Πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας,δηλαδή...κάτι σαν ξεμάτιασμα!

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ

«Τομή» σε αντιλαϊκή κατεύθυνση

Το νομοσχέδιο για τη «Μεταρρύθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας» είναι ένα ακόμα «προαπαιτούμενο» για το οποίο θα αξιολογηθεί η κυβέρνηση από τους «θεσμούς» και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Συνδέεται με τον «καημό» τους να διαμορφωθεί ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη, για να τονώσουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Ολοι αυτοί που προσκυνάνε τον «εθνικό στόχο» της αναθέρμανσης της καπιταλιστικής οικονομίας συναινούν ότι ο τομέας της Υγείας γενικότερα και της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) ειδικότερα, αποτελούν πεδίο περικοπών των δαπανών και των παροχών από το κράτος και τον ΕΟΠΥΥ. Θέλουν να περιοριστούν στο ελάχιστο, τόσο όσο να διατηρεί η εργατική δύναμη την ικανότητά της να μπαίνει στην παραγωγή προς εκμετάλλευση.

Το νομοσχέδιο, πράγματι, αποτελεί «τομή» στον τομέα της ΠΦΥ, αλλά σε αντιλαϊκή κατεύθυνση, αφού είναι «κομμένο και ραμμένο» να υπηρετεί τους παραπάνω στόχους. Πρόκειται για «τομή» - στην κατεύθυνση των αντιλαϊκών μέτρων των προηγούμενων κυβερνήσεων - που ανέλαβε να υλοποιήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι κυβέρνηση και κόμματα που στηρίζουν την ανάπτυξη με ατμομηχανή τους επιχειρηματικούς ομίλους, προσπαθούν να συγκαλύψουν τη στρατηγική τους σύμπλευση σε δευτερεύουσες αντιπαραθέσεις, σε ζητήματα «ικανότητας» και «αποτελεσματικότητας» υλοποίησης αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι το «τσουνάμι» των περικοπών στις κρατικές παροχές υπηρεσιών Υγείας, τα πλαφόν και η αύξηση των πληρωμών από τους ασθενείς, οι καταργήσεις, συγχωνεύσεις δημόσιων μονάδων ΠΦΥ, οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό, συνοδεύτηκαν από τα κόμματα αυτά με επιχειρηματολογία «καρμπόν», όπως το κριτήριο της «σχέσης κόστους - οφέλους», ο «εξορθολογισμός των δαπανών», η «αντιμετώπιση της σπατάλης», το «νοικοκύρεμα», η «ηθικοποίηση του συστήματος Υγείας» κ.λπ. Πρόκειται για μια καλά επεξεργασμένη επιχειρηματολογία που ενοχοποιεί ακόμα και τις ελάχιστες κρατικές παροχές, στηρίζει την ανταποδοτικότητα και την ατομική ευθύνη.

Ελάχιστες και ανεπαρκείς υπηρεσίες... «καθολικά και ισότιμα»

Η κυβέρνηση προπαγανδίζει ότι τα λαϊκά στρώματα θα «απολαύσουν» ένα «ολοκληρωμένο σύστημα πρωτοβάθμιας περίθαλψης που θα παρέχει υπηρεσίες Υγείας καθολικές και ισότιμες για όλους». Η «καθολικότητα» και η «ισότιμη πρόσβαση» που ισχυρίζεται ότι εξασφαλίζει η κυβέρνηση δεν σημαίνει τίποτα άλλο από το ότι... καθολικά και ισότιμα τα λαϊκά στρώματα θα έχουν δωρεάν ελάχιστες και ανεπαρκείς υπηρεσίες ΠΦΥ. Υπηρεσίες και παροχές που είναι σε όλο και μεγαλύτερη διάσταση από τις τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας, της παραγωγικότητας, από την ύπαρξη ενός σχετικά μεγάλου αριθμού υγειονομικών όλων των ειδικοτήτων.

Η κυβέρνηση προβάλλει τη δημιουργία των Τοπικών Μονάδων Υγείας (ΤοΜΥ) ως μια επιπλέον «δομή» που αποκεντρώνει και ενισχύει ακόμα περισσότερο το δημόσιο σύστημα ΠΦΥ. Αυτές οι μονάδες θα απαρτίζονται από έναν Γενικό Γιατρό ή Παθολόγο και Παιδίατρο, που θα αποτελούν τον οικογενειακό γιατρό στους ενήλικες και τα παιδιά. Επίσης, θα υπάρχει ένας νοσηλευτής και ένας διοικητικός υπάλληλος. Η κάθε μία ΤοΜΥ θα έχει στην ευθύνη της 10.000 - 15.000 άτομα και θα εργάζονται σε δύο βάρδιες, από τις 8 π.μ. έως τις 10 μ.μ.

Με βάση τον αριθμό και τη σύνθεση αυτών των ΤοΜΥ, μόνο σαν αστείο ακούγεται ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι θα παρέχουν υπηρεσίες πρόληψης, προαγωγής της υγείας στην οικογένεια, στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς, στους χρόνιους πάσχοντες, προγραμματισμένη φροντίδα ενηλίκων και παιδιών, κατ' οίκον νοσηλεία, εκτίμηση ψυχικών νόσων, αντιμετώπιση οξέων προβλημάτων υγείας, καταγραφή επιδημιολογικών στοιχείων και πολλά άλλα που αναφέρονται στο νομοσχέδιο.

Ποιος θα τα κάνει όλα αυτά; Ο ένας Γενικός Γιατρός ή Παθολόγος μαζί με τον νοσηλευτή και τον διοικητικό για 2.000 τουλάχιστον ενήλικα άτομα; Ο ένας Παιδίατρος που θα έχει στην ευθύνη του 1.500 βρέφη και παιδιά; Ο ένας Οδοντίατρος που προβλέπεται να υπάρχει στο Κέντρο Υγείας θα ασκεί υπηρεσίες πρόληψης και θεραπείας σε δεκάδες χιλιάδες πληθυσμού που αντιστοιχούν στην περιοχή ευθύνης του; Το μοναδικό «Κεντρικό Διαγνωστικό Εργαστήριο» που «μπορεί» να υπάρχει σε κάθε Διεύθυνση Υγειονομικής Περιφέρειας, και αν υπάρχει «μπορεί» και να εφημερεύει, θα καλύπτει τις ανάγκες δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων του πληθυσμού μιας περιοχής;

Τα Κέντρα Υγείας που προβλέπεται να «ιδρυθούν» με την αλλαγή της ταμπέλας των ΠΕΔΥ, ποιες ανάγκες ΠΦΥ θα καλύπτουν όταν δεν υπάρχουν γιατροί βασικών ειδικοτήτων, εργαστήρια κ.λπ. και μάλιστα θα εφημερεύουν και το βράδυ; Πολύ περισσότερο που οι γιατροί αυτών των Κέντρων Υγείας θα εφημερεύουν και στο νοσοκομείο αναφοράς και επιπλέον θα συμμετέχουν και στα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία των νοσοκομείων, προκειμένου να τονωθούν οι εισπράξεις, πουλώντας υπηρεσίες στους ασθενείς. Κατά τα άλλα, έχει το θράσος η κυβέρνηση να ισχυρίζεται ότι μεροληπτεί υπέρ της χρηματοδότησης των δημόσιων μονάδων Υγείας. Με αυτό εννοεί τις πληρωμές, άμεσες και έμμεσες, από τις λαϊκές οικογένειες όχι μόνο στις ιδιωτικές επιχειρήσεις στην Υγεία αλλά και στις δημόσιες μονάδες.

Ποιους κοροϊδεύει η κυβέρνηση όταν με τα παραπάνω δεδομένα οι γιατροί στις παραπάνω δομές είναι ζήτημα εάν θα προλαβαίνουν ακόμα και να συνταγογραφούν και το πολύ - πολύ να κάνουν και κάποια στοιχειώδη εξέταση;

Ο εκμεταλλευτικός χαρακτήρας του καπιταλισμού αντίθετος με την πρόληψη για το λαό

Η κυβέρνηση προπαγανδίζει ότι οι ΤοΜΥ αποτελούν επιπλέον ενίσχυση της δημόσιας ΠΦΥ. Πρόκειται για κοροϊδία, διότι αυτό θα ίσχυε εάν αποτελούσαν αποκεντρωμένες μονάδες ενός αναπτυγμένου κρατικού συστήματος ΠΦΥ με επαρκή σε αριθμό, σε στελέχωση και εξοπλισμό Κέντρων Υγείας που θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες ανάγκες της πρόληψης, θεραπείας και αποκατάστασης, εξειδικευμένα κατά φύλο, ηλικία, πάθηση, έγκαιρα και αποτελεσματικά κοντά στον τόπο κατοικίας, σπουδών, άθλησης, εργασίας κ.λπ. Κάτι τέτοιο, όμως, όχι μόνο δεν υπάρχει αλλά αντίθετα με το κυβερνητικό σχέδιο ενισχύεται ως καρικατούρα και υποκατάστατο «σύστημα» ΠΦΥ.

