Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2017

Το «θαύμα» της Πόρσε και οι Ναζί

αντιγράφουμε από https://www.imerodromos.gr
To 1933, η τότε νεοσύστατη αυτοβιομηχανία Πόρσε ήταν στα πρόθυρα της χρεoκοπίας. Ο ιδρυτής της, Φέρντιναντ Πόρσε, αναζητά κεφάλαια για να σώσει την εταιρεία του. Απευθύνεται στους Ναζί. Το Μάη του 1933 συναντά τον Χίτλερ. Το «θαύμα» της Πόρσε ξεκινά.  Ο Φ. Πόρσε αποτελεί ένα τρανό παράδειγμα των Γερμανών κεφαλαιοκρατών, οι οποίοι μέσω των  «δεσμών αίματος» που δημιούργησαν με το Ναζιστικό κόμμα, «έχτισαν» τις «αυτοκρατορίες» τους. 
Στις σχέσεις του Φ. Πόρσε με τους Ναζί, ρίχνει φως  το νέο βιβλίο του γνωστού ιστορικού Βόλφραμ Πιτά, με τον τίτλο «Πόρσε: από γραφείο σχεδιασμού σε παγκόσμια εταιρεία».  Σύμφωνα με τον ιστορικό, ο Φέρντιναντ Πόρσε διεκδίκησε επιχορηγήσεις, τις οποίες ο Χίτλερ σχεδίαζε να διαθέσει αποκλειστικά στην Daimler-Benz. Όμως ο Γερμανός μηχανολόγος κατάφερε να πείσει τον Ναζί ηγέτη και έτσι ένα μεγάλο μέρος της κρατικής βοήθειας διοχετεύθηκε τελικά σε ένα πρόγραμμα σχεδιασμού αγωνιστικών αυτοκινήτων, στο οποίο συμμετείχε η Πόρσε.
Οι επιχορηγήσεις απέτρεψαν τη χρεοκοπία της γερμανικής εταιρίας. Αυτή όμως ήταν μόνο η αρχή. Ο Φέρντιναντ Πόρσε, το 1937, γίνεται μέλος του Ναζιστικού κόμματος και στην πορεία τοποθετείται ανάμεσα στους συμβούλους του Χίτλερ. Όπως προκύπτει από το βιβλίο, το οποίο αποτελεί την πρώτη επιστημονική έρευνα για τα πρώτα βήματα του Φέρντιναντ Πόρσε και του «εναγκαλισμού» του με τους ναζί, δεν χωρά αμφιβολία ότι την συγκεκριμένη περίοδο ο κύκλος εργασιών της Πόρσε εκτοξεύθηκε.
Ο Χίτλερ αποκαλούσε τον Φ. Πόρσε «διάνοια» και ο Γερμανός μηχανολόγος και στην πορεία βιομήχανος, φρόντισε να προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στους Ναζί. «Όποτε το ναζιστικό καθεστώς ζητούσε κάτι, ανταποκρίνονταν, είτε αφορούσε τρακτέρ, είτε πλεούμενα οχήματα, είτε τανκς ή άλλα στρατιωτικά οχήματα», αναφέρει ο Βόλφραμ Πιτά στο βιβλίο του. Στα εργοστάσια που απέκτησε ο Πόρσε, την περίοδο του πολέμου, απασχολούσε σε καταναγκαστικά έργα εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίους και αιχμαλώτους πολέμου. 
Τα «αυτοκίνητα του λαού» …έγιναν τανκ
Το πρώτο πρόγραμμα της εταιρείας ήταν η σχεδίαση ενός αυτοκινήτου  που θα ήταν προσβάσιμο για αγορά από όλο το λαό και το ονόμασε Volkswagen (αυτοκίνητο του λαού). Το πρόγραμμα χρηματοδότησαν οι Ναζί. Το 1938, για τη μελλοντική μαζική παραγωγή για το Volkswagen, ιδρύθηκε η εταιρεία Gesellschaft zur Vorbereitung des Volkswagen, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε Volkswagen-Werke GmbH και ξεκίνησε να κτίζεται το μεγαλύτερο εργοστάσιο αυτοκινητοβιομηχανίας. Στην πραγματικότητα ξεκίνησε η δημιουργία μιας ολόκληρης πόλης, η οποία, εκτός από το εργοστάσιο, θα περιλάμβανε και οικισμούς για τους εργαζόμενους και όλες τις βοηθητικές εγκαταστάσεις. Η «πόλη» αυτή πήρε το όνομα «Βόλφσμπουργκ» (Wolrfsburg) και ακόμα και σήμερα είναι η έδρα της αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen.
Ωστόσο η παραγωγή του αυτοκινήτου το οποίο θα κόστιζε μόλις 999 μάρκα, δεν κράτησε πολύ. Λανσαρίστηκε, το 1938 και ο Χίτλερ έδωσε στο μοντέλο το προπαγανδιστικό όνομα KdF-Wagen («Kraft durch Freude»-Wagen, αυτοκίνητο «δύναμη μέσω της χαράς», με βάση το όνομα μιας ναζιστικής οργάνωσης), αλλά μετά το 1945, το αυτοκίνητο έμεινε στην ιστορία γνωστό με το όνομα «Σκαραβαίος». Ο Πόρσε λειτούργησε ως βασικός μοχλός, στην προπαγάνδα του Ράιχ, περί κατασκευής προϊόντων για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αν και γνώριζε τη κρυβόταν πίσω από αυτή. 
