Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Επτά εξωπλανήτες «με μεγάλες ομοιότητες με την Γη» εντοπίστηκαν στον Αστερισμό του Υδροχόου


Καλλιτεχνική απεικόνιση των εξωπλανητών και του άστρου Trappist-1 (πηγή: NASA/JPL-Caltech μέσω AP)

Eπτά μικροί εξωπλανήτες, οι οποίοι έχουν μεγάλες ομοιότητες με τη Γη, ανακαλύφθηκαν γύρω από ένα σχετικά κοντινό και αχνό άστρο σε απόσταση περίπου 40 ετών φωτός, στον Αστερισμό του Υδροχόου. Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΝASA, από τους επτά εξωπλανήτες, τρεις «μπορεί» να διαθέτουν ωκεανούς στην επιφάνειά τους, έχοντας μέγεθος, μάζα και πυκνότητα παρόμοια της Γης.
Οπως ανακοίνωσαν χτες επιστήμονες, οι επτά εξωπλανήτες (Trappist-1b, c, d, e, f, g και h) βρίσκονται γύρω από ένα άστρο - νάνο με την ονομασία Τrappist-1, που έχει μέγεθος 8% και φωτεινότητα στο 0,05% του δικού μας Ηλιου.
Από τους επτά, οι έξι βρίσκονται σε ζώνη που θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή, με θερμοκρασίες που θυμίζουν εκείνες σε Γη και Αφροδίτη και κυμαίνονται από 0 έως 100 βαθμούς Κελσίου.
Ήδη το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ερευνά τις ατμόσφαιρες γύρω από αυτούς τους πλανήτες.
Το εν λόγω σύστημα διαθέτει τόσο τον μεγαλύτερο αριθμό πλανητών με μέγεθος παρόμοιο της Γης που έχουν ποτέ βρεθεί, όσο και τον μεγαλύτερο αριθμό πλανητών που θα μπορούσαν να φιλοξενούν υγρό νερό και άρα ζωή.Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) θεώρησε αρκετά σημαντικό το γεγονός για να το προβάλει, διοργανώνοντας σχετική συνέντευξη Τύπου με τη συμμετοχή των επιστημόνων που έκαναν την ανακάλυψη.Η NASA πάντως θεωρεί ότι το εν λόγω σύστημα εξωπλανητών θα αποτελέσει τον κατ' εξοχήν στόχο του υπό κατασκευή νέου διαστημικού τηλεσκοπίου της «Τζέημς Γουέμπ».Οι πλανήτες διαγράφουν μια πλήρη τροχιά γύρω από το μητρικό άστρο τους σε μιάμιση έως 13 γήινες μέρες (η διάρκεια του έτους τους). Αν και βρίσκονται πολύ πιο κοντά στο άστρο τους από ό,τι η Γη στον Ήλιο, δεν «ψήνονται» από αυτό, επειδή το Trappist - 1 είναι ένα πολύ πιο ψυχρό άστρο, άρα εκπέμπει λιγότερη ακτινοβολία.Οι ερευνητές από οκτώ χώρες, με επικεφαλής τον Μισέλ Γκιγιόν του Ινστιτούτου Διαστημικών Επιστημών και Αστροφυσικής του βελγικού Πανεπιστημίου της Λιέγης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature».Τον Μάιο του 2016 ο Γκιγιόν και οι συνεργάτες του είχαν ανακαλύψει τρεις εξωπλανήτες γύρω από το συγκεκριμένο άστρο, που ονομάσθηκε έτσι επειδή η ανακάλυψη έγινε με τη «μέθοδο της διάβασης» από το ρομποτικό μικρό βελγικό τηλεσκόπιο Trappist διαμέτρου 0,6 μέτρων του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή.Τώρα, συνδυάζοντας νέες παρατηρήσεις και από άλλα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια (μεταξύ των οποίων το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο - VLT του ESO και το τηλεσκόπιο Spitzer της NASA), εντόπισαν άλλους τέσσερις εξωπλανήτες στο ίδιο σύστημα.Οι αστρονόμοι δήλωσαν ότι θα συνεχίσουν την μελέτη για να μάθουν περισσότερα για το εν λόγω σύστημα, που - όσον αφορά τις τροχιές των πλανητών του - θυμίζει το σύστημα του Δία με τα φεγγάρια του, αλλά σε μεγαλύτερη κλίμακα.
«Πρόκειται για ένα εκπληκτικό πλανητικό σύστημα. Όχι μόνο επειδή βρήκαμε τόσους πολλούς πλανήτες σε αυτό, αλλά επειδή όλοι είναι απρόσμενα όμοιοι σε μέγεθος με τη Γη», δήλωσε ο Γκιγιόν.
Πάρε κόσμε...
Οπως γίνεται συνήθως για λόγους εντυπωσιασμού, αρκετά (αστικά) ΜΜΕ παρουσίασαν τη σημαντική ανακάλυψη με ψευδείς πηχυαίους τίτλους, μιλώντας για «απόλυτη ομοιότητα» τριών εξωπλανητών με τη Γη, ακόμη και για «ίχνη ζωής»! Μόνο CD με φωτογραφίες από την επιφάνεια των πλανητών και μπουκάλια με το νερό τους δεν πλάσαραν.
Η πραγματικότητα είναι ότι δεν γνωρίζουμε αν έστω και σε έναν από τους νεοανακαλυφθέντες πλανήτες υπάρχει νερό σε οποιαδήποτε μορφή. Ούτε καν αν έχουν ατμόσφαιρα, ή η επιφάνειά τους βομβαρδίζεται από σωματίδια και καταστροφικές για τη ζωή ακτινοβολίες, από το αχνό, αλλά πολύ κοντινό, άστρο τους.
Ολοι οι πλανήτες του TRAPPIST-1 περιφέρονται γύρω του σε τροχιές με πολύ μικρότερη ακτίνα από εκείνη που περιφέρεται ο Ερμής, ο εσώτερος πλανήτης του ηλιακού συστήματος. Ο πιο κοντινός στο άστρο, ο TRAPPIST-1b, έχει έτος διάρκειας 1,5 γήινης ημέρας, ενώ ο πιο μακρινός, ο TRAPPIST-1h, ολοκληρώνει μια πλήρη περιφορά σε 20 γήινες μέρες. Επειδή η απόσταση μεταξύ των πλανητών είναι μικρή, κάποιος που θα στεκόταν στην επιφάνεια ενός θα μπορούσε να διακρίνει μορφολογικές λεπτομέρειες της επιφάνειας ορισμένων απ' τους άλλους, όπως μπορούμε να τις διακρίνουμε στη Σελήνη κοιτάζοντάς την από τη Γη.