Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2020

Για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας


Ενιαίο Ψηφοδέλτιο και Ενωτική Πρωτοβουλία υπέγραψαν τη νέα ΣΣΕ, προσφέροντας στο πιάτο την “εργασιακή ειρήνη” στη Διοίκηση για τα επόμενα 3 χρόνια.

Αφού απεμπόλησαν “πριν ο αλέκτωρ λαλήσαι” κάθε οικονομική διεκδίκηση, αναλώθηκαν στη συνέχεια σε ψευτοπαζαρέματα για ήσσονος σημασίας ζητήματα, με “διεκδικήσεις” πολύ πιο κάτω από αυτά που προβλέπονται στο δημοσιουπαλληλικό κώδικα. Μερικά παραδείγματα:

Άρθρο 2, που ήταν και το ζουμί της υπόθεσης, με  επαναφορά 13ου και 14ου μισθού και των επιδομάτων που κόπηκαν, αυξήσεις στους μισθούς, αποζημίωση απόλυσης και σε περίπτωση μειωμένης σύνταξης γήρατος και αναπηρίας.

Άρθρο 10, παρ. 3 για την άδεια ασθένειας τέκνων που προβλέπει 2 μέρες άδεια, 4 για τρίτεκνους, πολύτεκνους και μονογονείς. Στο δημοσιουπαλληλικό κώδικα προβλέπονται αντίστοιχα 4,7,10 και 8. Πως να μην υπερηφανεύονται μετά, ότι τούμπαραν τη Διοίκηση!

Άρθρο 14 για τις ειδικές άδειες, όπου ισχύει η νομολογία και η 536- 5/4/2019 απόφαση της διοίκησης, που κουτσουρεύει το 10ήμερο σε ΚΡΧ, ΝΡΧ, Νευρολογική, Πνευμονολογική και Γυναικολογική. 

Και μια πρέζα “δημιουργικής ασάφειας” στο άρθρο 15, όπου δεν ξεκαθαρίζεται αν οι 6 επιπλέον μέρες άδειας προστίθενται στις 22, ή χορηγούνται αυτοτελώς.

Όσο γι’ αυτά που “κέρδισαν”, πάντα με την προυπόθεση: “εφόσον το επιτρέπουν οι υπηρεσιακές ανάγκες”, ή “δύναται”. Δηλαδή, η Διοίκηση θα κρίνει σε τελική ανάλυση, αν και σε ποιόν θα δώσει κάτι!

Και το κερασάκι στην τούρτα: “δέσμευση” της Διοίκησης, ότι “θα ερευνήσει τη δυνατότητα θέσπισης ειδικής παροχής για τους εφημερεύοντες νοσηλευτές”!!!

Συνάδελφοι,

η συλλογική σύμβαση είναι όρος ζωής για τον εργαζόμενο. Και ως τέτοιος δε μπορεί να επαφείεται στα χέρια κάποιων, ακόμα και ικανών διαπραγματευτών, αλλά απαιτεί τη συμμετοχή των ίδιων των εργαζόμενων. Δεν αφορά μόνο το τι κέρδισες, αλλά προπάντων το τι και πως το διεκδίκησες. Γιατί στον αγώνα μπορείς και να χάσεις. Αν όμως δε μάθεις να αγωνίζεσαι, πάντα θα είσαι χαμένος. 

Επίπονη διαδικασία η συνειδητοποίηση, που δεν πέφτει από τον ουρανό αλλά κατακτιέται μέσα από ζωντανές και συλλογικές δράσεις: συνελεύσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας, απεργίες κλπ.  Αυτό  φοβούνται όπως ο διάολος το λιβάνι η εργοδοσία και οι συνδικαλιστές της.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