Παραλυτικές ελλείψεις στα νοσοκομεία της Λάρισας

Αμεσος κίνδυνος να σταματήσουν οι κολονοσκοπήσεις στη Γαστρεντερολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου

 Με τα δύο κολονοσκόπια να είναι εκτός λειτουργίας και το τρίτο να μισολειτουργεί, είναι πλέον ορατό το ενδεχόμενο να μην μπορούν να γίνονται κολονοσκοπήσεις στην Πανεπιστημιακή Γαστρεντερολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας. Το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό αν παρθεί υπόψη ότι πρόκειται για μια διαγνωστική - επεμβατική εξέταση η οποία σώζει κυριολεκτικά ζωές. Στη συγκεκριμένη κλινική γίνονται πάνω από 20 κολονοσκοπήσεις ημερησίως - πάνω από 2.500 ετησίως - σε περιστατικά από όλη τη Θεσσαλία, αλλά και περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας και της Στερεάς Ελλάδας.

Τα δύο κολονοσκόπια που είναι χαλασμένα λόγω παλαιότητας και πολυχρησίας δεν είναι επισκευάσιμα, ενώ το μοναδικό τρίτο που έχει απομείνει ανά πάσα στιγμή μπορεί να σταματήσει να λειτουργεί, καθώς η μία από τις δύο κεφαλές του έχει καταστραφεί.

Η διεύθυνση της Κλινικής έχει προβεί, πολλές φορές, σε όλες τις ενέργειες που απαιτούνται προς τις διοικήσεις του νοσοκομείου και της 5ης ΥΠΕ Θεσσαλίας - Στερεάς Ελλάδας, καθώς και προς το υπουργείο Υγείας, ζητώντας καινούριο κολονοσκόπιο, αλλά δεν βρήκε ανταπόκριση, παρά μόνο προκλητική αδιαφορία για ένα πρόβλημα που αφορά στην υγεία και τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων.

Αλλά δεν είναι μόνο τα κολονοσκόπια χαλασμένα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας. Τα ακτινολογικά μηχανήματα παθαίνουν συχνά βλάβες και σε πολλές περιπτώσεις, ακόμα και σε μέρες γενικής εφημερίας, δεν γίνονται ακτινογραφίες κι άλλες ακτινολογικές εξετάσεις. Πρόβλημα υπάρχει επίσης με το μηχάνημα ακτινοθεραπείας, λείπουν ένας αξονικός τομογράφος και ένας σπινθηρογράφος, ενώ για μεγάλο διάστημα δεν λειτουργεί ο στεφανιογράφος.

Στις Χειρουργικές Κλινικές πάνω από το 50% των χειρουργείων δεν λειτουργούν, κυρίως λόγω έλλειψης αναισθησιολόγων και άμεσα απαιτείται η πρόσληψη οκτώ γιατρών αυτής της ειδικότητας.

Στη ΜΕΘ, λόγω έλλειψης προσωπικού και εξοπλισμού, λειτουργούν μόνο το 60% των διαθέσιμων κρεβατιών, ενώ για τους ίδιους λόγους δεν λειτουργούν οι Κλινικές Αιματολογική, Δερματολογική, κι έχουν πρόβλημα οι Ογκολογική, Αιμοδοσίας, Θωροκοχειρουργική, Ψυχιατρική, Ρευματολογική, Ενδοκρινολογική.

Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση στο Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Λάρισας, το οποίο απειλείται με κλείσιμο, λόγω των μεγάλων ελλείψεων σε προσωπικό και εξοπλισμό. Ηδη, κλινικές κλείνουν (ΩΡΛ, Μαιευτική - Γυναικολογική), ενώ άλλες δεν λειτουργούν (ΜΑΦ, Παθολογοανατομική - Κυτταρολογικό, Γαστρεντερολογική, Γναθοχειρουργική, Πνευμονολογική, Ψυχιατρική, Νεογνών, Νευρολογική, Δερματολογική) και υπολειτουργούν η Ουρολογική και το Κέντρο Ψυχικής Υγείας.

Σε ό,τι αφορά τον ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό χρειάζεται άμεσα η προμήθεια αξονικού και μαγνητικού τομογράφου, όπως και να λυθεί το πρόβλημα με τα μηχανήματα χημειοθεραπείας, ώστε οι ασθενείς να μην εξαναγκάζονται να καταφεύγουν σε ιδιώτες.

Σοβαρά προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι εργαζόμενοι. Οπως καταγγέλλει σε ανακοίνωσή της η παράταξη «Αγωνιστική Συσπείρωση Υγειονομικών» (στηρίζεται από το ΠΑΜΕ), ο αριθμός τους έχει μειωθεί επικίνδυνα (π.χ. τα 6 τελευταία χρόνια, λόγω συνταξιοδότησης, το παραϊατρικό προσωπικό μειώθηκε από 860 στα 480 

αναδημοσιευση αποhttp://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=31/3/2016&id=16156&pageNo=4

Εγκέφαλος ή χαρτί;

Γιατί ο εγκέφαλος προτιμά το χαρτί

Ενα από τα πιο πολυσυζητημένα βίντεο των δύο τελευταίων ετών στο YouTube είναι εκείνο που δείχνει μωρό ενός έτους να παίζει με iPad και στη συνέχεια όταν περιεργάζεται ένα περιοδικό να προσπαθεί μάταια να σύρει το δάχτυλό του ή να κάνει κλικ στις εικόνες. Ο πατέρας που έδωσε το iPad στο παιδί του σε τόσο απίστευτα πρώιμη ηλικία βγάζει μάλιστα το συμπέρασμα ότι «τα περιοδικά είναι τώρα άχρηστα και αδύνατο να γίνουν κατανοητά» από όσους γεννήθηκαν στην ψηφιακή εποχή.

Τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1980 ερευνητές στην ψυχολογία, στην επιστήμη των υπολογιστών και τη βιβλιοθηκονομία έχουν δημοσιεύσει περισσότερες από 100 μελέτες σχετικά με τις διαφορές στο πώς διαβάζουν και κατανοούν οι άνθρωποι κείμενα σε χαρτί και στην οθόνη. Πριν από το 1992 τα περισσότερα πειράματα συμπέραιναν ότι οι άνθρωποι διαβάζουν πιο αργά στην οθόνη και θυμούνται λιγότερα. Καθώς η ανάλυση των οθονών σε όλες τις ψηφιακές συσκευές βελτιωνόταν, άρχισε να εμφανίζεται ένα πιο ανάμεικτο σύνολο ευρημάτων. Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι αν και οι περισσότεροι άνθρωποι ακόμα προτιμούν το χαρτί , ιδίως όταν χρειάζεται να μείνουν συγκεντρωμένοι για πολλή ώρα σε κάποιο ανάγνωσμα, υπάρχει τάση αλλαγής της ισορροπίας, καθώς οι υπολογιστές τύπου τάμπλετ και η τεχνολογία ανάγνωσης κειμένων εξελίσσονται και διαδίδεται η αναζήτηση ψηφιακών πληροφοριών και ψυχαγωγικού υλικού. Στις ΗΠΑ πάνω από το 20% των βιβλίων πωλούνται σε ψηφιακή μορφή. Στην Ελλάδα οι πωλήσεις τάμπλετ ξεπέρασαν φέτος τις πωλήσεις όλων των άλλων ειδών υπολογιστών (αν και ο κύριος λόγος αγοράς τους δεν είναι το διάβασμα βιβλίων).

Η νευροφυσιολογία του πλεονεκτήματος

Παρά την τεχνολογική πρόοδο, οι περισσότερες μελέτες που έχουν δημοσιευτεί από το 1990 έως σήμερα επιβεβαιώνουν τα συμπεράσματα των παλιότερων ερευνών: Το χαρτί έχει πλεονεκτήματα σε σχέση με τις οθόνες, ως μέσο ανάγνωσης. Εργαστηριακά πειράματα, δημοσκοπήσεις και καταναλωτικές έρευνες δείχνουν ότι οι ψηφιακές συσκευές δυσκολεύουν την αποτελεσματική πλοήγηση μέσα σε ογκώδη κείμενα, με σαφείς συνέπειες στην κατανόηση του περιεχομένου. Συγκριτικά με το χαρτί , οι οθόνες προκαλούν απόσπαση της προσοχής και κατανάλωση πνευματικών δυνάμεων κάνοντας δυσκολότερη την απομνημόνευση του υλικού. Είτε το καταλαβαίνουν, είτε όχι, οι άνθρωποι προσεγγίζουν τις ψηφιακές συσκευές με πνευματική διάθεση που προσιδιάζει λιγότερο στη διαδικασία της μάθησης σε σχέση με τη διάθεση που προσεγγίζουν το χαρτί . Επιπλέον, οι συσκευές ανάγνωσης ηλεκτρονικών βιβλίων δεν προσφέρουν την απτική εμπειρία της ανάγνωσης από χαρτί , η απουσία της οποίας ενοχλεί πολλούς.

Αν και τα γράμματα και οι λέξεις είναι σύμβολα που αναπαριστούν ήχους και έννοιες, ο εγκέφαλος τα αντιλαμβάνεται και ως φυσικά αντικείμενα. Δεν γεννιόμαστε με έτοιμα τα νευρωνικά κυκλώματα που χρειάζονται για την ανάγνωση, επειδή η γραφή ανακαλύφθηκε μόλις πριν από 6.000 χρόνια. Έτσι, κατά την παιδική ηλικία ο εγκέφαλος συνθέτει το κύκλωμα ανάγνωσης, συνδυάζοντας διάφορα τμήματα νευρικού ιστού, αφιερωμένα σε άλλες ικανότητες, όπως η ομιλία, ο αισθησιοκινητικός συντονισμός και η όραση.

Μερικές από αυτές τις εγκεφαλικές περιοχές με πολλαπλή αξιοποίηση, ειδικεύονται στην αναγνώριση αντικειμένων: Βοηθούν, π.χ., στη διάκριση ενός μήλου από ένα πορτοκάλι, στη βάση των διαφορετικών τους χαρακτηριστικών, ταξινομώντας όμως και τα δύο ως φρούτα. Όταν μαθαίνουμε να διαβάζουμε και να γράφουμε, αρχίζουμε να αναγνωρίζουμε τα γράμματα από τη συγκεκριμένη διάταξη γραμμών, καμπύλων και κοίλων περιοχών - μια απτική διαδικασία εκμάθησης, που απαιτεί χρήση και των ματιών και των χεριών. Σε έρευνα του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα, τα νευρωνικά κυκλώματα ανάγνωσης πεντάχρονων παιδιών «άναβαν» σαν χριστουγεννιάτικα δέντρα όταν έγραφαν με το χέρι, αλλά όχι όταν πληκτρολογούσαν γράμματα στο πληκτρολόγιο. Σε άλλη περίπτωση διαπιστώθηκε πως, όταν οι άνθρωποι διαβάζουν κείμενα γραμμένα με περίτεχνες γραμματοσειρές, ή ιδεογράμματα, ο εγκέφαλός τους στην ουσία συμπεριφέρεται σα να κάνουν με το χέρι τους τις κινήσεις της γραφής.

