Από atexnos.gr
Μία μικρή ανασκόπηση του Μακεδονικού ζητήματος
§ Η ιστορία των Βαλκανίων και της ευρύτερης περιοχής μας βρισκόταν πάντα σε άμεση συνάρτηση με τα συμφέροντα των «Μεγάλων Δυνάμεων», εξαιρουμένων των περιπτώσεων που οι λαοί πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Δεν μπορεί να γίνει κατανοητή η ιστορία αυτή και το παρόν μας, χωρίς την θέαση του όλου διεθνούς πολιτικού σκηνικού.
§ Για αυτό σας καλώ να αναρωτηθείτε: Αλήθεια, το ζήτημα του Μακεδονικού και του ονόματος του γειτονικού κράτους πώς το θυμήθηκαν τώρα ξαφνικά; Τι άγχος είναι αυτό που βάζει τα δύο κράτη να τρέχουν να βρουν ξαφνικά μια «λύση» για το όνομα, να υπογράφουν συμφωνίες, να τις φέρνουν στα κοινοβούλιά τους προς ψήφιση και να έχουν δωθεί σε έναν αδυσώπητο αγώνα για να πείσουν τους λαούς τους για αυτές;
Αλλά ας κάνουμε πρώτα μία σύντομη ιστορική αναδρομή.
§ Το 1991, όταν η «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας» έγινε ανεξάρτητο κράτος, μετά τις ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών, και ψήφισε το νέο της σύνταγμα, η Ελλάδα, ένα χρόνο αργότερα, έλαβε την εξής απόφαση: «Η πολιτική ηγεσία της χώρας, με εξαίρεση το ΚΚΕ, συμφώνησε ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει το ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνο εάν τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου του 1991, με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν υπάρχει η λέξη Μακεδονία» (Πηγή: Protagon.gr 16/7/17). Αυτά είπε ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κ. Καραμανλής μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών στις 13 Απριλίου του 1992.
§ Το ίδιο έτος η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) αποφασίζει να στηρίξει τις ελληνικές θέσεις μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κορυφής της Λισσαβόνας στις 27 Ιουνίου. Βασική λοιπόν (προϋπό)θέση τότε για Ελλάδα και ΕΟΚ σχετικά με την αναγνώριση του νέου κράτους είναι: η «Αλλαγή της αμφισβητούμενης Συνταγματικής της ονομασίας «Δημοκρατία της Μακεδονίας, ενώ το όνομα της γείτονος δεν θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγά του»…και παράλληλα «Παύση της αλυτρωτικής και εχθρικής προπαγάνδας και επίσης προσφορά συνταγματικών και πολιτικών εγγυήσεων» (Πηγή eleftherostypos.gr, ισχύει και για τα παρακάτω στοιχεία του ιστορικού, όπου δεν επισημαίνεται).
§ Τον επόμενο χρόνο ωστόσο, το 1993, η ΠΓΔΜ γίνεται δεκτή στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) με την προσωρινή ονομασία της «Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» (Απόφαση 817/1993 του Συμβουλίου Ασφαλείας), ενώ δύο χρόνια αργότερα η Ελλάδα καλείται να υπογράψει μία νέα συμφωνία: την «Ενδιάμεση Συμφωνία», η οποία καλούσε τη χώρα πέρα των υπολοίπων για: «Την υποχρέωση από την Ελλάδα να αναγνωρίσει τα Σκόπια με την προσωρινή ονομασία «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (πΓΔΜ)» και «H Ελλάδα έχει τη δυνατότητα βάση του άρθρου 11, να αντιταχθεί στην ένταξη της γείτονος χώρας σε διεθνείς οργανισμούς με ονομασία διαφορετική από της πΓΔΜ (fYROM)». Αυτά περιλαμβάνονταν μεταξύ άλλων στη συμφωνία που υπαγράφτηκε στις 13 Σεπτεμβρίου του 1995 στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ, μεταξύ των δύο χωρών (ΗΠΑ-Ελλάδας).
§ Παράλληλα, Ελλάδα και ΠΓΔΜ άρχισαν ξανά διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για την τελική ονομασία.
