Στα μεθεόρτια των αποφάσεων
- κρίσεων των στελεχών της νοσηλευτικής υπηρεσίας ξεκαθαρίστηκε αυτό που αναφέραμε κατά καιρούς. Το ίδρυμα -
επιχείρηση με τον αβανταδόρικο τρόπο λειτουργίας του, βασιζόμενο στις αρχές της
ιδιωτικής οικονομίας αξιοποιεί κατά τον πλέον "δικαιωματικά" δικό του
κεκτημένο την οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια. Μέσα στο πλαίσιο αυτό σχεδιάστηκε,
υλοποιήθηκε και γιγαντώνεται. Το
αποφασίζουμε ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες (μιλάμε πάντα της διοίκησης)
ισχύει, όπως ακριβώς ισχύει καθ ολοκληρία σε κάθε πτυχή της παραγωγικής
δραστηριότητας μιας ιδιωτικής επιχείρησης,
μιας δραστηριότητας που βρίσκει εφαρμογή και επεκτείνεται στο δημόσιο αλλά και
ευρύτερο δημόσιο τομέα. Όποιος επιχειρεί
να προσδώσει το στοιχείο της ηθικής “πλανάται πλάνην οικτρά”. Γιατί πέρα από τη
διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια οι διοικούντες αξιοποιούν και τη
δυνατότητα που τους δίνει ο νόμος Γεροβασίλη για την αξιολόγηση. Πέρα από
οποιεσδήποτε διαφοροποιήσεις που πιθανόν να υπάρχουν με αυτόν τον νόμο η ουσία
παραμένει ίδια και αναλλοίωτη. Η ύπαρξη της συνέντευξης και με προικοδότηση 35% είναι αυτό που
ανεξάρτητα από το περιεχόμενο της αποτελεί το βασικό παίκτη στην αξιολόγηση. Έτσι για να μην ξεχνάμε την αντικειμενικότητα
δήθεν του νόμου που οι προηγούμενοι αλλά και οι τωρινοί κυβερνώντες υιοθέτησαν
και επέκτειναν. Ουσιαστικά η
συνέντευξη λειτουργεί ως πλυντήριο στην
υπόθεση. Ρούχα μαζί που πλύθηκαν και… ομογενοποιήθηκαν. Βέβαια εδώ να επισημάνουμε
ότι η αντιπολίτευση της διοίκησης προσπαθεί να αναθεματίσει τη διαδικασία εκ
των υστέρων, ως μη έχοντες εικόνα για το τι ακριβώς θα παίξει. Τους βρίσκουμε
να διαμαρτύρονται αλλά να μην καταγγέλλουν επίσημα. Ίδιες πρακτικές εφάρμοσαν
στα δημόσια νοσοκομεία ως κυβέρνηση ακολουθώντας πρακτικές των πρασινομπλέ
προκατόχων. Ο τρόπος και τα κριτήρια της επιλογής και κύρια της συνέντευξης από
πριν συμφωνούνται. Διαφορετικά κρίνεται εκ του πονηρού κάθε εκ των υστέρων
διαμαρτυρία. Η στοχοθεσία που επιδιώκεται με βάση τη λειτουργία του ιδρύματος- επιχείρησης
εξειδικεύεται και νομιμοποιείται στη διαδικασία της συνέντευξης η οποία με τη
σειρά της "νομιμοποιεί" οποιαδήποτε διοίκηση να χορεύει ή να πιστεύει
ότι μπορεί να χορεύει μόνη της.
Οι νόμοι περί αξιολογήσεων και οι διάφορες τροποποιήσεις
που κατά καιρούς γίνονται, όχι μόνο από αντικειμενικότητα δεν χαρακτηρίζονται
αλλά έρχονται να κουμπώσουν και να υπηρετήσουν την αντιδραστικότητα του προσανατολισμού και του τρόπου λειτουργίας του δημόσιου τομέα.
