Την Πέμπτη 2/3/2017 δημοσιεύτηκε έκθεση για τη φτώχεια στη Γερμανία, που συνέταξε ο Σύνδεσμος Φορέων Κοινωνικής Πρόνοιας (Paritatischer Wohlfahrtsverband) και η οποία βασίστηκε στα στοιχεία της κρατικής παγγερμανικής απογραφής του 2015.
Σύμφωνα με την έκθεση, η φτώχεια έφτασε σε ύψος - ρεκόρ, πλήττοντας το 15,7% του πληθυσμού, δηλαδή 12,9 εκατ. άτομα! Παρά την αύξηση του γερμανικού ΑΕΠ κατά 1,7% το 2015, στα περισσότερα κρατίδια αυξήθηκε το ποσοστό φτώχειας. Η έκθεση χρησιμοποιεί το κριτήριο που έχει ορίσει η ΕΕ για τα κράτη - μέλη της, με βάση το οποίο φτωχός θεωρείται όποιος έχει εισόδημα χαμηλότερο του 60% του μέσου εισοδήματος. Στη Γερμανία αυτό ορίζεται για ένα ζευγάρι χωρίς παιδιά στα 1.413 ευρώ το μήνα, ενώ για άτομα που ζουν μόνα τους στα 942 ευρώ.
Σχετικά με τη γεωγραφική κατανομή της φτώχειας, η έκθεση σημειώνει ότι τα τελευταία 10 χρόνια το ποσοστό φτώχειας στα δυτικά κρατίδια της Γερμανίας, με εξαίρεση το Αμβούργο και τη Βαυαρία, αυξήθηκε. Ιδιαίτερα προβληματική είναι η κατάσταση στο Βερολίνο (ποσοστό φτώχειας 22,4%), στη Βρέμη (24,8%) και στη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία (17,5%).
Παράλληλα, το ποσοστό φτώχειας αυξήθηκε ιδιαίτερα στις αδύναμες κοινωνικές ομάδες (ποσοστά φτώχειας: άνεργοι 59%, μονογονεϊκές οικογένειες 43,8%, πολύτεκνες οικογένειες 25,2%, συνταξιούχοι 15,9%, μετανάστες 33,7% και ανήλικοι 19,7%), ενώ έπληξε περισσότερο τις γυναίκες με ποσοστό 16,3% (το αντίστοιχο ποσοστό για τους άντρες ανήλθε σε 15,1%).
Ενα ακόμα ιδιαίτερα σημαντικό εύρημα της έκθεσης αποτελεί η εξέλιξη στον αριθμό των ανέργων και αυτών που λαμβάνουν επίδομα απορίας στην ίδια περίοδο. Ενώ τα τελευταία 10 χρόνια στη Γερμανία μειώθηκαν οι άνεργοι (μείωση από 11,7% το 2005 σε 6,4% το 2015) και αυτοί που λαμβάνουν επίδομα απορίας (μείωση από 10,3% το 2005 σε 9,4% το 2015), η φτώχεια αυξήθηκε! Γίνονται δηλαδή φανερές οι συνέπειες των πολιτικών για τη μείωση των κατώτατων μισθών, την επιβολή ελαστικών σχέσεων εργασίας και υποαπασχόλησης που εφαρμόζονται την τελευταία δεκαετία και στη Γερμανία.
Τα αποτελέσματα της έκθεσης, όσο κι αν παραμένει στην περιγραφή του φαινομένου, επιβεβαιώνουν ότι οξύνεται η βασική αντίθεση του καπιταλισμού, ενισχύεται η τάση απόλυτης και σχετικής εξαθλίωσης της εργατικής τάξης, πρώτα απ' όλα στις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες, όπως είναι η Γερμανία.
Ενώ από την άλλη κανείς δεν χάνεται
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της λεγόμενης Διεθνούς Διαφάνειας (Transparency International TI) για την καριέρα 485 υπαλλήλων, ευρωβουλευτών και 27 Επιτρόπων της ΕΕ, οι περισσότεροι από αυτούς, μέσα σε δυο χρόνια από τη λήξη της θητείας τους το 2014, κατέληξαν σε επιχειρήσεις που βρίσκονται στις Βρυξέλλες και έχουν άμεση σχέση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα διάφορα λόμπι που διαμορφώνουν νόμους και οδηγίες που διευκολύνουν τη δράση του κεφαλαίου. Ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι οι εξής: Ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο, μόλις αποχώρησε από το αξίωμά του, βρήκε «στρωμένη» δουλειά στην αμερικανική τράπεζα Goldman Sachs. Ο Γερμανός ευρωβουλευτής Χ. Κράμερ, επί μια δεκαετία σε επιτροπές για τη ρύθμιση της αγοράς, τον ανταγωνισμό, την προστασία του περιβάλλοντος στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας, «αποκαταστάθηκε» στην «Οπελ». Η πρώην επίτροπος Κόνι Χέντεγκαρντ, αρμόδια για την κλιματική αλλαγή, έγινε επικεφαλής τμήματος της «Volkswagen», που έχει εμπλακεί στο σκάνδαλο με την παραποίηση των εκπομπών ρύπων στα ντιζελοκίνητα αυτοκίνητα. Είναι φανερό ότι η αστική τάξη ξέρει να αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο το πολιτικό της προσωπικό, εναλλάσσοντας πολιτικά στελέχη σε θέσεις συμβούλων επιχειρήσεων και το αντίστροφο...