Η κυβέρνηση συχνά αναφέρει ότι τα χάλια που υπάρχουν στην ΠΦΥ οδηγούν τους ασθενείς στα νοσοκομεία, αλλοιώνοντας το δευτεροβάθμιο χαρακτήρα τους. Την ίδια στιγμή, με το νομοσχέδιο προβλέπει την ίδρυση νοσοκομείου στην Κάρπαθο με το κλείσιμο όμως του Κέντρου Υγείας που υπάρχει και τη μεταφορά του προσωπικού στη νέα μονάδα. Ουσιαστικά, δίνει το «σινιάλο» στο λαό ότι ή θα έχει Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας ή Νοσοκομειακή όχι όμως και τα δύο μαζί. Δεν χρειάζεται να έχει κανείς ιδιαίτερες γνώσεις για να αντιληφθεί ότι οι γιατροί στο νέο νοσοκομείο, που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν επείγουσες ή προγραμματισμένες εισαγωγές, να περιθάλψουν τους νοσηλευόμενους και να εφημερεύσουν, λίγο έως καθόλου θα μπορούν να ασχοληθούν με τις ανάγκες της ΠΦΥ. Δεν πρόκειται για κυβερνητικό «λάθος» ή ανεπαρκή εκτίμηση. Αντανακλάται η συνολική αντίληψη και πολιτική όσον αφορά την Υγεία από το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του. Δηλαδή, ότι η ανάπτυξη της ΠΦΥ που ο βασικός της πυρήνας είναι η πρόληψη και πριν απ' όλα πρέπει να απευθύνεται στους υγιείς πριν αρρωστήσουν, είναι ανεπίτρεπτο «κόστος» και «σπατάλη». Εδώ, βέβαια, κόβουν παροχές και αυξάνουν τις πληρωμές στους ασθενείς, προκειμένου να «κοστίζουν» λιγότερο στο κράτος και στα ασφαλιστικά ταμεία, θα «ξοδευτούν» για τους υγιείς;

Ο εκμεταλλευτικός χαρακτήρας αυτού του κοινωνικού οικονομικού συστήματος είναι σε αντίθεση με την ουσία της ΠΦΥ για τα λαϊκά στρώματα, δηλαδή την Πρόληψη. Οταν στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας επιδεινώνονται συνολικά οι όροι ζωής της εργατικής τάξης, των λαϊκών οικογενειών, στα ζητήματα σίτισης, στέγασης, συνθηκών δουλειάς, με τεράστια ανεργία, μείωση μισθών και συντάξεων, περικοπή των διακοπών, στέρηση της θέρμανσης κ.λπ., δηλαδή όταν επιδεινώνονται όλοι οι όροι που συνιστούν τους παράγοντες φθοράς της υγείας του λαού, για ποια προάσπιση και προαγωγή της υγείας μιλάει η κυβέρνηση στο νομοσχέδιο που έφερε;

Η κυβέρνηση στην πρώτη συζήτηση του νομοσχεδίου στη Βουλή μίλησε για «αλλαγή της φιλοσοφίας του δημόσιου συστήματος Υγείας για την πρόληψη (...) ότι η κουλτούρα της πρόληψης προωθείται για πρώτη φορά με οργανωμένο τρόπο».

Πράγματι, έχει δίκιο η κυβέρνηση να διεκδικεί τα εύσημα από τους επιχειρηματικούς ομίλους που στηρίζει και την «πατρότητα» μιας αντιλαϊκής μεταρρύθμισης που δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι. Διότι θα υλοποιηθεί με πιο οργανωμένο τρόπο η κατεύθυνση της ΕΕ για μια Πρόληψη που η ευθύνη του κράτους θα περιορίζεται στο επίπεδο των... «συμβουλών» για την αξία της ποιότητας της ζωής, της διατροφής, της άσκησης κ.λπ., αλλά που όλα αυτά θα αποτελούν ατομική ευθύνη του εργαζόμενου και της οικογένειάς του να τα εξασφαλίσει. Πρόκειται για χοντρό δούλεμα, από τη μια με τα μέτρα που ήδη έχει προωθήσει η κυβέρνηση να μετατρέπονται οι τόποι δουλειάς σε κόλαση για τους εργαζόμενους, τις γυναίκες, με τα ωράρια, το τρέξιμο, την ορθοστασία κ.λπ., και από την άλλη να καθιερώνει με το νομοσχέδιο την 30ή Σεπτέμβρη σαν «Ημέρα Μυοσκελετικής Υγείας»! Είναι βέβαιο ότι θα βρεθούν αρκετοί «φιλάνθρωποι» επιχειρηματίες - «υγιείς» τους λέει η κυβέρνηση - να στηρίξουν την ημέρα αυτή αφού όλες οι υπόλοιπες θα είναι δικές τους.

Στην «αλλαγή της φιλοσοφίας» εντάσσεται και η αλλαγή του τρόπου που θα γίνεται «η αγορά υπηρεσιών Υγείας», ανάγοντας σε κρίκο τον οικογενειακό γιατρό, ο οποίος θα λειτουργεί σαν «κόφτης», ώστε πρακτικά να διασφαλίζει - και μάλιστα έναντι ποινής - ότι αυτά που θα «στοιχίζει» ο ασφαλισμένος δεν θα υπερβαίνουν το όριο των πετσοκομμένων προϋπολογισμών. Τα θεραπευτικά, διαγνωστικά και φαρμακευτικά «πρωτόκολλα», η ηλεκτρονική κάρτα υγείας είναι τα εργαλεία που ήδη έχουν χρησιμοποιηθεί και τώρα θα εφαρμοστούν εκτεταμένα για την τήρηση των «δημοσιονομικών στόχων».

Πάλη για δωρεάν σύστημα ΠΦΥ που να ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες

Αυτή η αντιλαϊκή μεταρρύθμιση πρέπει να απορριφθεί από το λαό στο δρόμο του αγώνα και της διεκδίκησης για την πλήρη ανάπτυξη ενός κρατικού και απολύτως δωρεάν συστήματος Υγείας και ΠΦΥ, με Κέντρα Υγείας και περιφερειακά ιατρεία, με πλήρη στελέχωση σε γιατρούς όλων των ειδικοτήτων και οικογενειακούς γιατρούς, με υγειονομικούς όλων των κλάδων και σύγχρονο εξοπλισμό που να ικανοποιεί όλες τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών όλο το 24ωρο, όλες τις μέρες του χρόνου.

Οι διεκδικήσεις αυτές και η πάλη για να κατακτηθούν να εντάσσονται στην προοπτική βαθύτερων ανατροπών στην οικονομία και την κοινωνία, για μια ανάπτυξη που όλες οι σύγχρονες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας θα μπαίνουν στην υπηρεσία της λαϊκής υγείας, δωρεάν και καθολικά, διασφαλισμένες από την εργατική εξουσία μέσω του κράτους της.

Καραγκιοζιλίκια....

Εμπιστοσύνη και επανάκαμψη

«...ακούσαμε από τον διεθνή Τύπο πολύ θετικά μηνύματα. Μιλάω για επανάκαμψη της εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία. Μιλούν για δυναμική επιστροφή της Ελλάδας. (...) Από το 2015 έχουν αυξηθεί κατά 300.000 οι θέσεις εργασίας, ενώ την περίοδο της καταστροφής - θα έλεγα εγώ - είχαμε χάσει 900.000 θέσεις εργασίας. Αρα έχουμε καλύψει το ένα τρίτο της καταστροφής στην αγορά εργασίας. (...) Σήμερα, δύο χρόνια μετά από μία μεγάλη περιπέτεια, μπορούμε να πούμε ότι όλοι οι δείκτες έχουν αρχίσει πια να είναι θετικοί. Η ανεργία μειώνεται. Εχουμε αρχίσει σιγά σιγά να βλέπουμε επενδύσεις και επενδυτές...».

