Ταλέντο και ...χορηγοί είναι, σύμφωνα με την πλειοψηφία του Τύπου, η μαγική συνταγή για να πετύχει κάποιος στον πρωταθλητισμό. Χρησιμοποιούν γι' αυτό το παράδειγμα των Ελλήνων Ολυμπιονικών του Ρίο, για τους οποίους γράφεται ότι αν δεν τους είχαν «υιοθετήσει» οι επιχειρηματίες χορηγοί, δεν θα μπορούσαν να πληρώσουν ούτε τα εισιτήρια για τη Βραζιλία. Επομένως, ποια είναι η λύση για να έχουμε και στο μέλλον ανάλογες και μεγαλύτερες επιτυχίες στον Αθλητισμό; Να πληθύνουν οι χορηγοί που στηρίζουν την προσπάθεια αθλητών με ταλέντο. Αυτό είναι το μήνυμα που περνάει και το κράτος στους νέους που θέλουν να κάνουν πρωταθλητισμό: Βρες το χορηγό σου και καλή τύχη. Πέρα από το γεγονός ότι με τον τρόπο αυτό το κράτος αποσύρει εντελώς την ευθύνη του για τη στήριξη του Αθλητισμού (πόσο μάλλον του μαζικού Αθλητισμού, που θα έπρεπε να είναι οργανωμένος και χρηματοδοτούμενος από το κράτος), μπάζει χοντρά στο παιχνίδι τις ιδιωτικές εταιρείες, που «ψοφάνε» για ρεκόρ και διαφήμιση, αλλά και για τον εξωραϊσμό του ρόλου τους στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, αφού στην πλειοψηφία τους οι χορηγίες σε τέτοιο υψηλό επίπεδο προέρχονται από παγκόσμια μεγαθήρια της οικονομίας, που βγάζουν τεράστια κέρδη από την εκμετάλλευση χιλιάδων εργαζομένων. Και είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτό είναι το «θερμοκήπιο» που γεννάει και το ντόπινγκ: Το κυνήγι των επιδόσεων και των ρεκόρ, που μεταφράζεται σε εκατομμύρια κέρδη για μια χούφτα μονοπώλια, τα οποία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ασχολούνται με το «προϊόν» που ονομάζεται Αθλητισμός.
