Τουρκία: λαός με "αχ και βαχ"

Αντεργατική επίθεση στο εσωτερικό

Την ώρα που η τουρκική κυβέρνηση και η αστική τάξη κλιμακώνουν την επιθετικότητά τους σε όλα τα επίπεδα, με στόχο την αναβάθμιση του ντόπιου κεφαλαίου στην περιφέρεια αλλά και γενικότερα, ο τουρκικός λαός παραμένει αντιμέτωπος με όλο και πιο αμείλικτη επίθεση, καταρχήν στο δικαίωμά του να έχει ένα σταθερό μεροκάματο και να δουλεύει με αξιοπρέπεια.

Ενδεικτικές είναι μερικές μόνο από τις πιο πρόσφατες εξελίξεις σε μεγάλους χώρους δουλειάς, όπως τις καταγράφει και η ενημερωτική ιστοσελίδα «Sol» του ΚΚ Τουρκίας:

-- Στο εργοστάσιο του ομίλου «Kale» στο Τσανάκαλε (φτιάχνει κεραμικά, πλακάκια κ.τ.λ.) η εργοδοσία αποφάσισε πρόσφατα να απολύσει 450 από τους συνολικά 3.000 εργαζόμενους, προσπαθώντας να εμποδίσει την οργάνωση του προσωπικού στο συνδικάτο. Στη συγκεκριμένη μονάδα ουσιαστικά δεν λειτουργούσε σωματείο τα τελευταία 17 χρόνια. Τον τελευταίο καιρό, πάνω από 1.000 άτομα δήλωσαν συμμετοχή για τη δημιουργία συνδικαλιστικής οργάνωσης, προκαλώντας την ανησυχία της διοίκησης, που στοχοποίησε πρωτοπόρους εργάτες και άρχισε απολύσεις. Μεταξύ άλλων χρησιμοποίησε και το επιχείρημα της «ανήθικης συμπεριφοράς». Είχαν προηγηθεί μειώσεις σε μισθούς, αλλά και μείωση των διαλειμμάτων για το μεσημεριανό γεύμα.

-- Στον όμιλο της «Turk Telecom» (τηλεπικοινωνίες) δρομολογούνται επίσης εκατοντάδες απολύσεις, μετά από ανακοίνωση της διοίκησης ότι θα «απομακρυνθεί» το 25% του προσωπικού, με βάση εκτιμήσεις περί «χαμηλής απόδοσης». Οι εργαζόμενοι καλούνται στην πραγματικότητα να πληρώσουν τη νύφη του ανταγωνισμού για την κυριαρχία στον κλάδο, αφού την εργοδοσία προβληματίζει η μη έγκαιρη αποπληρωμή χρεών από την εταιρεία «Oger Group», που είναι ο βασικός μέτοχος της «Turk Telecom».

-- Αντιμέτωποι με την εργοδοτική επίθεση είναι και οι χιλιάδες εργαζόμενοι στα κρατικά εργοστάσια ζάχαρης, των οποίων την ιδιωτικοποίηση επιταχύνει η κυβέρνηση του ΑΚΡ. Στις 25 Μάρτη έγιναν αγωνιστικές κινητοποιήσεις σε μονάδες όπως αυτή στην περιοχή Λιουλεμπουργκάζ, ενάντια στην παράδοση της βιομηχανίας ζάχαρης στο κεφάλαιο. Συνδικαλιστές κατήγγειλαν, μεταξύ άλλων, ότι σε μονάδες που παλιότερα δούλευαν 1.110 άτομα, πλέον έχουν απομείνει μόλις 180.

Ολα τα παραπάνω είναι μερικά μόνο παραδείγματα από όσα βεβαιώνουν ότι η ενίσχυση του κεφαλαίου στην Τουρκία, για την οποία πασχίζει με κάθε μέσο η κυβέρνηση Ερντογάν, όχι μόνο δεν βελτιώνει τη ζωή των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, αλλά αντίθετα είναι συνώνυμη με την επιδείνωσή της, σχετική και απόλυτη. Μόνος δρόμος για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και αναγκών και του τουρκικού λαού είναι η οργάνωσή του ενάντια στην πολιτική που τον θέλει να στρατεύεται πίσω από τη στρατηγική του κεφαλαίου, ενάντια στους άλλους λαούς της περιοχής, η ενίσχυση του συντονισμένου αγώνα και της διεθνιστικής αλληλεγγύης με τους εργαζόμενους όλης της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.

Στοιχεία για την τουρκική οικονομία

Στο μεταξύ, την Πέμπτη η Τουρκική Στατιστική Υπηρεσία (TurkStat) έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία για την πορεία ανάπτυξης της τουρκικής οικονομίας. Σύμφωνα με αυτά, ο ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ για το 2017 διαμορφώθηκε στο 7,4% (το 2016 ήταν 3,2%).

Να σημειωθεί, πάντως, ότι στην τελευταία του έκθεση για την τουρκική οικονομία, ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) εκτιμούσε (τον περασμένο Δεκέμβρη) ότι ο ρυθμός ανάπτυξης το 2017 θα ξεπερνούσε το 6% «με οδηγό ισχυρά χρηματοπιστωτικά κίνητρα και μια ανάκαμψη των εξαγωγών», αλλά το 2018 θα υποχωρήσει στο 4,5%. Ακόμα, ο Οργανισμός εντόπιζε μεγάλη αύξηση χρεών επιχειρήσεων και πολλές δυσκολίες για πρόσθετο δανεισμό και επενδύσεις.

