Η αποξένωση χτυπιέται με τη συλλογικότητα και το χτύπημα των αιτιών της
Αποσπάσματα από την ομιλία του γραμματέα του ΕΣΥΝ, Παναγιώτη Κατηφέ
Σημαντικά είναι τα ευρήματα της πανελλαδικής έρευνας που πραγματοποίησε το Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ), το Μάη του 2017, με αφορμή τη θεματική βδομάδα σε μαθητές του Γυμνασίου, τα οποία παρουσίασε κατά τη διάρκεια της ημερίδας ο γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου, Παναγιώτης Κατηφές.
Στην έρευνα συμμετείχαν 1.100 μαθήτριες του Γυμνασίου και προκύπτουν τα εξής στοιχεία:
- Χρήση έχει κάνει το 5,5% των μαθητριών του Γυμνασίου με το 2% να δηλώνουν περιστασιακή και το 1% συστηματική χρήση.
- Κύριος χώρος χρήσης για τις μαθήτριες δηλώθηκε: Δημόσιος χώρος (κυρίως πλατεία) και το σπίτι. Φαίνεται, λοιπόν, από τη μια, η απενοχοποίηση της χρήσης σε μικρές ηλικίες και γι' αυτό επιλέγεται δημόσιος χώρος για χρήση, και, από την άλλη, η μοναξιά της νέας κοπέλας που επιλέγει να κάνει χρήση μόνη της στο σπίτι παρότι σε αυτές τις ηλικίες η χρήση είναι ακόμα στο κοινωνικό στάδιο των συναναστροφών.
- Μία στις 3 μαθήτριες κρατά παθητική στάση απέναντι στη χρήση ουσιών μέσα στους συνομήλικους και την θεωρεί μια φυσική επιλογή.
- Το 60% των μαθητριών θεωρεί ότι η χρήση ουσιών έχει βάση που ερμηνεύεται με ιατρικούς ή βιολογικούς παράγοντες. Αυτή η στάση συναρτάται και με τη στρεβλή προπαγάνδα που γίνεται για τη δήθεν «ιατρική κάνναβη» ή την προσπάθεια και της σημερινής κυβέρνησης να νομιμοποιήσει τα ναρκωτικά.
- Το 36% των μαθητριών τάσσεται υπέρ του διαχωρισμού των ναρκωτικών σε «σκληρά» και «μαλακά». Ενώ το 8% θεωρεί ότι πρέπει να νομιμοποιηθεί η χρήση της κάνναβης.
- Κύρια ουσία που επιλέγουν οι μαθήτριες είναι η κάνναβη και τα συνθετικά χάπια. Φαίνεται ότι η κάνναβη επιλέγεται από τις μαθήτριες για χρήση σε δημόσιο χώρο, ενώ τα συνθετικά χάπια όταν η χρήση γίνεται ατομικά στο σπίτι.
«Και από την έρευνα του ΕΣΥΝ επιβεβαιώνεται το στοιχείο που εξάγεται από όλες τις πανελλαδικές έρευνες στον μαθητικό πληθυσμό: Εχουμε αύξηση της χρήσης ουσιών στις μαθητικές ηλικίες που κυρίως οφείλεται στην άνοδο της χρήσης στις νέες μαθήτριες. Ενώ τις προηγούμενες δεκαετίες η σχέση αγόρι - κορίτσι ήταν 80% προς 20% σήμερα τείνει να εξισωθεί και μάλιστα σε κάποιες ουσίες η νέα μαθήτρια υπερισχύει των αγοριών, όπως τα συνθετικά χάπια», είπε ο Παν. Κατηφές.
Να σημειωθεί ότι η Ελλάδα έχει τα χαμηλότερα ποσοστά στη χρήση ουσιών (9%) σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ (22%) και τις ΗΠΑ (36%). Ωστόσο εξαιτίας του προπαγανδιστικού βομβαρδισμού γύρω από την «αθώα» κάνναβη, στη χώρα μας:Ο αριθμός των μαθητών που συστηματοποιεί τη χρήση της έχει τριπλασιαστεί (από 3,4% το 1984 σε 13,5% το 2011). Πάνω από το 65% των εφήβων έχει πειραματιστεί με την κάνναβη. Το 1,8% όσων κάνουν χρήση κάνναβης είναι μαθητές Α' και Β' Γυμνασίου. Η ηλικία πρώτης επαφής με τα ναρκωτικά έχει μειωθεί πριν από τα 14 έτη και οι μαθήτριες μπαίνουν πολύ πιο δυναμικά στη χρήση από ό,τι στο παρελθόν.