Οι παραπάνω φράσεις είναι από τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στον τηλεοπτικό σταθμό «Alpha». Και είναι ενδεικτικές της προπαγανδιστικής τακτικής του ίδιου και της κυβέρνησής του. Να προσπαθεί δηλαδή να πείσει ότι τα συμφέροντα των επενδυτών είναι όμοια με εκείνα των εργαζομένων και των λαϊκών οικογενειών. Να διαμορφώσει συνείδηση δηλαδή ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να εύχονται να έχουν μια δουλειά με 200 και 300 ευρώ το μήνα και να νιώθουν ευχαρίστηση όταν τα αφεντικά τους θα πλουτίζουν από το δικό τους αίμα και τον ιδρώτα. Αυτή άλλωστε είναι η πραγματικότητα και το «όνειρο» κάθε αστικής κυβέρνησης. Δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση ο ΣΥΡΙΖΑ...

   

    Ποινικοποίηση των αστέγων στη Βρετανία

Με πρόστιμα έως 2.500 στερλίνες (2.800 ευρώ) απειλούν άστεγους οι δημοτικές αρχές στην Οξφόρδη της Βρετανίας, σε μία προσπάθεια να τους τρομοκρατήσουν και να τους εξαφανίσουν από τους δρόμους της πόλης.

Οπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν», μέλη της δημοτικής αστυνομίας αφήνουν τις τελευταίες μέρες σημειώματα με απειλές για τα βαριά πρόστιμα πάνω σε τσάντες και υπνόσακους ανθρώπων που, πέφτοντας θύματα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, αναγκάζονται να επιβιώνουν στους δρόμους. Η απάνθρωπη αυτή τακτική, που συνδυάζεται και με περικοπή των όποιων κοινωνικών δαπανών, επιβεβαιώνει ότι η ζωή των εργαζομένων επιδεινώνεται και φτάνει μέχρι και στην ποινικοποίηση των απόκληρων αυτών που το ίδιο το σύστημα εκμετάλλευσης εξαχρειώνει και πετά σαν στυμμένες λεμονόκουπες. Ολα αυτά δεν μπορεί να μη φέρουν στο νου όλα αυτά που περιγράφει ο Μαρξ στο «Κεφάλαιο», στην ενότητα που αναφέρεται στη λεγόμενη «πρωταρχική συσσώρευση του καπιταλισμού» τον 15ο αιώνα στην Αγγλία, όπου οι εξαθλιωμένοι ξεριζωμένοι αγρότες που στοιβάζονταν στις πόλεις υποχρεώνονταν με τους νόμους «ενάντια στην αλητεία», για να αποφύγουν τις βαριές ποινές, να δουλεύουν στα πρώιμα καπιταλιστικά σκλαβοπάζαρα...

12 μέρες συνεχόμενη δουλειά

ΕΥΡΩΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ - ΕΕ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ

Αποφασίζουν βάρδιες και ζωή - «λάστιχο» για τους εργάτες

Το Δικαστήριο της ΕΕ ετοιμάζεται να νομιμοποιήσει τη δυνατότητα της εργοδοσίας να υποχρεώνει τους εργαζόμενους μέχρι και σε 12 συνεχόμενες μέρες δουλειάς χωρίς ρεπό!

Ακόμα ένα χτύπημα στα εναπομείναντα εργατικά δικαιώματα επιχειρεί να καταφέρει η ΕΕ, μέσω του Δικαστηρίου της, αυτή τη φορά με την κατάργηση του σταθερού χρόνου εβδομαδιαίας εργασίας.

Ο αντεργατικός ρόλος του Δικαστηρίου της ΕΕ είναι γνωστός, όπως π.χ. με τις αποφάσεις του ενάντια στο απεργιακό δικαίωμα, όταν αποφάσισε ότι εμποδίζει την «ελευθερία κίνησης των επιχειρήσεων», τις αποφάσεις του για τον χαρακτηριζόμενο «ανενεργό» και επομένως μη αμειβόμενο χρόνο δουλειάς. Γνωστή είναι και η απόφασή του υπέρ των ομαδικών απολύσεων στην υπόθεση των «Τσιμέντων Χαλκίδας», πάνω στην οποία «πάτησε» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και κατ' απαίτηση του κεφαλαίου γενίκευσε την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, με το νόμο του 4ου μνημονίου.

Το νέο αντεργατικό χτύπημα που προστίθεται στις «βέλτιστες πρακτικές»

Στο ετοιμαζόμενο νέο χτύπημα, το Δικαστήριο της ΕΕ κλήθηκε να απαντήσει σε ερωτήματα του Πορτογαλικού Εφετείου του Πόρτο - μετά από προσφυγή εργαζόμενου - σχετικά με την ερμηνεία της αντεργατικής Οδηγίας 2003/88 της ΕΕ για «την οργάνωση του χρόνου εργασίας». Τα όσα ρωτάει το πορτογαλικό δικαστήριο συνοψίζονται ουσιαστικά στο ερώτημα αν ο εργοδότης είναι υποχρεωμένος να παρέχει στον εργαζόμενο ανά βδομάδα μια μέρα ανάπαυσης (ρεπό) έπειτα από έξι συνεχόμενες μέρες δουλειάς, ή είναι ελεύθερος να καθορίζει αυτός πότε αρχίζει η βδομάδα και πότε θα δώσει ρεπό στους εργαζόμενους. Το ζήτημα αφορά όλους τους εργαζόμενους σε επιχειρήσεις που λειτουργούν εφτά μέρες τη βδομάδα, είτε σε βιομηχανικούς κλάδους, είτε στους κλάδους παροχής υπηρεσιών και του Εμπορίου.

Ογενικός εισαγγελέας του Δικαστηρίου της ΕΕ (ΔΕΕ) δημοσίευσε πρόσφατα την πρότασή του, προδικάζοντας και την απόφαση. Η πρόταση αποφαίνεται ότι: α) Η διατύπωση της ευρωενωσιακής Οδηγίας μιλάει για ανάπαυση «εντός περιόδου επτά ημερών» κι απ' αυτό συμπεραίνει πρακτικά ότι ο εργοδότης δεν είναι υποχρεωμένος να δίνει ρεπό στον εργαζόμενο την 7η μέρα μετά από 6 συνεχόμενες μέρες δουλειάς, αλλά είναι ελεύθερος να καθορίζει, κατά την αυθαίρετη κρίση του, ποια μέρα θα δώσει ρεπό στον εργαζόμενο και ποιες είναι αυτές οι 7 μέρες της εργάσιμης βδομάδας, γεγονός που καθορίζει και τη σημαντικότερη συνέπεια, ότι δηλαδή β) ο εργαζόμενος μπορεί να υποχρεωθεί να δουλεύει επί 12 συνεχόμενες μέρες χωρίς ρεπό (!), στην περίπτωση που πάρει ένα ρεπό στην αρχή της μιας βδομάδας και ένα ρεπό στο τέλος της επόμενης (π.χ. ένα ρεπό τη Δευτέρα της πρώτης βδομάδας και ένα ρεπό την Κυριακή της επόμενης)...

Πολλαπλές οδυνηρές συνέπειες σε βάρος των εργαζομένων

Οι συνέπειες της πρότασης αυτής και της αναμενόμενης απόφασης του Δικαστηρίου της ΕΕ πρόκειται να είναι οδυνηρές τόσο για την υγεία των εργαζομένων, την ασφάλειά τους στους τόπους δουλειάς, τους μισθούς τους, όσο και συνολικότερα τη ζωή τους:

1. Καταργείται κάθε έννοια σταθερού χρόνου δουλειάς. Η εργάσιμη βδομάδα δεν ταυτίζεται πλέον με την ημερολογιακή βδομάδα. Για τον εργαζόμενο δεν υπάρχει η βδομάδα που ξεκινά την Δευτέρα και τελειώνει την Κυριακή. Την έννοια της βδομάδας την καθορίζει ο καπιταλιστής. Αυτός ορίζει πότε ξεκινάει και πότε τελειώνει, ανάλογα με τα συμφέροντά του. Οι μέρες σταματάνε να έχουν ονόματα, έχουν μόνο αριθμούς: Ημέρα Νο 1, Ημέρα Νο 2, Ημέρα Νο 3 κ.ο.κ. Εκτός από το προϊόν της δουλειάς του μισθωτού εργάτη και την υπεραξία της που ιδιοποιείται ο καπιταλιστής, τώρα του ανήκει ακόμα και ο χρόνος. Ο χρόνος, η βδομάδα, οι μέρες γίνονται κτήμα του, αυτός ορίζει τη δική του βδομάδα, τη «βδομάδα του εργοδότη». Η μόνη υποχρέωση του εργοδότη είναι μέσα σε αυτές τις 7 μέρες να δώσει στον εργαζόμενο ένα ρεπό. Οποια μέρα από τις 7 δικές του εκείνος διαλέξει, ανάλογα με τις ανάγκες του.

Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε ένα παράδειγμα για να γίνει κατανοητό:Ο εργοδότης διαλέγει να αρχίσει η βδομάδα δουλειάς του εργαζόμενου την Τρίτη και επειδή εξυπηρετεί τα συμφέροντα της επιχείρησής του επιλέγει εκείνη ακριβώς τη μέρα (την Τρίτη) να δώσει και ρεπό στον εργαζόμενο.

Η βδομάδα λοιπόν που έτσι διάλεξε ο εργοδότης τελειώνει την ερχόμενη Δευτέρα. Αφού όμως έδωσε το ρεπό στον εργαζόμενο την 1η μέρα της προηγούμενης βδομάδας (δηλαδή την προηγούμενη Τρίτη), «έβγαλε την υποχρέωση» για ένα ρεπό ανά 7 ημέρες. Την Τρίτη λοιπόν, που ξεκινάει νέο 7ήμερο, ο εργαζόμενος (αφού πήρε το ρεπό του για το προηγούμενο 7ήμερο), πρέπει να συνεχίσει να δουλεύει για τις επόμενες 7 μέρες, δικαιούμενος ένα ρεπό για το 7ήμερο που τρέχει. Αν τώρα ο εργοδότης θέλει να τον βάλει να δουλέψει συνεχόμενα άλλες 6 μέρες (από την Τρίτη έως και την Κυριακή), μπορεί να του δώσει ρεπό την 7η μέρα, δηλαδή την επόμενη Δευτέρα. Ετσι, ο εργαζόμενος στο παράδειγμά μας θα δουλέψει 12 συνεχόμενες μέρες (από Τετάρτη της προηγούμενης βδομάδας μέχρι και την Κυριακή της επόμενης βδομάδας), ανάμεσα στις οποίες και τα 2 Σάββατα και τις Κυριακές των δύο αυτών βδομάδων. Το ίδιο θα συνεχιστεί και τις επόμενες βδομάδες ή μάλλον για την ακρίβεια... 7ήμερα. Εάν δε ο εργοδότης με κατάλληλο υπολογισμό δίνει ρεπό σε συγκεκριμένες μέρες στο 7ήμερο, ο εργαζόμενος αυτός θα κάνει μήνες να δει ρεπό Σάββατο ή Κυριακή. Στο παράδειγμα που χρησιμοποιήσαμε, υποθέσαμε εργαζόμενο με 6ήμερη βδομάδα εργασίας, όμως τα πράγματα ουσιαστικά δεν αλλάζουν και για όσους δουλεύουν με 5ήμερο, με τη μόνη διαφορά ότι αντί για 12 θα δουλεύουν 10 συνεχόμενες μέρες.

2. Βλέποντας τη «μεγάλη εικόνα», δηλαδή το σύνολο των ανατροπών κάθε εργατικού δικαιώματος σε όλη την Ευρώπη από την ΕΕ και αστικές κυβερνήσεις, η αναμενόμενη απόφαση θα σημάνει νέες μειώσεις στους μισθούς των εργαζομένων, μεγαλύτερα κέρδη για τους καπιταλιστές. Το αντεργατικό έκτρωμα, η Οδηγία 2003/88 για το χρόνο εργασίας, που καλείται να ερμηνεύσει το Ευρωδικαστήριο με τις απαντήσεις του, προβλέπει ήδη ημερήσια εργασία 13 ωρών, τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας στο 4μηνο και για πολλούς κλάδους στο 6μηνο. «Διευθέτηση» σημαίνει ότι η εβδομαδιαία εργασία μπορεί να φτάνει ακόμη και τις 60 ώρες (!), αρκεί στο 4μηνο ή 6μηνο ο μέσος όρος ωρών δουλειάς να φτάνει τις 48. Πρακτικά η «διευθέτηση» συνεπάγεται ότι στις περιόδους αιχμής οι επιχειρήσεις δεν θα προσλαμβάνουν εργάτες για τις ανάγκες παραγωγής και λειτουργίας τους, αλλά θα ξεζουμίζουν τους υπάρχοντες, χωρίς να υποχρεούνται να τους καταβάλουν πρόσθετη αμοιβή για υπερωρίες. Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο διατηρεί όλο το προηγούμενο αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο, αλλά επιπρόσθετα προωθεί ήδη το νομοσχέδιο για το χρόνο εργασίας των γιατρών, που προβλέπει 60 ώρες δουλειάς τη βδομάδα και ανοίγει το δρόμο στον λεγόμενο «ανενεργό» χρόνο δουλειάς.

3. Στο πλαίσιο αυτών των αντεργατικών κατευθύνσεων εντάσσεται ασφαλώς και η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στον κλάδο του Εμπορίου.

Η πρόταση του εισαγγελέα και η αναμενόμενη απόφαση του Ευρωδικαστηρίου ανοίγουν διάπλατα το δρόμο και για την επόμενη εξέλιξη. Να καταργηθεί ακόμη και αυτή η προσαύξηση του ημερομισθίου της Κυριακής που προβλέπεται σύμφωνα με την ελληνική εθνική νομοθεσία (αλλά και σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ). Αφού πλέον η εργάσιμη βδομάδα δεν συμπίπτει με την ημερολογιακή, Σάββατα, Κυριακές και αργίες δεν σημαίνουν τίποτε, παρά μόνο αριθμούς ημερών: 1η έως 7η. Κυριακές, γιορτές και αργίες μετατρέπονται σε απλά νούμερα... Αρα στόχος της ΕΕ, του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του είναι να μην έχουν καμία υποχρέωση οι επιχειρήσεις να πληρώνουν προσαυξημένο μεροκάματο για την Κυριακή αργία, αφού στο δικό τους ημερολόγιο, το «ημερολόγιο του εργοδότη», αυτή θα εμφανίζεται ως μια τυχαία δήθεν μέρα, που διάλεξαν οι ίδιοι.

Η δουλειά - «λάστιχο» συστατικό στοιχείο της «δίκαιης ανάπτυξης»

Η εντατικοποίηση της εργασίας όσων ακόμη έχουν σταθερή δουλειά είναι η άλλη όψη της ανεργίας, των ελαστικών μορφών απασχόλησης, για να μεγαλώνει στο έπακρο η εκμετάλλευση, να «ξηλώνεται» κάθε δικαίωμα που είχε κατοχυρωθεί μέσα από την πάλη της εργατικής τάξης.

Η νέα εξέλιξη που θα σημάνει η απόφαση του Ευρωδικαστηρίου επιχειρεί να διαμορφώσει νέα οδυνηρά δεδομένα για την εργατική τάξη. Αποδεικνύει τι σημαίνει «δίκαιη ανάπτυξη» για τους εργαζόμενους. Οι βάρδιες - «λάστιχο» που προωθούν οδηγούν σε μεγάλη φθορά της υγείας των εργαζομένων και την καταπόνηση του ανθρώπινου οργανισμού από τα εξοντωτικά ωράρια δουλειάς ανά εργάσιμη μέρα και βδομάδα. Τα εργαζόμενα αντρόγυνα να αδυνατούν να συναντηθούν στο ίδιο τους το σπίτι. Δευτέρα ρεπό για τον ένα, Τετάρτη για την άλλη, αντίστροφα και πάει λέγοντας. Τα παιδιά τους να τα βλέπουν με βάρδιες. Ούτε συζήτηση για κοινή ζωή, λίγες στιγμές κοινής οικογενειακής επικοινωνίας, αναψυχής, ανταμώματος έστω μια μέρα της βδομάδας, κοινωνική, συνδικαλιστική, πολιτική δραστηριότητα, ούτε καν χρόνος για να σκεφτούν.

ΕΕ και αστικές κυβερνήσεις, ανάμεσα στις οποίες πρωτοστατεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, από κοινού οδηγούν την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα σε μια βαρβαρότητα δίχως τέλος, για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα μιας χούφτας καπιταλιστών που καρπώνονται τα κέρδη τους από το αίσχος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης του εργαζόμενου ανθρώπου, που είναι ο παραγωγός όλου του πλούτου. Τέλος στο αίσχος της εκμετάλλευσης μπορεί να βάλει με την πάλη της μόνο η εργατική τάξη, με την αντεπίθεση του κινήματός της, με την μεγάλη Κοινωνική Συμμαχία, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την οικοδόμηση της κοινωνίας στην οποία κριτήριο της παραγωγής θα είναι η κάλυψη των εργατικών - λαϊκών αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.

