Παλιά
και δοκιμασμένα κόλπα χρησιμοποιεί η Διοίκηση προκειμένου να φέρει τους
εργαζόμενους με τα νερά της. Το τελευταίο το βάφτισαν “επιτροπές
διαπραγμάτευσης”.
Σύμφωνα
μ’ αυτό, οι υπάλληλοι του διοικητικού και του οικονομικού τμήματος, έπρεπε να
καταθέσουν προτάσεις για τη λύση του προβλήματος της στελέχωσης της εφημερίας
στο ΤΕΠ. Και θα μπορούσε κάποιος να επαινέσει τη Διοίκηση, για το ότι
συμβουλεύεται τους εργαζόμενους. Υπάρχει όμως μια(για κάποιους) λεπτομέρεια,
που φέρνει τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση.
Έτσι,
λαμβάνονται όλες οι προτάσεις υπόψη, εκτός από μία: αυτήν της πρόσληψης
μόνιμου προσωπικού. Αντί να φροντίσει λοιπόν η Διοίκηση να προσλάβει κόσμο,
πετάει το μπαλάκι στους εργαζόμενους, προτρέποντάς τους να βάλουν οι ίδιοι τη
θηλιά στο λαιμό τους. Και όλο και κάποιος “φωστήρας” θα βρεθεί, για να
προτείνει την πρόσληψη εργαζόμενων με ελαστικές σχέσεις εργασίας ή ακόμα και
την Αντηρίδα(μην καταξοδευτούμε κιόλας!). Διακαής άλλωστε ο πόθος της Διοίκησης
για προσωπικό-λάστιχο...
Ρίχνει
επίσης η Διοίκηση το δόλωμα της “εθελοντικής συμμετοχής” στα απογευματινά
ιατρεία, με την υποχρέωση όμως από μεριάς εργαζόμενων, να συμμετέχουν στις
εφημερίες του ΤΕΠ. Μ’ ένα σμπάρο, δυό τρυγόνια...
Βασική
τους επιδίωξη είναι, να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι να πληρώνονται από τις
απευθείας πληρωμές των ασθενών. Και εδώ πατούν πάνω σε υπαρκτές ανάγκες: ενώ
εισόδημα των εργαζόμενων διαρκώς μειώνεται, τα δάνεια και τα έξοδα των παιδιών
που σπουδάζουν, εξακολουθούν να “τρέχουν”. Στοχοποιούν το χρήστη υπηρεσιών
υγείας ως “πελάτη” και λένε στον εργαζόμενο: “όσο παραπάνω πελάτες, τόσο
καλύτερη πληρωμή για σένα”. Κι ας πληρώνει ο χρήστης υγείας ασφαλιστικές
εισφορές και τα μαλλιοκέφαλά του στην εφορία, κι ας είναι ο συγγενής, ο
γείτονας, ο φίλος μας...
Δεν
τους αρκεί να τρωγόμαστε μεταξύ μας, αλλά θέλουν να μας στρέψουν και ενάντια
στον κόσμο. Έτσι το έργο τους γίνεται ευκολότερο. Θα βάλουν μπρος τη μηχανή του
“κοινωνικού αυτοματισμού” και τρέχα μετά να διεκδικήσεις αυξήσεις και
καλύτερους όρους δουλειάς. Από ποιόν; Απ’ αυτόν που δεν έχει στον ήλιο μοίρα;
Και
επειδή αυτά που κόβονται από μας και τους υπόλοιπους εργαζόμενους δεν
εξαυλώνονται, αλλά πηγαίνουν στις τσέπες κάποιων, ας βάλουμε στο στόχαστρο
αυτούς και την πολιτική που τους στηρίζει.
Επιχειρηματικοί
όμιλοι-Ευρωπαική Ένωση-κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις τους, είναι οι αντίπαλοι και όχι οι συνάδελφοί μας. Η πανεργατική
απεργία στις 8 Δεκέμβρη είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να φτύσουμε στη σούπα
τους. Και ας πιπιλίζουν οι παπαγάλοι τους την καραμέλα της
αναποτελεσματικότητας των αγώνων. Αυτούς φοβούνται, αυτό φανερώνουν οι
προσπάθειές τους στα πλαίσια της δεύτερης αξιολόγησης για την αλλαγή του
συνδικαλιστικού νόμου, για πρόσθετα εμπόδια στην κήρυξη των απεργιών.
Συμμετέχουμε στην πανεργατική απεργία την Πέμπτη 8 Δεκέμβρη
Συγκέντρωση στις 10:30 π.μ. στο άγαλμα Βενιζέλου
