Από τις αρχές του 2019, ο λογαριασμός στο twitter “Ατυχήματα στην εργασία: Σιωπή για τον θάνατο των εργαζομένων” («Accident du travail: silence des ouvriers meurent»), έχει καταγράψει ατυχήματα στην εργασία μέσω της κάλυψης των συμβάντων από τα μέσα περιφερειακής ενημέρωσης στην Γαλλία από τον ημερήσιο περιφερειακό τύπο. Από την 1η Ιανουαρίου έχουν αναφερθεί 172 θάνατοι.
Ο Clément, 35 ετών, που εργάστηκε στο κέντρο διαλογής της μονάδας επεξεργασίας απορριμμάτων στο Saran κοντά στην Orléans (εργοστάσιο που εκμεταλλεύεται μια θυγατρική της Veolia), πέθανε στις 21 Μαΐου, από ασφυξία, αφού εγκλωβίστηκε από μια μηχανή συλλογής και επεξεργασίας απορριμμάτων.
Ο David, 36χρονος οδηγός φορτηγού, πέθανε στις 23 Απριλίου στο χώρο στάθμευσης της εφοδιαστικής πλατφόρμας της Amazon, επίσης στο Saran.
Κατά το πρώτο εξάμηνο του 2019, υπήρξαν 469 θύματα σοβαρών ή θανατηφόρων ατυχημάτων, τα 172 περιστατικά ήταν θανατηφόρα.
Κατά μέσο όρο κάθε χρόνο περισσότεροι από 1.000 θάνατοι συμβαίνουν στους χώρους εργασίας στην Γαλλία.
Το 2017, μόνο το Εθνικό Σύστημα Ασφάλειας και Υγείας κατέγραψε 542 ατυχήματα (12 περισσότερα από ό, τι το 2016), τα 264 ατυχήματα από αυτά ήταν κατά την προσέλευση ή πάροδο της εργασίας που θεωρούνται και αυτά ως εργατικά ατυχήματα και 336 θάνατοι που σχετίζονται με επαγγελματική ασθένεια. Κάθε χρόνο, περισσότεροι από 1.000 εργαζόμενοι πεθαίνουν στην εργασία.
Τρεις άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα στη Γαλλία από ατύχημα ή ασθένεια που σχετίζεται με τις συνθήκες εργασίας τους, κυρίως εργάτες και εργάτριες κατά την πλειοψηφία τους.
Οι κατασκευές, ο κλάδος μεταφορών-βιβλίου-επικοινωνίας και η μεταλλουργία είναι οι τρεις βιομηχανίες με τα υψηλότερα επίπεδα θνησιμότητας. Η βιομηχανία ξύλου, χαρτιού, χαρτονιού, κλωστοϋφαντουργίας, δερμάτων και υπηρεσιών (τραπεζική, ασφαλιστική, επισφαλής εργασία, κοινωνική δράση, καθαρισμός κ.λπ.) παρουσίασε μια εντυπωσιακή αύξηση της θνησιμότητας στα έτη 2016 και 2017, 40,6% και 16,5%.
Το 2017, σχεδόν τέσσερις στους πέντε θανάτους από επαγγελματικές ασθένειες προκλήθηκαν από έκθεση στον αμίαντο. Και όμως τα αφεντικά εξακολουθούν να απαλλάσσονται από τις ευθύνες τους και να επωφελούνται από την μη σύνδεση της ασθένειας με τις συνθήκες εργασίας, όπως στην περίπτωση της εταιρείας Eternit όπου στις 10 Ιουλίου μετά από καταγγελία που κατατέθηκε για ανθρωποκτονίες και ακούσιους τραυματισμούς από πρώην εργαζόμενους που εκτέθηκαν στον αμίαντο το 1996.
Ή όπως στην περίπτωση των πέντε πρώην διευθυντών της εταιρίας Ferrodo-Valeo στο Condé-sur-Noireau στο Calvados στις 18 Ιουλίου, όπου απαλλάχτηκαν από το δικαστήριο αθωώνοντας τους για την ευθύνη που είχαν εκθέτοντας τους εργαζόμενους τους, στον αμίαντο.
Σχετικά με τα εργατικά ατυχήματα, στην λογική της διαχείρισης και της οικονομικής πολιτικής των επιχειρήσεων
Επειδή πρόκειται για καταγραφή από την πλευρά των εργοδοτών, μέσω των δηλώσεων που κάνουν για τα εργατικά ατυχήματα και που διαβιβάζονται στο Εθνικό Σύστημα Ασφάλειας και Υγείας, ο αριθμός αυτός αφορά μόνο τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα και δεν δεν λαμβάνει υπόψη τα αδήλωτα θανατηφόρα ατυχήματα στο δημόσιο. Τα θανατηφόρα ατυχήματα στη δημόσια διοίκηση, των δημοσίων υπαλλήλων και εργατών σε υπηρεσίες του δημοσίου (π.χ. ηλεκτρολόγους και τεχνικούς στο φυσικό αέριο), όπως και αυτοαπασχολούμενους που εργάζονται με «μπλοκάκι» για το δημόσιο.