"Ευέλικτοι" εργαζόμενοι

Πολλαπλά «ξεκρέμαστοι» οι «ευέλικτοι» εργαζόμενοι σε δήμους και νοσοκομεία

Χαρακτηριστικά παραδείγματα από το δήμο Ν. Ιωνίας Αττικής, το Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» και το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής.

Απέναντι στην εικονική πραγματικότητα που επιχειρεί να παρουσιάσει η κυβέρνηση - όπως έκανε πρόσφατα και ο Αλ. Τσίπρας κατά την επίσκεψή του στο υπουργείο Εργασίας - περί «ευδιάκριτων αποτελεσμάτων στην πραγματική ζωή, στην καθημερινότητα των ανθρώπων», η εργασιακή ζούγκλα που βιώνουν οι εργαζόμενοι επιβεβαιώνει καθημερινά ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη προϋποθέτει την κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης.

Μια πτυχή αυτής της πραγματικότητας αποτυπώνεται μέσα από τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα που παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης», σχετικά με τα όσα βιώνουν όσοι εργάζονται σε νοσοκομεία και δήμους με καθεστώς εργασιακής «ευελιξίας», καθεστώς που διαιωνίζει και γενικεύει παραπέρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ...

«Καλά κρατούν» οι εργολάβοι και η εκμετάλλευση των εργαζομένων στην καθαριότητα

Παράσταση διαμαρτυρίας στη διοίκηση του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής, στο Δαφνί, πραγματοποίησαν τη Δευτέρα 24/7 η «Αγωνιστική Συσπείρωση Υγειονομικών» του νοσοκομείου και δυνάμεις του ΠΑΜΕ, ενάντια στην ασυδοσία και την τρομοκρατία των εργολάβων που έχουν αναλάβει την καθαριότητα και στο συγκεκριμένο νοσοκομείο.

«Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι οι εργολάβοι από τα συνεργεία καθαριότητας φεύγουν. Η αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική. Στο νοσοκομείο μας σήμερα οι 160 καθαρίστριες όχι μόνο είναι απλήρωτες (σ.σ. τους χρωστάνε δύο μισθούς και τα επιδόματα άδειας, φετινό και περσινό) αλλά τους ζητούν να επιστρέψουν και ποσό που κατατέθηκε στο λογαριασμό τους, λέγοντας ότι πρόκειται για λογιστικό λάθος. Η ξετσιπωσιά δεν έχει όριο, απέναντι σε εργαζόμενες που παίρνουν 300 ευρώ το μήνα και δουλεύουν σε δύσκολες συνθήκες. Τις υποχρεώνουν να υπογράφουν λευκά χαρτιά και συμβάσεις που δεν τις αφήνουν να διαβάσουν και όπου κανείς δεν ξέρει ούτε καν πόσα χρήματα πληρώνεται. Οι εργολάβοι καλά κρατούν και η κοροϊδία συνεχίζεται», σημειώνει η «Αγωνιστική Συσπείρωση».

Οπως σημειώνουν μάλιστα οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, πραγματοποίησαν παρέμβαση «και διώξαμε το λογιστή (μπράβο) που μπήκε στο νοσοκομείο μας και τις πήγαινε χεράκι - χεράκι στο ΑΤΜ για να πάρουν τη διαφορά των χρημάτων».

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ κάλεσαν τη διοίκηση του νοσοκομείου να αναλάβει τις ευθύνες της. Η Ολγα Σιάντου, στέλεχος του ΠΑΜΕ και αντιπρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, κατήγγειλε την τρομοκρατία που ασκούν οι εργολάβοι, την κλοπή των δεδουλευμένων των εργαζομένων, ανέδειξε το γεγονός ότι η κυβέρνηση προωθεί τις υπεργολαβίες ανά υγειονομική περιφέρεια.

«Απαιτούμε μόνιμη δουλειά για όλους, καταβολή όλων των χρημάτων που οφείλονται στους εργαζόμενους και ανάληψη ευθύνης από τη διοίκηση για τον έλεγχο των συμβάσεων των καθαριστριών. Εμπρακτα σπάμε την τρομοκρατία που ασκείται εκ μέρους των εργολάβων με την ανοχή των διοικήσεων και καλούμε όλα τα μέλη του Σωματείου και τον κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά να λάβουν ενεργό θέση. Επίσης, απευθυνόμαστε στην πλειοψηφία του Σωματείου και απαιτούμε την ένταξη των καθαριστριών στη δύναμη του συνδικάτου. Ενα πρέπει να είναι το κύριο ζήτημά μας: Κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στους χώρους μας, σταθερή δουλειά, μόνιμη για όλους, προσλήψεις προσωπικού σε όλους τους κλάδους», σημειώνει η «Αγωνιστική Συσπείρωση».

«Στον αέρα» οι προσληφθέντες μέσω ΟΑΕΔ στα νοσοκομεία

Τη συνεχιζόμενη ομηρία και κοροϊδία σε βάρος των εργαζομένων μέσω ΟΑΕΔ στα νοσοκομεία καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η ΕΣΑΚ Ευαγγελισμού.

Συγκεκριμένα, επισημαίνει ότι «οι 3.150 προσληφθέντες μέχρι τώρα μέσω ΟΑΕΔ στα νοσοκομεία σε λίγους μήνες απολύονται. Ηδη διανύουν τον 6ο μήνα μετά την πρόσληψή τους. Δεν φτάνει μόνο η ανασφάλεια στη δουλειά, δεν φτάνει που έκαναν να πληρωθούν αρκετούς μήνες, δεν φτάνει που σε πολλούς ακόμα οι υπερωρίες είναι απλήρωτες, δεν φτάνει που δεν μπορούν να αρρωστήσουν αφού η αναρρωτική άδεια δεν πληρώνεται», μετά από πέντε μήνες δουλειάς και «παρότι η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων αυτών έχει ξεπεράσει ακόμη και τα 125 ένσημα (25 ένσημα τον μήνα) που απαιτεί το ΙΚΑ», εξακολουθούν να θεωρούνται «ανασφάλιστοι», οπότε «σε περίπτωση νοσηλείας και αναρρωτικής να μένουν απλήρωτοι, ενώ πληρώνουν από την τσέπη τους ό,τι και η μεγάλη μάζα των ανασφάλιστων σε εξωνοσοκομειακή περίθαλψη (φυσικοθεραπείες, πληρωμές σε γιατρούς συμβεβλημένους με τον ΕΟΠΥΥ και όλες τις εργαστηριακές εξετάσεις που αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να κάνουν εκτός νοσοκομείου)».

«Επειδή κυβέρνηση, ΟΑΕΔ και νοσοκομεία συνιστούν για όλους μια ενιαία κρατική οντότητα, επειδή έχουν ενημερωθεί ξανά και ξανά και οι υπουργοί Υγείας και η κεντρική διοίκηση του ΟΑΕΔ και πολλές διοικήσεις νοσοκομείων, άραγε τι σκέφτονται να κάνουν για τα παραπάνω;» ρωτά η ΕΣΑΚ Ευαγγελισμού και καλεί όλους τους εργαζόμενους να συσπειρωθούν στο Σωματείο, να διεκδικήσουν όλα όσα τους ανήκουν, όλα όσα παράγονται με το δικό τους κόπο και μαζί με τους άλλους εργαζόμενους να πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα περί «δίκαιης ανάπτυξης» και περί «δικαιωμάτων των εργαζομένων στην Υγεία».

«8μηνίτες» στο έλεος εργατικών «ατυχημάτων» και ασθενειών

Το ένα εργατικό «ατύχημα» διαδέχεται το άλλο στους δήμους, αφού χιλιάδες εργαζόμενοι που προσλαμβάνονται με ημερομηνία λήξης, καλούνται από δημοτικές αρχές να δουλέψουν χωρίς ούτε τον στοιχειώδη εξοπλισμό για την προστασία της ασφάλειας και της υγείας τους.

Δύο περιστατικά, που σημειώθηκαν μέσα σε διάστημα ενός μήνα στο δήμο Νέας Ιωνίας Αττικής, με οχταμηνίτες συμβασιούχους του ΟΑΕΔ, αναδεικνύουν τις τεράστιες ευθύνες του κράτους και της Τοπικής Διοίκησης για τη μη τήρηση των αναγκαίων μέτρων για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία.

