Στην πρόσφατη εκλογοαπολογιστική
συνέλευση του σωματείου περίσσεψαν οι γενικότητες και οι αοριστολογίες από
πλευράς Ενιαίου Ψηφοδελτίου και Ενωτικής Πρωτοβουλίας, “προσωπικές” και
“ανεξάρτητες” απόψεις πρώην (και νυν;) στελεχών τους.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι στις
ανακοινώσεις τους οι λέξεις κυβέρνηση και Διοίκηση λάμπουν δια
της απουσίας τους. Ο τρόπος λειτουργίας του νοσοκομείου με
ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια μένει στο απυρόβλητο. Ανάγουν για παράδειγμα, το κύμα φυγής
συναδέλφων μας είτε με στην “ανικανότητα”, είτε με στην “κακοδιαχείρηση” της
Διοίκησης. Σκόπιμα κρύβουν την αλήθεια, τον
τρόπο λειτουργίας του νοσοκομείου που είναι πολύ περισσότερο αναπτυγμένος
σε σχέση με τα δημόσια νοσοκομεία.
Το πλεόνασμα όλων(περίπου 150) των
δημόσιων νοσοκομείων για το 2016 που ανήγγειλε με τυμπανοκρουσίες ο υφυπουργός
Υγείας, ανέρχεται στα 37 εκ. Το Παπαγεωργίου μόνο του, “χτυπάει” κάθε χρόνο 25
εκ. Αυτό το πλεόνασμα όμως προυποθέτει εκτός από μια καλύτερη οργάνωση της “παραγωγής”
και εντατικότερη εργασία. Να γιατί φεύγει η συντριπτική πλειοψηφία
των εργαζόμενων.
Καλύτεροι όροι δουλειάς στο νοσοκομείο
Παπαγεωργίου, προυποθέτουν και επάρκεια προσωπικού, άρα και αυξημένη κρατική
χρηματοδότηση. Αυτό ούτε το Ενιαίο Ψηφοδέλτιο, ούτε η Ενωτική Πρωτοβουλία το
αγγίζουν, αφού είναι πεδίο αγωνιστικής διεκδίκησης από μέρους των εργαζόμενων.
Γιατί άμα τους μάθεις να διεκδικούν και να κινητοποιούνται, θα τους γίνει
συνήθεια και αυτό κάποιους δεν τους συμφέρει.
Με τη δράση των εργαζόμενων, κόντρα στις
αποφάσεις της Διοίκησης και των παλιών και των “νέων” σωτήρων του Ενιαίου
Ψηφοδελτίου και της Ενωτικής Πρωτοβουλίας δε μπήκε ο εργολάβος το 2012 στην
Τεχνική Υπηρεσία, υπογράφηκε από τη Διοίκηση η συλλογική σύμβαση το 2014. Και
ρωτάμε: αν η δράση ήταν περισσότερη και με μεγαλύτερη συμμετοχή δε θα είχαμε
και περισσότερες κατακτήσεις;
Είπαμε ότι όσο η Διοίκηση ήταν ενιαία,
ήταν και το ψηφοδέλτιο ενιαίο. Τα πράγματα όμως έχουν αλλάξει. Από τη
μια έχουμε τους τρεις του Ιδρύματος
Παπαγεωργίου και από την άλλη τους τρεις του Υπουργείου. Η διαφορά τους δεν
έγκειται στον τρόπο λειτουργίας του νοσοκομείου - σ’ αυτό συμφωνούν αμφότεροι -
αλλά στο ποιός θα διαχειρίζεται τα πλούσια πλεονάσματά του που βγαίνουν απ’ τον
ιδρώτα μας. Και φυσικά η κάθε παράταξη της Διοίκησης για προφανείς λόγους, θέλει
να έχει και την πλειοψηφία του σωματείου με το μέρος της.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της
“διαφωνίας” τους είναι το αν οι καθαρίστριες θα είναι από εργολάβο, ή αν θα
“προσληφθούν” με ατομικές συμβάσεις και κουτσουρεμένα δικαιώματα. Απ’ τη
Σκύλλα του ιδιώτη-εργολάβου στη Χάρυβδη του κράτους-εργολάβου. Τον ίδιο καημό
έχουν Ενιαίο Ψηφοδέλτιο και Ενωτική Πρωτοβουλία. Για μονιμοποίηση με πλήρη
δικαιώματα, κουβέντα από κανέναν τους.
Ακούστηκε ξανά στη Συνέλευση από από
διάφορους “αγανακτισμένους” αλλά και από καλοπροαίρετους συναδέλφους, το γνωστό
παραμύθι της ΕΝΟΤΗΤΑΣ. Λες και η κάθοδος όλων των υποψηφίων σε ένα
ψηφοδέλτιο εξασφαλίζει και την ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ.
Η ΕΝΟΤΗΤΑ χρησιμοποιείται ως φύλλο συκής για να κρύψουν την ταύτισή
τους με το νοσοκομείο-επιχείρηση.
Γιατί επίσης αποκρύπτουν από τους
εργαζόμενους ότι ψηφίζουν παραταξιακά στα δευτεροβάθμια όργανα; Το παραμύθι της
ΕΝΟΤΗΤΑΣ πάει όμως παραπέρα. Θέλουν να διοχετεύσουν τη διακαιολογημένη
δυσαρέσκεια των συναδέλφων προς την αποχή, μιας και δεν τους βγαίνουν τα
κουκιά. Γιατί όσο μεγαλύτερη η αποχή, τόσο μεγαλύτερο και το ποσοστό τους.
Για ενότητα μιλούσε και η Ενωτική
Πρωτοβουλία όσο ήταν υπό τη σκέπη του Ενιαίου Ψηφοδελτίου. Δεν έφυγαν από το
Ενιαίο γιατί τους χώριζαν σινικά τείχη. Παρά τη “διαφωνία” τους, υπερψήφισαν
τον απολογισμό δράσης. Να πόσο “διαφορετικό” είναι το νέο απ’ το
παλιό...
Αυτοί που πρεσβεύουν το “καινούριο” και
θέλουν να διώξουν το “παλιό”, μήπως δεν του έκαναν τόπο εν μέσω κινητοποιήσεων,
γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τις αποφάσεις της γενικής συνέλευσης;
Γιατί να μην ξανακάνουν το ίδιο “για λόγους ευθιξίας” όπως λένε, αν πιεστούν
ξανά;
Συνάδελφοι,
δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Ότι κέρδισε
ο εργαζόμενος το κέρδισε με σκληρούς, μαζικούς και οργανωμένους αγώνες. Και όσο
οι αγώνες στόχευαν τον αντίπαλο, έρχονταν στην πορεία και επιμέρους
κατακτήσεις.
Στα έξι χρόνια που εκπροσωπούμαστε στο
σωματείο, ήμασταν μπροστάρηδες στους αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων
μας παρά τον αρνητικό συσχετισμό.
Είναι καιρός να αλλάξει ρότα το σωματείο. Σας καλούμε
να κλείσετε τα αυτιά σας στις σειρήνες της αποχής, να καταδικάσετε τον παλιό
και το νέο κυβερνητικό-εργοδοτικό συνδικαλισμό και να υπερψηφίσετε την Αγωνιστική Συσπείρωση
Υγειονομικών-Συνεργαζόμενοι.
