Σε παναττική στάση εργασίας (10 π.μ. - 3 μ.μ.) και συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Υγείας, στις 10 π.μ., προχωρούν την Πέμπτη 3 Γενάρη 2019 οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία, αντιδρώντας στις προωθούμενες εκατοντάδες απολύσεις συμβασιούχων, συνολικότερα απέναντι στην πολιτική της εμπορευματοποίησης και της υποχρηματοδότησης της υγείας.
Το ΠΑΜΕ Υγείας - Πρόνοιας στην ανακοίνωσή του αναφέρει τα εξής:
«Σοβαρότατα προβλήματα στη λειτουργία των δημόσιων μονάδων υγείας προκαλούν οι μεγάλες ελλείψεις προσωπικού και η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, λόγω της πολιτικής υποβάθμισης και εμπορευματοποίησης, που εφαρμόζει και η σημερινή κυβέρνηση, ενώ αντιμέτωποι με την απόλυση βρίσκονται χιλιάδες υγειονομικοί, με ελαστικές εργασιακές σχέσεις.
Παρά τις κυβερνητικές διακηρύξεις, ολόκληρο το 2018 δεν έχει προκηρυχθεί ούτε μία θέση μόνιμου προσωπικού στις δημόσιες μονάδες υγείας, ούτε για την αντικατάσταση των εκατοντάδων συναδέλφων που συνταξιοδοτήθηκαν, ενώ η μοναδική προκήρυξη για 1116 μόνιμους εργαζόμενους, που μεταφέρεται στο 2019, αφορά την αντικατάσταση αντίστοιχου αριθμού επικουρικών συναδέλφων, μη γιατρών, που εργάζονται ήδη.
Από τις όρους της προκήρυξης αυτής, προκύπτει ότι, παρά τις κυβερνητικές υποσχέσεις, ένα μεγάλο μέρος των ήδη υπηρετούντων επικουρικών θα απολυθούν μέσα στο 2019. Είναι πρόσφατη η εμπειρία από την αντίστοιχη προκήρυξη στους ΟΤΑ και την απόλυση χιλιάδων πρώην συμβασιούχων. Εμπειρία την οποία συνειδητά "αγνοούσαν" οι παρατάξεις του κυβερνητικού, παλιού και νέου, συνδικαλισμού, που αποτελούν την πλειοψηφία της ΠΟΕΔΗΝ, οι οποίες διαπίστωναν "θετικές πλευρές" στις κυβερνητικές ρυθμίσεις, συμβάλλοντας συστηματικά στην προσπάθεια εφησυχασμού και εξαπάτησης των συναδέλφων.
Οι απολύσεις ξεκινούν με πεντακόσιους επικουρικούς γιατρούς που απολύονται στις 31 Δεκεμβρίου και εξακόσιους γιατρούς μέσω ΕΣΠΑ, που απολύονται το 2019, ενώ δεν έχουν ακόμη ξεκινήσει οι διαδικασίες ούτε για την αντικατάσταση των 360 μόνιμων γιατρών που συνταξιοδοτήθηκαν το 2018.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμη και αν το 2019 υλοποιηθεί η κυβερνητική δέσμευση για 1 πρόσληψη για κάθε 1 αποχώρηση, αυτό πρακτικά σημαίνει διαιώνιση της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης με τις ελλείψεις, την εντατικοποίηση, τα χρωστούμενα ρεπό και μέρες κανονικής άδειας, τις συνεχείς βάρδιες και εφημερίες, την ταλαιπωρία για τους ασθενείς.
Ταυτόχρονα, παρά τις κυβερνητικούς πανηγυρισμούς για "εκδίωξη των εργολάβων", οι εργολαβικές εταιρείες συνεχίζουν, σε δεκάδες δημόσιες μονάδες, να θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενες χιλιάδες εργολαβικούς εργαζόμενους. Ενώ και όπου έχει προχωρήσει η διαδικασία με προσλήψεις ορισμένου χρόνου σε καθαριότητα, σίτιση, φύλαξη κλπ, οι εργαζόμενοι βρίσκονται συχνά αντιμέτωποι με τον κίνδυνο απόλυσης λόγω λήξης των συμβάσεων τους.
Αντίστοιχα για τους εργαζόμενους μέσω ΟΑΕΔ, η παράταση της σύμβασης, κάτω και από την πίεση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, δεν εξασφαλίζει στους εργαζόμενους πλήρη δικαιώματα (π.χ. επίδομα τέκνων και μισθολογική εξέλιξη) ούτε βέβαια μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας.