Το 1939, με την έναρξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πόλεμος, το υπό κατασκευήν εργοστάσιο, ξεκινά την μαζική παραγωγή  στρατιωτικού εξοπλισμό βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το επιβατικό Volkswagen. Την περίοδο του πολέμου, δεν κατασκευάστηκαν παρά μόνο ελάχιστα αυτοκίνητα που πήγαν στους ευνοούμενους του καθεστώτος. Ο Πόρσε γνώριζε από την αρχή του εγχειρήματος, ως σύμβουλος του Χίτλερ, ότι το εργοστάσιο θα ετοίμαζε την πολεμική μηχανή της Ναζιστικής Γερμανίας. και μετατράπηκε στους βασικούς συντελεστές του στρατιωτικού προγράμματος του Γ΄ Ράιχ.
Έτσι ανακατασκεύασε το επιβατικό Volkswagen δημιουργώντας τα στρατιωτικά οχήματα Kubelwagen και Schwimmwagen. Σχεδίασε, επίσης, τα γνωστά άρματα μάχης Tiger I, Tiger II και Elefant, τα οποία συμμετείχαν σε όλες τις μεγάλες μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.  Μετά το τέλος του πολέμου ο Πόρσε για είκοσι μήνες κρατήθηκε φυλακισμένος από τους Γάλλους στην Ντιζόν, αλλά στη συνέχεια απελευθερώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες.
Το 1948 ο Φέρντιναντ Πόρσε πήρε τα ανταλλακτικά από το Volkswagen, τα βελτίωσε και δημιούργησε το Roadster 356, που ήταν το πρώτο όχημα που έφερε το όνομα της εταιρείας Πόρσε. Το 1950 ο βιομήχανος πλέον Φέρντιναντ προχωρά στη μαζική παραγωγή των οχημάτων Πόρσε. Ωστόσο το 1951 πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο, αφήνοντας την περιουσία του, στην οικογένεια. 
Οι Γερμανοί κεφαλαιοκράτες είχαν διαλέξει στρατόπεδο
Η Πόρσε από τα πρόθυρα της χρεoκοπίας βρέθηκε στην κορυφή της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας, με την συνδρομή των Ναζί. Ο Φ. Πόρσε αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα βιομηχάνου της εποχής που στήριξε και στηρίχθηκε από το καθεστώς των Ναζί. Η λίστα με τους βιομηχάνους που στήριξαν τον Χίτλερ στην θηριωδία του εναντίον των λαών της Ευρώπης, είναι μακρά.
Η πολυεθνική «Κρουπ», τροφοδοτούσε όλη την πολεμική μηχανή του Χίτλερ. Ο «κύριος» Κρουπ  έλεγε ότι «ο Αδόλφος Χίτλερ μετέτρεψε τον εργάτη σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και σε σύντροφο των βιομηχάνων». Η μεγάλη Γερμανική τράπεζα «Ντόιτσε Μπανκ», το ισχυρότερο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα της Ευρώπης σήμερα,  χρηματοδότησε τη δημιουργία και λειτουργία των ναζιστικών φούρνων του Άουσβιτς. Η γνωστή εταιρεία ρούχων Hugo Boss, έντυνε το Γερμανικό στρατό και τα Ες – Ες και σήμερα είναι παγκόσμια δύναμη. Η «Siemens» στήριξε όσες λίγες το ναζιστικό καθεστώς και με πρόταση και χρηματοδότηση του επικεφαλής της, στην Αθήνα, συγκροτήθηκαν τα Τάγματα Ασφαλείας το 1943. Η Γερμανική εταιρεία «Φάρμπεν» που κατασκεύαζε αέρια θανάτωσης των Εβραίων, σήμερα κυκλοφορεί στην παγκόσμια αγορά φαρμάκου με το όνομα «Μπάγερ»… 
Οι βιομήχανοι λοιπόν την περίοδο του ναζισμού διάλεξαν στρατόπεδο για να προωθήσουν τα συμφέροντα τους.  Ήδη από τις 20 Φεβρουαρίου του 1933 ο Χίτλερ και ο Γκέρινγκ συναντήθηκαν με 25 από τους μεγαλύτερους Γερμανούς βιομηχάνους. Στη σύσκεψη αυτή ο Χίτλερ υποστήριξε ότι βασικός στόχος είναι να επιβληθεί στη Γερμανία «ολοκληρωτικός έλεγχος», να εξουδετερωθεί κάθε αντιπολίτευση, να δημιουργηθεί ένας πανίσχυρος στρατός. Οι εκπρόσωποι των μονοπωλίων ενέκριναν το σχέδιο και αποφάσισαν να συστήσουν ταμείο με τρία εκατομμύρια μάρκα για την υποστήριξη του φασιστικού κόμματος στις εκλογές. Ο Χίτλερ ήρθε σύντομα στην εξουσία. Ο φασισμός έγινε το όχημα των Γερμανών καπιταλιστών για να ενισχύσουν τα κέρδη τους, βουτηγμένα στο αίμα και στην ισοπέδωση της Ευρώπης… 

Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017

«Μη χάνεις το θάρρος σου εμείς πάντα το ξέραμε πως δε χωράει μέσα στους τέσσερις τοίχους το μεγάλο μας όνειρο…»

από www.katiousa.g
Ο Τάσος Λειβαδίτης, ο ακριβός μας, ο αγαπημένος μας ποιητής, έφυγε από τη ζωή στις 30 του Οκτώβρη 1988, αθόρυβα όπως έζησε ταξιδεύοντας «πλάι στα ονόματα των άστρων και τα καθήκοντα των συντρόφων». Μα δεν έφυγε ποτέ απ’ το νου κι απ’ τις καρδιές αυτών που «θέλουν να λέγονται άνθρωποι»…



«Γράφω για εκείνους που δεν ξέρουν να διαβάσουν/ για τους εργάτες που γυρίζουνε το βράδυ με τα μάτια κόκκινα από τον άμμο./ Γράφω να διαβάζουν αυτοί που μαζεύουνε τα χαρτιά απ’ τους δρόμους…»
Τ. Λειβαδίτης
Αυτούς υπηρέτησε με την ποίηση και με τον δρόμο που διάλεξε να βαδίσει στη ζωή: τον δύσβατο δρόμο του αγώνα για μια κοινωνία δίκαιη, λεύτερη, απαλλαγμένη απ’ τα δεσμά της εκμετάλλευσης.