Ορόσημα προσανατολισμού

Πέρα από την αντιμετώπιση των γραμμάτων ως φυσικών αντικειμένων, ο εγκέφαλος δείχνει να αντιλαμβάνεται και το σύνολο ενός κειμένου σαν ένα είδος φυσικού τοπίου. Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι είναι κάτι αντίστοιχο με τους νοητικούς χάρτες πλοήγησης στο ύπαιθρο ή μέσα σε πολύπλοκα μεγάλα κτίρια. Πολύ συχνά όταν οι άνθρωποι αναζητούν ένα συγκεκριμένο απόσπασμα κειμένου σε ένα βιβλίο, προσπαθούν να θυμηθούν πού βρίσκεται αυτό μέσα στο βιβλίο. Το ίδιο όπως όταν για να θυμηθούμε την αρχή ενός μονοπατιού στο δάσος φέρνουμε στη μνήμη μας την πηγή που αναβλύζει λίγο πιο κάτω.

Τα βιβλία εμφανίζουν στον αναγνώστη δύο ευδιάκριτες περιοχές - την αριστερή και τη δεξιά σελίδα - και οχτώ γωνίες, ως ορόσημα προσανατολισμού. Μπορεί κανείς να επικεντρώσει σε μια σελίδα χωρίς να χάσει την αίσθηση του υπόλοιπου κειμένου. Μπορεί στο ένα χέρι να νιώσει το πάχος των σελίδων που έχει διαβάσει και στο άλλο των σελίδων που απομένουν. Το γύρισμα των σελίδων είναι σα μια πατημασιά μετά την άλλη σε ένα μονοπάτι. Αυτά τα χαρακτηριστικά όχι μόνο κάνουν το κείμενο ενός χάρτινου βιβλίου πιο πλοηγήσιμο, αλλά σχηματίζουν παράλληλα και ένα συνεκτικό νοητικό χάρτη του υλικού.

Αντίθετα, ο αναγνώστης ενός ψηφιακού κειμένου θα πρέπει να «κυλίσει» επανειλημμένα προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση ενός μονοκόμματου ρεύματος λέξεων, να χτυπήσει με το δάχτυλό του ένα σύμβολο για να προχωρήσει στην επόμενη σελίδα, ή να χρησιμοποιήσει τη λειτουργία αναζήτησης για να βρει μια συγκεκριμένη φράση, αλλά δύσκολα μπορεί να δει οποιοδήποτε απόσπασμα του κειμένου μέσα στο σύνολο του κειμένου. Αν και οι συσκευές ανάγνωσης ηλεκτρονικών βιβλίων προσπαθούν να προσομοιώσουν τη σελιδοποίηση των χάρτινων, οι εμφανιζόμενες σελίδες είναι εφήμερες. Μόλις διαβαστούν εξαφανίζονται. Αντί να περπατάς το μονοπάτι, παρακολουθείς τα δέντρα και τους βράχους να περνάνε «σε δόσεις», χωρίς να υπάρχει απτό ίχνος του τι προηγήθηκε, ούτε εύκολος τρόπος να δεις τι ακολουθεί.

Απομνημόνευση και γνώση

Πείραμα με μαθητές έδειξε ότι εκείνοι που διάβασαν κείμενο από χάρτινο βιβλίο το κατανόησαν καλύτερα συγκριτικά με εκείνους που το διάβασαν από αρχείο PDF. Σε δύο άλλες μελέτες, όπου εξετάστηκαν η προσοχή και η μνήμη εργασίας των ανθρώπων που διαβάζουν χάρτινο και ψηφιακό βιβλίο, σε σχέση και με την κόπωση που προκαλεί ο χειρισμός των δύο μέσων κατά τη διαδικασία της ανάγνωσης, διαπιστώθηκε ότι η ανάγνωση από το χαρτί δίνει πλεονέκτημα. Άλλες μελέτες διαπίστωσαν ότι όσοι χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά μέσα για την ανάγνωση κειμένων έχουν 10% χειρότερη επίδοση σε διαγωνίσματα που γράφουν επί του περιεχομένου. Μόνο όταν ο διαθέσιμος χρόνος ήταν πολύ μικρός, οι επιδόσεις ήταν ίδιες για τους αναγνώστες χάρτινων και ηλεκτρονικών βιβλίων. Βρετανική μελέτη έδειξε καλύτερη απομνημόνευση των κειμένων που διαβάζονται στο χαρτί σε σχέση με την οθόνη. Οι αναγνώστες χάρτινων βιβλίων έδειξαν στον ίδιο βαθμό να γνωρίζουν και να θυμούνται τις απαντήσεις στις ερωτήσεις, ενώ οι αναγνώστες ψηφιακών βιβλίων περισσότερο τις θυμούνταν παρά τις είχαν κατανοήσει σε βάθος (ώστε να γνωρίζουν την απάντηση χωρίς πολλή σκέψη). Σε έρευνα με γονείς και τα εξάχρονα παιδιά τους, τα μικρά θυμούνταν καλύτερα τις λεπτομέρειες των παραμυθιών που διάβασαν σε χαρτί παρά εκείνων που διάβασαν σε ηλεκτρονικά βιβλία. Μάλιστα, όσο περισσότερα «φρου-φρου» είχε το ηλεκτρονικό βιβλίο (ήχοι, βίντεο, παιχνίδια, αλληλεπιδραστικά κ.τ.λ.) τόσο πιο πολύ τα παιδιά αποσπόταν από τη διήγηση.