Τέλος, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι τα τελευταία χρόνια η τουρκική κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε απανωτές υποτιμήσεις της τουρκικής λίρας έναντι των άλλων νομισμάτων, προσδοκώντας ότι μέσα από μια αύξηση των εξαγωγών (εξαιτίας του πιο ανταγωνιστικού νομίσματος) θα κάνει ισχυρές ενέσεις στο ΑΕΠ, «αντιμετωπίζοντας» έτσι άλλα προβλήματα, που όμως εκφράζουν ανισομετρίες και νομοτέλειες του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και αργά ή γρήγορα εκδηλώνονται.

Για περισσότερα·Η «χρησιμότητα» της Τουρκίας και τα επικίνδυνα σχέδια στη Μέση Ανατολή
αλλά και Νέες απειλές Ερντογάν κατά της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τουρκίας

Υγεία από το μέλλον...

Μια εικόνα από το μέλλον μάς δίνει η κατάσταση του τομέα Υγείας στη Γερμανία, όπου ενισχύεται ολοένα και περισσότερο η λειτουργία των νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, στη λογική του «κόστους - οφέλους». Αυτή η πολιτική έχει οδηγήσει τα νοσοκομεία να λειτουργούν με το ελάχιστο προσωπικό, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία των ασθενών, αλλά και των ίδιων των εργαζομένων, που εξουθενώνονται για να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στα καθήκοντά τους. Ερευνες προειδοποιούν ότι η μεγάλη αναντιστοιχία νοσηλευτών - ασθενών οδηγεί σε αύξηση της θνησιμότητας και σε μεγάλη άνοδο των νοσοκομειακών λοιμώξεων, ενώ παρατηρείται αύξηση των ψυχολογικών - ψυχιατρικών ασθενειών στους εργαζόμενους στον τομέα της Υγείας. Σε ολόκληρη τη Γερμανία υπολογίζεται ότι λείπουν από τα νοσοκομεία 162.000 υγειονομικοί όλων των ειδικοτήτων, ενώ μόνο στο κρατίδιο του Αμβούργου, όπου τα νοσοκομεία λειτουργούν μέσω εταιρείας, λείπουν 4.200 εργαζόμενοι. Στην Ελλάδα οι ελλείψεις είναι τεράστιες, ο φόρτος για τους υγειονομικούς μεγάλος και βέβαια οι υπηρεσίες Υγείας απέχουν ακόμα και από τις στοιχειώδεις ανάγκες του λαού. Τα νοσοκομεία, συνολικά η Υγεία, λειτουργούν και εδώ με τη λογική του «κόστους - οφέλους», ενώ η υποχρηματοδότηση από το κράτος «χτυπάει κόκκινο». Η σύγκριση με τη Γερμανία επιβεβαιώνει ότι το χάλι στην Υγεία διατρέχει όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, ανεξάρτητα από το αν έχουν μνημόνια ή όχι, ως αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής και σ' αυτόν τον τομέα, προς χάριν του καπιταλιστικού κέρδους.

Με χημικά και ΜΑΤ απάντησε η κυβέρνηση στους διαδηλωτές ενάντια στην «αναπτυξιακή» φιέστα

Με χημικά και ΜΑΤ απάντησε η κυβέρνηση στους διαδηλωτές στη Θεσσαλονίκη, που επιχείρησαν νωρίτερα να περάσουν τον ισχυρό αστυνομικό φραγμό που είχε στηθεί και εμπόδιζε τη διέλευση της πορείας μέχρι το χώρο όπου διεξάγεται το περιφερειακό συνέδριο και αναμένεται να ολοκληρωθεί με την ομιλία του πρωθυπουργού.

Και στη δεύτερη προσπάθεια, λίγο αργότερα, των διαδηλωτών να  σπάσουν τον αστυνομικό φραγμό οι ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις έκαναν εκ νέου χρήση χημικών. Με το σύνθημα «Με ρόπαλα και ΜΑΤ χτυπάτε τους εργάτες και στα αφεντικά κάνετε τις πλάτες», οι διαδηλωτές αποχώρησαν συντεταγμένα, καταγγέλλοντας ότι αυτή η πολιτική που τσακίζει τον λαό με το παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης» πάει χέρι - χέρι με την τρομοκρατία και την καταστολή. Η απάντηση θα δοθεί στους καθημερινούς αγώνες που θα συνεχίσουν να δίνουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους. 

Οι διαδηλωτές, νωρίτερα, είχαν ζητήσει να περάσει από τον αστυνομικό φραγμό μια αντιπροσωπεία των αγροτών και των συμβασιούχων ΟΤΑ, κάτι που δεν έγινε δεκτό. 

Προηγήθηκε δυναμική πορεία από την πλατεία Δημοκρατίας (Βαρδάρης) όπου έγινε η συγκέντρωση. «Τέρμα πια στις αυταπάτες ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες», «Θέλουνε συναίνεση να φτάσουμε στον πάτο, οργάνωση παντού να 'ρθούν τα πάνω κάτω» φώναζαν καθ' όλη τη διάρκεια της πορείας οι διαδηλωτές. Στην κεφαλή της πορείας ήταν το πανό των εργατικών Συνδικάτων, Συλλόγων Αγροτών, αυτοαπασχολούμενων και φοιτητών που έγραφε «Ματώσαμε στην κρίση τους, θέλουν να πληρώσουμε και την ανάπτυξή τους. Οργάνωση και αντεπίθεση η επιλογή μας».

Στη συγκέντρωση στην πλατεία Δημοκρατίας (Βαρδάρης) χαιρέτισαν ο Τάσος Χαλκίδης, πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Βέροιας, ο οποίος μετέφερε τον αγωνιστικό παλμό των αγροτών της περιοχής και ιδιαίτερα των ροδακινοπαραγωγών που διεκδικούν, μεταξύ άλλων, μέτρα για την προστασία από τις επιπτώσεις από το εμπάργκο και η Διαμαντούλα Κρητικού, πρόεδρος αγροτικού Συλλόγου Αμυνταίου, σημειώνοντας ότι οι αγρότες και οι εργαζόμενοι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από την ανάπτυξή τους.