Ο Τάσος Λειβαδίτης ενέπνευσε με το έργο του αγωνιστικά τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους, που κοινώνησαν την ποίησή του διαβάζοντας είτε τραγουδώντας τους στίχους του, να μην το βάζουν κάτω, να μην ανέχονται το άδικο, να παλεύουν με όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια και να μην χάνουν τον στόχο τους: την εξύψωση του ανθρώπου.
Ο Τάσος Λειβαδίτης, ο ακριβός μας, ο αγαπημένος μας ποιητής, έφυγε από τη ζωή στις 30 του Οκτώβρη 1988, αθόρυβα όπως έζησε ταξιδεύοντας «πλάι στα ονόματα των άστρων και τα καθήκοντα των συντρόφων».
Μα δεν έφυγε ποτέ απ’ το νου κι απ’ τις καρδιές αυτών που «θέλουν να λέγονται άνθρωποι» και που δεν σταματούν να ονειρεύονται, να ελπίζουν και να αγωνίζονται για τα ιδανικά που κι ο ίδιος ο ποιητής αγωνίστηκε και υπηρέτησε.
Ερωτικό γράμμα (Μη χάνεις το θάρρος σου)
Μη χάνεις το θάρρος σου
εμείς πάντα το ξέραμε
πως δε χωράει
μέσα στους τέσσερις τοίχους
το μεγάλο μας όνειρο.
Εμάς τα σπίτια μας είναι όλοι οι δρόμοι
που στα σπλάχνα τους κοιμούνται
τόσοι σκοτωμένοι.
Θα θυμάμαι πάντοτε τα φιλιά σου
που κελαηδούσαν σαν πουλιά
θα θυμάμαι τα μάτια σου
φλογερά και μεγάλα
σαν δυο νύχτες έρωτα
μέσα στον άγριο πόλεμο.

Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017

Στοιβάζει ασθενείς και ανακυκλώνει εφημερίες για να μπαλώσει τα κενά

Σε κινητοποιήσεις προχωρούν οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία με αφορμή και το «πρόγραμμα μεταβατικών εφημεριών»

H πληρότητα στις 500 ψυχιατρικές κλίνες των γενικών και ψυχιατρικών νοσοκομείων ξεπερνά το 140% και σε ορισμένα, όπως ο «Ευαγγελισμός», το 200%. Ψυχικά ασθενείς στοιβάζονται σε ράντζα. Τα 6 από τα 9 ψυχιατρικά νοσοκομεία πανελλαδικά έχουν κλείσει ή υπολειτουργούν και απειλούνται με κλείσιμο στο πλαίσιο της λεγόμενης «Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης».
Ολόκληρες περιοχές στην Ελλάδα μένουν ακάλυπτες και οι ασθενείς στην καλύτερη περίπτωση μεταφέρονται στα εναπομείναντα ψυχιατρικά νοσοκομεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, με τεράστιο οικονομικό και ψυχολογικό κόστος για τις οικογένειές τους. Κατεσταλμένοι και διεγερτικοί ασθενείς είναι δίπλα - δίπλα, λόγω ανυπαρξίας ειδικών χώρων για την κάθε περίπτωση. Πολλοί έφηβοι νοσηλεύονται σε Ψυχιατρικές Κλινικές Ενηλίκων εξαιτίας της ανυπαρξίας κατάλληλων δομών, ενώ οι Ψυχογηριατρικές δομές και δομές Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης είναι ανύπαρκτες.
«Βασικός μας στόχος (...) να επανεκκινήσουμε την "Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση" με όρους δημόσιου συστήματος Υγείας και φροντίδας επικεντρωμένης στον άνθρωπο και τις ανάγκες του», ισχυρίστηκε στη διάρκεια εκδήλωσης, που έγινε πρόσφατα για το θέμα, ο υπουργός Υγείας Ανδ. Ξανθός.
Εννοώντας ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα συνεχίσει το έργο των προκατόχων της, υλοποιώντας την ευρωενωσιακή πολιτική για την «Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση», που σημαίνει: Παραπέρα πετσόκομμα της ήδη πενιχρής κρατικής χρηματοδότησης για τις δημόσιες μονάδες Ψυχικής Υγείας, μεταφέροντας κι αυτό το κόστος στις πλάτες των οικογενειών. Συντήρηση της υποστελέχωσης και διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Βάθεμα της εμπορευματοποίησης και ενίσχυση της επιχειρηματικής δραστηριότητας και στο χώρο της Ψυχικής Υγείας.
Επιβαρύνεται η ήδη άσχημη κατάσταση
Ωστόσο, τα προβλήματα που έχουν προκύψει από τη μέχρι τώρα πορεία της «Μεταρρύθμισης» είναι πολλά και το υπουργείο Υγείας, προκειμένου να τα διαχειριστεί και να μπαλώσει όπως - όπως τα κενά που δημιουργεί η πολιτική της υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης των δημόσιων μονάδων Ψυχικής Υγείας, «πετάει δουλειά» από το ένα νοσοκομείο στο άλλο, μέσω του «προγράμματος μεταβατικών εφημεριών» (υποτίθεται ότι θα διαρκέσει έως τις 31/12/2018).