Αυξάνουν τη φοροληστεία των λαϊκών οικογενειών και μειώνουν την κρατική χρηματοδότηση για την Υγεία
Ο "πρώτος μεταμνημονιακός" προϋπολογισμός, που ψηφίστηκε πρόσφατα, όχι μόνο διατηρεί και ενσωματώνει όλα τα προηγούμενα μνημονιακά μέτρα αλλά προσθέτει και νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Αυξάνεται η φορολογία για τις λαϊκές οικογένειες κατά 1 δις ευρώ, ο ΦΠΑ κατά 177 εκατ. ευρώ και οι Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης κατά 89 εκατ. ευρώ, οι δημοτικοί φόροι και τέλη κατά 194 εκατ. ευρώ. ενώ μειώνουν τον συντελεστή φορολόγησης των επιχειρηματικών κερδών (με ετήσιο όφελος για τους επιχειρηματικούς ομίλους και αντίστοιχη απώλεια κρατικών εσόδων που θα φτάσει τα 460 εκατ. ευρώ) καθώς τον συντελεστή φορολογίας επί των διανεμόμενων κερδών (των μεγαλομετόχων) από το 15% στο 10% (ο φορολογικός συντελεστής για μισθωτούς είναι 22%.).
Μειώνουν ξανά την κρατική χρηματοδότηση για τα δημόσια νοσοκομεία κατά 65 εκατ. ευρώ ενώ αυξάνουν τις πληρωμές από τον ΕΟΠΥΥ, δηλαδή από τις εισφορές μας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την αύξηση των εισφορών για υγειονομική περίθαλψη κατά 770 εκατ. ευρώ ετησίως.
Στην πρόσφατη (Δευτέρα 10/12) συνάντηση, ο υπουργός Υγείας απέρριψε το αίτημα για επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς μας, με τη δικαιολογία ότι δεν επαρκεί ο "δημοσιονομικός χώρος" (που επαρκεί και παρα...επαρκεί, βέβαια, για τα 2 δις ευρώ, που είναι η πρώτη δόση της επιδότησης των επιχειρηματικών ομίλων με τον πρόσφατο "Αναπτυξιακό Νόμο", και τα 4 δις ευρώ πληρώνουμε κάθε χρόνο για ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς και συμμετοχή σε ΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές επεμβάσεις).
Η διαιώνιση των μεγάλων ελλείψεων προσωπικού, η επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και η συνέχιση της λιτότητας στους μισθούς μας εντάσσονται στο σχεδιασμό για λειτουργία των δημόσιων μονάδων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ως «αυτοτελείς επιχειρηματικές μονάδες» που θα καλύπτουν ολοένα μεγαλύτερο μέρος του κόστους λειτουργίας, συμπεριλαμβανομένης και της μισθοδοσίας, από την "πώληση" υπηρεσιών υγείας σε ασθενείς και ασφαλιστικά ταμεία. Για να μπορούν να "ανταπεξέλθουν" τα νοσοκομεία, χρειάζονται όσο το δυνατό λιγότερους και "φθηνότερους" εργαζόμενους.
Ακόμη χειρότερη είναι η κατάσταση στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Αντί για τη δημιουργία Κέντρων Υγείας με τις αντίστοιχες αποκεντρωμένες μονάδες, με έμφαση στην πρόληψη και προαγωγή της υγείας, η συγκυβέρνηση "διαφημίζει" τη δημιουργία των Τοπικών Μονάδων Υγείας, με ελάχιστο προσωπικό και βασικό προσανατολισμό να δυσκολεύουν την πρόσβαση σε εξειδικευμένους γιατρούς και δημόσιες μονάδες υγείας δευτεροβάθμιου και τριτοβάθμιου επιπέδου και να προωθούν την εφαρμογή αντιεπιστημονικών πρωτοκόλλων, με στόχο τη μείωση της κάλυψης για φάρμακα και διαγωνιστικές εξετάσεις από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Οργανώνουμε τον αγώνα – Μπροστά οι δικές μας ανάγκες
Κανένας "σωτήρας" δεν θα μας λύσει τα προβλήματα που έχουν δημιουργήσει οι αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων. Σήμερα όμως έχουμε πείρα. Ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε.
Μόνο με τον οργανωμένο αγώνα μας, με κριτήριο την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας, μπορούμε να απαλλαγούμε από τα προβλήματα και τις αιτίες που τα γεννούν. Ο αγώνας αυτός θα είναι σκληρός. Δεν είναι "μια και έξω". Χρειάζεται μαζική συμμετοχή, για να έχουμε αποτελέσματα.
Για να έχει προοπτική ο αγώνας μας, χρειάζεται να συμβάλλει στην κοινή δράση των υγειονομικών με τους υπόλοιπους εργαζόμενους ενάντια στον κοινό μας εχθρό: τους επιχειρηματικούς ομίλους, το κράτος τους, την Ε.Ε.–ΔΝΤ που τους στηρίζουν. Να διεκδικεί την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας και των επιτευγμάτων της επιστήμης για τη δημιουργία ενός αποκλειστικά δημόσιου, δωρεάν συστήματος υγείας, που θα καλύπτει τις λαϊκές ανάγκες και θα εξασφαλίζει μόνιμη εργασία με πλήρη δικαιώματα σε όλους τους εργαζόμενους».
