απόhttp://www.katiousa.gr
Κυβερνήσεις τέτοιου τύπου που “αγκαλιάζουν” κινήματα, με πιασάρικα συνθήματα, είναι πάντα απέναντι στις ταξικές διεκδικήσεις του λαού, με όποια μορφή κι αν εμφανίζονται αυτές, και στη μαζικοποίηση του κινήματος.
Δεν είναι λίγες οι φορές που τα “κινηματικά” κόμματα τύπου Σύριζα κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην Ευρώπη. Διαλέγοντας πάντα επίκαιρα θέματα και επενδύοντάς τα με πιασάρικα συνθήματα, παρουσιάζονται ως σωτήρες – διαχειριστές και με τυχοδιωκτικές μεθόδους αποσκοπούν στη συσπείρωση τμημάτων της μάζας γύρω τους.
Παραδείγματα τέτοια στην Ευρώπη ήταν το κίνημα του No Austerity, που πρότεινε μια καλύτερη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος και “απαιτούσε” οι κεφαλαιοκράτες μέσω των αστικών κυβερνήσεων τους, να μοιράσουν μέρος των κερδών τους στο πόπολο, ώστε να έχει να πορεύεται!
Στην δική μας περίπτωση το οπορτουνιστικό ψευδοκινηματικό κόμμα του Σύριζα επένδυσε όλη την περίοδο 2010 – 2015 σε τέτοιου τύπου κινητοποιήσεις που στόχο είχαν να κάνουν αίσθηση στην κοινωνία. Αφαιρώντας όμως κάθε ταξικό προσανατολισμό, περιορίζονταν σε τσιτάτα τα οποία μέσα στην κρίση πουλούσαν σαν ζεστά ψωμάκια.
Θυμίζω τέτοια ήταν το “κίνημα” του “ΔΕΝ πληρώνω, ΔΕΝ πληρώνω” , του “Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη” και φυσικά το “κίνημα” “Κόκκινα Γάντια”.
Η ατυχία αυτού του τύπου των κινημάτων είναι πως υποστηρίζονται από κόμματα που μπορεί να αναλάβουν την διακυβέρνηση κατά τύχη και τότε αποκαλύπτεται το μεγαλείο του ψέματος και της κοροϊδίας!
Τελευταία αποκαλύφθηκε και το ψέμα του κινήματος των κόκκινων γαντιών, διότι ΟΛΟΙ θυμόμαστε την ζέση της υποστήριξης των καθαριστριών του υπουργείου οικονομίας, αλλά όταν το κίνημα των οδοκαθαριστών πριν μια δυο βδομάδες μαζικοποιήθηκε, οργανώθηκε και απαίτησε… τότε η κυβέρνηση έδειξε τον πραγματικό της χαρακτήρα!
Το λυπηρότερο όλων είναι πως τα ιντερνετικά τρολλ της κυβέρνησης χλεύασαν την απεργία των εργατών, ταυτίστηκαν με δημοσιογράφους της δεξιάς και ονόματα του ¨καλλιτεχνικού” στερεώματος χλεύασαν και αυτά με την σειρά τους τους ανθρώπους που αγωνιούν για το μέλλον τους!
Αν μη τι άλλο, οι κυβερνήσεις τέτοιου τύπου που ευαγγελίζονται διαχείριση του συστήματος, είναι πάντα απέναντι στις ταξικές διεκδικήσεις του λαού, με όποια μορφή κι αν εμφανίζονται αυτές, και στην μαζικοποίηση του κινήματος. Αντιθέτως προτιμούν τον κατακερματισμό του και τον αποπροσανατολισμό του. Καλυπτόμενες πίσω από κενά ηχηρά συνθήματα, παίζουν τον πιο αντιδραστικό ρόλο που θα μπορούσαν να παίξουν!
Ο λαός θα πρέπει να παραδειγματιστεί από όλο αυτό το ψευδοκίνημα που ξεφουσκώνει με την ανάληψη της εξουσίας και να αναζητήσει πραγματικές συμμαχίες μέσα στο ταξικό κίνημα.