Σύμφωνα με την πρόταση του υπουργείου: Τα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία Αττικής (ΨΝΑ) Δαφνί και Δρομοκαΐτειο επιβαρύνονται με επιπλέον εφημερίες. Διαμορφώνονται τρεις ομάδες εφημερίας για τις Ψυχιατρικές Κλινικές των Γενικών Νοσοκομείων, μία για το κέντρο της Αθήνας, μία για τα Δυτικά Προάστια και τον Πειραιά και μία για τις νότιες συνοικίες της Αθήνας και τα Νότια Προάστια. Εντάσσονται πλήρως στο πρόγραμμα των εφημεριών το «Αιγινήτειο» και η Ψυχιατρική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου «Αττικόν» για ακούσιες νοσηλείες (εισαγγελική παρέμβαση).
Η συγκεκριμένη πρόταση έρχεται να πυροδοτήσει ακόμη περισσότερο την ήδη επικίνδυνη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί για εργαζόμενους και ασθενείς, καθώς δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες προσλήψεις εξειδικευμένων νοσηλευτών, δεν υπάρχουν οι κατάλληλες κτιριακές υποδομές.
Το ήδη υπάρχον ιατρικό - νοσηλευτικό προσωπικό είναι ελάχιστο, οι γιατροί ήδη κάνουν άπειρες εφημερίες και οι νοσηλευτές «χτυπούν» διπλοβάρδιες τη μια μετά την άλλη. Στην πραγματικότητα, γίνεται το επόμενο βήμα στην προώθηση των στρατηγικών κατευθύνσεων της ΕΕ, της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, του κλεισίματος των δημόσιων ειδικών - ψυχιατρικών νοσοκομείων, του κατακερματισμού των δομών Ψυχικής Υγείας.
Δεν τηρούνται ούτε τα στοιχειώδη μέτρα
Η κυβερνητική εξαγγελία προκάλεσε την άμεση αντίδραση των εργαζομένων στο νοσοκομείο «Αττικόν», οι οποίοι έχουν πραγματοποιήσει αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις, καθώς δεν πληρούνται οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις για την υλοποίηση του συγκεκριμένου σχεδιασμού.
«Με την αλλαγή στο πρόγραμμα των εφημεριών δεν λύνονται τα καίρια προβλήματα. Πολύ περισσότερο που στο "Αττικό" δεν τηρούνται τα στοιχειώδη μέτρα για την ασφαλή εφημέρευση του προσωπικού και την περίθαλψη των ψυχιατρικών ασθενών. Είναι μάλλον "παράλογες" οι απαιτήσεις για πρόσληψη 5 ανδρών νοσηλευτών, έναν αξιοπρεπή ασφαλή χώρο υποδοχής των ασθενών και τη συνέχεια της λειτουργίας εξειδικευμένων ιατρείων που κάποια είναι τα μοναδικά στη χώρα. Το δούλεμα των Διοικήσεων πάει σύννεφο, είναι συνένοχες μαζί με την κυβέρνηση. Η οργάνωση του αγώνα για τα στοιχειώδη είναι καθήκον των εργαζομένων, μαζί με την πάλη για πρόληψη, θεραπεία, αποκατάσταση και υψηλού επιπέδου ψυχιατρική φροντίδα», δηλώνει στον «Ριζοσπάστη» ο Γιώργος Σιδέρης, γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων και μέλος του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ.
Αν και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων αφορούν τα αυτονόητα, το υπουργείο και η διοίκηση του νοσοκομείου απαντούν ότι «η εφημερία θα πραγματοποιηθεί έτσι κι αλλιώς και θα ...δούμε τι θα γίνει στο μέλλον». Ομως και πριν λίγες μέρες, το υπουργείο Υγείας αποφάσισε να προσθέσει μια επιπλέον εφημερία και στο Θριάσιο Νοσοκομείο, το οποίο με τη σειρά του «υποφέρει» από την έλλειψη προσωπικού, η πληρότητα είναι πάνω από 100%, τα οφειλόμενα ρεπό στους 15 νοσηλευτές (από τους οποίους μόνο οι δύο έχουν ειδικότητα ψυχιατρικής νοσηλείας) έχουν φτάσει τα 450, οι γιατροί δουλεύουν 36 ώρες σερί χωρίς ρεπό...
Κάτω από το όριο ασφαλείας η λειτουργία του ΨΝΑ Δαφνί
Η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο στα ψυχιατρικά νοσοκομεία, όπου οι εργαζόμενοι έχουν «γονατίσει» λόγω της εντατικοποίησης της δουλειάς τους, οι συνθήκες εργασίας είναι επισφαλείς για τους ίδιους και τους ασθενείς. Πριν λίγες μέρες, οι εργαζόμενοι στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (ΨΝΑ) Δαφνί πραγματοποίησαν κινητοποίηση και στάση εργασίας, καθώς η χρόνια υποχρηματοδότηση και η υποστελέχωση έχουν οδηγήσει την κατάσταση στο απροχώρητο. Στο πλεύρο τηε βρέθηκε οΔήμαρχος Χαϊδαρίου, Μιχάλης Σελέκος.
Μόνο το ΨΝΑ Δαφνί εφημερεύει δύο φορές τη βδομάδα, εισάγει 25 ασθενείς σε κάθε εφημερία, περίπου 225 το μήνα, σχεδόν 2.700 εισαγωγές ανά έτος, με το 60% να είναι ακούσιες. Την περίοδο της κρίσης έχουν αυξηθεί τα περιστατικά νέων εισαγωγών στο Δαφνί και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των εργαζομένων, το ποσοστό των νέων εισαγωγών που γίνεται στις εφημερίες μέχρι σήμερα έχει αυξηθεί τουλάχιστον κατά 25%.
Την ίδια ώρα, ο προϋπολογισμός του ΨΝΑ έχει πέσει πάνω από το 50% (το 2010 ο προϋπολογισμός ήταν 25 εκατομμύρια ευρώ, το 2016 ήταν 12 εκατομμύρια ευρώ, από το 2015 έχει μειωθεί τουλάχιστον 3 εκατομμύρια, ενώ το κονδύλι αφορά και τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες του θεραπευτικού προγράμματος απεξάρτησης «18 ΑΝΩ»).
