«Σοκαρισμένοι» εμφανίζονται διάφοροι αρθρογράφοι των εφημερίδων και του διαδικτύου από το γεγονός ότι Ελληνες επιχειρηματίες ιδρύουν εταιρείες με έδρα τη Βουλγαρία και στη συνέχεια προσλαμβάνουν Ελληνες εργαζόμενους, τους οποίους όμως απασχολούν στην Ελλάδα και τους πληρώνουν με μισθούς Βουλγαρίας ή ακόμα και με κουπόνια. Μάλιστα, ο πόνος όσων ασχολήθηκαν με το θέμα είναι ότι με τον τρόπο αυτό, το ασφαλιστικό σύστημα της Ελλάδας χάνει πολύτιμες εισφορές. Αν ψάξει κανείς πίσω στο χρόνο, θα ανακαλύψει ότι οι ίδιοι που σήμερα διαμαρτύρονται για την εγκατάσταση επιχειρήσεων στη Βουλγαρία και τα κόλπα με την απασχόληση του εργατικού δυναμικού, είναι αυτοί που τα προηγούμενα χρόνια πανηγύριζαν για τις άμεσες ξένες επενδύσεις ελληνικών κεφαλαίων στη γείτονα χώρα και τη συνεισφορά τους στην ανάπτυξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Από τότε βέβαια κύλισε πολύ νερό στ' αυλάκι...
... τώρα κλαψουρίζουν
Το 2007 η Βουλγαρία έγινε μέλος της ΕΕ. Με αυτόν τον τρόπο, θωράκισε και ενίσχυσε την αντεργατική της νομοθεσία, έγινε κοινωνός των τεσσάρων ελευθεριών κίνησης, που σε συνδυασμό με άλλες συνθήκες για την εγκατάσταση των επιχειρήσεων και την απασχόληση του εργατικού δυναμικού, δίνουν την ευκαιρία στους Ελληνες «αετονύχηδες» επιχειρηματίες να κάνουν τις δουλειές τους «καθαρά» και «νόμιμα», για να αυξάνουν τα κέρδη τους από την εκμετάλλευση φτηνότερης εργατικής δύναμης. Επομένως, ας αφήσουν την κλάψα. Ο πόνος τους δεν είναι για τους εργαζόμενους, που έφτασαν να δουλεύουν και στην Ελλάδα με μισθούς πείνας, ενώ οι πληρωμές με κουπόνια αντί για μισθό είναι και εδώ γενικευμένο φαινόμενο. Αλλωστε, το ομολογούν και οι ίδιοι ότι για τα αφεντικά νοιάζονται. Γι' αυτό οι παρεμβάσεις τους καταλήγουν στο αίτημα να μειωθεί η φορολογία των επιχειρήσεων στην Ελλάδα και να δοθούν κίνητρα, προκειμένου να γίνει πιο φιλικό το επιχειρηματικό περιβάλλον και να «επαναπατριστούν» επιχειρήσεις που μεταναστεύουν.