Οπως καταγγέλλει η ΔΑΣ ΟΤΑ Ν. Ιωνίας, πριν από ένα μήνα, εργαζόμενος στο Τμήμα Καθαριότητας του δήμου, με οκτάμηνη σύμβαση μέσω ΟΑΕΔ, κινδύνευσε σοβαρά όταν η δημοτική αρχή έστειλε εργαζόμενους να καθαρίσουν ένα εγκαταλειμμένο σπίτι, «εστία μόλυνσης»... με τα ρούχα που φορούσαν. Συγκεκριμένα, ο εργαζόμενος, χωρίς να του παρασχεθούν κατάλληλα μέσα προστασίας, εκτέλεσε επανειλημμένα καθήκοντα καθαρισμού σε οικία ρακοσυλλέκτη, η οποία έβριθε σωρών απορριμμάτων, ακαθαρσιών, υλικών σε αποσύνθεση και εντός της οποίας κατέφευγε μεγάλος αριθμός ποντικών, ζωυφίων και εντόμων. Το αποτέλεσμα ήταν ο εργαζόμενος να νοσήσει από σπλαγχνική λεϊσμανίαση («καλαζάρ»), σοβαρή νόσο που μεταδίδεται από σκύλους ή από ποντικούς μέσω τσιμπήματος μολυσμένης σκνίπας. Η ΔΑΣ σημειώνει ότι «τα συμπτώματα καθώς και η διάγνωση ήρθαν πολύ αργότερα από το συμβάν. Γι' αυτό δεν δηλώθηκε ως εργατικό ατύχημα, όπως ενημέρωσε η υπηρεσία. Μέχρι να διαπιστωθεί η αιτία και να αναλάβει την περίθαλψή του το Λοιμωδών ο συνάδελφος υποχρεώθηκε να δαπανήσει αρκετά χρήματα για να προστατέψει την ίδια του τη ζωή. Τώρα, για μεγάλο χρονικό διάστημα θα παρακολουθείται από γιατρούς (...). Δεν μας κάνει εντύπωση που το γεγονός του εργατικού ατυχήματος αποσιωπήθηκε από τη δημοτική αρχή. Καθώς και το γεγονός ότι ενώ οι συνάδελφοι μπαίνουν στον 4ο μήνα δουλειάς, ακόμη δεν έχουν πάρει μέσα ατομικής προστασίας και γάλα. Χρησιμοποιούνται όμως σε δουλειές που είναι αναγκαία για την προστασία τους». Οπως επιβεβαιώνει μάλιστα και ο γιατρός εργασίας του δήμου, τα Μέτρα Ατομικής Προστασίας για τον καθαρισμό τέτοιων χώρων πρέπει να περιλαμβάνουν στολές με κουκούλα, γάντια και μάσκες, καθώς και εντομοαπωθητικά σκευάσματα.

Το δεύτερο «ατύχημα» στο δήμο Νέας Ιωνίας αφορά πάλι οχταμηνίτη συμβασιούχο μέσω ΟΑΕΔ, ο οποίος δουλεύοντας σε εργασίες πρασίνου, χτύπησε το πόδι του και διαπιστώθηκε ράγισμα φτέρνας.

«Ο συνάδελφος δούλευε με τα δικά του ακατάλληλα παπούτσια αφού δεν έχουν πάρει ακόμη κατάλληλα για αυτές τις εργασίες από την υπηρεσία», καταγγέλλει και πάλι η ΔΑΣ ΟΤΑ Ν. Ιωνίας και διεκδικεί: Να δοθούν άμεσα τα μέσα ατομικής προστασίας και το γάλα. Να μη χρησιμοποιούνται οι εργαζόμενοι σε εργασίες χωρίς τα κατάλληλα μέσα προστασίας.

Εταιρεία εμφυτεύει σε υπαλλήλους της ηλεκτρονικά μικροτσίπ

Εταιρεία εμφυτεύει σε υπαλλήλους της ηλεκτρονικά μικροτσίπ

Εικόνες μία μελλοντικής δυστοπίας ή απλά η κυνική σημερινή πραγματικότητα της βαρβαρότητας του καπιταλισμού;

Μια εταιρεία μηχανημάτων αυτόματης πώλησης στην πολιτεία Ουισκόνσιν των ΗΠΑ «προσφέρει» στο προσωπικό της «τη δυνατότητα» εμφύτευσης ενός ηλεκτρονικού μικροτσίπ στα χέρια τους για την αγορά φαγητού, την είσοδό τους σε υπολογιστές ή τη χρήση του φωτοτυπικού.

Περίπου 50 υπάλληλοι της εταιρείας Three Square Market συμφώνησαν στο προαιρετικό βήμα της εμφύτευσης των τσιπ, τα οποία μοιάζουν σε μέγεθος και σχήμα με έναν κόκκο ρυζιού, είπε ο Τόνι Ντάνα, αντιπρόεδρος διεθνών πωλήσεων στην εταιρεία, η οποία εδρεύει στο Ρίβερ Φολς.

Η εταιρεία των 85 υπαλλήλων είπε ότι είναι η πρώτη στις Ηνωμένες Πολιτείες που προσφέρει στο προσωπικό της την τεχνολογία, η οποία είναι συγκρίσιμη με εκείνη που χρησιμοποιούν οι πιστωτικές κάρτες αφής και τα τσιπ που εμφυτεύονται σε κατοικίδια ζώα με στοιχεία αναγνώρισης.

Τα εμφυτεύματα κατασκευάζονται από την σουηδική εταιρεία BioHax International και αποτελούν μέρος μιας μακροχρόνιας δοκιμασίας για να διαπιστωθεί εάν τα τσιπ που λειτουργούν με ραδιοσυχνική αναγνώριση (RFID) μπορεί να έχουν ευρύτερες εμπορικές εφαρμογές, είπε ο Ντάνα.

«Έχουμε κάνει την έρευνα και είμαστε καλά ενημερωμένοι για το θέμα», είπε σε συνέντευξη ο Ντάνα.

Η εταιρεία έχει διοργανώσει ένα «πάρτι για τσιπ» την 1η Αυγούστου, όπου τα ηλεκτρονικά τσιπ θα εμφυτευτούν μεταξύ του δείκτη και του αντίχειρα των υπαλλήλων με ένα εργαλείο που μοιάζει με σύριγγα.

Τα τσιπ ραδιοσυχνικής αναγνώρισης χρησιμοποιούν ηλεκτρομαγνητικά πεδία για να «επικοινωνήσουν», και μπορούν να «διαβαστούν» σε απόσταση μέχρι και 15 εκατοστών (6 ιντσών), εξήγησε ο Ντάνα.

Σύμφωνα με δήλωση του γενικού διευθυντή της εταιρείας, Τοντ Ουέστμπι, η τεχνολογία μπορεί να γίνει δημοφιλής σε εταιρείες. «Σε βάθος χρόνου, η τεχνολογία αυτή θα αυτοματοποιηθεί, επιτρέποντάς μας να την χρησιμοποιήσουμε ως διαβατήριο, σε δημόσιες συγκοινωνίες, και για όλες τις αγορές, κλπ.», τόνισε.

Το φακέλωμα και ο έλεγχος των εργαζομένων σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια!

(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ - «Reuters»)

Το ΝΑΤΟ υμνεί τους συνεργάτες των Ναζί στη Βαλτική

ΑΠΟ ATEXNOS

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Ο αντικομμουνισμός και η παραχάραξη της Ιστορίας υπήρξαν ανέκαθεν εργαλεία προώθησης των ευρωατλαντικών γεωπολιτικών σχεδίων. Σε ένα νέο κρούσμα άθλιου αντικομμουνισμού, το ΝΑΤΟ αποφάσισε να επαναφέρει στην επιφάνεια τους συνεργάτες των Ναζί στη Βαλτική. Σε σχετικό tweet που αναρτήθηκε στον επίσημο λογαριασμό της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στο Twitter, το ΝΑΤΟ παρουσιάζει το τρέϊλερ ενός οκτάλεπτου προπαγανδιστικού βίντεο με τίτλο “Forest Brothers- Fight for the Baltics”. Πρόκειται για την ιστορία εσθονών, λετονών και λιθουανών «ανταρτών» που, λίγο πριν το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εξαπέλυσαν πόλεμο ενάντια στις δυνάμεις του σοβιετικού Κόκκινου Στρατού.