Το χαρτί «είναι ένα σταθερό σημείο, μια άγκυρα για τη συνείδηση», όπως έγραψε ο Γουίλιαμ Πάουερς στο «Blackberry του Αμλετ: Γιατί το Χαρτί είναι Αιώνιο». Αυτό γίνεται ιδιαίτερα φανερό όταν θέλει κανείς να κατανοήσει κάποιο κείμενο σε βάθος. Ωστόσο και τα ψηφιακά μέσα έχουν κάποια πλεονεκτήματα, ανυπέρβλητα σε ορισμένες περιπτώσεις. Για τους ανθρώπους με προβλήματα όρασης, η δυνατότητα ρύθμισης του μεγέθους των γραμμάτων είναι δώρο χωρίς ανάλογο στο χαρτί . Η αναζήτηση πληροφοριών υπό πίεση προθεσμίας, η γρήγορη εύρεση εκατοντάδων υλικών με αναζήτηση λέξεων - κλειδιών, εξισορροπούν με το παραπάνω τα πλεονεκτήματα στην κατανόηση και την απομνημόνευση από την ανάγνωση ενός μόνο βιβλίου κάθε φορά, σε κάποια βιβλιοθήκη. Αρκεί να μη βρίσκεται κανείς διαρκώς υπό πίεση προθεσμίας με δική του ευθύνη, λόγω αμέλειας και οκνηρίας.

 http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7755512&textCriteriaClause=%2B%CE%93%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%99+%2B%CE%9F+%2B%CE%95%CE%93%CE%9A%CE%95%CE%A6%CE%91%CE%9B%CE%9F%CE%A3+%2B%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%A4%CE%99%CE%9C%CE%91+%2B%CE%A4%CE%9F+%2B%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%99

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

Λαϊκές Επιτροπές 

Πολίχνης-Σταυρούπολης-Ευκαρπίας

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ-ΑΝΟΙΚΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ

       Μετά την συνάντηση  του Ταμείου Εθνικής Άμυνας και εκπροσώπων του Ιβάν Σαββίδη  για να συζητηθεί η  παραχώρηση της έκτασης του πρώην στρατοπέδου Καρατάσου για τη δημιουργία γηπέδου, προπονητικού κέντρου, ξενοδοχειακής μονάδας και εμπορικών χώρων στο Καρατάσου, φαίνεται ότι τελικά  τα σχέδια που συζητιούνταν εδώ και χρόνια για την τσιμεντοποίηση, οικοπεδοποίηση και ξεπούλημα του πρώην στρατοπέδου Καρατάσου,   παίρνουν σάρκα και οστά. 

     Οι εξελίξεις αυτές δεν έχουν καμιά σχέση με τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων της περιοχής, που απαιτούν βελτίωση των περιβαλλοντικών συνθηκών στις γειτονιές τους. Δεν έχουν καμιά σχέση με την προστασία της Λαϊκής περιουσίας, με την δημιουργία στους χώρους των πρώην στρατοπέδων  πράσινου, που θα δώσει ανάσα ζωής στην πόλη μας.  Ούτε έχουν σχέση με την ανάπτυξη του πραγματικού  αθλητισμού και των αναγκών για άθληση της νεολαίας.

      Χρησιμοποιείται το φίλαθλο αίσθημα σαν προσωπείο για την εξυπηρέτηση επιχειρηματικών σχεδίων και κερδών.

     Οι  ελεύθεροι  χώροι  και τα στρατόπεδα,  πρέπει να γίνουν περιβαλλοντικοί-οικολογικοί χώροι πρασίνου και αναψυχής,  ελεύθεροι για όλο τον Λαό, χωρίς καμιά εμπορευματοποίηση των χρήσεών τους,  με ευθύνη και χρηματοδότηση του κράτους.

           

Συναγερμός

    Για να μην περάσουν τα σχέδια επιχειρηματιών και της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε συνέχεια των επιδιώξεων προηγούμενων Κυβερνήσεων .

Απαιτούμε τώρα

Κάτω τα χέρια από τους ελεύθερους χώρους και τα πρώην στρατόπεδα .

Κάτω τα χέρια από το πρώην στρατόπεδο Καρατάσου!

Με μαζικούς αγώνες μπορούμε και πρέπει  να ανατρέψουμε τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς τους.

   Καλούμε σε ανοικτή σύσκεψη  τους μαζικούς φορείς της περιοχής μας, αθλητικούς και πολιτιστικούς συλλόγους, κινήσεις πολιτών,  συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, σωματεία εργαζομένων, απλούς κατοίκους, για να αποφασίσουμε τις επόμενες κινήσεις αντίδρασης και δράσεων.