Το απαιτούμενο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων καλύπτει μόλις το 50%, τα κενά επιχειρείται να μπαλωθούν από εργαζόμενους (ΙΔΟΧ, ΙΔΑΧ, ΟΑΕΔ κ.ά.) με ημερομηνία λήξης, τη στιγμή που οι ανάγκες είναι διαρκείς, πάγιες και χρόνο με το χρόνο αυξάνονται.
Συγκεκριμένα, τα τελευταία 7 χρόνια αποχώρησαν 507 εργαζόμενοι και από το 2007 έχουν προσληφθεί μόλις 7. Η τραγική υποστελέχωση που επικρατεί σήμερα στο ΨΝΑ Δαφνί - και έχει οδηγήσει το προσωπικό στην επαγγελματική εξουθένωση (αντιμετωπίζοντας παράλληλα προβλήματα υγείας από ορθοπεδικά μέχρι ισχαιμικά επεισόδια) και τους ασθενείς να μην απολαμβάνουν τις υπηρεσίες θεραπείας και αποκατάστασης που τους αξίζουν - αποτυπώνεται στα εξής στοιχεία:
Στη Νοσηλευτική Υπηρεσία, από τις 1.173 οργανικές θέσεις υπηρετούν 507 μόνιμοι και 143 ΙΔΑΧ, έχοντας ως αποτέλεσμα να δουλεύουν στη βάρδια 1 - 2 νοσηλευτές και να έχουν στην ευθύνη τους 35 - 40 ασθενείς, όπου εκτός από νοσηλευτική φροντίδα κάνουν παράλληλα και τον τραπεζοκόμο, τον κλητήρα, τον δεσμοφύλακα. Στην Ιατρική Υπηρεσία, από τις 111 οργανικές θέσεις υπηρετούν 60 μόνιμοι και 6 επικουρικοί. Στην Τεχνική Υπηρεσία, από τις 129 οργανικές θέσεις υπηρετούν 21. Στη Διοικητική Υπηρεσία, από τις 477 οργανικές θέσεις υπηρετούν 139 μόνιμοι και 91 ΙΔΑΧ.
Συνωστισμός ασθενών σε λειψές κλίνες
Στο χώρο του ΨΝΑ Δαφνί υπάρχουν περίπου 400 ασθενείς στις κλινικές του νοσοκομείου και 600 στις εξωτερικές δομές του. Κάθε κλινική έχει 9 τρίκλινα δωμάτια, σύνολο 27 κρεβάτια. Η πληρότητα είναι στο 140%, αφού σε όλες τις κλινικές έχουν τοποθετηθεί ράντζα ενώ κάποιες κλινικές έχουν ράντζα και έξω από τα δωμάτια. Η αναλογία ασθενών - νοσηλευτών καθιστά αδύνατο να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του ασθενή σε ό,τι αφορά τη φροντίδα, τη θεραπεία, την αποκατάσταση, αλλά και η ανάγκη του νοσηλευτή να δουλεύει σε ανθρώπινες συνθήκες. Οι εξωτερικές δομές του ΨΝΑ (οικοτροφείο, ξενώνες κ.ά.) λειτουργούν κάτω από το όριο του προσωπικού ασφαλείας, με έναν νοσηλευτή σε κάθε βάρδια, 6 νοσηλευτές συνολικά σε κάθε ξενώνα.
Τραπεζοκόμες δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα, οπότε το νοσηλευτικό προσωπικό πέραν της νοσηλείας αναλαμβάνει και τη σίτιση και την ενυδάτωση του ασθενή και ταυτόχρονα πρέπει να μεριμνούν για την ασφάλεια των ασθενών (να μην κοπούν με μαχαίρι, να μην αυτοτραυματιστούν κ.ά. περιστατικά που μπορούν να συμβούν ανά πάση στιγμή).
Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτήν τη στιγμή όλες οι ψυχιατρικές κλινικές δέχονται, λόγω της έλλειψης αντίστοιχων δομών, περιστατικά όπως αυτισμός, νοητική στέρηση, για τα οποία απαιτούνται άλλου τύπου εξειδικευμένες υπηρεσίες.
«Το ζήτημα για το ΨΝΑ Δαφνί δεν είναι η μια παραπάνω εφημερία που μπαίνει. Μακάρι να είχαμε προσωπικό και να εφημερεύουμε κάθε μέρα, αλλά να γίνει όπως πρέπει. Τα όσα λέει και υλοποιεί η κυβέρνηση στο όνομα της υποτιθέμενης "αποασυλοποίησης" εξυπηρετούν τις ΜΚΟ (ξεπερνούν τις 100) και τα επιχειρηματικά συμφέροντα που λυμαίνονται και το χώρο της Ψυχικής Υγείας. Προσπαθούν να καλύψουν τις ανάγκες πετώντας δουλειά από το ένα νοσοκομείο στο άλλο χωρίς τις κατάλληλες προϋποθέσεις, χωρίς εξειδικευμένο προσωπικό και χωρίς τους απαιτούμενους χώρους, με προοπτική τη μεταφορά του κόστους στους ασθενείς και τις οικογένειές τους», δήλωσε ο Σταύρος Καλαρίτης, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στο ΨΝΑ Δαφνί.
Επισημαίνει ακόμα την ανάγκη να πραγματοποιηθεί έρευνα που θα μελετήσει γεωγραφικά, πληθυσμιακά, επιδημιολογικά χαρακτηριστικά και πάνω σε αυτά να σχεδιαστεί κεντρικά ένα ολοκληρωμένο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν δίκτυο δομών και υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, που θα καλύπτει όλο το φάσμα από την πρώιμη διάγνωση και πρόληψη μέχρι τη θεραπεία και την αποκατάσταση.
Ε. Τζ.



Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017

Μέρες που είναι


«Αι προθέσεις της ΟΜΜ (Ομάδα Μεραρχιών Μακεδονίας) είναι να μπορέσουμε: Να καταλάβουμε τη Θεσσαλονίκη έγκαιρα (...) Να καταλάβουμε τα ζωτικά κέντρα της Ανατολικής Μακεδονίας και Δυτικής Θράκης και ν' αρπάξουμε όσο μπορέσουμε βουλγαρικό υλικό ιδιαίτερα σε οπλισμό και πυρομαχικά» (σήμα της διοίκησης της Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας του ΕΛΑΣ στις 2 Σεπτέμβρη 1944).
Η ΟΜΜ έδινε εντολή στη 10η Μεραρχία «να κάμη όσο περισσότερη ζημιά στους Γερμανούς, να τους αρπάξη όσα μπορέση υλικά και οπλισμό (...) Να είναι σε θέση να χτυπήση ή να εκμεταλλευθή κατάρρευση των Βουλγάρων και αφοπλίση την 8η Μεραρχία που είναι στην περιοχή». Τονιζόταν ιδιαίτερα: «Πρέπει να κατανοηθή ότι: Δίδομε πρωταρχική σημασία στην κατάληψη της Θεσσαλονίκης».
***
Η απελευθέρωση της πόλης στις 30 Οκτώβρη δεν ήταν καθόλου απλό γεγονός. Οχι τυχαία, για δεκαετίες μετά απαγορευόταν ο γιορτασμός της. Η αστική τάξη γνωρίζει το γιατί: Η Θεσσαλονίκη ήταν σημαντικό κέντρο της αστικής εξουσίας και ιδιαίτερα σημαντικό για τους Αγγλους που είχαν ήδη συμφωνήσει με τη Γερμανία να τους παραχωρήσει την πόλη.
Σύμφωνα με καταγεγραμμένη μαρτυρία του Αλμπερτ Σπέερ, υπουργού Πολεμικής Βιομηχανίας του Χίτλερ, έγινε στη Λισαβόνα μια μυστική συμφωνία μεταξύ Γερμανών και Αγγλων, για την οποία του έκανε σχετική αναφορά ο αρχηγός του Γερμανικού Επιτελείου, στρατηγός Γιοντλ. Σύμφωνα με τον Σπέερ, «η συμφωνία αυτή (...) αφορούσε (...) την εκκένωση απ' τα γερμανικά στρατεύματα της Ελλάδος, χωρίς Βρετανική ενόχληση (...) Ο Φον Οβεν που ήταν διευθυντής τύπου του υπουργείου προπαγάνδας, αναφέρει σε βιβλίο του που έγραψε μετά τον πόλεμο, ότι ο Γκαίμπελς είχε μετάσχει ο ίδιος στις διαπραγματεύσεις για τη σύναψη της συμφωνίας αυτής (...) Το τίμημα της συμφωνίας, κατά τη δική μου γνώμη, ήταν να παραχωρηθεί η Θεσσαλονίκη από τους Γερμανούς στους Αγγλους, να μπορέσουν να την καταλάβουν αμαχητί και μ' αυτό τον τρόπο η Ελλάδα να περιέλθει στο δυτικό στρατόπεδο. Και βέβαια ο Χίτλερ θα διατηρούσε ανέπαφες τις δυνάμεις του που κατείχαν τον Ελληνικό χώρο».
Η απελευθέρωση της πόλης από τον ΕΛΑΣ, λοιπόν, δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση, καθώς στο μεταξύ είχε υπογραφεί η συμφωνία της Καζέρτας, που έθετε τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ κάτω από τις διαταγές του Σκόμπι.
Να πώς περιγράφεται εκείνη η μέρα στο έγγραφο 379940, που βρίσκεται στο Αρχείο του ΚΚΕ: «Στις 16 Οκτώβρη τα τμήματα του εφεδρικού ΕΛΑΣ Θεσσαλονίκης με αποφασιστική εξόρμησή τους είχαν καταλάβει όλες τις συνοικίες της πόλης και περιόρισαν τους γερμανούς στο κέντρο της. Κάτω από την πίεση των τμημάτων της 11ης Μεραρχίας και την απειλή του εφεδρικού ΕΛΑΣ Θεσσαλονίκης οι κατακτητές στις 28 Οκτώβρη εγκατέλειψαν την πόλη.
Και τη στιγμή που οι δυνάμεις της δεκάτης μεραρχίας του ΕΛΑΣ που ήταν διαταγμένες κατά μήκος της κοιλάδας του Αξιού χτυπούσαν και κυνηγούσαν τους κατακτητές οι άγγλοι (...) έδιναν διαταγές στους εθνοπροδότες της ΠΑΟ και συνεργάτες των γερμανών (...) να είναι έτοιμοι και να περιμένουν.
Το σατανικό σχέδιο του Σκόμπυ ήταν ολοφάνερο (...) διέταξε όπως οι δυνάμεις της 9ης και 10ης μεραρχίας του ΕΛΑΣ Μακεδονίας να μην προχωρήσουν πέρα από τον Αξιό προς τη Θεσσαλονίκη και τις δυνάμεις της 6ης Μεραρχίας να μην περάσουν το Στρυμώνα».
Αφησε δηλαδή ανοικτό το χώρο εκείνο ακριβώς όπου ήταν συγκεντρωμένες και όπου δρούσαν όλες οι αστικές δυνάμεις, που είτε συνεργάζονταν με τους Γερμανο-βούλγαρους, είτε μόνο με τους Βρετανούς, είτε και με τους δυο, πάντως σε κάθε περίπτωση εναντίον του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.