Η ΝΑΤΟϊκή προπαγάνδα αναφέρεται στις «αντάρτικες δυνάμεις» της Βαλτικής ως «απελευθερωτικό στρατό» που- δήθεν- πολεμούσε την «σοβιετική κατοχή». Αυτό βεβαίως που κρύβουν οι ιμπεριαλιστές, είναι ότι στις τάξεις των δυνάμεων αυτών πολεμούσαν πρώην συνεργάτες των SS και των Ναζί. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι επιθέσεις ενάντια στον Κόκκινο Στρατό ξεκίνησαν το 1944, τη χρονιά δηλαδή που οι χώρες αυτές απελευθερώθηκαν από τους Ναζί! Είναι επίσης γεγονός ότι οι περίφημες μεραρχίες των λετονών Ναζί (αυτούς που υμνεί το ΝΑΤΟ) διέπραξαν βάρβαρα εγκλήματα πολέμου, στοιχεία για τα οποία έχουν κατατεθεί στη δίκη της Νυρεμβέργης

Η πρόσφατη αυτή προσπάθεια του ΝΑΤΟ να παρουσιάσει συνεργάτες των SS και των Ναζί ως «ήρωες» και «απελευθερωτές» δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν. Τόσο το ΝΑΤΟ όσο και η ΕΕ, πρωταγωνιστούν στην προσπάθεια να σβήσουν από την Ιστορία το ρόλο των λαϊκών κινημάτων στην οργάνωση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα ενάντια στην κατοχή της χιτλερικής συμμαχίας, το ρόλο των λαϊκών κινημάτων ενάντια στο φασισμό σε κάθε χώρα, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που διεξήγαγε η αστική τάξη. Όλη αυτή η αντιδραστική «εκστρατεία» εκφράζει το μίσος της αστικής τάξης ενάντια στον σοσιαλισμό και εντάσσεται στην επιδίωξη των πολιτικών δυνάμεων που την υπηρετούν να στρώσουν το έδαφος για την αφομοίωση από το λαό- και ιδιαίτερα από τη νεολαία- του αντιδραστικού ιδεολογικού πλαισίου της, παραχαράσσοντας την Ιστορία με τον πλέον χυδαίο και απροκάλυπτο τρόπο.

Για να το πετύχουν αυτό, δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο: Από τη μια ψηφίζουν ανιστόρητα αντικομμουνιστικά μνημόνια, επιχειρώντας να εξισώσουν τον κομμουνισμό με το ναζισμό και από την άλλη «ξεπλένουν» στην «κολυμβήθρα» της ιστορικής διαστρέβλωσης δολοφόνους-συνεργάτες των Ναζί σε μια σειρά χώρες, από την Ουκρανία μέχρι τις χώρες της Βαλτικής.

Αυτός ήταν και είναι ο πραγματικός, απεχθής χαρακτήρας των ιμπεριαλιστικών λυκοσυμμαχιών ΝΑΤΟ-ΕΕ, στο όνομα των οποίων πίνουν νερό η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η Νέα Δημοκρατία και τα λοιπά αστικά κόμματα. 

Οι φτωχοί της θάλασσας.

Το «μοντέλο ανάπτυξης» της ελληνικής ναυτιλίας

Τεράστια ήταν η κερδοφορία των Ελλήνων εφοπλιστών και για το 2016, σύμφωνα με τα συγκεντρωτικά στοιχεία που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα η Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών, αλλά και αυτά των ναυλομεσιτικών οίκων. Εντελώς ενδεικτικά, το 2016 ο ελληνόκτητος στόλος αριθμούσε 4.585 πλοία, όσος ήταν και το 2015, ωστόσο καταγράφηκε αύξηση στη χωρητικότητα του στόλου κατά 0,5% (από 341,17 εκατ. τόνους dwt το 2015, στους 342,75 εκατ. τόνους dwt το 2016). Σήμερα, ο ελληνόκτητος στόλος αντιπροσωπεύει το 20% της παγκόσμιας χωρητικότητας και βρίσκεται στην κορυφή της διεθνούς πυραμίδας. Αίσιο για τα κέρδη τους προμηνύεται και το 2017. Από τις αρχές του έτους μέχρι και αρχές του Ιούνη, οι Ελληνες εφοπλιστές υπολογίζεται ότι έχουν επενδύσει κεφάλαια ύψους 2,42 δισ. ευρώ για την απόκτηση άλλων 151 πλοίων. Επιπλέον, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, οι Ελληνες εφοπλιστές έχουν υπό τον έλεγχό τους το 25,2% των δεξαμενόπλοιων, δηλαδή το 1/4 του παγκόσμιου στόλου, και είναι πρώτοι με διαφορά.

***

Η κερδοφορία των εφοπλιστών πηγάζει από την άγρια εκμετάλλευση των ναυτεργατών, που στηρίζεται πολύπλευρα από το αστικό κράτος. Από το 1953 μέχρι σήμερα, όλες οι κυβερνήσεις (και η σημερινή) διαφυλάττουν «ως κόρην οφθαλμού» το Νομοθετικό Διάταγμα 2687, «περί εισαγωγής και προστασίας κεφαλαίων και επενδύσεων» στη χώρα μας, το οποίο περιέχει τις Εγκριτικές Πράξεις Νηολόγησης. Ο νόμος αυτός αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία χτίστηκε ολόκληρο το νομικό πλαίσιο για την προστασία των εφοπλιστικών συμφερόντων, όπως για παράδειγμα οι φοροαπαλλαγές, που υπολογίζονται περίπου σε 59. Με τον ίδιο νόμο καθορίζονται κάθε φορά με αυθαίρετο τρόπο και οι οργανικές συνθέσεις, «κατά παρέκκλισιν των κειμένων διατάξεων και αυτής έτι της δημοσίας τάξεως». Ετσι, από το 1981 μέχρι και σήμερα, πάντα με το πρόσχημα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της «ελληνικής ναυτιλίας», έγιναν 10 απανωτές μειώσεις οργανικών συνθέσεων, ώστε πλέον στα ποντοπόρα πλοία να είναι ναυτολογημένοι ανάλογα με τη χωρητικότητά τους μέχρι 6 ναυτεργάτες με συγκροτημένα δικαιώματα, Συλλογική Σύμβαση και συνδικαλιστική εκπροσώπηση.

***

Για τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος, στις Εγκριτικές Πράξεις Νηολόγησης περιέχεται και ο περιβόητος όρος «8» του άρθρου 13. Αυτός προβλέπει ότι ο αλλοδαπός ναυτεργάτης που ναυτολογείται σε ποντοπόρο πλοίο με ελληνική σημαία, πληρώνεται με βάση το ιδιωτικό συμφωνητικό που έχει υπογράψει με τον ναυτικό πράκτορά του, στην πράξη δηλαδή με τον «δουλέμπορο». Υπολογίζεται ότι πάνω από 120.000 ναυτεργάτες δουλεύουν σε καράβια Ελλήνων εφοπλιστών κάτω από τέτοιο καθεστώς μαύρης εργασίας, ενώ είναι άγνωστο αν πληρώνονται ακόμα και με βάση τον κατώτερο μισθό που καθορίζει ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) και είναι λίγο πάνω από τα 500 ευρώ. Οσο για τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, αυτές φαίνονται κι από τα στοιχεία που έδωσε στη Βουλή η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΔΑΕ) μετά από αίτηση κατάθεσης εγγράφων της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ. Ενδεικτικά, από το 2013 έως και το 2016, το σύνολο των φόρων που έχουν πληρώσει οι εφοπλιστές είναι μόλις 62.047.49 ευρώ! Αν υπολογιστεί ότι ο αριθμός των πλοίων άνω των 1.000 gt (τα μικρότερα δεν υπολογίζονται) δεν έπεσε αυτά τα τέσσερα έτη κάτω από τις 4.000, τότε ο φόρος που πληρώνουν, ανά μονάδα πλοίου, είναι περίπου 10,5 ευρώ τη μέρα, όταν τα ναύλα σε ένα δεξαμενόπλοιο μπορεί να ξεπερνάνε τις 20.000 ευρώ τη μέρα!