ΠΕΜΠΤΗ  31 ΜΑΡΤΙΟΥ   8 μ. μ.

αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου Παύλου Μελά

(κτίριο Τσακίρη οδός Λαγκαδά)

Συλλαλητήρια ενάντια στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ  ΤΟΥ ΠΑΜΕ

Καθοριστική για την παραπέρα κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα και τα σχέδια κυβέρνησης - κεφαλαίου είναι η πρωτοβουλία που αναλαμβάνει το ΠΑΜΕ να διοργανώσει συλλαλητήρια τις επόμενες μέρες, εντείνοντας ταυτόχρονα τη δουλειά για την επιτυχία της 48ωρης γενικής απεργίας, όταν το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο κατατεθεί στη Βουλή. 

Η επιτυχία των συλλαλητηρίων και της απεργίας χρειάζεται επίσης να απαντήσει στην προσπάθεια της κυβέρνησης να αξιοποιήσει το προσφυγικό ζήτημα και τις επιθέσεις στις Βρυξέλλες και αλλού για να καλλιεργήσει κλίμα φόβου και ανοχής στην αντιλαϊκή πολιτική της.

Στον αντίποδα, αυτό που πρέπει να αναδειχτεί μέσα από την καθημερινή δράση των συνδικάτων και των άλλων φορέων του κινήματος είναι οι ευθύνες κυβέρνησης - ΕΕ για τον εγκλωβισμό χιλιάδων ξεριζωμένων στην Ελλάδα, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος ως η αιτία που γεννά την προσφυγιά, με εμπλοκή και της ελληνικής κυβέρνησης, οι κίνδυνοι από την παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και το νήμα που διαπερνάει την αντιλαϊκή πολιτική, είτε αυτή εκφράζεται σε βάρος των προσφύγων και μεταναστών, είτε τσακίζει ό,τι έχει απομείνει όρθιο από τα δικαιώματα των εργαζομένων στην Ελλάδα.

Στη Θεσσαλονίκη, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ καλούν σε συλλαλητήριο την Τρίτη 29 Μάρτη, στις 7 μ.μ. στο Αγαλμα Βενιζέλου.

Η “προτεραιοποίηση” του “αριστερού” υπουργού

«Η προσπάθεια που κάνουμε τώρα είναι, μέσω του ΕΟΠΥΥ, να υπάρξει μια προτεραιοποίηση στις πληρωμές προς αυτού του τύπου τα νοσοκομεία που παίζουν κομβικό ρόλο για ένα σύστημα Υγείας μιας ολόκληρης περιφέρειας. Δεν θέλουμε να υποβαθμιστεί αυτό το νοσοκομείο. Είναι πολύ σημαντικές οι υπηρεσίες του. Είναι δύσκολη συγκυρία, αλλά έχουμε αποφασίσει -είναι πολιτική απόφαση αυτή- ο ΕΟΠΥΥ να ενισχύσει τη μεταβίβαση πόρων της κοινωνικής ασφάλισης στο δημόσιο σύστημα Υγείας κι όχι μόνο να πληρώνει τους ιδιώτες παρόχους υγείας. Έχουμε κάνει και συμβάσεις του ΕΟΠΥΥ με τις ΥΠΕ για να καλύπτουν ασφαλισμένους που εξυπηρετούνται σε δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας, άρα η τάση είναι αυτή. Να υπάρξει μια συνέργεια του κρατικού προϋπολογισμού και της κοινωνικής ασφάλισης, ώστε να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του εθνικού συστήματος Υγείας».

Να μπούμε στη διαδικασία της μετάφρασης; Φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο. Σα να λέμε ο κρατικός κορβανάς πάσχει από χαλασμένη βάνα και έμεινε στη θέση off. Στόχος εκφρασμένος και από τους προηγούμενους αλλά και από τους τωρινούς “αριστερούληδες”.

Όπου δεν ακουμπά ο κρατικός προϋπολογισμός (που για να μην ξεχνιόμαστε δικά μας χρήματα είναι) το κενό θα το γεμίζει με άμεσο τρόπο η  έρμη η τσέπη του λαού. Είτε λέγεται κοινωνική ασφάλιση (ΕΟΠΥΥ) είτε άμεσο χαράτσωμα από νέες επιβαρυμένες συμμετοχές.

Και ως ψυχανεμίσματα να έχουμε στη σκέψη μας τούτα:

Ερώτηση πρώτη :  για βιώσιμα συστήματα υγείας δεν μιλούν  Ε.Ε και συγκυβερνώντες, προηγούμενοι και τωρινοί;

Ερώτηση δεύτερη : ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια δεν αναφέρει ο εσωτερικός κανονισμός;

Ερώτηση τρίτη  (για τη διοίκηση) : δε ξέρεται ότι στο καπιταλισμό υπάρχουν και οι “μπαταχτσήδες”;

Ερώτηση τέταρτη (για τη διοίκηση) : ας κάνουμε υπόθεση εργασίας · σε περίπτωση(λέμε τώρα) πρόσληψης περιορισμένου  προσωπικού, που σκοπεύετε να κατανεμηθεί αυτό; Σε υπαρκτές ανάγκες τμημάτων (ΜΕΘ,παθολογικές-τεχν.νεφρο) ή θα ανοίξουν χειρουργικές αίθουσες και όπως συνεχώς διατρανώνετε “κάποιο” καινούργιο τμήμα;(γιατί υπάρχουν ανάγκες και ΑΝΑΓΚΕΣ….)

