Το διάστημα που ξεδιπλώνεται το παζάρι της διαδικασίας αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ, τα πιο φτωχά, λαϊκά νοικοκυριά στη Βρετανία εξακολουθούν να πληρώνουν «το μάρμαρο» και να υφίστανται τις βαριές συνέπειες των ευεργετικών πολιτικών που προωθούν οι αστοί πολιτικοί για τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.
Το βαρύ τίμημα που πληρώνει ο βρετανικός λαός και δη οι κάτοικοι του Λονδίνου, αναδείχθηκε στις αρχές της βδομάδας με τη δημοσιοποίηση της τελευταίας έκθεσης του ιδρύματος μελετών «New Policy Institute», που επισημαίνει πως ένας στους τέσσερις Λονδρέζους ζουν βουτηγμένοι στη φτώχεια εξαιτίας των στάσιμων μισθών και της ραγδαίας αύξησης των ενοικίων. Υπολογίζεται έτσι ότι μόνο στο Λονδίνο (με συνολικό πληθυσμό 8,7 εκατομμύρια άτομα) σήμερα ζουν σε συνθήκες μεγάλης ένδειας περίπου 2.300.000 άνθρωποι, εκ των οποίων τουλάχιστον οι μισοί (περίπου 1.300.000) εργάζονται. Ομως οι μισθοί που παίρνουν (λόγω συνεχιζόμενης λιτότητας, λόγω «ελαστικών» εργασιακών σχέσεων και της ημιαπασχόλησης) είναι ψίχουλα και δεν τους εξασφαλίζουν ούτε τα στοιχειώδη.
Ειδικότερα, οι συντάκτες της έκθεσης σημειώνουν ότι ένας φτωχός άγαμος ενήλικας κερδίζει εβδομαδιαίως περίπου 144 στερλίνες (161 ευρώ) αφού αφαιρεθούν οι φόροι και το κόστος στέγης. Μία μέση τετραμελής οικογένεια κερδίζει την ίδια ώρα, αντίστοιχα, 347 στερλίνες (388 ευρώ). Αυτά όταν το μέσο ενοίκιο ενός μικρού διαμερίσματος στο Λονδίνο κοστίζει περισσότερο από 1.800 στερλίνες (2.012 ευρώ). Ο Ανταμ Τίνσον από το «New Policy Institute» επισήμανε έτσι ότι «το Λονδίνο παραμένει η πρωτεύουσα της αγγλικής φτώχειας», λόγω κυρίως των υψηλών ενοικίων που πληρώνει το 50% των ενοικιαστών. Ο ίδιος τόνισε ότι η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται όσο περνά ο καιρός, κυρίως για τις εργατικές, λαϊκές οικογένειες, αφού τα μισθώματα στις εργατικές κατοικίες των δήμων αυξήθηκαν κατά περίπου 30% τα τελευταία πέντε χρόνια, ενώ τα ενοίκια των ιδιωτικών ενοικιαζόμενων κατοικιών αυξήθηκαν κατά 20%. Περιττό να πει κανείς πως οι εργαζόμενοι, το ίδιο διάστημα, είδαν στην καλύτερη περίπτωση μισθολογικές «αυξήσεις» - ψίχουλα, ενώ το κόστος ζωής ανεβαίνει με γρήγορους ρυθμούς.