Η κεντρική ομιλία έγινε από τον Στράτο Κουρτζανίδη, πρόεδρος του ΣΕΤΗΠ ν. Θεσσαλονίκης υπογραμμίζοντας ότι «τα συμφέροντά μας δεν μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι με τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων του κεφαλαίου και των κομμάτων τους. Μπορούμε να βάλουμε φρένο στην πολιτική τους, στα καταστροφικά για τις ζωές μας σχέδιά τους. Τώρα οι εργαζόμενοι, να πυκνώσουμε τις γραμμές του οργανωμένου εργατικού  και λαϊκού κινήματος για να δώσουμε την ανάλογη απάντηση». (Διαβάστε παρακάτω ολόκληρη την ομιλία) 

Εργαζόμενοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, γυναίκες και νέοι με την αγωνιστική τους παρουσία τονίζουν ότι «η δίκαιη ανάπτυξη» που φέρνουν κυβέρνηση και επιχειρηματικοί όμιλοι τσακίζει τη ζωή τους.

Καλούν τους εργαζόμενους να επιλέξουν το δρόμο του αγώνα και της αντεπίθεσης, να πυκνώσουν τις γραμμές του οργανωμένου εργατικού και λαϊκού κινήματος και να βάλουν στο προσκήνιο τις διεκδικήσεις τους για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

Με κινητοποίηση στην πύλη του «Ιπποκράτειου» ανέδειξαν τα οξυμένα προβλήματα στην υγεία

Τα οξυμένα προβλήματα στο χώρο της υγείας, ανέδειξαν μέσα από το πρωινή κινητοποίηση που πραγματοποίησαν στην πύλη του «Ιπποκρατείου», εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία και στις ιδιωτικές κλινικές στη Θεσσαλονίκη. Ανέδειξαν ότι περιβόητη «δίκαιη ανάπτυξη» που διαφημίζει η κυβέρνηση καμία σχέση δεν έχει με την κάλυψη των αυξημένων λαϊκών κοινωνικών αναγκών και προχωρά χέρι χέρι με την τρομοκρατία και την καταστολή. Επιβεβαιώθηκε αυτό και με την παρουσία των ΜΑΤ που πήραν τη θέση τους έξω από το νοσοκομείο για να αντιμετωπίσουν την κινητοποίηση των υγειονομικών.

Κατήγγειλαν ότι στο σύστημά τους που έχει θεό το κέρδος, συνεχίζει να συνθλίβεται το δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν υγεία - πρόνοια. Η υποχρηματοδότηση των νοσοκομείων συνεχίζεται, οι εργαζόμενοι τσακίζονται από την εντατικοποίηση και οι ελλείψεις σε προσωπικό καλύπτονται με συμβασιούχους με ημερομηνία λήξης, ενώ ο ιατροτεχνολογικός εξοπλισμός είναι απαρχαιωμένος και σε πολλές περιπτώσεις χαλασμένος και εκτός λειτουργίας με επιπτώσεις στην υγεία των ασθενών. Στην ιδιωτική υγεία, όπου οι δαπάνες έχουν αυξηθεί, οι εργαζόμενοι μένουν απλήρωτοι για πολλούς μήνες, δέχονται την αυθαιρεσία και την τρομοκρατία της εργοδοσίας.

Ενδεικτικά αναφέρθηκε ότι στο «Θεαγένειο» Αντικαρκινικό νοσοκομείο, λείπουν από τον οργανισμό 200 άτομα, το ακτινοθεραπευτικό τμήμα δουλεύει με έναν γραμμικό επιταχυντή ο οποίος είναι από δωρεά, το μηχάνημα της βραχυθεραπείας που αφορά τη θεραπεία για τον καρκίνο της μήτρας είναι χαλασμένο εδώ και πολλά χρόνια, το κοβάλτιο που είναι για τις ακτινοθεραπείες είναι παροπλισμένο, κ.λπ.

Στο «Ιπποκράτειο», έχει 800 κλίνες με σχεδόν 800 κενές οργανικές θέσεις. Οι τεράστιες ελλείψεις σε γιατρούς, νοσηλευτές, τεχνικούς, επικουρικό προσωπικό αντί να καλυφθούν με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, μπαλώνονται με εργαζόμενους μέσω ΟΑΕΔ με ημερομηνία λήξης. Την ίδια ώρα στα επείγοντα η αναμονή στο ράντζο φτάνει και τις 8-10 ώρες, η αναμονή για ένα ραντεβού στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία φτάνει στους 3-4 μήνες.

Οι εργαζόμενοι του «Ιπποκρατείου» έχουν αποφασίσει νέα κινητοποίηση την Πέμπτη 29 Μάρτη στη 1 μ.μ. για την διεκδίκηση της κάλυψης των αναγκών του νοσοκομείου σε προσωπικό.

Νέες απειλές Ερντογάν κατά της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τουρκίας

Νέες απειλές Ερντογάν κατά της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τουρκίας

Την κλιμάκωση των διώξεων κατά των κομμουνιστών της Τουρκίας, που πρωτοστατούν στο κίνημα κατά του πολέμου και των ιμπεριαλιστικών σχεδίων του Ρ.Τ. Ερντογάν και της τουρκικής αστικής τάξης, σηματοδοτεί η επίθεση του Τούρκου προέδρου. 