Η χρήση δεν είναι ατομική επιλογή
«Για να ντυθεί το επιχείρημα του διαχωρισμού των ναρκωτικών σε "σκληρά" και "μαλακά" πλέον προτάσσουν στην επιχειρηματολογία τους σε ρόλο "δούρειου ίππου" το ζήτημα της "ιατρικής κάνναβης". Ενώ τα προηγούμενα χρόνια η συζήτηση γινόταν για το πόσο βλαβερά είναι τα ναρκωτικά, τώρα έχει μεταφερθεί στο πόσο καλό μπορούν να σου κάνουν (...) Η επιχειρηματολογία για "θεραπευτική κάνναβη" στοχεύει ουσιαστικά να ενισχυθεί η κοινωνική ανοχή γύρω από τα ναρκωτικά και να είναι το όχημα για νομιμοποίησή τους. Εξάλλου η διαθεσιμότητα μιας ουσίας είναι αυτή που αυξάνει και τη χρήση της (...) Φαίνεται ότι η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στο πλαίσιο της "προοδευτικότητάς" της, συνεχίζει να υπερασπίζεται ό,τι πιο συντηρητικό για το μέλλον και τη ζωή της νέας γενιάς (...) Με όλα αυτά που ήδη έχουν αναφέρει, τελικά μπορεί πολύ εύκολα να κατανοηθεί και παράλληλα να απαντηθεί άλλο ένα ιδεολόγημα που επανέρχεται, και στοχεύει τους νέους ανθρώπους. Οτι, δηλαδή, η χρήση ναρκωτικών είναι μια ατομική επιλογή.
Καταρχάς ο άνθρωπος ως κοινωνικό ον έχει κοινωνική ζωή και οι επιλογές του, ανεξάρτητα από τον αντίκτυπο που έχουν στον ίδιο του τον εαυτό, έχουν διαμορφωθεί μέσα σε συγκεκριμένα κοινωνικά πλαίσια. Και ειδικά σε μια κοινωνία που βασικό χαρακτηριστικό της είναι οι κοινωνικές ανισότητες δεν υπάρχουν επιλογές ανεπηρέαστες. Δεν είναι τυχαίο ότι το κοινωνικό προφίλ των χρηστών που είναι ενταγμένοι για θεραπεία στη χώρα μας δείχνει για πάνω από το 50% σχολική διαρροή, για το 50% μακροχρόνια ανεργία, για το 40% των γυναικών χρηστών σχέση με την πορνεία. Αυτά τα στοιχεία μόνο ατομική επιλογή δεν είναι, αλλά προδιαγραμμένα σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο, που λειτουργεί ως ενισχυτικός παράγοντας για τη χρήση ουσιών», σημείωσε ο Π. Κατηφές.
Ανέλυσε δε τους λόγους για τους οποίους η υποτίμηση του κοινωνικού χαρακτήρα της τοξικοεξάρτησης είναι επικίνδυνηκαθώς καθιστά αποσπασμένα τον χρήστη υπεύθυνο για τη χρήση αλλά και γιατί διαμορφώνει τη βάση της αντιμετώπισής του αποσπασματικά, αντιεπιστημονικά, έξω από τις πραγματικές του αιτίες.
Καταλήγοντας σημείωσε: «Η τοξικοεξάρτηση δεν συνιστά τίποτα άλλο από τη μορφή που παίρνει η δυσφορία σήμερα του ανθρώπου στα αδιέξοδά του, αδιέξοδα που απλόχερα προσφέρει η σημερινή κοινωνία στον άνθρωπο. Αποτελεί το μέσο για να αποσυρθεί ο χρήστης από μια κοινωνική πραγματικότητα που δεν αντέχει.
Απέναντι σε όλα αυτά εμείς λοιπόν αντιτάσσουμε τον κοινωνικό χαρακτήρα του φαινομένου και στοχεύουμε στην οργάνωση της πάλης ενάντια στα αίτια του φαινομένου που εδράζονται στο σημερινό κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Από τη στιγμή που η τοξικοεξάρτηση αποξενώνει τον χρήστη, η αντιμετώπισή της δεν μπορεί να γίνει ούτε ατομικά ούτε μονόπλευρα. Η αποξένωση χτυπιέται μόνο μέσα από τη συλλογικότητα και μέσα από το χτύπημα των κατεξοχήν κοινωνικών αιτιών που επικάθονται και στον ψυχισμό του χρήστη, διαμορφώνοντας συγκεκριμένη μοιρολατρική στάση. Η αντιμετώπιση ενός κοινωνικού φαινομένου θέλει επιστράτευση όλης της κοινωνίας. Στην ουσία, παλεύοντας ενάντια στην εξάρτηση από τις ουσίες, παλεύουμε για την ίδια τη ζωή μας και αυτό δεν είναι ζήτημα και μέλημα ούτε μόνο του χρήστη ούτε μόνο της οικογένειάς του».