***

Αυτή είναι η «ανάπτυξη της ελληνικής ναυτιλίας», που θεωρείται από την κυβέρνηση ως ένας από τους πυλώνες ανάταξης συνολικά της οικονομίας: Μαύρη ανασφάλιστη εργασία, σύγχρονο δουλεμπόριο και πλήθος προνομίων για τους εφοπλιστές, που βγαίνουν από τις λεηλατημένες τσέπες του λαού. Αυτά ήταν που εκθείασε ο πρωθυπουργός πέρσι, μιλώντας στη ναυτιλιακή έκθεση των «Ποσειδωνίων», λέγοντας ότι «το μοντέλο ανάπτυξης της ελληνικής ναυτιλίας μπορεί να αποτελέσει θετικό παράδειγμα για το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας». Επιπλέον, δείχνοντας ότι η διατήρηση και ενίσχυση αυτής της ανάπτυξης και της κερδοφορίας απαιτεί θυσίες στο διηνεκές από τους ναυτεργάτες και το λαό, έκανε τότε έκκληση στους εφοπλιστές «να μας εμπιστευτούν στην προσπάθειά μας για μεταρρύθμιση της ελληνικής οικονομίας»! Αυτό εντέλει είναι το περιεχόμενο της «δίκαιης ανάπτυξης» που διαλαλεί η κυβέρνηση. Με απλά λόγια, ανάπτυξη προς όφελος των ναυτεργατών και όλων των ανθρώπων του μόχθου μπορεί να υπάρξει μόνο αν τα καράβια, τα λιμάνια, τα ναυπηγεία, συνολικά τα μέσα παραγωγής, γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, στο πλαίσιο μιας κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας, με κριτήριο την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών, βγάζοντας από τη μέση τα παράσιτα τους εφοπλιστές και τους άλλους κεφαλαιοκράτες.

Οι «κοινωνικές ευαισθησίες» των πολυεθνικών

«...Σε λίγο τα σχολεία μας θα γράφουν "Coca - Cola"», είναι ένα από τα συνθήματα που ακούγονταν στις κινητοποιήσεις μαθητών, γονιών, εκπαιδευτικών, δίπλα στις διεκδικήσεις για αύξηση της χρηματοδότησης στο ύψος των αναγκών, για ολόπλευρη μόρφωση, διαβλέποντας και καταδικάζοντας την πολιτική που σπρώχνει τα σχολεία στην αγκαλιά των «χορηγών», που ανοίγει τις πόρτες τους στις επιχειρήσεις για να παρέμβουν άμεσα στο περιεχόμενο της μόρφωσης και στις συνειδήσεις των παιδιών. Σήμερα, για την ακρίβεια από το 2012, υπάρχουν σχολεία που φέρουν τη «σφραγίδα» της συγκεκριμένης πολυεθνικής, χωρίς βέβαια να είναι η μοναδική που αναπτύσσει τέτοια δραστηριότητα στο χώρο της Εκπαίδευσης. Ο λόγος για το πρόγραμμα «Το σχολείο που Θέλεις» της «Coca - Cola», που από την εταιρεία πλασάρεται ως «μια δράση για τη νέα γενιά και για ένα καλύτερο μέλλον». «Το πρόγραμμα "Το Σχολείο που Θέλεις" προβλέπει την επιχορήγηση επισκευαστικών και βελτιωτικών εργασιών σε σχολικά κτίρια και υλοποιείται με μεγάλη επιτυχία από το 2012, στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, σε συνεργασία με τις τοπικές αρχές. Μέχρι σήμερα, μέσα από μία επένδυση που ξεπερνά το 1,1 εκατομμύριο, έχουμε ανακαινίσει 13 σχολεία σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, βελτιώνοντας την εκπαιδευτική εμπειρία 4.500 μαθητών κάθε χρόνο!», αναφέρει η εταιρεία στην ιστοσελίδα της.

***

Πατώντας πάνω σε πραγματικές ανάγκες, σε προβλήματα που έχει συσσωρεύσει η χρόνια υποχρηματοδότηση, σε μία στρατηγική που θέλει τα σχολεία ανοιχτά στις επιχειρήσεις, που ανάγει τη χορηγία σε σημαντικό συντελεστή και στο χώρο της Εκπαίδευσης, οι επιχειρήσεις βρίσκουν το έδαφος να μπαινοβγαίνουν στα σχολεία. Και όσο βαθαίνει η υποβάθμιση, όσο μειώνεται η απαιτητικότητα στις διεκδικήσεις των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, τόσο ευκολότερα οι πολυεθνικές εμφανίζονται ως ο «από μηχανής θεός» που θα δώσει λύση σε οξυμένα προβλήματα, με τις ευλογίες του κράτους και με την ανοχή, αν όχι την ενεργό στήριξη μεγάλης μερίδας των γονέων. Είναι χαρακτηριστικό πως το πρόγραμμα έχει δημιουργήσει συνθήκες ανταγωνισμού ανάμεσα στα σχολεία, για το ποιο θα επικρατήσει, με καμπάνιες στις οποίες επιστρατεύονται και οι μαθητές, προκειμένου να εξασφαλιστεί ο απαραίτητος αριθμός ψήφων που θα κρίνει ποιο σχολείο θα εξασφαλίσει την πολυπόθητη ανακαίνιση. Μετατρέπονται έτσι γονείς και μαθητές σε ζωντανοί διαφημιστές της πολυεθνικής και του ...φιλανθρωπικού της έργου, προκειμένου το δικό τους σχολείο να κερδίσει την ανακαίνιση. Συμπρωταγωνιστές και ιδιαίτερα χρήσιμοι, ώστε να γίνει πράξη αυτή η χορηγία, αποδεικνύονται δημοτικές αρχές που παίζουν με ευχαρίστηση το ρόλο του πλασιέ της πολυεθνικής και υποδεικνύουν τα υποψήφια σχολεία προς ανακαίνιση και πελατεία της πολυεθνικής.

***

Πρόκειται για ένα από τα πολλά παραδείγματα της λεγόμενης «Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης», στο πλαίσιο της οποίας μονοπωλιακοί όμιλοι αναλαμβάνουν όλο και πιο συστηματικά δράσεις για την κάλυψη μέρους των οξυμένων αναγκών σε διάφορους τομείς, στην προκειμένη περίπτωση στην Εκπαίδευση. Τα οφέλη, βέβαια, είναι πολύ περισσότερα από το κόστος, που είναι ψίχουλα μπροστά στα τεράστια κέρδη τους, αφού το ύψος της χορηγίας επιστρέφει πολλαπλάσιο μέσα από μέτρα που οι κυβερνήσεις προωθούν «ντε φάκτο» για λογαριασμό τους, όπως τις φοροαπαλλαγές, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης κ.λπ. Ενώ συμβολή στην κερδοφορία τους έχει και η διαφήμιση που γίνεται σ' αυτές τις εταιρείες, μέσα από τις χορηγίες και τα προγράμματα που αναλαμβάνουν. Μάλιστα, το σχολείο είναι προνομιακός χώρος για τέτοιου είδους «ευεργεσίες», καθώς συνθλίβεται κυριολεκτικά κάτω από βάρος της υποχρηματοδότησης, κάτι που κάνει περισσότερο «καλοδεχούμενες» τέτοιες παρεμβάσεις, αλλά και συγκεντρώνει μικρές ηλικίες, στις συνειδήσεις των οποίων το κεφάλαιο επιδιώκει σταθερά να παρεμβαίνει.

***

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, οι εργαζόμενοι γονείς χρειάζεται να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Να αποτελέσει η στάση τους και η οργανωμένη παρέμβαση, μέσα και από τους Συλλόγους Γονέων, μάθημα διεκδίκησης στα παιδιά. Οι χορηγοί δεν είναι ούτε «εύκολη» ούτε «λύση» στα προβλήματα στέγασης και υποδομών των σχολείων. Πάει πολύ, δε, εταιρείες που κλείνουν και ανοίγουν τα εργοστάσιά τους ανάλογα με τα κέρδη τους, που τσακίζουν τους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων, να εμφανίζονται ως «κοινωνικά ευαίσθητες» για τα παιδιά του λαού! Δεν γίνεται από τη μια να βάφουν τα σχολεία των παιδιών και από την άλλη να αφήνουν τους γονείς τους χωρίς δουλειά, και να απαιτούν και την ευγνωμοσύνη τους από πάνω! Δεν είναι δυνατόν οι γονείς να συμβιβαστούν με τη λογική των «τυχερών» σχολείων και των «τυχερών» μαθητών, που επιλέχθηκαν να ανακαινιστούν με χρήματα της πολυεθνικής, αλλά να διεκδικήσουν το καθολικό δικαίωμα των παιδιών, να κάνουν μάθημα ισότιμα σε ασφαλή σύγχρονα σχολικά κτίρια, με αποκλειστική ευθύνη και εποπτεία από το κράτος.

Μ. Κ.