§ Ωστόσο λίγα χρόνια αργότερα, η ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» στο σύνταγμα της ΠΓΔΜ θα αναγνωριστεί από τις ΗΠΑ το Νοέμβριο του 2004.
§ Στη συνέχεια, το 2008 σε βέτο που θα ασκήσει η Ελλάδα για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, θα υπάρξει απάντηση του Δικαστηρίου της Χάγης, μετά από την προσφυγή του σε αυτό από τη ΠΓΔΜ, ότι παραβιάζει το άρθρο 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας με τις ΗΠΑ, αφού η χώρα δεσμευόταν να μην έχει δυνατότητα άσκησης βέτο στην ένταξη της γειτονικής χώρας σε διεθνείς οργανισμούς αν παρέμενε η ονομασία της «Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας».
§ Βέβαια να σημειώσουμε ότι είχαν προηγηθεί οι δηλώσεις Καραμανλή και Μπακογιάννη στον Αμερικανό πρεσβευτή για συμφωνία «σύνθετης ονομασίας» στο ζήτημα.
§ Τελικά φτάνουμε στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ και τις Πρέσπες, τον Ιούλιο του 2018, όπου θα τεθεί το ζήτημα της ονομασίας, αυτή τη φορά οριστικά. Να τι προβλέπει η συμφωνία πέρα από τα υπόλοιπα σημεία της:
«Το Πρώτο Μέρος (σ.σ. Ελλάδα) συμφωνεί να μην αντιταχθεί στην υποψηφιότητα ή την ένταξη του Δεύτερου Μέρους, υπό το όνομα και τις ορολογίες του Αρθρου 1 της παρούσας Συμφωνίας, σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς Οργανισμούς και θεσμούς, όπου το Πρώτο Μέρος είναι μέλος (…)
και
«Ειδικότερα αναφορικά με τις διαδικασίες ενσωμάτωσης του Δεύτερου Μέρους στην ΕΕ και τον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), τα ακόλουθα θα ισχύσουν: α) Το Δεύτερο Μέρος θα επιδιώξει ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ υπό το όνομα και τις ορολογίες του Αρθρου 1 της παρούσας Συμφωνίας. Η ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ θα λάβει χώρα υπό το ίδιο όνομα και ορολογίες…». (Πηγή Σχέδιο νόμου)
§ Ο Αμερικανός διπλωμάτης θα δηλώσει προηγουμένως: «Είναι ένα θέμα που η (ελληνική) κυβέρνηση θα πρέπει να το υποστηρίξει όπως και η κυβέρνηση στα Σκόπια. Είδαμε τη συμφωνία που υπεγράφη στις Πρέσπες ως ένα πολύ θετικό βήμα προόδου που θα φέρει μεγάλα οφέλη και για τις δύο χώρες, μόλις εφαρμοστεί πλήρως» (Πηγή cnn.gr 3/7/18).
§ Επίσης να σημειωθεί ότι τον Ιούνιο, προηγήθηκε το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της ΠΓΔΜ και της Αλβανίας στην ΕΕ, όπου τέθηκε βέτο από την Γαλλία και την Ολλανδία. Ωστόσο ο Γερμανός υπουργός εξωτερικών Μ.Ροτ επεσήμανε αργότερα:
«Η γερμανική κυβέρνηση είναι έτοιμη να υποστηρίξει την Αλβανία και την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας στην πορεία τους προς την Ευρωπαϊκή Ενωση»…«Είμαστε έτοιμοι να δώσουμε το πράσινο φως. Θα ενθάρρυνα τους φίλους μας στην Ολλανδία και στη Γαλλία να μας ακολουθήσουν» (Πηγή kathimerini.gr 27/6/2018).