«Με το σχέδιο αυτό - σημειώνεται στο έγγραφο- ο Σκόμπυ απέβλεπε στο να βρει δυνάμεις συγκροτημένες και έτοιμες τις ορδές των ταγματαλητών που τις καθοδηγούσε με τους εδώ πράκτορές του και κρατώντας τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ σε μεγάλη απόσταση απ τη Θεσσαλονίκη να διευκολύνει τους εθνοπροδότες να καταλάβουν την πόλη και να του την παραδώσουν (...) οι αιχμάλωτοι ηγέτες τους απεκάλυψαν τα σχέδια των άγγλων (...) Τα σχέδια αυτά έλεγαν: Μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης θα συγκεντρωθούν οι δυνάμεις των προδοτών και μέσω του Στρυμώνα θα κατευθυνθούν στην Ανατολική Μακεδονία όπως ενωμένοι με τον Αντών - Τσαούς θα καταλάβουν την Ανατολική Μακεδονία - Θράκη».
Γιατί να γίνει αυτό; Γιατί ήδη ο Κόκκινος Στρατός έκανε επέλαση στα Βαλκάνια και η αντίθεση σοσιαλισμού - καπιταλισμού συνεχιζόταν με διάφορους τρόπους, τόσο εμφανώς όσο και «αφανώς», στο πλαίσιο της αντιχιτλερικής - αντιαξονικής σύμπραξης.
Διαφωτιστική η εξέλιξη: Στις 25 Οκτώβρη τα παραδοθέντα στον Κόκκινο Στρατό βουλγαρικά στρατεύματα αποχώρησαν από την Ανατολική Μακεδονία - Θράκη. Σχετικά με αυτή την περιοχή έγραφε ο Δημητρόφ στις 6 Οκτώβρη του 1944: «Ο Στάλ(ιν) επικοινώνησε μαζί μου: Οι Βούλγαροι πρέπει να αποσύρουν τα στρατεύματά τους απο τη Θράκη και τη Μακεδονία. Σημαντικό είναι να διεκδικηθεί η επιστροφή του βουλγ(αρικου) στρατού που οι Αγγλοι θέλουν να αφοπλιστεί. Η ανακωχή καθυστερείται από τους Αγγλους οι οποίοι θέλουν να (την) υπογράψει ο Ουίλσον και όχι ο Τολμπούχιν» (Ημερολόγιο Δημητρόφ).
Να γιατί οι Αγγλοι έσπευδαν να χρησιμοποιήσουν τα τάγματα ασφαλείας σ' αυτή την περιοχή. Για να εκτελεστεί αυτό το σχέδιο είχαν γίνει οι σχετικές προετοιμασίες: Ο Βρετανός ταγματάρχης Μίλερ είχε υπό την προστασία του τον Τσαούς Αντών (Φωστερίδη) και την ομάδα του, που για τις ανάγκες της περίστασης τους «έντυσε» ΕΔΕΣ, δηλαδή νόμιμη απελευθερωτική ομάδα. Ηδη από το Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη, ο Τσαούς Αντών βοηθούσε τους Γερμανούς να αποχωρήσουν. Το ίδιο και τα τμήματα του Μιχάλαγα, του Κισά Μπατζάκ, Παπαδόπουλου και άλλων ταγματασφαλιτών.
Εγραψε σχετικά ο στρατηγός Σαραφης: «Οι άγγλοι αξιωσαν να τους αναγνωρίσουμε σαν αντάρτες του ΕΔΕΣ και να κρατήσουν τον οπλισμό τους. Φυσικά δεν δεχτήκαμε και εφαρμόσαμε και για αυτούς τη διάταξη των ταγμάτων ασφαλείας» (Στ. Σαράφης «Ο ΕΛΑΣ»).
Οι πρωταγωνιστές
Την εφαρμογή του σχεδίου για την παρεμπόδιση του ΕΛΑΣ να ελευθερώσει την πόλη είχε αναλάβει ο συνταγματάρχης Χρυσοχόου, επιτελάρχης του στρατηγού Τσολάκογλου και πρώτου δωσίλογου πρωθυπουργού. Αυτός ήταν και ο πραγματικός αρχηγός της ένοπλης οργάνωσης ΥΒΕ/ΠΑΟ.
Αυτός ζήτησε να σπεύσουν οι ένοπλοι του Κισά Μπατζάκ να μπουν στην πόλη πριν από τον ΕΛΑΣ. Προσδιόρισε, μάλιστα, την έναρξη της επιχείρησης για την κατάληψη της Θεσσαλονίκης στις 28 Οκτώβρη.
Ο Κισά Μπατζάκ, που υπέγραφε πια ως μέλος των «Εθνικών Ομάδων Ελλήνων Ανταρτών» του αρχηγείου ΕΔΕΣ Μακεδονίας, σημείωνε: «Η απόφασις αύτη ελήφθη κατόπιν προσκλήσεως των Αρχών και του Εθνικόφρονος πληθυσμού Θεσσαλονίκης. Ο Γενικός Διοικητής Συνταγματάρχης Αθανάσιος Χρυσοχόου δι' αντιπροσωπείας εμπόρων και Αξ/κων παρουσιασθείσης την 25ην τρέχοντος παρέγγελε κατηγορηματικώς και εγγράφως προς ημάς ότι όλοι, Αρχαί και νομιμόφρων Λαός, είναι παρά το πλευρόν μας προς επιβολήν της τάξεως του Νόμου».
Αυτήν την κατάσταση ευνοούσαν και οι Γερμανοί. Σύμφωνα με καταγραφή που αναφέρεται σε έγγραφο του γερμανικού Α2 για τη Θεσσαλονίκη: «Το κομμουνιστικό στοιχείο είναι εδώ, όπως και στην Αθήνα, τόσο ισχυρό, που με βεβαιότητα πρέπει να αναμένεται πρώτα η κατάληψη της πόλης υπό τον EΛΑΣ (...) να χρησιμοποιείται γι' αυτά τα ζητήματα εκτεταμένα ο γενικός επιθεωρητής Χρυσοχόου, ο οποίος με πρωτοβουλία του πρέπει να θέτει σε δράση Τάγματα Ασφαλείας, Αστυνομία και Χωροφυλακή, όπως το έπραξε ο Ράλλης στην Αθήνα».
