Απεταξάμην τις παρατάξεις
Τελικά το μάθαμε και αυτό, την αιτία δηλαδή της μη διεκδίκησης των
κομμένων μισθών, οφείλουμε να την αναζητήσουμε στην ύπαρξη παρατάξεων στο Δ.Σ.
του σωματείου. Έλα ....στον τόπο σου!!!
Η επαναδιατύπωση για δεύτερη φορά πρότασης-απαίτησης που αφορά την
κατάργηση των παραταξιακών ψηφοδελτίων παύει να έχει αυθόρμητο χαρακτήρα και
πολύ περισσότερο αγαθή πρόθεση. Σε δημόσια ανακοίνωση - πρόσκληση συλλογής υπογραφών γίνεται άμεση αναφορά για
το γιατί δεν πρέπει να υφίστανται παρατάξεις. Κοίτα να δεις ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Αυτό και αν είναι ΕΚΦΑΣΙΣΜΟΣ. Η δήθεν διαφορετικότητα στην ομογενοποίηση του ψηφοδελτίου.
“Η διασφάλιση υγιούς
εργασιακού περιβάλλοντος” μέσα από μια ενωτική- ενιαία διαδικασία που θα
οδηγήσει τον εργαζόμενο αυτόματα λόγω καλών προθέσεων σε μια κατάσταση πλήρους
νιρβάνας, εργασιακής ηρεμίας και εργατικής- υπαλληλικής ολοκλήρωσης.
Το επιχείρημα περί κομματικοποιημένης διαδικασίας έρχεται από
παλιά, από στέκια γνωστά βαδίζοντας
σε χιλιοπατημένους δρόμους χωρίς να μπατάρει σε καμιά λασπουριά. Στέκια που
συμφέρον και πρόθεση έχουν να ενοχοποιούν όλα τα άλλα πλην αυτών που πραγματικά
ορίζουν τις τύχες μας. Εκείνα τα στέκια που κάνουν λόγο για ισότητα στην
εργασία, κοινούς στόχους, κοινή ανάπτυξη άρα κοινά συμφέροντα (διοίκηση και
εργαζόμενοι - αφεντικά και δούλοι ).Τα ίδια στέκια, κοντινά αλλά και μακρινά ( πραγματική
εξουσία) είναι που θέλουν τα σωματεία να προβαίνουν σε “δημιουργική απασχόληση”
του τύπου, εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου, διεύρυνση της εμβολιαστικής
καμπάνιας σε προσωπικό, κοινωνικός
εταιρισμός, κοινωνικός διάλογος και
δημιουργική συνεργασία με διοικήσεις και κυβερνήσεις. Στοχοπροσήλωση και
πειθαναγκασμός από τις διοικήσεις και κυβερνήσεις. Χαμόγελα και συναίνεση από
τα σωματεία! Ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για διεύρυνση τάχαμου της δημοκρατικής λειτουργίας
τους και κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων. Εισερχόμενες και εξερχόμενες επιστολές
προς τους διοικούντες ως μορφή διεκδίκησης κτλ. Χαράς ευαγγέλια από τους
άρχοντες του κόσμου η μη ενασχόληση με
τις πραγματικές αιτίες, την εξαθλίωση, τη βαρβαρότητα. Εκείνα τα στέκια με τους
παρατρεχάμενους φελλούς, αφελείς και μη και κάθε είδους μνηστήρες δήθεν
ακομμάτιστους εργατοπατέρες είναι που δεν ορίζουν σύνορα ούτε όχθες στις δικές
τους επιθυμίες.
Στο διά ταύτα, ο αγώνας ποτέ δεν ήταν ενιαίος ούτε κοινός. Γιατί την ενότητα και την κοινή συνισταμένη
τις ορίζουν η παραδοχή των προβλημάτων, η αναζήτηση και η ανάδειξη των
πραγματικών ενόχων, η διεκδίκηση λύσης στη βάση των δικών μας συμφερόντων και
με προοπτική την οριστική ανατροπή τους.
Πρόκειται για πάλη των
τάξεων και αφορά όλους τους “εξυπνάκηδες”, “αφελείς”, δήθεν αυθόρμητους και
ανένταχτους που στο έμπα της δουλειάς απεκδύονται την κομματική τους προτίμηση
και τον ιδεολογικό τους καθορισμό και εξαγνισμένοι εισέρχονται σε “αποστειρωμένο”
αταξικό περιβάλλον και αναζητούν τη λύτρωση, κάποιοι μάλιστα πρόγονοί τους στο
παρελθόν προσπάθησαν και με νόμο να την καταργήσουν. Λες και οι επικρατούσες
θεωρίες, απόψεις για την ίδια την εξέλιξη της κοινωνίας με όλες τις εκφράσεις της, υγεία, παιδεία,
πολιτισμός κυρίως οικονομία κτλ, δεν έχουν συγκεκριμένο ιδεολογικό υπόβαθρο και
προσανατολισμό. Λες και η σύλληψή τους ως ιδέα έρχεται με “θεία επιφοίτηση” άρα
και ηθικά καμωμένη και η επιβολή τους έχει αντικειμενικό χαρακτήρα. Επομένως
οποιαδήποτε αμφισβήτησή τους και διεργασία αντίδρασης διέπεται από ιδιοτέλεια
κομματική και υπόκειται σε απαγόρευση.
Η σχέση που διέπει τη διεκδίκηση των συμφερόντων είναι αντιστρόφως
ανάλογη. Όσο ο ένας κερδίζει τόσο η αντίπερα όχθη περιορίζεται. Όσοι
αντιλαμβάνονται ότι στην “ανάπτυξη”(πλεόνασμα- κερδοφορία) του νοσοκομείου και
όχι μόνο όλοι βγαίνουν ωφελημένοι, ας αναζητήσουν έναν από τους παραπάνω
χαρακτηρισμούς.
Το ερώτημα που ρητορικό και μόνο χαρακτήρα έχει είναι ένα και
μ`αυτό κρίνονται όλοι, μεμονωμένοι και
ομάδες."Which side are you on".
Εκεί
διαφοροποιούνται παρατάξεις και κόμματα.
Στη διαφοροποίηση θα βρεις την αλήθεια
και όταν την ανακαλύψεις, πάλεψε για την ενότητα και τα συμφέροντα της τάξης σου.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
