Ένας κύκλος δράσης και κινητοποιήσεων που άνοιξε με αποφάσεις Γ.Σ. έκλεισε πριν την διεξαγωγή των εκλογών του σωματείου. Πιστεύουμε ότι υπήρξε μια σταδιακή κλιμάκωση της δράσης μας. Αξιοποιήσαμε μορφές που δεν πέρασαν απαρατήρητες. Στο πλαίσιο αυτό των κινητοποιήσεων έγινε και η δέσμευση για προκήρυξη 100 θέσεων μόνιμου προσωπικού. Η όποια δέσμευση έγινε, θα μείνει χωρίς υπόσταση στην περίπτωση που δεν γίνει εκ νέου πρώτο θέμα διεκδίκησης των εργαζόμενων.
Διαπιστώσεις για υποστελέχωση και της ολοένα αυξανόμενη ένταση της εργασίας - με ότι απόνερα φέρνουν αυτά - θα παραμείνουν χωρίς ιδιαίτερο περιεχόμενο, από τη στιγμή που η γεννεσιουργός αιτία αποκρύπτεται. Η μόνη συνεισφορά τους είναι να θολώνουν το τοπίο με επιχειρήματα περί ανίκανης διοίκησης και ανήθικου περιβάλλοντος. Όταν δεν αναδεικνύεις και δεν μάχεσαι να γίνει ορατή η αιτία που έχει να κάνει με τον τρόπο λειτουργίας του νοσοκομείου(ιδιωτικοικονομικά κριτήρια) -και αυτό συμβαίνει με τις υπόλοιπες παρατάξεις - τότε συνειδητά συντάσσεσαι με τις βασικές επιδιώξεις διοικούντων και πολιτικών κατευθύνσεων, όσους λεκτικούς λεονταρισμούς κι αν χρησιμοποιείς.
Η θέση των εργαζόμενων δεν μπορεί να ταυτίζεται μ`αυτή της διοίκησης και του υπουργείου. Δεν μπορεί να συνταιριάζονται οι επιδιώξεις της διοίκησης και του εργαζόμενου. Ποτέ δεν ήταν στην ίδια πλευρά. Πουθενά στον καπιταλιστικό κόσμο δεν βρίσκει αυτό εφαρμογή. Η σχέση που διέπει εργαζόμενο και εργοδότη χαρακτηρίζεται από αντιστρόφως ανάλογη κατεύθυνση. Βέβαια, στις στοχεύσεις των “αρχόντων” είναι η επιθυμία της κοινής συστράτευσης, του κοινού όφελους, της κοινής ανάπτυξης. Το νιώσαμε και το νιώθουμε στο πετσί μας το κοινό “καλό”. Επιχειρηματολογία του τύπου “στηρίξτε μας για να αποκτήσουμε διαπραγματευτική ισχύ”, οδήγησαν σε τέταρτο μνημόνιο. Πάγια τακτική τους προς τον εργαζόμενο λαό ήταν να τον τοποθετούν θεατή, αμέτοχο, παθητικό δέκτη στις επιδιώξεις τους. Η λογική της ανάθεσης ενισχύεται με την κυβέρνηση της ΠΦΑ. Εκείνο που παραμένει επικίνδυνο είναι να ενισχυθεί τούτη η αντίληψη και στο χώρο του νοσοκομείου γιατί ένας τέτοιος παραλληλισμός δεν θα ήταν και εντελώς άσχετος!