Ο Ρ. Τ. Ερντογάν, μιλώντας σε συγκέντρωση  του κόμματός του στην Τραπεζούντα επιτέθηκε και κατά των μελών της Κομουνιστικής Νεολαίας Τουρκίας, με αφορμή μια κινητοποίηση κατά του πολέμου που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστημίου του Βοσπόρου (Μπογκάζιτσι) στην Κωνσταντινούπολη.

Η κινητοποίηση, πραγματοποιήθηκε όταν μέλη της νεολαίας του AKP στο πανεπιστήμιο, πανηγύριζαν για την κατάληψη της Αφρίν στη Συρία και μοίραζαν λουκούμια για «την νίκη των τουρκικών στρατευμάτων». Άμεση ήταν η αντίδραση των κομμουνιστών που άπλωσαν πανό με το σύνθημα «Λουκούμια για εισβολή και σφαγή δεν γίνεται».

Ο Ρ. Τ. Ερντογάν, μιλώντας σε συγκέντρωση χαρακτήρισε του νέους κομμουνιστές, «προδότες» και «τρομοκράτες», τονίζοντας, ότι «Σχετικά με αυτούς τους τρομοκράτες νέους, κάνουμε κάθε είδους εργασία και αφού εντοπισθούν μέσα από τις περιγραφές, σε αυτούς δεν θα τους δώσουμε το δικαίωμα να σπουδάσουν στο πανεπιστήμιο. Το πανεπιστήμιο δεν μπορεί να ανατρέφει νεολαία τρομοκρατών!».

Παράλληλα, απείλησε και τους καθηγητές, λέγοντας «Μόλις διαπιστώσουμε αυτούς που έχουν σχέσεις με αυτούς τους φοιτητές θα πράξουμε και για κείνους τα δέοντα».

Εισβολή της αστυνομίας στο πανεπιστήμιο - 7 συλλήψεις

 Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στις 05.00 το πρωί της Κυριακής στην πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου του Βοσπόρου, συλλαμβάνοντας τρεις φοιτητές.

Μέχρι το μεσημέρι η πανεπιστημιούπολη αστυνομοκρατούνταν, ενώ πάνοπλοι αστυνομικοί πραγματοποιούσαν έρευνες στους κοιτώνες, την βιβλιοθήκη και όλα τα κτίρια.

Όπως δήλωσε  ο δικηγόρος Ιναγιέτ Ακσού, τις προηγούμενες ημέρες είχαν συλληφθεί άλλοι τέσσερις φοιτητές του ίδιου πανεπιστημίου

(Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ, AFP, Sol Haber)

Δ.Σ. του σωματείου εργαζομένων στο Α.Ν.Θ. ΘΕΑΓΕΝΕΙΟ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Μπροστά στο αναπτυξιακό συνέδριο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ που θα πραγματοποιηθεί στις 26-28/3/2018 στη Θεσσαλονίκη, το Δ.Σ. του σωματείου εργαζομένων στο Α.Ν.Θ. ΘΕΑΓΕΝΕΙΟ, καλεί σε κινητοποίηση στο Ιπποκράτειο, την Τρίτη 27/3, στις 7.30 πμ, στην πύλη στην Εγνατία.

Κανείς υγειονομικός να μην ξεγελαστεί από τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και τα σχέδια της ανάπτυξης που για μια ακόμη φορά θα περισσέψουν και που δήθεν μας αφορά όλους.

Όλοι έχουμε πείρα πώς πληρώσαμε τα προηγούμενα χρόνια την κρίση τους, τώρα μας καλούν να πληρώσουμε και την ανάπτυξή τους.

Απαντάμε μαζικά και μαχητικά όλοι οι συνάδελφοι υγειονομικοί στην προσπάθεια της κυβέρνησης και των ανθρώπων της στην περιοχή μας. Να μην λείψει κανείς από τις συγκεντρώσεις που καλεί συντονισμένα ο κλάδος της Υγείας

Η ΑΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 Ηταν ανάγκη των καιρών και έγινε πράξη

Γιορτάζεται η Επανάσταση του 1821, που όμως ξεκίνησε πριν από τις 25 Μάρτη, όπως δεν άρχισε και με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, που απλά την σφετερίστηκε, και βεβαίως δεν έγινε για την του Χριστού Εκκλησία, αλλά για άλλους, πιο σοβαρούς λόγους.

Το χρονολόγιο

Στις 5 με 7 Οκτώβρη 1820, οι ηγέτες της Φιλικής Εταιρείας, με αρχηγό τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, στη σύσκεψη του Ισμαήλ της Βεσσαραβίας αποφάσισαν να στείλουν τον Παπαφλέσσα (που ήταν από την Πολιανή της Μεσσηνίας και το όνομά του ήταν Γρηγόριος Δικαίος) στο Μοριά.

Στις 22 Φλεβάρη 1821, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και η ομάδα του περνάνε από τον Προύθο ποταμό στη Μολδαβία. Στο Σκουλένι τους περίμεναν 200 καβαλαραίοι. Ολοι μαζί ξεκίνησαν για το Ιάσιο, όπου ενώθηκαν με τμήματα του Μιχαήλ Βόδα Σούτσου, ηγεμόνα της Μολδαβίας. Εκεί τυπώθηκαν και κυκλοφόρησαν οι πρώτες προκηρύξεις που καλούσαν τους Ελληνες στα όπλα.

Στο Ναύπλιο έχει ήδη φτάσει απ' το Γενάρη ο Παπαφλέσσας, ξαφνιάζοντας τους προεστούς, λέγοντάς τους ότι δεν χωράει αναβολή, η επανάσταση στη Μολδαβία πάει καλά, ο Αλή Πασάς αντιστέκεται στον Σουλτάνο και ο Χουρσίτ με το στρατό του δεν είναι στο Μοριά, αλλά στην Ηπειρο. Τους λέει ακόμα ότι τα νησιά θα επαναστατήσουν και ότι στη Ρούμελη και στη Μακεδονία άρχισε το ντουφεκίδι. Μαζί, τους λέει και το αναγκαίο ψέμα, πως η Ρωσία ήδη στέλνει στόλο, στρατό και όπλα.