Τις απαντήσεις εμείς τις ξέρουμε όπως και τις προθέσεις σας. Απλώς υποθέσεις εργασίας κάνουμε!!

Και για να κλείσουμε, να θυμίσουμε ότι  “ό,τι κάνει η γίδα στο πουρνάρι το βρίσκει στο τομάρι”

Έπεται συνέχεια.

«Πουλάνε» ανθρωπισμό...

Το φόβο του ότι θα πεθάνουν μικρά παιδιά στην Ειδομένη εξέφρασε ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γ. Μουζάλας, σε συνέντευξή του και αναφέρθηκε στην ανάγκη «η πολιτεία να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να μετριάσει το βαθμό επικινδυνότητας στα κέντρα κράτησης προσφύγων και μεταναστών». Ο ίδιος, πριν από μερικές μέρες, είχε δηλώσει με θράσος ότι «είναι πολιτική επιλογή της κυβέρνησης να μην στείλει κρατικές δομές στήριξης στην Ειδομένη», εξηγώντας ότι αυτό θα λειτουργούσε σαν πόλος έλξης και για τους υπόλοιπους. Δηλαδή, με απλά λόγια, έλεγε ότι έχουν αφήσει χιλιάδες ανθρώπους στο έλεος των άθλιων συνθηκών διαβίωσης, για να εξυπηρετήσουν πολιτικές σκοπιμότητες. Και μετά «πουλάνε» ανθρωπισμό και το παίζουν πονόψυχοι για τους πρόσφυγες και τα παιδιά τους... Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ υπηρετεί μια πολιτική που είναι αδίστακτη μπρος στα μεγάλα λαϊκά προβλήματα, είτε αφορούν τον ελληνικό λαό είτε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Τα τρωκτικά

Επικίνδυνες «λύσεις»...

Με πρόσχημα τις νέες ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση και το πετσόκομμα των συντάξεων, κύριων και επικουρικών, που θα δίνονται με το νέο σύστημα στην περίπτωση που αυτό εφαρμοστεί, δεν είναι λίγοι εκείνοι μέσα στα συνδικάτα που ερωτοτροπούν με τη δημιουργία επαγγελματικών Ταμείων. Ταμείων που απαιτούν, βέβαια, πρόσθετες εισφορές από τους ασφαλισμένους και αντίστοιχες εισφορές από τους εργοδότες, είτε σε επίπεδο κλάδου είτε επιχείρησης. Σε αυτήν την κατεύθυνση «σπρώχνει» τα πράγματα και η κυβέρνηση, η οποία παροτρύνει τη δημιουργία τέτοιων Ταμείων ή τη μετατροπή των δημόσιων επικουρικών - που τα σβήνουν από το χάρτη της δημόσιας Ασφάλισης - σε επαγγελματικά. Τι εμπιστοσύνη, όμως, μπορούν να έχουν οι εργαζόμενοι και ευρύτερα οι ασφαλισμένοι σε τέτοιου είδους «λύσεις»;

    

... για τους ασφαλισμένους

Την απάντηση δίνει η ίδια η ιστορία τέτοιων επαγγελματικών Ταμείων (ονομάζονται και εταιρικά), τα οποία στη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης έχασαν μέχρι και το 40% των αποθεματικών τους. Ακραίο παράδειγμα - αλλά όχι μοναδικό - η γνωστή περίπτωση της «Enron» στις ΗΠΑ. Μάλιστα, πρόσφατα, σε δημοσίευμά του, το «Bloomberg» αναφέρει ότι σε «τεστ αντοχής» που έγινε σε αυτά τα συνταξιοδοτικά ταμεία που υπάρχουν στις 17 χώρες της Ευρωζώνης, διαπιστώθηκε ότι το έλλειμμά τους ανέρχεται στο ποσό των 428 δισ. ευρώ (!). Χαρακτηριστική περίπτωση είναι το συνταξιοδοτικό πρόγραμμα της γερμανικής «Lufthansa», το έλλειμμα του οποίου ανέρχεται στο ποσό των 6,6 δισ. ευρώ, όσο δηλαδή και ολόκληρη η κεφαλαιοποίηση της εν λόγω εταιρείας. Ιδού, λοιπόν, σε τι «λύσεις» σπρώχνουν διάφοροι επιτήδειοι τους εργαζόμενους και τι πραγματικά έχουν να περιμένουν από τα περιβόητα επαγγελματικά Ταμεία που διαφημίζουν.

1821: Αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι πάντα ειν’ ο ίδιος ο λαός

Από το ΑΤΕΧΝΩΣhttp://atexnos.gr/1821-antartis-kleftis-palikari-panta-ein-o-idios-o-laos/

Δεν είναι η συνείδηση των ανθρώπων που καθορίζει το είναι τους, μα αντίθετα το κοινωνικό είναι τους καθορίζει τη συνείδησή τους. Σε μια ορισμένη βαθμίδα της εξέλιξής τους, οι υλικές παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας έρχονται σε αντίφαση με τις υπάρχουσες παραγωγικές σχέσεις ή – πράγμα που αποτελεί μονάχα τη νομική γι’ αυτό έκφραση – με τις σχέσεις ιδιοκτησίας, μέσα στις οποίες έχουν κινηθεί ως τώρα. Από τις μορφές ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων οι σχέσεις αυτές μεταβάλλονται σε δεσμά τους. Τότε έρχεται μια εποχή κοινωνικής επανάστασης».

