Στην πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι στους τόπους δουλειάς και κατοικίας, συνθλίβεται η απάτη της «βιώσιμης ανάπτυξης», το «αφήγημα» που προβαλλόταν απ' όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις και τη σημερινή, προκειμένου να μπουκώσουν με νέα προνόμια και χρήμα τους επιχειρηματικούς ομίλους, να τσακιστούν παραπέρα τα εργασιακά δικαιώματα, με τυράκι για τους εργαζόμενους τα δήθεν προσδοκώμενα «οφέλη» από την «πίτα του πλούτου που θα μεγαλώσει».Αυτό επιβεβαιώθηκε και από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη διάρκεια της καθιερωμένης συνέντευξης Τύπου των Εργατικών Κέντρων της Μακεδονίας - Θράκης που δόθηκε προχτές, ενόψει της ΔΕΘ, στη Θεσσαλονίκη. Η υψηλή ανεργία, η απλήρωτη και εκ περιτροπής εργασία, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, οι χαμηλοί μισθοί, η έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας αποτελούν τη δραματική πραγματικότητα για την εργατική τάξη της περιοχής, όπως και σε ολόκληρη τη χώρα.
Τα ποσοστά ανεργίας που παρουσιάστηκαν είναι αποκαλυπτικά: Θεσσαλονίκη 30%, Κιλκίς 30%, Πιερία 19%, Χαλκιδική 16% - 18% το καλοκαίρι, Καστοριά 55% - 60%, Ροδόπη 40%, Ξάνθη 45%, Εβρος 13%, Σέρρες 28% - 29%, Φλώρινα 42%, Δράμα 20%, Πέλλα 30%. Ειδικότερα, όπως αναφέρθηκε, στην Ξάνθη οι ελαστικές μορφές απασχόλησης ξεπερνούν το 55%, ενώ και στις επιχειρήσεις που παρουσιάζονται ως «υπόδειγμα» από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, οι μισθοί είναι χαμηλοί, μέχρι 600 - 650 ευρώ, η εντατικοποίηση σπάει κόκαλα, όπως και τα ελαστικά ωράρια και η υποαπασχόληση.
Ομως αυτές οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, που περιγράφουν τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής και οργίζονται τάχα για τις επιπτώσεις της στις ζωές των εργατών και των οικογενειών τους, έχουν βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους και την περίοδο της κρίσης στο σφαγιασμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Στήριξαν όλα τα προηγούμενα χρόνια τις αντιλαϊκές επιλογές των κυβερνήσεων και τα διάφορα «αφηγήματα» που πρόβαλαν για την ανάπτυξη. Με τη συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ συνεταιρίζονται στην επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους, δίπλα στον ΣΕΒ, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες.
Ταυτόχρονα, έδωσαν μάχες για να μην κουνηθεί φύλλο μέσα στους χώρους δουλειάς, διαμορφώνοντας από κοινού με την εργοδοσία «βολικούς» συσχετισμούς, με νοθείες, αποκλεισμό των ταξικών δυνάμεων, κ.λπ. Και σήμερα ακόμα, που η κυβέρνηση θέλει να βάλει «στο γύψο» τη συνδικαλιστική δράση και το δικαίωμα στην απεργία, να αφοπλίσει το οργανωμένο αγωνιστικό συνδικαλιστικό κίνημα για να διαφυλάξει την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, κάνουν την «πάπια».
Οι εργαζόμενοι δεν μπορεί να στοιχηθούν με αυτούς που συζητάνε ως κοινωνικοί εταίροι με τις εργοδοτικές ενώσεις και την κυβέρνηση και αναλαμβάνουν να πλασάρουν στους εργαζόμενους ως «μονόδρομο» τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των εργοδοτών. Δεν μπορεί να ανέχονται αυτούς που παζαρεύουν πόσα δικαιώματα θα χάσουν κάθε φορά οι εργαζόμενοι και αποτελούν «όχημα» για την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής από οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Τώρα είναι η ώρα να μπουν αποφασιστικά στη μάχη, για να δυναμώσουν το κίνημα που έχει σταθερό μέτωπο υπεράσπισης των εργαζομένων απέναντι στους επιχειρηματικούς μονοπωλιακούς ομίλους και σε κάθε κυβέρνηση που τους υπηρετεί. Να δυναμώσουν το κίνημα που παλεύει για την ανάκτηση των απωλειών, προβάλλοντας επιθετικά τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και τις δυνατότητες που αντικειμενικά υπάρχουν για την ικανοποίησή τους. Με τη συμμετοχή τους στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη, να στείλουν ξεκάθαρο το μήνυμα ότι απορρίπτουν το δρόμο του συμβιβασμού και της υποταγής. Επιλέγουν να διεκδικήσουν τον πλούτο που παράγουν και τον καρπώνονται οι λίγοι.