Οι διάλογοι μεταξύ τους, που έγιναν στις 26 Γενάρη στη Βοστίτσα (Αίγιο) στο σπίτι του Αντρέα Λόντου, είναι χαρακτηριστικοί:

Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός έφερνε αντιρρήσεις ρωτώντας: «Πού πολεμοφόδια; Πού όπλα; Πού χρήματα πολυάριθμα; Πού στρατός πεπαιδευμένος; Πού στόλος εφοδιασμένος;». Ο Σωτήρης Χαραλάμπης πιο αποκαλυπτικός συμπλήρωνε:

«...πιστεύω πως η Ρωσία, όπου έχει την ίδια θρησκεία μ' εμάς, θα συντροφέψει τον Υψηλάντη με στρατεύματα... Μα εμείς εδώ, αφού ξεκάνουμε τους Τούρκους, σε ποιον θα παραδοθούμε; Ποιον θα 'χουμε ανώτερο; Ο ραγιάς αφού πάρει τα όπλα δε θα μας ακούει πια και δε θα μας σέβεται και θα πέσουμε στα χέρια εκείνου, που δεν μπορεί να κρατήσει το πιρούνι να φάει!».

Αυτό ήταν το πραγματικό τους πρόβλημα. Ο επαναστατημένος λαός, με τα όπλα, θα αποκτούσε ο ίδιος δικαιώματα.

Και η απάντηση του Παπαφλέσσα:

«Η επανάσταση είτε θέτε είτε όχι θα γίνει! Πάρτε το απόφαση. Αν εσείς γυρεύετε να την εμποδίσετε, εγώ πήρα προσταγή από την Αρχή να ξεσηκώσω το λαό και να την κάνω. Και τότες όποιον βρουν ξαρμάτωτο οι Τούρκοι, ας τον κόψουν...».

Για να του ανταπαντήσει ο Παλαιών Πατρών Γερμανός: «Είσαι απατεώνας, άρπαγας, εξωλέστατος!» (Αμβρόσιος Φραντζής «Επιτομή της ιστορίας της αναγεννηθείσης Ελλάδας, τ. α' σελ. 98).

Ακολούθησαν διάφορες τραγελαφικές καταστάσεις, με κατάληξη στις 10 Μάρτη ο Παλαιών Πατρών Γερμανός με τον Αντρέα Ζαΐμη να κρύβονται στα Μεζερά, ενώ την ίδια ώρα ο Παπαφλέσσας έδινε εντολή στον Νικ. Σουλιώτη μαζί με τον Πετμεζά να χτυπήσουν - όπως και έγινε - στο Αγρίδι, στις 15 Μάρτη, τρεις γυφτοχαρατζήδες, καθώς και τρεις ταχυδρόμους, με γράμματα του Καϊμακάνη της Τριπολιτσάς προς τον Χουρσίτ, που πολιορκούσε τον Αλή Πασά στα Γιάννενα. Την επόμενη μέρα χτύπησαν άλλους εφτά Τούρκους στα Χάσια. Παράλληλα, ο Χαραλάμπης με τους Πετμεζαίους μπήκαν στα Καλάβρυτα με δικούς τους ένοπλους, χτύπησαν τους Τούρκους και τους υποχρέωσαν να παραδοθούν. Τα νέα έφτασαν στην Πάτρα, όπου στις 20 Μάρτη ο τσαγκάρης Π. Καρατζάς κάλεσε το λαό της Πάτρας στην επανάσταση, που άρχισε πλέον και επισήμως στις 21 Μάρτη. Δυο μέρες μετά πείστηκε και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης της Μάνης να ξεσηκώσει τους Μανιάτες, οι οποίοι με όπλα που είχε στείλει ο Παπαφλέσσας από τη Σμύρνη, μπήκαν στις 23 Μάρτη στην Καλαμάτα. Το λόγο πλέον είχαν παντού τα όπλα...

Και η 25η Μάρτη πώς πρόκυψε; Ο Γερμανός στα απομνημονεύματά του αναφέρει ότι από τα Μεζερά των Καλαβρύτων πήγαν με τον Ανδρέα Ζαΐμη στις 24 Μάρτη στην επαναστατημένη Πάτρα και ότι στις 25 Μάρτη συνέταξαν έγγραφο προς τις Μεγάλες Δυνάμεις με το οποίο γνωστοποιούσαν την ύπαρξη της Επανάστασης. Μέχρι το 1838 κανένας δεν μιλούσε για έναρξη της Επανάστασης στις 25 Μάρτη. Αυτήν την ημερομηνία την καθιέρωσε με διάταγμά του ο βασιλιάς Οθωνας στις 15/3/1838. Ενώ η περίφημη σκηνή με τον Πατρών να σηκώνει το λάβαρο της Επανάστασης έγινε γνωστή μόλις το 1851, όταν ζωγράφισε το σχετικό πίνακα ο Βρυζάκης.

Τι ήταν η Επανάσταση του 1821

Η Επανάσταση του 1821 ήταν αστική εθνικοαπελευθερωτική. Ηγέτης της ήταν η ελληνική αστική τάξη, που συγκρούστηκε με την οθωμανική φεουδαρχική εξουσία. Το αποτέλεσμα και ο στόχος της Επανάστασης ήταν η συγκρότηση του ελληνικού αστικού έθνους - κράτους, με την παρέμβαση των ισχυρών ευρωπαϊκών καπιταλιστικών κρατών της εποχής (της Βρετανίας και της Γαλλίας), αλλά και της τσαρικής αυτοκρατορίας στη Ρωσία.