Καρλ Μαρξ, Πρόλογος στην Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας (Σύγχρονη Εποχή, 2010).

Σε κάθε ιστορική εποχή, μια κοινωνική τάξη προβάλλει ως πρωτοπόρα, αποτελώντας τον κινητήριο μοχλό της κοινωνικής προόδου. Την περίοδο που έλαβε χώρα η ελληνική Επανάσταση του 1821 ο ρόλος αυτός ανήκε στην αστική τάξη, η οποία διαμορφώθηκε και αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του φεουδαρχικού συστήματος. Άλλωστε, μόλις 32 χρόνια πριν την εξέγερση των κλεφταρματωλών, το 1789, είχε συντελεστεί η γαλλική Επανάσταση που ουσιαστικά γκρέμισαν το φεουδαρχικό σύστημα αναδεικνύοντας τον πρωτοπόρο -τότε-ρόλο της ανερχόμενης αστικής τάξης. Στο πλαίσιο μιας μακρόχρονης πορείας, οι φεουδαρχικές σχέσεις παραγωγής έγιναν εμπόδιο για την περαιτέρω ανάπτυξη των νέων παραγωγικών δυνάμεων, των καπιταλιστικών. Ως εκ τούτου  ήταν ιστορικά αναπόφευκτο να σπάσουν. Και πράγματι, αυτό συνέβη με τη νίκη των αστικών επαναστάσεων, οι οποίες συνέτριψαν τη φεουδαρχική εξουσία και συγκρότησαν τα αστικά έθνη – κράτη.

Η ελληνική Επανάσταση του 1821 εντάσσεται και αυτή στο πλαίσιο των αντίστοιχων επαναστάσεων, αλλά και κινημάτων, που την ίδια περίοδο συνέβησαν σε μια σειρά χώρες. Ηγέτιδα δύναμη της Επανάστασης του ’21 υπήρξε αναμφίβολα η ελληνόφωνη (χριστιανική) αστική τάξη- συνεπικουρούμενη από αγροτικές μάζες και την μικρή αριθμητικά εργατική τάξη της εποχής- μέσα σε συνθήκες οθωμανικού ζυγού. Ασφαλώς, στο πλαίσιο της ανερχόμενης ελληνικής αστικής τάξης (κοτζαμπάσηδες, εφοπλιστές, έμποροι κλπ) υπήρχαν ποικίλλες αντιθέσεις τόσο για τον έλεγχο των επαναστατικών διαδικασιών όσο και για τον μετέπειτα διαμοιρασμό των οφελών από τον σχηματισμό του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.

Οι ενδοαστικές συγκρούσεις τα χρόνια της Επανάστασης, όσο και οι αλλεπάλληλες στρατιωτικές ήττες που ακολούθησαν (1825-1827) ευνόησαν τις δυνάμεις εκείνες που τάσσονταν υπέρ του περιορισμού των χρονοβόρων κοινοβουλευτικών διαδικασιών και προωθούσαν μια περισσότερο συγκεντρωτική διακυβέρνηση, στα πρότυπα μιας συνταγματικής μοναρχίας.

Αν θέλουμε, λοιπόν, να δώσουμε το χαρακτήρα της επανάστασης του ’21 αυτός θα ήταν ο εξής: Εθνικοαπελευθερωτική ως προς τη μορφή και αστική (αστικοδημοκρατική) ως προς το περιεχόμενο της. Αυτό βέβαια είναι κάτι που η ελληνική αστική ιστοριογραφία, η κυρίαρχη δηλαδή ερμηνεία της ιστορίας όπως αποτυπώνεται και στα σχολικά βιβλία ιστορίας, αρνείται σκόπιμα να δει. Έτσι, η επανάσταση περιγράφεται αποκλειστικά ως «εθνικοαπελευθερωτική» (έλληνες ορθόδοξοι χριστιανοί εναντίον οθωμανών κατακτητών), αποκρύβοντας το κοινωνικό περιεχόμενο της επανάστασης.

Στο πλαίσιο αυτό, η κυρίαρχη ιστοριογραφία προβαίνει σε διαστρέβλωση των πραγματικών γεγονότων, αποστεώνοντας την Επανάσταση από τα ταξικά χαρακτηριστικά της, αναβαθμίζοντας το ρόλο της εκκλησίας και καλλιεργώντας την ψευδεπίγραφη εντύπωση πως η Επανάσταση του 1821 έγινε υπό συνθήκες «εθνικής ομοψυχίας». Το πρόταγμα της εθνικής ομοψυχίας, άλλωστε, ήταν και είναι, μέχρι σήμερα, το αναγκαίο προπέτασμα καπνού, η κατάλληλη παγίδα, κάθε εξουσίας απέναντι στην οργανωμένη ταξική πάλη.

Ασφαλώς, η αλήθεια είναι ότι, όπως σήμερα, έτσι και τότε δεν υπήρχε καμία «εθνική ομοψυχία». Για παράδειγμα, δεν ήταν το σύνολο των ελλήνων υπέρ της Επανάστασης, καθότι υπήρχαν έλληνες που αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι του οθωματικού συστήματος εξουσίας. Όπως επίσης, αποκρύβεται σκόπιμα ο ρόλος της επίσημης εκκλησίας η οποία- παρά την κυρίαρχη άποψη που προβάλει η αστική ιστοριογραφία- δεν έβλεπε με καθόλου καλό μάτι τις εξεγέρσεις των κλεφταρματωλών.