Τα παραπάνω δεδομένα δεν καταγράφονται στην λογική πρόληψης των ατυχημάτων είτε επίσης στην αυστηροποίηση του συστήματος ελέγχου. Γίνονται ως καταγραφή για να προσπερνάει, μέσω του Συστήματος Υγείας πληρώνοντας ένα ποσοστό “αποζημιώσεις” στο κράτος, η εκάστοτε εργοδοτική συντεχνία τα καίρια και κύρια ζητήματα της ασφαλείας των εργαζομένων χωρίς να γίνεται κάποια ουσιαστική επένδυση σ’αυτά. Σύμφωνα με δήλωση της καθ. Véronique Daubas-Letourneux. (κοινωνιολόγος, καθηγητής-ερευνητής στη Σχολή Ανώτερων Σπουδών στη Δημόσια Υγεία.)
Η ανεπαρκής πρόληψη όσον αφορά την εργατική έκθεση στον κίνδυνο
Σύμφωνα με έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το 2014, οι μισοί από τους θανάτους που σχετίζονται με την εργασία αφορούσαν την έκθεση σε χημικές ουσίες. Η Γαλλία κατατάσσεται στο κατώτατο σημείο του ευρωπαϊκού πίνακα πρόληψης της έκθεσης των εργαζομένων στον κίνδυνο, 25η στους 28 για τους τρεις από τους σημαντικότερους παράγοντες κινδύνου: τους κινδύνους που σχετίζονται με τους χημικούς και βιολογικούς παράγοντες, τους περιβαλλοντικούς κινδύνους και τους κινδύνους που σχετίζονται με τη στάση του σώματος την ασφάλεια των άκρων στην χειρωνακτική εργασία.
Είναι επιτακτική και αναγκαία η πρόληψη να είναι επί τόπου, σε διαφορετικούς ειδικούς κλάδους των επικίνδυνων βιομηχανιών (βιομηχανία πετροβάμβακα/υαλοβάμβακα, λιπασμάτων, γεωτρήσεις σηράγγων, βιομηχανία άνθρακα) όπου οι εργαζόμενοι είναι εκτεθειμένοι. Σε σημείωμα του Μαΐου 2019, η Εθνική Υπηρεσία για την Ασφάλεια της Εργασίας στον κλάδο των Τροφίμων και του Περιβάλλοντος (ANSES) προειδοποιεί για την έλλειψη πρόληψης επαγγελματικών κινδύνων, αναφέροντας 365.000 εργαζομένους στο κρυσταλλικό πυρίτιο στο γυαλί, στα χυτήρια, στα χημικά εργαστήρια και στους βιομηχανικούς χώρους. Ο Οργανισμός εκτιμά ότι μεταξύ 23.000 και 30.000 εργαζομένων εκτίθενται σε επίπεδα που υπερβαίνουν το τρέχον επιτρεπτό όριο . Η χρόνια έκθεση σε διοξείδιο του πυριτίου μπορεί να προκαλέσει διάφορες θανατηφόρες παθολογίες (πυριτίαση, βρογχοπνευμονικό καρκίνο…).
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις θανατηφόρων ατυχημάτων ντελιβεράδων που εργάζονται σε γνωστές ιντερνετικές πλατφόρμες που δεν έχουν καταγράφει ως εργατικό ατύχημα γιατί καταφέρνει με το στάτους που έχουν αυτές οι εταιρίες να μην επωμίζονται την ευθύνη αυτών.
Μερικά συμπεράσματα
Στον εργασιακό μεσαίωνα των ημερών μας, οι εργαζόμενοι βρίσκονται ως αναλώσιμο υλικό στις ανάγκες για αύξηση του κέρδους των κεφαλαιοκρατών, με περικοπές από το ίδιο το αστικό κράτος σε θέματα πρόληψης και ασφαλείας των εργαζομένων.
Αυτή η πρόχειρη καταγραφή που παραθέτουμε, αποδεικνύει περίτρανα πως μέσα σε «μνημόνια ή όχι» σε μια χώρα, δεν αποτελούν εξαίρεση στην γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου απέναντι στα δικαιώματα των εργαζομένων που έρχονται από τα εντευκτήρια της ΕΕ που εξυπηρετούν εξόφθαλμα τις πολιτικές των αστών. Η αύξηση και εντατικοποίηση της εργασίας, μαζί με το ιστορικό χαμηλό των δαπανών στην πρόληψη και ασφάλεια των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς τους, κατατάσσουν πλέον και την Γαλλία, σε μια από τις χώρες “πρωταθλήτριες”, έκθεσης των εργαζομένων στον κίνδυνο.
Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο στον καπιταλισμό, είναι η κύρια πηγή έκθεσης του καθενός μας στο ρίσκο ενός τραυματισμού, ακρωτηριασμού ή ακόμα χειρότερα στον θάνατο στον χώρο δουλειάς. Γι’ αυτό και τίποτα δεν φαντάζει πιο επίκαιρο από την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και την εδραίωση του σοσιαλισμού από την ίδια την εργατική τάξη, για να ζήσει και να απολαύσει πραγματικά σε ανθρώπινες συνθήκες τον πλούτο που παράγει! Στον καπιταλισμό, η ζωή της εργάτριας και του εργάτη για τον εργοδότη δεν κοστίζει τίποτα… Στον σοσιαλισμό η εργάτρια και ο εργάτης, είναι η ίδια η ΖΩΗ!!!