§ Επίσης είχαμε και την επίσκεψη της Γερμανίδας Καγκλάριου Μέρκελ πριν λίγες μέρες, η οποία μας δήλωσε: «Είμαι ευγνώμων προς τον Αλέξη Τσίπρα που εργάστηκε μαζί με τον κ. Ζάεφ για μια λύση στο ονοματολογικό. Με την ονομασία Βόρεια Μακεδονία δημιουργείται σαφήνεια. Γίνεται σαφές πως διαμορφώνονται οι σχέσεις. Δεν μπορώ παρά να συγχαρώ τον Έλληνα πρωθυπουργό γιατί από τη λύση δεν θα ωφεληθεί μόνο η Ελλάδα και η “Βόρεια Μακεδονία” αλλά όλη η Ευρώπη» (Πηγή cnn.gr 10/1/19).
Και τώρα επιστρέφοντας και πάλι στην αρχή, γνωρίζοντας όμως την ιστορία:
§ Αλήθεια πού πήγαν όλες εκείνες οι θέσεις περί «αυτονόητης διευκρίνισης ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν υπάρχει η λέξη Μακεδονία» των πολιτικών αρχηγών του ’91 ή η θέση όπου «το όνομα της γείτονος δεν θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγά του» της ΕΟΚ του ίδιου έτους; Εκεί που προβλεπόταν από την αρχή, στην «κοιλιά» του ΝΑΤΟ. Φυσικά το ζήτημα δεν βρίσκεται στο όνομα…
§ Να υπευνθυμίσουμε ότι αυτή την περίοδο (Οκτώβριο-Νοέμβριο) έλαβε χώρα η νατοϊκή άσκηση Trident Juncture, Anaconda 2018 σε Βόρεια Θάλασσα-Πολωνία, η οποία επρόκειτο να περιλάβει 44.000 στρατιώτες (η μεγαλύτερη άσκηση του ΝΑΤΟ μετά το 1991) (Πηγές: kathimerini.gr 28/9/2018 και viadiplomacy.gr 16/11/2018). Από την άλλη, ένα μήνα νωρίτερα διοργανώθηκαν «τα μεγαλύτερα στρατιωτικά γυμνάσια στην ιστορία της σύγχρονης Ρωσίας» (Vostok-2018), από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, από κοινού με τη συμμετοχή του κινεζικού στρατού στην Ανατολική Ρωσία, όπου συμμετείχαν 300.000 στρατιωτικοί (Πηγή: hellasjournal.com 11/9/2018). Οι μεγάλες δυνάμεις έχουν κλιμακώσει τη στρατιωτική τους παρουσία όλα αυτά τα χρόνια, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδιώκει αυτή την περίοδο της ιστορίας την ενεργειακή της απεξάρτηση από την Ρωσία.
§ Να σημειώσουμε επίσης ότι η συμφωνία αναγνωρίζει ρητά τη «μακεδονική ιθαγένεια» και τη «μακεδονική γλώσσα» ως επίσημα στοιχεία του γειτονικού κράτους. Έτσι η κυβέρνηση δίνει τροφή στους φασίστες, αλλά εδώ υπάρχει και κάτι ακόμα.
§ Όπως προηγουμένως δημιούργησαν το ψευδοκράτος του Κοσόβου και το μετέτρεψαν σε προτεκτοράτο τους, τώρα οι ΗΠΑ δημιουργούν αντίστοιχα ένα ψευδοέθνος, πάλι για τα δικά τους συμφέροντα απέναντι σε Ρωσία και άλλες δυνάμεις. Ποσώς τους νοιάζει για το όνομα της Μακεδονίας. Το ζήτημα είναι οι Ρωσία-Κίνα, ο στρατός, οι αγωγοί και οι εμπορικοί δρόμοι της Μεσογείου.