Στην Επανάσταση κυριάρχησαν τα αιτήματα των αστικών στρωμάτων που αντικειμενικά είχαν συμφέρον από την εθνική απελευθέρωση, σε συνδυασμό με τη δημιουργία αστικού κράτους, με στόχο να διαμορφωθεί εσωτερική εθνική αγορά και να διεκδικηθεί η αναβάθμιση της θέσης της ελληνικής αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή.

Οπως σε όλες τις αστικές επαναστάσεις, η ανερχόμενη αστική τάξη προχώρησε με προσωρινούς συμβιβασμούς, έτσι και η ελληνική προχώρησε σε συμβιβασμούς με ελληνόφωνα ορθόδοξα κατώτερα τμήματα του κράτους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τέτοια ήταν οι τοπικοί άρχοντες, ως προεστοί και γαιοκτήμονες, αλλά και οι αρματολοί.

Στην Επανάσταση βέβαια πήραν μέρος και οι στρατιωτικοί - κλέφτες, γενικά η αγροτιά, που σήκωσαν το βάρος του ένοπλου αγώνα. Ωστόσο, αντικειμενικά δεν μπορούσαν να διαμορφώσουν και δεν διαμόρφωσαν αυτοτελές πρόγραμμα εξουσίας, σε σχέση με την αναδιανομή της γης και τους συνταγματικούς θεσμούς του νέου αστικού κράτους. Την πρωτοβουλία ανάπτυξης της Επανάστασης είχε η αστική τάξη με καθοδηγητικό κέντρο τη Φιλική Εταιρεία.

Η συμβολή στην προετοιμασία και στη συμμετοχή στον ένοπλο αγώνα είχε σημαντική ανομοιογένεια. Η πλειοψηφία των προεστών και του ανώτερου κλήρου δεν στήριξε και εναντιώθηκε στα σχέδια της Φιλικής Εταιρείας. Το μεγάλο εφοπλιστικό κεφάλαιο των νησιών του Αιγαίου ταλαντεύτηκε και συνέβαλε αρχικά άτολμα στην οργάνωση της εξέγερσης.

Την πρωτοβουλία για την ανάπτυξη και καθοδήγηση της Επανάστασης είχε η αστική τάξη των παροικιών (ιδιαίτερα της Ρωσίας), έμποροι και πλοιοκτήτες.

Το βάρος των μαχών σήκωσαν οι τοπικοί στρατιωτικοί άρχοντες, αλλά και οι κλέφτες και οι αγρότες, ιδιαίτερα οι πιο φτωχοί και οι κολίγοι, οι οποίοι αντικειμενικά δεν μπορούσαν να διαμορφώσουν αυτοτελές πρόγραμμα εξουσίας.

Στην προεπαναστατική περίοδο, οι ελληνικές παροικίες των εμπόρων που δρούσαν στο δυτικό ευρωπαϊκό χώρο ήταν πιο κοντά στην επίδραση των ριζοσπαστικών ιδεών της Γαλλικής αστικής Επανάστασης. Ομως, σ' αυτές τις περιοχές δεν κυριαρχούσε ο προσανατολισμός προετοιμασίας για ένοπλη επαναστατική δράση, αλλά για μακρόχρονη προσπάθεια μορφωτικής αναβάθμισης των Ελλήνων ραγιάδων.

Στις ανατολικές ελληνικές παροικίες συνυπήρχαν ο φαναριωτισμός, η δράση της Φιλικής Εταιρείας και η επίδραση της τσαρικής Ρωσίας, που υποδαύλιζε τις απελευθερωτικές διαθέσεις για τα δικά της συμφέροντα.

Συγκρούσεις συμφερόντων και ανταγωνισμοί

Εκεί που αναδεικνύεται καθαρά η σύγκρουση των διαφορετικών ταξικών συμφερόντων είναι σχετικά με το χαρακτήρα, τους κοινωνικούς και εδαφικούς στόχους του πρώτου ελληνικού κράτους μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης.

Η αδύναμη και σχετικά ολιγάριθμη αστική τάξη επιθυμούσε ένα αστικό συγκεντρωτικό κράτος, με Σύνταγμα και κοινοβούλιο, με ενιαία εθνική αγορά, που σήμαινε κατάργηση των ορίων μεταξύ των τοπικών αγορών, πάνω στα οποία (όρια) είχαν διαμορφωθεί οικονομικά συμφέροντα. Καθώς δέσποζε το εφοπλιστικό κεφάλαιο, η αστική πλευρά επιθυμούσε μια ισχυρή κεντρική εξουσία, ικανή να συγκεντρώνει κρατικά έσοδα για να στηρίξει τη διεθνή κίνηση του εμπορικού στόλου.

Ομως, η μεγάλη διασπορά του ελληνισμού εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και όχι μόνο δυσκόλευε τη συνοχή και τη συγκρότηση ελληνικής αστικής τάξης, ικανής να διεκδικήσει τη συγκρότηση κράτους σημαντικού μεγέθους επικράτειας.

Από την πλευρά τους, οι προεστοί και οι αρματολοί επιθυμούσαν τη διατήρηση και ενίσχυση των τοπικών προνομίων και εξουσιών που είχαν προηγουμένως και δεν ήταν πρόθυμοι να ανοίξουν το δρόμο σ' ένα συγκεντρωτικό αστικό κράτος.