Αυτά τα κατακάθια διατάχθηκαν να καταλάβουν την πόλη για να την παραδώσουν στα αφεντικά τους.
Τι έγινε
Οι Γερμανοί άρχισαν να αποφυλακίζουν τους αξιωματικούς του ΕΔΕΣ που κρατούνταν στο στρατόπεδο «Παύλος Μελάς», με την εντολή να στελεχώσουν τον ΕΕΣ του Κισά Μπατζάκ. Διατάσσουν τον Δάγκουλα και τα τμήματα του ΕΕΣ να παραμείνουν κοντά στην πόλη. Ο Κισά Μπατζάκ μεταφέρει τα τάγματα στον Αγιο Αθανάσιο, 20 χλμ. έξω από τη Θεσσαλονίκη, και όλοι μαζί παρουσιάζονται από δω και πέρα ως ΕΔΕΣ. Μέσα στη πόλη επιχειρούν ήδη να χτυπήσουν στις γειτονιές που ελέγχει ο ΕΛΑΣ:
Διαβάζουμε στην εφημερίδα «Εφοδος», όργανο της ΕΠΟΝ:
«Στις 16/10 το πρωί δύναμη από 150 ταγματαλήτες επετέθηκε απ' όλες τις πλευρές στις συνοικίες Βάρνα, Συκιές, Καλλιθέα, Νεάπολη...
Η αντεπίθεση κράτησε 2 ώρες... Αποτέλεσμα της οποίας ήταν να απωθηθούν οι αλήτες αφήνοντας επί του πεδίου της μάχης 8 νεκρούς.
Στις 11 επετέθηκε ένα νέο κύμα από 108 ταγματαλήτες, οι 62 με κέντρο τη Νεάπολη».
Το ίδιο βράδυ ξεσπούν διαδηλώσεις: 1.000 νέοι στην Ξηροκρήνη, όπως και στην Αγία Τριάδα, 6.000 στην Καλαμαριά, 3.000 στην Τριανδρία, άλλοι τόσοι στου Χαριλάου, και 3.000 στην Τούμπα.
Η εφημερίδα «Ελευθερία» του ΕΑΜ καταγράφει: «Ο Χρυσοχόου (...) έστειλε τα τάγματα ασφαλείας και τους αλήτες του Κυριάκου Παπαδόπουλου (Κισάμπατζακ) στις λαϊκές συνοικίες της Θεσσαλονίκης για να τις μετατρέψει σε σφαγείο... Με τα παλικάρια του ΕΛΑΣ επικεφαλής σε παλλαϊκό ξεσηκωμό οι κάτοικοι της Νεάπολης και των γύρω συνοικιών τσάκισαν τις ορδές των επιδρομέων και ξάπλωσαν πάνω από 100 νεκρούς και τραυματίες».
Στις 20 και 22 Οκτώβρη οργανώνονται ξανά μαχητικές διαδηλώσεις με αίτημα τη διάλυση των ταγμάτων ασφαλείας.
Οι μάχες
Στις 26 προς 27 του Οκτώβρη, δυνάμεις του ΕΛΑΣ, αψηφώντας την εγγλέζικη εντολή, ξεκινούν από το Ελευθεροχώρι με πλοιάρια του ΕΛΑΝ και αποβιβάζονται στη Χαλκιδική. Την ίδια νύχτα, τμήματα της 10ης Μεραρχίας και η Ταξιαρχία Ιππικού, που υπάγονταν τακτικά στην ΟΜΜ, άλλα απ' τη Μεθώνη με το ΕΛΑΝ και άλλα με σχεδίες από Αλιάκμονα και Αξιό κατευθύνθηκαν προς τον ίδιο στόχο. Ηδη από τις 17 Οκτώβρη, κλιμάκιο της διοίκησης της Ομάδας Μεραρχιών του ΕΛΑΣ βρισκόταν μέσα στην πόλη. Αρχίζουν οι μάχες. Με τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ να σφίγγουν τον κλοιό, οι Γερμανοί επισπεύδουν την αναχώρησή τους από τη Θεσσαλονίκη, ενώ οι ταγματασφαλίτες καταφεύγουν στο Κιλκίς.
Στις 30 του Οκτώβρη του 1944 ο ΕΛΑΣ είναι κυρίαρχος της πόλης, ενώ τμήματά του σε συνεχή επαφή με τον εχθρό, τον καταδίωξαν μέχρι τα γιουγκοσλαβικά σύνορα, προκαλώντας του σοβαρές απώλειες.
Σε τηλεγράφημα που εστάλη την ίδια μέρα από το στρατηγείο της ΟΜΜ στο αρχηγείο του ΕΛΑΣ αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Τμήματά μας εισήλθαν Θεσσαλονίκη σήμερον 3ην μετά μεσημβρία, στοπ, λαός Θεσσαλονίκης έξαλλος από ενθουσιασμό διατρέχει οδούς πόλεως εναγκαλιζόμενος αντάρτες, στοπ, εργοστάσια ηλεκτρισμού και μύλος Αλατίνι κατόπιν επεμβάσεως Ε.Λ.Α.Σ., διεσώθηκαν, στοπ. Εστία εθνοπροδοτών ΧΑΝ παρέδωσε βαρύ οπλισμό, στοπ. Θα αναγκαστεί εις παράδοσιν, στοπ. Τμήματά μας προσανατολίζονται προς δυτικόν τμήμα πόλεως για χτυπήματα, στοπ (...) Παρόν τηλεγράφημα παρακαλώ δοθεί ΠΓ του ΚΚΕ, στοπ».