνεί στο ακέραιο με τον «εθνικό στόχο» της ανταγωνιστικότητας, που προϋποθέτει αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Ο καθένας με το ρόλο του, προσηλωμένοι στον ίδιο στόχο...
Ο λαός πληρώνει το μάρμαρο
Δεν πέρασε απαρατήρητη τις προηγούμενες μέρες η κόντρα ανάμεσα στη γερμανική κυβέρνηση και στους «πέντε σοφούς» (συμβουλευτικό όργανο της κυβέρνησης), με αφορμή την παράδοση της ετήσιας έκθεσής τους για τη γερμανική οικονομία. Σ' αυτήν, παροτρύνουν την κυβέρνηση να μην επαφίεται στη δυναμική προηγούμενων μεταρρυθμίσεων, όπως η «Ατζέντα 2010» του καγκελαρίου Σρέντερ, αλλά να προωθήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να διασφαλιστεί η αναπτυξιακή προοπτική της οικονομίας. Ποιες είναι αυτές οι μεταρρυθμίσεις; Αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 71 χρόνια από το 2080 και μετά, ενίσχυση των επαγγελματικών Ταμείων και της ιδιωτικής Ασφάλισης γήρατος, μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, και τα όποια πλεονάσματα του προϋπολογισμού να διατεθούν για την απομείωση του χρέους και όχι για δημόσιες δαπάνες. Η κυβέρνηση απαντά ότι «εφαρμόζει συνεχώς μεταρρυθμίσεις (...) η κατάσταση της γερμανικής οικονομίας είναι καλή, όμως το γεγονός αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσουμε τις προσπάθειες για περαιτέρω βελτίωση». Το «ρεζουμέ» είναι το εξής: Η αντεργατική «Ατζέντα 2010» συνέβαλε στις προϋποθέσεις ανάπτυξης της γερμανικής οικονομίας, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Τώρα που η οικονομία πάει καλύτερα, χρειάζονται νέα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα για να διατηρηθεί σ' αυτά τα επίπεδα και να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά της. Δηλαδή, σε ανάπτυξη και κρίση, ο λαός πληρώνει το μάρμαρο...