Οι μικροί ιδιοκτήτες και οι ακτήμονες αγρότες προσδοκούσαν την απόκτηση πολιτικών δικαιωμάτων και τη βελτίωση της οικονομικής τους κατάστασης, με την αποτίναξη του καθεστώτος του ραγιά, περιορισμό των προνομίων των προεστών και του ανώτερου κλήρου και κάποια διανομή της γης, που δεν είχε όμως ακόμα διαμορφωθεί σε ισχυρό και σαφές πολιτικό αίτημα.

Τέλος, ο ανώτερος κλήρος και οι Φαναριώτες δεν είχαν εγκαταλείψει, την περίοδο εκδήλωσης της Επανάστασης, την ουτοπική προσδοκία μιας ανασύστασης της πολυεθνικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία θα μπορούσε να υπηρετηθεί πιο αποτελεσματικά με το μεταρρυθμιστικό δρόμο μέσα στο οθωμανικό κράτος.

Το κοινωνικό, ταξικό περιεχόμενο της εμφύλιας σύγκρουσης αποτυπώθηκε λίγο αργότερα και στη διαπάλη για τις αποφάσεις των εθνοσυνελεύσεων της Επιδαύρου και του Αστρους.

Στη νικηφόρα έκβαση της Επανάστασης σημαντικό ρόλο έπαιξε ο ανταγωνισμός των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων της εποχής για τη διανομή και αναδιανομή των εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η Αγγλία, η οποία δεν επιθυμούσε το διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, προσανατολιζόταν σε μια εκτεταμένη ελληνική αυτονομία υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου.

Η τσαρική Ρωσία είχε πάγιο στόχο την κυριαρχία στον εμπορικό δρόμο από τη Βαλτική έως το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Γι' αυτό και αντικειμενικά ευνόησε εξεγέρσεις που συνέβαλαν στο διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και θα της επέτρεπαν να παίξει το ρόλο της προστάτιδας δύναμης των ορθόδοξων πληθυσμών. Ταυτόχρονα, λόγω του αντιδραστικού χαρακτήρα της, εναντιωνόταν σε κάθε κίνηση που είχε επαναστατικό αστικοδημοκρατικό περιεχόμενο.

Μετά την εκδήλωση της Επανάστασης, η Αγγλία συνηγόρησε στην ίδρυση ανεξάρτητου εθνικού κράτους και στην αξιοποίηση του δανεισμού, προκειμένου να εδραιώσει την πρωτοκαθεδρία της ως προστάτιδας δύναμης. Την ίδια περίοδο, η Ρωσία υπέβαλε υπόμνημα για τη δημιουργία τριών αυτοδιοικούμενων ελληνικών περιοχών, που θα πλήρωναν φόρο υποτέλειας στον Σουλτάνο.

Η αντιφατική διαπλοκή συμφερόντων εκφράστηκε ανάγλυφα στη ρευστότητα των κοινωνικών συμμαχιών, στους προσωρινούς συμβιβασμούς και τις εμφύλιες συγκρούσεις που ακολούθησαν.

Ι.

DW: Σύγχρονοι σκλάβοι στα χωράφια της Πορτογαλίας

Από atexnos.gr

Ελιές, φράουλες και τροπικά φρούτα από την Πορτογαλία γίνονται περιζήτητα στις ξένες αγορές. Τη σοδειά αναλαμβάνουν αλλοδαποί, κυρίως από την Αφρική, που εργάζονται σε δύσκολες συνθήκες και χωρίς καμία κατοχύρωση.

Συνωστισμός στο γραφείο του Αλμπέρτο Μάτος, συνεργάτη της ανθρωπιστικής οργάνωσης “Solidariedade Imigrante” (Solim). Αφρικανοί και Ινδοί εργάτες συγκεντρώνονται για να καταγγείλουν περιστατικά εκμετάλλευσης ή να ζητήσουν βοήθεια, ενώ το τηλέφωνο χτυπά αδιάκοπα. “Ναι, στείλτε τον από δω και θα δω τι μπορώ να κάνω” φωνάζει στο τηλέφωνο ο Μάτος και στη συνέχεια εξηγεί το πρόβλημα: πρόκειται για έναν Αφρικανό που θέλει να δουλέψει στα χωράφια και η εφορία δεν του δίνει ΑΦΜ γιατί δεν έχει δουλειά, όμως για βρει δουλειά πρέπει να έχει ΑΦΜ. “Είναι ένας φαύλος κύκλος που οφελεί μόνο τους διακινητές, πρέπει να σπάσουμε αυτόν τον φαύλο κύκλο” διαμαρτύρεται ο συνεργάτης της Solim.

Όλο και περισσότεροι Αφρικανοί καταφθάνουν τον τελευταίο καιρό στην κωμόπολη της Μπέζα, στη γραφική επαρχία του Αλεντέζο.”Έχουμε ήδη πολλούς Ασιάτες, κυρίως από Ινδία, Ταϋλάνδη, Πακιστάν, ακόμη και από το Νεπάλ, αλλά τον τελευταίο καιρό έρχεται πολύς κόσμος από την Αφρική για να δουλέψει στα χωράφια”, λέει ο ο Αλπέρτο Μάτος. Συνήθως αρχίζουν από το μάζεμα της ελιάς, σε απάνθρωπες συνθήκες απασχόλησης και για λιγότερα από τον προβλεπόμενο ελάχιστο μισθό, που επισήμως ανέρχεται σε 580 ευρώ μηνιαίως. Στη συνέχεια οι αλλοδαποί εργάτες μαζεύουν φράουλες και πορτοκάλια, το καλοκαίρι σταφύλια και πεπόνια. Πολλές φορές φέρονται ως εργαζόμενοι σε εταιρίες προσωρινής απασχόλησης, οι οποίες τους χρεώνουν για διαμονή, διατροφή και έξοδα μετακίνησης.