§ Χωρίς κανένα εθνικιστικό πρόσημο, πρέπει να πούμε για τον γείτονα και αδελφό λαό ότι μακεδονικό έθνος και μακεδονική γλώσσα δεν υπάρχουν. Αυτά είναι τα σκαρφίσματα ενός ψευδοέθνους της σκοπιανής ολιγαρχίας με τις ευλογίες του ΝΑΤΟ. Στο ζήτημα του μακεδονικού έθνους έχει ευθύνες και η Γιουγκοσλαβία του Τίτο, κάτι για το οποίο βέβαια οι ΗΠΑ δεν εξέφρασαν ποτέ κάποια ανησυχία (αφού ήταν και το αγαπημένο τους «σοσιαλιστικό» παιδί), ενώ για τη γλώσσα πρέπει να πούμε πως πρόκειται για μια σλαβική διάλεκτο της βουλγαρικής. Ο λαός της ΠΓΔΜ δεν έχει να κερδίσει τίποτα από μια τέτοια συμφωνία, μόνο κινδύνους, όπως το ίδιο και ο λαός μας. Μόνο οι πλούσιοι των χωρών έχουν να κερδίσουν από την ένταξη της χώρας στην ΕΕ και από τον πολέμους του ΝΑΤΟ. Ποσώς τους νοιάζουν οι λαοί.
§ Είναι λοιπόν πυρήνας ασφάλειας το NATO; Είναι σύμμαχοι και φίλοι μας; Όταν αδιαφορούν για τις τριβές μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ που οι ίδιοι προκαλούν, δεν σπέρνουν τη διχόνοια σε ένα ήδη οξυμένο περιβάλλον; Δεν ξέρουν μήπως ότι η σκοπιανή ολιγαρχία ήδη προκαλούσε με το στήσιμο αγαλμάτων και την υιοθέτηση συμβόλων, ότι και στις δύο χώρες υπάρχουν φασίστες που θα εκμεταλλευθούν αυτή την κατάσταση; Το ξέρουν, αλλά ποσώς του νοιάζει. Αλλά δεν σταματάει εδώ το ζήτημα. Στο στόχαστρο είναι πλέον και η Αλβανία, όπως και η Σερβία. Τα παιχνίδια του ΝΑΤΟ στην περιοχή επανεκκινούν εθνικισμούς (βλέπε Μ.Αλβανία, δηλώσεις για ελληνικές διεκδικήσεις στην ΠΓΔΜ κ.λ.π), οι οποίοι μόνο έχθρα και αιματοκύλισμα μπορεί να φέρουν στην περιοχή. Ποσώς τους νοιάζει! Είναι πυρήνας ασφάλειας και φιλίας; Αλήθεια οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι τι άποψη έχουν για το Αιγαίο; «Γκρίζα» τα πράματα και εκεί…(Για να μην πάμε στο παρελθόν για Γιουγκοσλαβίες κ.λ.π). Πυρήνας σταθερότητας και ασφάλειας; Κοιτάξτε γύρω σας τι συμβαίνει: Αλβανία (Βόρεια Ήπειρος-Κατσίφας), ΠΓΔΜ (Μακεδονικό), Τουρκία (Αιγαίο), χωρίς να μιλήσουμε για τις μεγάλες δυνάμεις στην περιοχή…Οι αλυτρωτισμοί είναι προ των πυλών και σε αυτό έχει βάλει και το ματωμένο του χεράκι το ΝΑΤΟ. Το λέω για όλο το λαό, αλλά ειδικά για εκείνους που «φοβούνται» πως η έξοδος από ΝΑΤΟ-ΕΕ θα μας προκαλέσει αστάθεια και κινδύνους. Στο διάολο και η «αστάθεια» και οι απειλές τους. Οι καλύτεροί μας σύμμαχοι είναι οι λαοί.
§ Τέλος για τα συλλαλητήρια στη χώρα μας δεν έχουμε παρά να δούμε τις πολιτικές τους θέσεις και την ιδεολογία που (κρύβεται; Δεν μπορούμε να πούμε ότι κρύβεται..) εκδηλώνεται με κάθε ευκαιρία. Εδώ θα παραπέμψω σε άρθρο του κ. Μπογιόπουλου. Έχει ενδιαφέρον να δει κανείς πόσο…αυθόρμητα..διοργανώνονται τα σημερινά συλλαλητήρια.
Ας καταλήξουμε:
§ Να μην γίνει το Βαλκανικό τροφή για το φασισμό. Αντίθετα να γίνει πεδίο αντιΝατοϊκού και αντιφασιστικού αγώνα. Να γίνει ο ομφάλιος λώρος των λαών απέναντι στους Μπίζνες-μεν του πολέμου.