Ο ιστορικός, εθνεγερτήριος ρόλος, παραδείγματος χάρη, που αποδίδεται στον Παλαιών Πατρών Γερμανό απέχει από την πραγματικότητα- ο Γερμανός στάθηκε απέναντι στην Επανάσταση, καθύβρισε ως «απατεώνα» τον Παπαφλέσσα, λέγοντας μάλιστα σύμφωνα με ιστορικές πηγές: «Ας αφήσουμε τα παιδιά του Μωάμεθ να αποτελειώσουν τα παιδιά του Ροβεσπιέρου»! Την ίδια στιγμή που υψηλά ιστάμενοι εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι αφόριζαν την Επανάσταση – ταυτιζόμενοι έτσι με τα συμφέροντα όχι μόνο της οθωμανικής πύλης αλλά και των ντόπιων κοτζαμπάσηδων- ένας μεγάλος αριθμός λαϊκών ανθρώπων που, τότε, ούτε καν μιλούσαν την ελληνική γλώσσα (σέρβοι, βλάχοι, αρβανίτες, μολδαβοί, αλβανοί, τσιγγάνοι και διάφοροι φιλέλληνες της Ευρώπης) έπαιρναν τα όπλα ενάντια στην αυτοκρατορία.

Τα παραπάνω έχουν την σημασία τους στο βαθμό που από την επέτειο της 25ης Μαρτίου πρέπει να βγουν ορισμένα συμπεράσματα. Και στις σημερινές συνθήκες, της καπιταλιστικής κρίσης, τα συμπεράσματα που μας διδάσκει η Ιστορία αποκτούν πολλαπλάσια σημασία.

Ένα, λοιπόν, πρώτο βασικό συμπέρασμα είναι η ίδια η Επανάσταση ως πράξη, είναι η ίδια η δράση των καταπιεσμένων μαζών απέναντι στην παλιά εξουσία, ως αναπόφευκτο βήμα για την κοινωνική εξέλιξη. Κατά την Επανάσταση του 1821 η αστική τάξη ήταν η πρωτοπόρα δύναμη απέναντι στην ξεπερασμένη ιστορικά φεουδαρχία. Σήμερα, σε συνθήκες μονοπωλιακού καπιταλισμού, το ρόλο της παλιάς, ξεπερασμένης απ’ την ίδια την Ιστορία εξουσίας, έχει η αστική τάξη.

Πάνω: Το Συνέδριο της Βιέννης του 1815 με την συμμετοχή των μεγάλων δυνάμεων, κάτω: Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, 2015.

Ένα δεύτερο συμπέρασμα που οφείλουμε να βγάλουμε απ’ την Επανάσταση του ’21 είναι το εξής: ένας λαός που πιστεύει στη δύναμη του και φτάσει στο σημείο να συνειδητοποιήσει την αναγκαιότητα της κοινωνικής του απελεθεύρωσης μπορεί να σπάσει τις αλυσίδες του. Η Ιστορία απέδειξε ότι καμία μεγάλη υπερεθνική συμμαχία, όσο ισχυρή κι’ αν φαντάζει, δεν είναι αήττητη- το 1821 ήταν η Ιερή Συμμαχία, το 1940 ήταν ο χιτλερικός «Άξονας», σήμερα είναι οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Σήμερα, 195 χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση, το μήνυμα και το νόημα του 1821 έχουν το δικό τους περιεχόμενο. Βέβαια αυτό έχει σχέση με τη σκοπιά που κάθε κοινωνική δύναμη σήμερα, στο μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού, προσεγγίζει τόσο τα τότε ιστορικά γεγονότα όσο και το σήμερα, την σύγχρονη δηλαδή πραγματικότητα. Σήμερα, ο καπιταλισμός ιστορικά είναι ξεπερασμένος. Είναι καπιταλισμός που σαπίζει, έχει «αγγίξει» τα ιστορικά του όρια και γίνεται ολοένα και πιο αντιδραστικός, πιο επιθετικός απέναντι στους λαούς. Και ως τέτοιος, σάπιος και ξεπερασμένος, πρέπει να αντικατασταθεί από την επόμενη, ανώτερη κοινωνική βαθμίδα, το σοσιαλισμό – κομμουνισμό.

Τι μας συνδέει, λοιπόν, με την 25η Μαρτίου 1821; Μας συνδέει η ανάγκη να κατανοήσουμε πως οι λαϊκές επαναστάσεις μπορούν να νικήσουν, πως οι σύγχρονοι «κοτζαμπάσηδες» και τα αφεντικά τους μπορούν να συντριβούν κάτω απ’ την οργανωμένη πάλη του λαού.

Στην εποχή μας- εποχή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, των μνημονίων, των «αριστερών» σωτήρων, των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της σύγχρονης προσφυγιάς- η ιστορική πραγματικότητα των λαϊκών αγώνων βροντοφωνάζει: Αντάρτης-κλέφτης-παλικάρι, πάντα είναι ο ίδιος ο λαός!

* υποψ. διδάκτωρ πολιτικών επιστημών και ιστορίας.