Μέχρι και 100 ευρώ τον μήνα πληρώνουν οι αλλοδαποί εργάτες για να ζήσουν σε αυτά τα κοντέινερ

Η γεωργία χρειάζεται εργατικό δυναμικό

Χωρίς τους αλλοδαπούς εργάτες η αγροτική παραγωγή θα είχε καταρρεύσει στην επαρχία του Αλεντέζο. Ατομικές ή και μεγαλύτερες επιχειρήσεις αγροτικής εκμετάλλευσης ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στη νότια Πορτογαλία, αλλά οι ίδιοι οι Πορτογάλοι δεν θέλουν πια να ασχολούνται με τις κοπιαστικές, κακοπληρωμένες δουλειές στο χωράφι. Ακόμα και ισπανοί επενδυτές έχουν αγοράσει μεγάλες εκτάσεις με ελαιώνες κοντά στο φράγμα του ποταμού Αλκουέβα, όπου εργάζονται αλλοδαποί. Σύμφωνα με τον Αλμπέρτο Μάτος, περισσότεροι από 10.000 εργάτες, κυρίως από την Αφρική, απασχολούνται στους ελαιώνες, πολλοί από αυτούς παράνομα.

Ο Σερίφ Τζο είναι ένας από τους Αφρικανούς που αναζητούν καλύτερη τύχη στη νότια Πορτογαλία. 35 ετών, με γυναίκα και παιδιά στη Σενεγάλη. Αρχικά ήρθε στην Ευρώπη με τουριστική βίζα για τη Γαλλία, στη συνέχεια εργάστηκε παράνομα για δύο χρόνια στην Ισπανία και σήμερα μένει σ΄ ένα χωριό κοντά στη Μπέζα μαζί με τον αδερφό του και οκτώ φίλους του. Όλοι μαζί μοιράζονται ένα παλιό κοντέινερ και μία μάλλον “σπαρτιάτικη” κουζίνα, ενώ οι τουαλέτες είναι βρώμικες και για νερό πηγαίνουν σε μια βρύση στο χωράφι. Από τα 500 ευρώ που κερδίζει κάθε μήνα ο Σερίφ Τζο- αλλά μόνο αν πράγματι έχει δουλειά όλον τον μήνα- πληρώνει 75 ευρώ για το νοίκι του. Καθώς πληρώνει φόρους και εισφορές, ελπίζει ότι αργά ή γρήγορα θα βγάλει άδεια παραμονής για την Πορτογαλία.

Η νομιμοποίηση αργεί

Αλλά η μετάβαση στη νομιμότητα μάλλον θα καθυστερήσει. Παρά τις πρόσφατες αλλαγές στη νομοθεσία με στόχο την ένταξη των αλλοδαπών στην αγορά εργασίας, η πορτογαλική υπηρεσία αλλοδαπών εργάζεται με αργούς ρυθμούς. Πολλές φορές περνάει μισός ή και ένας χρόνος μέχρι να εκδοθούν τα απαραίτητα έγγραφα. Και ενώ οι εργάτες περιμένουν τη νομιμοποίησή τους, η εκμετάλλευση από τους διακινητές συνεχίζεται. Η Πορτογαλία, άλλοτε χώρα εξαγωγής μεταναστών, δυσκολεύεται να συνειδητοποιήσει ότι γίνεται πλέον χώρα υποδοχής. Χρειάζεται άλλωστε το φτηνό εργατικό δυναμικό για να εξάγει αγροτικά προϊόντα σε ανταγωνιστικές τιμές. Οπότε οι αρμόδιες αρχές πολλές φορές παραβλέπουν τα κακώς κείμενα. Ο Αλμπέρτο Μάτος κάνει λόγο για μία “γκρίζα ζώνη”, από την οποία συχνά επωφελούνται εταιρίες αμφιβόλου φήμης, παρακρατώντας φόρους και εισφορές που κατά την ισχύουσα νομοθεσία θα έπρεπε να αποδώσουν στο κράτος.

Ο Φοντάι Φάτι, που ζήτησε τη βοήθεια της οργάνωσης Solim στην προσπάθειά του να βγάλει ΑΦΜ, λέει ότι όλα αυτά δεν τον ενδιαφέρουν και το μόνο που θέλει είναι “δουλειά, οποιαδήποτε δουλειά”. Άλλωστε υπέμεινε ολόκληρη οδύσσεια για να φτάσει στο Αλεντέζο. Στην αρχή έκανε το μεγάλο ταξίδι από τη Γκάμπια της δυτικής Αφρικής μέχρι τη Λιβύη, μετά πέρασε με το πλοίο στην Ιταλία, από εκεί έφτασε στην Πορτογαλία. Λέει ότι πολλοί Αφρικανοί επιδιώκουν να φτάσουν στην Πορτογαλία, γιατί στην πατρίδα τους λένε ότι εκεί πληρώνουν καλά όποιον δουλεύει πολύ. Κι έτσι ο Φάτι βρίσκεται στα γραφεία της “Solidariedade Imigrante”. Λέει ότι έχει συντριβεί ψυχικά, αλλά δεν χάνει τις ελπίδες του. Ο Αλμπέρτο Μάτος υπόσχεται να τον βοηθήσει για να πάρει το πολυπόθητο ΑΦΜ και να καταθέσει αίτηση για άδεια παραμονής. Αν όλα πάνε καλά, θα τα καταφέρει μέχρι το τέλος του χρόνου. Μέχρι τότε, τον περιμένουν τα μαύρα μεροκάματα στους ελαιώνες του Αλεντέζο…

Πηγή: Deutsche Welle / Γιόχεν Φαγκέτ / Γιάννης Παπαδημητρίου
και για περισσότερα στοιχεία για τον Πορτογαλικό παράδεισο διάβασε εδώ