Πολυτέλειες...
Μη μας μείνουν και ...αμανάτι: Ετσι σκέφτεται η κυβέρνηση, αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς όσα ισχυρίζεται ο υπουργός Επικρατείας Ακης Σκέρτσος για το δημόσιο σύστημα Υγείας. Δεν υπάρχει, λέει, λόγος ενίσχυσης των δημόσιων νοσοκομείων, αφού αν δημιουργηθεί ένα «πολυτελές» σύστημα Υγείας, μετά την πανδημία θα είναι αχρείαστο! Πέρα από το γεγονός ότι το δημόσιο σύστημα Υγείας είχε το μαύρο του το χάλι και πριν την πανδημία, ελέω υποχρηματοδότησης, εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης, τι μας λέει ο υπουργός; Οτι είναι αδιαπραγμάτευτη επιλογή της κυβέρνησης να στενάζουν διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ, να χάνουν τη ζωή τους άνθρωποι που θα μπορούσαν να έχουν σωθεί, να μετατρέπονται τα νοσοκομεία σε μίας νόσου. Οπως είναι επιλογή της σε μια επόμενη πανδημία - ενδεχόμενο για το οποίο προειδοποιούν συχνά οι επιστήμονες - να ξαναζήσουμε τα ίδια και χειρότερα.
... και διλήμματα
Βέβαια, ψάχνοντας ερμηνεία για κάτι τέτοιους αμίμητους ισχυρισμούς, την απάντηση δίνει ο υπουργός Ανάπτυξης Αδ. Γεωργιάδης, που πριν από μερικές μέρες ξεκαθάρισε ότι καλά έκανε και έκλεισε δημόσια νοσοκομεία, «γιατί δεν είχαν "κίνηση"», λες και μιλάει για φαστφουντάδικα! Θύμισε μάλιστα ότι «δεν υπάρχει επίταξη χωρίς αποζημίωση», δίνοντας άλλη μια διάσταση του γιατί καμία κυβέρνηση δεν θέλει «πολυτελές σύστημα Υγείας», αφού κάτι τέτοιο, πέρα από αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για τις λαϊκές ανάγκες, θα στερούσε και πελατεία από τους ιδιώτες κλινικάρχες. Καταλήγοντας στο παραλήρημά του, παραδέχτηκε ουσιαστικά ότι κάτι τέτοιες «πολυτέλειες», δηλαδή ένα σύγχρονο, καθολικό, δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, χωρίς καμία επιχειρηματική δραστηριότητα, μπορεί να υπάρξει μόνο στον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, λέγοντας ότι «μόνο εκεί γίνονται επιτάξεις χωρίς αποζημίωση». Απλά τα πράγματα: Καπιταλισμός σημαίνει κόσμος να χάνει τη ζωή του για να μη θιγούν τα κέρδη και οι πολυτέλειες μιας χούφτας παράσιτων και τρωκτικών, μεταξύ άλλων και στον τομέα της Υγείας. Ο δρόμος όμως για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών βρίσκεται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Γι' αυτό και το πραγματικό δίλημμα που προκύπτει από την πανδημία, και δεν μπορεί να κρυφτεί, είναι ένα: 'Η με τη βαρβαρότητα, ή με την οργάνωση του λαού για την ανατροπή της.
